امامزاده ابراهیم محله دربریک، آران و بیدگل

اینجا محل شهادت این امامزادگان بزرگوار است که شعری که در این مکان نصب شده گویای همه چیز هست. اینجا مزار پنج تن از نسل حیدر است در این دیار کرب و بلای مکرر است سرهایشان بریده شد در کنار هم تن هایشان به سینه دشت بی سر است در خاک خفته پنج علی اکبر از حسین انگار اینکه پنج ابوالفضل دیگر است از نامشان اگر که زمن کس کند سوال سازم بیان که خوبتر ز دُرّ و گوهر است اول امامزاده مقتول ابراهیم نجل حسین زاده زهرای اطهر است پس فاضل زاده عون ابن مرتضی جدش همان علی است که جان پیامبر است سوم علی است زاده عباس نامدار او را جدا ز تیغ جفا سر ز پیکر است چهارم که هست نام دل آراش تاج دین او از سلاله های علی شیر داور است پنجم حسن سلاله پاکی از عقیل جسمش به سان ماهی در خون شناور است آران و بیدگل ز صفای قدومشان خوشتر زبان جنت و از عرش برتر است سرها جدا شد از پسران علی ولی از نورهاشان زمین و زمان غرق زیور است باب المراد ماست مزار شریفشان میثم همیشه چشم و امیدش بر این در است شاعر حاج غلامرضا سازگار