غارهای توریستی هوتو و کمربند بهشهر

غارهای هوتو و کمربندیا به‌طور دقیق‌تر غار هوتو و غار کمربند مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان است و در شهرستان بهشهر، روستای تروجن (شهید آباد) واقع شده‌اند. این اثر در تاریخ ۲۳ فروردین ۱۳۴۶ با شمارهٔ ثبت ۷۴۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.غار هوتو در روستای تروجن (شهیدآباد)، در دامنه رشته کوه البرز، رو به غرب و در ابتدای ورودی شهر بهشهر و در فاصله پنجاه متری جفت خود، غار کمربند قرار گرفته و دارای دو مدخل در دو ارتفاع مختلف و یک سوراخ تهویه در سقف است. وجود رودخانه‌ای که از مقابل این غار می‌گذرد آن را تبدیل به مکانی مطلوب برای سکونت انسان غارنشین کردغار هوتو و غار کمربند، به لحاظ کشف اسکلت انسان با قدمت حدود ده هزار سال معروفیت جهانی دارند. اهمیت غار و آثار کشف شده در آن تا به اندازه‌ای است که در برخی موارد از این غار به معدن طلای انسان‌شناسان یاد شده‌است. اسکلت‌های به دست آمده از این غار به انسان هوتو (Hotu man) مشهور است. تصاویری از این اکتشافات که در بین سال‌های سال ۱۳۲۷ و ۱۳۲۹ شمسی (۱۹۴۹ تا ۱۹۵۱ میلادی) و در بازه‌های زمانی مختلف به سرپرستی پروفسور کارلتون استیونز کون استاد دانشگاه پنسیلوانیا آمریکا انجام شده‌است، در بخش بایگانی موزه باستان‌شناسی و انسان‌شناسی دانشگاه پنسیلوانیا*[۴] موجود است. انسان‌های غار هوتو از آخرین نسل از انسان‌های غارنشین و شکارگر بودند. بعد از این نسل، انسان با یادگیری کشت دانه و کشاورزی به تدریج از غارها بیرون آمد و با یکجانشینی، اجتماعات کوچک در کنار زمین‌های کشاورزی را پدیدآورد.در حالی که کارلتون استیونز کون در بهمن ماه سال ۱۳۲۹ و برای بار دوم به قصد حفاری از غار کمربند به منطقه رفته بود، در انتهای عملیات، کارگران محلی به‌طور اتفاقی او را از وجود غاری دیگر در همان نزدیکی، یعنی غار هوتو، آگاه کردند.[۱۰] برخلاف غار کمربند، کسی در آن زمان در این غار سکونت نداشتعملیات حفاری از غار هوتو در تاریخ چهارشنبه، ۲۳ اسفند ۱۳۲۹ آغاز شد و در طول چهار هفته به تدریج بیش از ۱۰۰ متر از کف غار خاک‌برداری شد. دانشمندان در پایین‌ترین نقطه به سنگ‌ریزه‌هایی از عصر یخبندان با قدمتی حدود هفتادوپنج‌هزار سال رسیدند. در طول عملیات اکتشاف، دانشمندان به اسکلت‌های مربوط به ۳ انسان به همراه استخوان‌هایی از دو انسان دیگر دست یافتند:[۱۱] اسکلت شماره یک در ساعت ۳ بعدازظهر روز جمعه، ۲۵ اسفند ۱۳۲۹ پیدا شد. نتایج آخرین بررسی‌ها که در سال ۲۰۱۳ (سال ۱۳۹۳) بر روی بقایای انسان هوتو در دانشگاه پنسیلوانیا انجام شد[۱۰] نشان می‌دهد که این اسکلت متعلق به یک مرد با قد ۱۷۵ سانتی‌متر بود که در زمان مرگ بین ۳۰ تا ۴۰ سال سن داشت. جمجمه این اسکلت به‌طور کامل خرد شده بود که با بدست آمدن تقریباً همه قطعات به‌طور کامل بازسازی شد. بررسی‌ها همچنین نشان داد که مرد اسکلت شماره یک اغلب از آبزیان تغذیه می‌کرد. نشانه‌هایی از مصرف گیاگان و زیاگان (گیاهان و حیوانات) نیز در اسکلت شماره یک دیده شد. الگوی تغذیه مرد اسکلت شماره یک نشانگر آن است که انسان هوتو انسانی شکارگر بود و هنوز کشاورزی نیاموخته بود. همچنین نحوه قرارگیری استخوان‌های اسکلت شماره یک نشان دهنده آن بود که استخوان‌های این مرد بعد از مرگ و تجزیهٔ بدن، توسط فرد دیگری در گوشه غار قرار داده شده بود. اسکلت‌های دوم و سوم در کنار هم در روزهای شنبه و یکشنبه، ۲۶ و ۲۷ اسفند ۱۳۲۹ و در فاصله ۷۵ سانتیمتری از اسکلت شماره یک پیدا شدند. سر این اسکلت‌ها که به شدت خرد شده بودند پایین‌تر از بدن آنها قرار داشتند. این موضوع در کنار این نکته که اسکلت‌ها به پشت خوابیده بودند نشان دهنده احتمال مرگ در اثر سقوط تخته سنگی از سقف بود. قدمت این دو اسکلت چند دهه بیشتر از اسکت شماره یک است و در زمانی قبل تر از اسکلت شماره یک در غار زندگی می‌کردند. اسکلت شماره دو متعلق به زنی ۲۷ ساله با قد ۱۶۷ سانتیمتر بوده‌است. بررسی استخوانهای لگن این اسکلت نشان از فشار زیاد در هنگام زایمان داشت. اسکلت شماره سه مربوط به زنی ۳۵ تا ۴۰ ساله و قد ۱۵۷ سانتی‌متر بود. بررسی استخوانهای این زن نشان دهنده التهاب مفصل یا آرتریت بود. از نفر چهارم تنها استخوان فک بالایی به دست آمد که احتمالاً متعلق به دختری نوجوان بود. نفر پنجم که تنها تکه کوچکی از استخوان طاق جمجمه آن باقی مانده بود احتمالاً زنی مشابه مشخصات نفر سوم بود. تکه استخوان‌های پیداشده از عمق حفاری که به نظر می‌رسد با گذشت زمان و بر اثر سقوط تخته‌سنگ‌های غار تکه‌تکه شده‌اند، با ناخالصی‌هایی همراه بود. این تکه‌ها پس از انتقال به بیرون غار و زدودن ناخالصی‌ها، با لایه‌ای از صمغ عربی رنگ‌آمیزی می‌شد که از آن‌ها در برابر فرسایش هوا محافظت می‌کرد. دانشمندان با کنار هم گذاشتن تکه‌های جمجمه‌های پیدا شده به مدل جمجمه این انسان‌ها با قدمت حدود ده هزار سال دست یافتند. شکل جمجمه اسکلت‌های پیدا شده در این غار با اسکلت‌های انسان نئاندرتال و انسان‌های پیلت داون*[۱۲] که در زمان مشابه زندگی می‌کردند تفاوت داشته و تا حد زیادی مشابه جمجمه انسان امروزی است. از همین رو «انسان هوتو» یکی از یافته‌های مهم دانشمندان بوده که تأثیر مهمی در دیدگاه انسان‌شناسان از نحوهٔ تکامل نسل انسان امروزی داشته‌است. دانشمندان جمجمه‌های به دست آمده را مربوط به اولین نسل‌های انسان امروزی می‌دانند که تقریباً به‌طور کامل و سالم نیز به دست آمده‌اند.

اهل ماجراجویی و بازدید از جاذبه‌های مرموز هستید؟ پس بی‌شک از سفر به غار باستانی هوتو کمربند لذت زیادی خواهید برد. این غار از جاذبه‌های بهشهر است که در انتهای جاده‌ای با چشم‌انداز زیبا و امکانات رفاهی کامل واقع شده است. پارکینگ این مجموعه، مکان‌هایی برای استراحت و نوشیدن یک چای دبش برایتان فراهم کرده‌اند؛ همچنین آلاچیق‌هایی در میان درختان واقع شده‌اند که می‌توانید بنشینید و استراحت کنید. قدمت غارهای هوتو کمربند به هفت‌هزار سال می‌رسد! پس اگر به تاریخ و باستان‌شناسی علاقه داشته باشید، حسابی در این منطقه شگفت‌زده خواهید شد. می‌گویند انسان‌های اولیه ساکن در این منطقه، در غار هوتو کمربند زندگی می‌کرده‌اند. در اینجا اسکلت‌های سه انسان  و حیواناتی مانند آهو و بز وحشی دیده شده است. اگر عاشق جاذبه‌های مرموز هستید، اینجا حسابی به شما خوش می‌گذرد.

ارزش بازدید داره

از محل پارکینگ داخل محوطه که وارد شوید تابلو به سمت چپ اشاره به محل غارها دارد سر راه به یک تابلو سبز می رسید اینجا یک راه راست و چپ وجود دارد که مسیر چپ پله کمتری دارد که هر دو اول به غار هوتو می رسد سمت چپ دهانه غار هوتو به سمت پایین به مسیر غار کمربندی خواهید رسید مسیر سر سبز و پر درختان انار است . این غار لوکیشن قسمتی از فیلم افعی با بازی جمشید هاشم پور هم بوده است.

همین الان اینجا هستم و دارم نظر مینویسم یک مکان خوب که داره محل های تفریحی و استراحتگاهی هم تبدیل میشه

علاوه بر غارهای تاریکش،کوه مملوازدرختان وحشی وپارک والاچیق می‌باشد.تمیزودارای نگهبان وبلیط جداگانه برای هرقسمت

منطقه گردشگری خوبی احداث کردند