مکان تاریخی
در میان شهرهای استان یزد، ندوشن از آنهایی است که به داشتن آبانبارهای کهن آوازه دارد. در کنار کاریزهای این شهر، آبانبارها نیز جایگاهی مهم در مهرازی ندوشن داشتند و با تاریخ دیرینهی این بخش از استان یزد پیوندی بسیار دارند. 80 کیلومتر که از شمال باختری شهر یزد دور بشویم، چهرهی ندوشن پیداست. در بخشبندیهای استانی یزد، ندوشن از شهرهای شهرستان میبد است. بازگفتهای تاریخی بنای ندوشن را به زرتشتیان یزد نسبت میدهند. زرتشتیان یزد به این شهر نوشوک میگویند. ندوشن در آغاز شکلگیری روستایی کوچک بود، سپستر گسترش یافت و جایی برای رویدادهای تاریخی شد و نام و آوازهای افزونتر یافت. اهمیت این شهر و پیرامونش را از سازههای کهن آن میتوان دریافت. آب انبار میدادان یکی از آنهاست که بیش از سه سده از ساخت آن میگذرد. این آب انبار در دورهی افشاریه پی افکنده شد و در دورهی زندیه ساخت آن به پایان رسید.میدادان بادگیری مستطیلی دارد و در کنار مخزناش، اتاقی کناری که از آن راه هوای درون مخزن و سازه خنک میشود. این سازهی زیبا را با خشت و گِل و آجر ساختهاند و در بنای آن سنگ نیز بهکار رفته است. بهسبب دیرینگی آبانبار میدادان است که آن را در امردادماه 1384 در شمار آثار ملی ایران جای دادهاند.
اب انبار قدیمی (مکان تاریخی) در ندوشن واقع شده است. و از نظر موقعیت جغرافیایی در نزدیکی مسجد جامع ندوشن، سفره خانه سنتی روزها، بانک صادرات ندوشن، حمام قلعه ندوشن و تعمیرگاه و آپاراتی محمداکبر قرار گرفته است.