محل عبادت
آستان چهار امامزاده (علیهم السلام) در استان قم، شهرستان قم، بخش کهک واقع شده استاین بقعه پس از مسجد جامع شهر کهک و در میان قبرستان قدیمى آن واقع شده است. ساختمان بقعه، بنایى نسبتاً قدیمى به ابعاد 6×8 متر و شامل ایوان و گنبد است. شالوده بنا از سنگ لاشه و ملاط گل و گچ ساخته شده و ورودى آن از جانب مشرق است و قریب به 70 سانتىمتر از کف خیابان بلندتر است. بر روى کاشى ایوان نوشته شده: «آستان مقدّس امامزادگان محمّد، عبداللَّه، یعقوب و ناصر معروف به چهار امامزاده». بقعه از داخل به شکل مربّع و به اندازه 6×6 متر است و چهار زاویة آن با ایجاد چهار گوشواره به هشت ضلعى تبدیل شده و سپس به وسیله طاقنماها به دایره و سرانجام گنبد عرقچینى بنا به قطر و ارتفاع دو متر بر آن استوار گشته است. در وسط این اتاق، ضریح آلومینیومى به ا بعاد 2×5/2 متر قرار دارد که از مرقد محافظت مىکند. دو پنجره جهت نورگیرى در جنوب و شمال تعبیه شده است. این بقعه فاقد سنگ نوشته و کتیبه باستانى است. مرحوم شیخ عبّاس فیض مىنویسد: «... آن مکان تپّه خاکى بود و یکى از اهل آن قریه گفت خوابى دیدهام که این مکان محل دفن چند نفر امامزاده است. چون آن مکان را کاوش کردند صورت سه قبر پدیدار شد. مردمان با مکنت آن قریه در سال 1285 قبه و بقعهاى ساختند. به هر صورت بقعة مزبور، ساختمانى است از سنگ و گچ که از خارج و داخل به صورت مربّع متساوى به دهانه پنج و ارتفاع 5/6 متر و در هر ضلع شاهنشین کم عرض از قطر پایهها بیرون آمد. و از هر یک درى به خارج گشوده مىشود و در چهار گوشه بقعه نیم طاقى بالا آوردهاند و با زدن چند رسمى بندى صورت مربّع را به فلکهاى تبدیل ساخته و پاطاق گنبد را بر آن ساختهاند. گنبد از خارج عرقچینى است و از سنگ پوشانده شده ولى روى آن را کاهگل زدهاند. در شرق بقعه ایوانى است که عرض چهار و طول پنج و ارتفاع شش متر که دیوار آن سفیدکارى شده و داراى طاق قوسى است. اهالى خفتگان را عبداللَّه، یعقوب، ناصر و محمّد مىنامند». متأسّفانه تاکنون سندى که از نسب خفته در بقعه پرده بردارد به به دست نیامده است.
آستان چهار امامزاده (علیهم السلام) در استان قم، شهرستان قم، بخش کهک واقع شده استاین بقعه پس از مسجد جامع شهر کهک و در میان قبرستان قدیمى آن واقع شده است. ساختمان بقعه، بنایى نسبتاً قدیمى به ابعاد 6×8 متر و شامل ایوان و گنبد است. شالوده بنا از سنگ لاشه و ملاط گل و گچ ساخته شده و ورودى آن از جانب مشرق است و قریب به 70 سانتىمتر از کف خیابان بلندتر است. بر روى کاشى ایوان نوشته شده: «آستان مقدّس امامزادگان محمّد، عبداللَّه، یعقوب و ناصر معروف به چهار امامزاده». بقعه از داخل به شکل مربّع و به اندازه 6×6 متر است و چهار زاویة آن با ایجاد چهار گوشواره به هشت ضلعى تبدیل شده و سپس به وسیله طاقنماها به دایره و سرانجام گنبد عرقچینى بنا به قطر و ارتفاع دو متر بر آن استوار گشته است. در وسط این اتاق، ضریح آلومینیومى به ا بعاد 2×5/2 متر قرار دارد که از مرقد محافظت مىکند. دو پنجره جهت نورگیرى در جنوب و شمال تعبیه شده است. این بقعه فاقد سنگ نوشته و کتیبه باستانى است. مرحوم شیخ عبّاس فیض مىنویسد: «... آن مکان تپّه خاکى بود و یکى از اهل آن قریه گفت خوابى دیدهام که این مکان محل دفن چند نفر امامزاده است. چون آن مکان را کاوش کردند صورت سه قبر پدیدار شد. مردمان با مکنت آن قریه در سال 1285 قبه و بقعهاى ساختند. به هر صورت بقعة مزبور، ساختمانى است از سنگ و گچ که از خارج و داخل به صورت مربّع متساوى به دهانه پنج و ارتفاع 5/6 متر و در هر ضلع شاهنشین کم عرض از قطر پایهها بیرون آمد. و از هر یک درى به خارج گشوده مىشود و در چهار گوشه بقعه نیم طاقى بالا آوردهاند و با زدن چند رسمى بندى صورت مربّع را به فلکهاى تبدیل ساخته و پاطاق گنبد را بر آن ساختهاند. گنبد از خارج عرقچینى است و از سنگ پوشانده شده ولى روى آن را کاهگل زدهاند. در شرق بقعه ایوانى است که عرض چهار و طول پنج و ارتفاع شش متر که دیوار آن سفیدکارى شده و داراى طاق قوسى است. اهالى خفتگان را عبداللَّه، یعقوب، ناصر و محمّد مىنامند». متأسّفانه تاکنون سندى که از نسب خفته در بقعه پرده بردارد به به دست نیامده است.
چهار امامزاده کهک (محل عبادت) در کهک و خیابان جهاد، بین ملاصدرا و نور 10 واقع شده است. و از نظر موقعیت جغرافیایی در نزدیکی مراکز مهمی مانند خانه تاریخی ملاصدرا و سرو کهنسال آفین کهک و همچنین آب انبار تاریخی کهک، گلزار شهدای کهک، مسجد جامع کهک، فروشگاه شال و روسری گیسو و لبنیات و بستنی محلی میرجانی قرار گرفته است.