علی رحیمی
Android Developer
چگونه مسیر خود را شکل دادم
تجربه هم‌مسیری با نشان
تجربه‌های پیشینم بهم این باور رو داده بودن که اگه اشتباه کنی دیگه نباید انتظار اون توجه قبلی رو از سازمانت داشته باشی. یعنی وقتی اشتباهی ازت سر زد باید بدونی که دیگه تسک‌های بزرگ و مهم سمتت نمیان چون ممکنه بازم اشتباه کنی؛ اما اینجا اینطور نبود. وقتی در تیم نشان اشتباه می‌کنی، تاوانی هم که پس می‌دی به‌عنوان یک تیمه، نه فقط خودت یعنی هم‌تیمی‌هات کنارت هستن و کمکت می‌کنن که این اشتباه رو درست کنی و بعد از اون هم سازمان همچنان بهت اعتماد می‌کنه و می‌دونه تو از اشتباهت درس گرفتی.
سرگرمی‌های من
ورزش‌های دورهمی رو خیلی دوست دارم، این ورزش‌ها می‌تونه فوتبال باشه، والیبال و یا شنا. تجربه بازی‌های ویدیویی و خصوصا تجربه Dota 2 رو هم خیلی دوست دارم. کدنویسی هم بخشی از سرگرمی‌های منه.
سه دیدگاه من درباره نشان
تیم من در نشان
تیم ما تنوع معرکه‌ای داره. رده‌های سنی مختلف، علایق متنوع و حتی هم‌تیمی‌هایی از سراسر ایران دارم که باعث می‌شه تعامل و زمان گذروندن با این افراد برام جذاب و دوست‌داشتنی باقی بمونه.
بهترین تسک روزانه‌ام
از نظر من بهترین کار، انجام تسک‌هایی هستش که به واسطه بازخورد کاربران ایجاد شده و براساس درخواست اون‌ها آماده‌سازی می‌شه و به نشان اضافه می‌شه، چون می‌دونم تعداد زیادی کاربر منتظر اون هستن و از دیدنش خوشحال می‌شن.
یه زمان‌هایی هم هست که تسکی بهت ندادن و خودت با بالا و پایین کردن کُدها متوجه می‌شی که می‌تونی بهبودهایی ایجاد کنی. این اتفاق‌ها هم وقتی میوفته واقعا خوشحالم می‌کنه و بخشی از بهترین تجربه‌هام می‌شه.
چیزی که با بودن در اینجا یاد گرفتم
من اینجا یاد گرفتم که مشکلات، چالش‌هایی هستن که نیاز دارن حل بشن. چالش‌هایی که نباید خودت رو ناراحت کنی و استرس بگیری بلکه باید با آرامش و برنامه‌ریزی، به سراغ حل‌شون بری.