آرامگاه صائب تبریزی محله لنبان، اصفهان

اکثر افراد تصور می کنند که آرامگاه صائب تبریزی در تبریز قرار گرفته است در حالیکه آرامگاه این شاعر بزرگ در شهر اصفهان و در یکی از مناطق بسیار پرتردد این شهر بنا شده است.  اگر شما نیز جزو گردشگرانی هستید که قصد سفر به اصفهان را دارید به شما پیشنهاد می کنم که به این آرامگاه بروید و این بنا را که متعلق به سبک معماری دوران صفویه است را از دست ندهید. صائب تبریزی تکمیل کننده ی سبکی به نام سبک هندی بوده است و پس از مرگش او را در باغ خودش دفن نمودند. آرامگاه صائب تبریزی با توجه به سبک معماری دوران صفویه ساخته شده است و سعی بر این بوده این آرامگاه را متناسب با زمان حیات او احداث کنند. فرزند و نوه صائب تبریزی نیز در این مکان دفن شده اند. بنای این مقبره تقریبا 2 متر از سطح زمین بالاتر احداث شده و 10 پله سنگی برای بالا رفتن و رسیدن به این مقبره ساخته شده است. طول و عرض و ارتفاع ایوان زیبایی که در این بنا واقع شده است  20، 6 و 8 متر هستند. در بخش غربی و بخش شرقی میدان دو دهنه، یک ستون و دو قوس وجود دارد. زیر سقف به سبک شطرنجی آیینه کاری شده و سنگ مزار صائب تبریزی یک سنگ مرمر سراسری یزدی است. منتها باید بگوییم که در گذشته سنگ مزار دیگری وجود داشته است که اکنون در درون این سنگ مرمر قرار گرفته است و این سنگ به دو نیم تبدیل شده است. ولی روی آن یک مطلع و یک غزل از صائب شیرازی توسط محمد صالح نوشته شده است. محمد صالح یکی از خوشنویسان بسیار معروف زمان صفویه می باشد.  روی سرستون ها قوس های جناغی ساخته شده اند. شعری که بر روی سنگ قبر حکاکی شده است عبارت است از:” محوکى از صفحه دل‌ها شود آثار من….. من همان ذوقم که مى‌یابند از گفتار من” همچنین تاریخ سنگ قبر این چنین روایت شده است:” تحریراً فى شهر جمادى الاول سنه ۱۰۸۷ فقیر محمدصالح”. در بخش بالایی قبر صائب دو سنگ مزار دیگر نیز وجود دارد که کتیبه های زیر بر روی آنها نوشته شده است: ” وفات مرحمت و غفران پناه میرزا محمد محسناء بن میرزا محمد على صائب فى ۷ شهر محرم‌الحرام سنه ۱۱۴۹” ” وفات مرحمت و غفران‌ پناه میرزا محمدعلى ولد میرزا رحیم صائب بتاریخ یوم یکشنبه ششم شهر جمادى‌الثانیه سنه۱۱۴۱” از زیبایی های این بنا وجود حوض و آبنمایی همچون اثر تاریخی چهلستون در مقابل ایوان آن است. این آرامگاه تنها یک مزار نیست بلکه یکی از آثار ارزشمند و آرامش بخش اصفهان می باشد و نمی توان تنها از آن به عنوان یک گورستان یاد کرد. میرزا محمد علی متخلص به صائب تبریزی از بزرگترین غزل سرایان سده 11هجری قمری می باشد. پدر میرزا محمد علی، میرزا عبدالرحیم یک تاجر معتبر شناخته شده بوده است. دلیل مهاجرت صائب و خانواده اش از تبریز به شهر اصفهان صدور دستور شاه عباس به آنها بوده که در نهایت منجر به سکنی گزیدن این خانواده در محله عباس آباد اصفهان شد.   از جمله آموزه های صائب تبریزی علوم عقلی، نقلی و ادبی و همچنین خطاطی می باشد. ایشان خطاطی را از عموی خود به نام شمس الدین تبریزی شیرین قلم ملقب به شمس ثانی یاد گرفت. از جمله سفرهایی که صائب در طول زندگی اش تجربه کرده است می توان به سفر حج او در دوره جوانی و سفر او از اصفهان به هندوستان در سال 1034 هجری قمری و سپس به هرات و کابل اشاره نمود. یکی از افرادی که در کابل مقدم صائب را گرامی داشت خواجه احسن الله حاکم کابل بوده است. پس از 8 سال صائب به ایران و اصفهان بازگشت. نام و مقامی که شاه عباس دوم صفوی به او اختصاص داد ملک الشعرا بوده است. صائب تبریزی در سال 1086 هجری قمری پس از 80 سال عمر از دنیا رفت. مزار و آرامگاه او در محله لنبان اصفهان و در خیابانی همنام  با اسم خودش، صائب وجود دارد. بعضی از شاعران در طول حیاتشان هم شهرتی بسیار یافتند و صائب هم از جمله این شعرا می باشد، آنچنانچه آوازه و شهرت او به سرزمین های هندوستان و عثمانی و … هم رسید و همه کسانی که مشتاق به شنیدن سخنانش بودند به سمت او راهی شدند. در این بین برخی نویسنده ها صائب تبریزی را مورد تحسین قرار داده اند که می توان به قصص خاقانی، سرو آزاد، کلمات الشعرا و تذکره های نصر آبادی اشاره نمود.

آرامگاه صائب تبریزی مکانی بسیار زیبا و سرسبز و دلنشین برای تفریح و اهل شعر و ادب

صائب تبریزی با شمار زیادی از اشعار، روزگاری ملک‌الشعرای دربار بود. پس از مرگ او، مدت‌ها قبر وی ناشناخته ماند و نهایتا در قرن اخیر، کشف و بنای زیبایی برای آن ساخته شد. این مقبره با قدمتی که به دوره پهلوی بازمی‌گردد، در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۵۵ با شماره ثبتی ۱۳۳۲ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. 

متاسفانه خیلی از افراد از وجود چنین فضای معنوی خبر ندارند

ارزش یکبار دیدن رو داره ... و خوشبختانه بازدید رایگان هست ...

میرزا محمد علی صائب تبریزی از شاعران دوران صفویه محسوب می‌شود که زیبایی اشعار او غیرقابل‌انکار است. او از جمله شاعرانی بود که برای تامین مادی زندگیش به هندوستان رفت و خیلی زود، نظر درباریان شاه جهان را به خود جلب کرد.

آرامگاه صائب تبریزی در اصفهان خیلی تمیز بود و زیبا کار شده بود ولی از این آثار به درستی یاد نمیشه و بخشی از سنگ قبر که شکسته بود با سیمان به قطعه ی دیگر چسبیده بود و واقعا جای تاسف داره برای کشورمون که دارای این شاعران عزیز و بزرگ هست😔

از صفای در و دیوار گلستان «صائب» میتوان یافت که آن نوگل خندان آنجاست شعر از صائب تبریزی

میرزا محمدعلی، متخلص به صائب تبریزی و معروف به میرزا صائبا از غزل‌سرایان بزرگ و برجسته قرن یازدهم هجری و دوران صفویان، در سال ۱۰۱۶ هجری قمری در تبریز چشم به جهان گشود. خاندان صائب از جمله خانواده‌های پرشماری بودند که به دستور شاه عباس اول مجبور به ترک تبریز و سکونت در اصفهان شدند، خانواده‌های ی که به تبارزه (تبریزی‌ها) اصفهانی معروف بودند. آرامگاه صائب تبریزی در قلب خیابانی با نام صائب و در باغ تکیه قرار دارد.

میرزا محمد‌علی صائب تبریزی که در سال ۱۵۹۲ میلادی در تبریز چشم به جهان گشود، سال ۱۶۷۶ و با ۸۴ سال سن چشم از دنیا گرفت. از صائب نامی جاودان در شعر و فرهنگ ایران به جا ماند. او بزرگ‌ترین غزل‌سرای قرن ۱۱ هجری در دوران حکومت صفویان بود.این شاعر تکمیل‌کننده‌ی سبکی به نام سبک هندی بود و آثار ماندگار و مثال‌زدنی زیادی را به رشته‌ی تحریر درآورد. طبع بلندپروازانه‌ی صائب و لطافت شعرهای او تا جایی بود که مفتخر به دریافت لقب ملک‌الشعرا از شاه دوم صفوی بود.بر خلاف تصور عموم مردم، آرامگاه صائب تبریزی نه در شهر تبریز، بلکه در یکی از محله‌های شلوغ و پرتردد اصفهان است. معماری این بنا که با توجه به معماری دوران صفویه بنا شده، متناسب با زمان حیات صائب ساخته شده.فرزند و نوه صائب تبریزی هم در این باغ به خاک سپرده ‌شده‌اند.بر خلاف تصور عموم مردم، آرامگاه صائب تبریزی نه در شهر تبریز، بلکه در یکی از محله‌های شلوغ و پرتردد اصفهان است. معماری این بنا که با توجه به معماری دوران صفویه بنا شده، متناسب با زمان حیات صائب ساخته شده. باغ با درختان سرو و بلند قامت پوشیده شده است و زیبایی و طراوت آن یادآوری از غزل‌های بی‌بدیل و زیبای صائب است.

از مکان های بسیار عالی و خوب و مکانی آرامش بخش و دلنشین

میرزا محمدعلی صائب تبریزی اصفهانی بزرگ‌ترین غزلسرای سده یازدهم هجری و نامدارترین شاعر زمان صفویه بود. او در دربار صفوی به عنوان ملک الشعرایی رسید و به او شاه شاعر سبک هندی می‌گویند. او در جوانی به هندوستان و مکه مسافرت و حدود ۷ سال در هندوستان ماند و پس از بازگشت از هندوستان به دربار صفوی راه یافت.

نیست در دیده‌ی ما منزلتی دنیا را ما نبینیم هر آن کس که نبیند ما را ... آرامگاه صائب تبریزی - آذر ۱۴۰۲

واقعا جای خیلی خوبیه برای علاقه مندان به شعر و هنر و فرهنگ و تاریخ حتتتتما توصیه میشه از آرامگاه حضرت صائب دیدن کنن🌹 فقط نمیدونم چرا هزینه ورودی نداره !

فقط حیف که سنگ قبر توسط بعضی افراد بی فرهنگ از چند جا تخریب شده و یادگاری نوشتند

تنگنای جسم، بر ما زندگی را تلخ داشت در فشارِ قبر، ایّامِ حیاتِ ما گذشت...

مکان عمومی ارامش بخش و محیط زیبا و دلنشینی داره ، برای علاقه مندان میتونه محیط جذابی باشه

جای قشنگی هست پارکی هست و یه ساختمان و قبر این شاعر به همراه تاریخچه و چند شعر در آنجا کاشی کاری شده ارزش دیدن داره برای کسی که این همه زحمت کشید و نام فارس و شعر فارسی را زنده نگه داشت فاتحه ای بر سر قبرش خواند

آرامگاه صائب: ما از این هستی ده روز به جان آمده ایم وای بر خضر که زندانی عمر ابد است

اصفهان با میزبانی از آثار مشهور جهانی همچون نقش جهان، همواره محبوب گردشگران داخلی و خارجی بوده است. در کنار جاذبه‌های مشهور، مکان‌های دیدنی دیگری نیز وجود دارند که دیدن‌ آن‌ها خالی از لطف نیست. آرامگاه صائب تبریزی با بنایی باشکوه در مرکز شهر اصفهان قرار دارد. این آرامگاه مدفن یکی از مشهورترین شعرای ایران است. ایران زمین زادگاه شاعران و نویسندگان به‌نامی است که اغلب شهرتی جهانی نیز دارند و آثار زیبای آن‌ها روح انسان را می‌نوازد. یکی از این شعرای برجسته صائب تبریزی نام دارد که آرامگاه او از مکان‌ های دیدنی اصفهان به شمار می‌آید. صائب تبریزی با شمار زیادی از اشعار، روزگاری ملک‌الشعرای دربار بود. پس از مرگ او، مدت‌ها قبر وی ناشناخته ماند و نهایتا در قرن اخیر، کشف و بنای زیبایی برای آن ساخته شد. این مقبره با قدمتی که به دوره پهلوی بازمی‌گردد، در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۵۵ با شماره ثبتی ۱۳۳۲ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. 

ممنون ازاین عکسها وتوضیحا شما

صائب تبریزی غزلسرای سده یازدهم هجری نامدارترین شاعر زمان صفویه

مکانی زیبا و آرام که در کنارش کتابخانه و ساختمان پژوهشی فرهنگی واقع شده است.

صائب از همان ابتدای نوجوانی و سکونت در اصفهان به تحصیل علم پرداخت. در سن بلوغ به مکه سفر کرد و پس از بازگشت به مشهد رفت. در سال ۱۰۳۴ قمری، از اصفهان به هندوستان سفر کرد؛ سپس عازم هرات و کابل شد. حکمران کابل، خواجه احسن الله مشهور به ظفرخان که خود شاعر و ادیب بود، از حضور صائب استقبال کرد. صائب در سال ۱۰۴۲ قمری به ایران بازگشت و در اصفهان اقامت گزید. آن زمان حاکم اصفهان شاه عباس دوم بود و به صائب مقام ملک‌الشعرایی داد و از آن زمان بین شاعران ایران، هند و عثمانی زبانزد شد. صائب پس از درگذشت شاه عباس و روی کار آمدن شاه سلیمان، به‌دلیل بی‌توجهی و بی‌مهری شاه از دربار بیرون آمد و در باغ خود سکنی گزید. این شاعر برجسته پس از  ۷۰ سال زندگی (در برخی روایات کمی بیشتر) در سال ۱۰۸۶ یا ۱۰۸۷ هجری قمری در اصفهان درگذشت و در باغ شخصی خود به نام تکیه، به خاک سپرده شد.

بشارت میدهد هر دم عصای پیر در دستم که مرگ اینجاست، یا اینجاست، یا اینجا..

اصفهان با میزبانی از آثار مشهور جهانی همچون نقش جهان، همواره محبوب گردشگران داخلی و خارجی بوده است. در کنار جاذبه‌های مشهور، مکان‌های دیدنی دیگری نیز وجود دارند که دیدن‌ آن‌ها خالی از لطف نیست. آرامگاه صائب تبریزی با بنایی باشکوه در مرکز شهر اصفهان قرار دارد. این آرامگاه مدفن یکی از مشهورترین شعرای ایران است.ایران زمین زادگاه شاعران و نویسندگان به‌نامی است که اغلب شهرتی جهانی نیز دارند و آثار زیبای آن‌ها روح انسان را می‌نوازد. یکی از این شعرای برجسته صائب تبریزی نام دارد که آرامگاه او از مکان‌ های دیدنی اصفهان به شمار می‌آید.صائب تبریزی با شمار زیادی از اشعار، روزگاری ملک‌الشعرای دربار بود. پس از مرگ او، مدت‌ها قبر وی ناشناخته ماند و نهایتا در قرن اخیر، کشف و بنای زیبایی برای آن ساخته شد. این مقبره با قدمتی که به دوره پهلوی بازمی‌گردد، در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۵۵ با شماره ثبتی ۱۳۳۲ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. 

مکان زیبایی هست

آرامگاه صائب تبریزی از دیگر آثار تاریخی اصفهان است که در یکی از مسیرهای پرتردد اصفهان بنا شده است. از زیبایی های این بنا وجود حوض و آبنما در مقابل ایوان آن است. جالب است بدانید، پس از مرگ این شاعر گران‌قدر، مدت‌ها قبر وی ناشناخته مانده بود، تا این‌که در قرن اخیر (سال ۱۳۱۷)، مزار این شاعر بزرگ قرن ۱۱ هجری قمری، توسط جلال الدین همایی در باغ مسجد محله لنبان کشف و بنای زیبایی برای آن ساخته شد. این مقبره با قدمتی که به دوره پهلوی بازمی‌گردد، در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

مقبره با شکوه و زیبای یکی از بزرگتریت شاعران ایرانی، یعنی صائب تبریزی بسیار زیبا و دیدنیه. حتما سر بزنید نور عقلی کز فروغش چشم عالم روشن است پرده خواب است پیش دیده بینای عشق جای حیرت نیست گر شد سینه ما چاک چاک شیشه را چون نار خندان می‌کند صهبای عشق پیش چشم هر که چون مجنون غبار عقل نیست خیمه لیلی است داغ لاله صحرای عشق پرده ناموس زیبنده است بر بالای عقل تن به هر تشریف ناقص کی دهد بالای عشق؟ در سر شوریده ما عقل سودایی شود می‌کند عنبر کف بی‌مغز را دریای عشق دست خود بوسید هرکس دامن پاکان گرفت شد زلیخا رفته رفته یوسف از سودای عشق در وصال و هجر صائب اضطراب دل یکی است هیچ‌جا لنگر نمی‌گیرد به خود دریای عشق صائب تبریزی

اکثر افراد تصور می کنند که آرامگاه صائب تبریزی در تبریز قرار گرفته است در حالیکه آرامگاه این شاعر بزرگ در شهر اصفهان و در یکی از مناطق بسیار پرتردد این شهر بنا شده است.  اگر شما نیز جزو گردشگرانی هستید که قصد سفر به اصفهان را دارید به شما پیشنهاد می کنم که به این آرامگاه بروید و این بنا را که متعلق به سبک معماری دوران صفویه است را از دست ندهید. صائب تبریزی تکمیل کننده ی سبکی به نام سبک هندی بوده است و پس از مرگش او را در باغ خودش دفن نمودند. آرامگاه صائب تبریزی با توجه به سبک معماری دوران صفویه ساخته شده است و سعی بر این بوده این آرامگاه را متناسب با زمان حیات او احداث کنند. فرزند و نوه صائب تبریزی نیز در این مکان دفن شده اند. بنای این مقبره تقریبا 2 متر از سطح زمین بالاتر احداث شده و 10 پله سنگی برای بالا رفتن و رسیدن به این مقبره ساخته شده است. طول و عرض و ارتفاع ایوان زیبایی که در این بنا واقع شده است  20، 6 و 8 متر هستند. در بخش غربی و بخش شرقی میدان دو دهنه، یک ستون و دو قوس وجود دارد. زیر سقف به سبک شطرنجی آیینه کاری شده و سنگ مزار صائب تبریزی یک سنگ مرمر سراسری یزدی است. منتها باید بگوییم که در گذشته سنگ مزار دیگری وجود داشته است که اکنون در درون این سنگ مرمر قرار گرفته است و این سنگ به دو نیم تبدیل شده است. ولی روی آن یک مطلع و یک غزل از صائب شیرازی توسط محمد صالح نوشته شده است.

صائب تبریزی کیست؟ میرزا محمدعلی، متخلص به صائب تبریزی و معروف به میرزا صائبا، از غزل‌سرایان بزرگ و برجسته‌ قرن یازدهم هجری و دوران صفویان، در سال ۱۰۱۶ هجری قمری در تبریز چشم به جهان گشود. خانواده‌ صائب از جمله خانواده‌های پرشماری بودند که به دستور شاه عباس اول مجبور به ترک تبریز و سکونت در اصفهان شدند، خانواده‌هایی که به تبارزه (تبریزی‌ها) اصفهانی معروف بودند. صائب از همان ابتدای نوجوانی و سکونت در اصفهان به تحصیل علم پرداخت. در سن بلوغ به مکه سفر کرد و پس از بازگشت به مشهد رفت. در سال ۱۰۳۴ قمری، از اصفهان به هندوستان سفر کرد؛ سپس عازم هرات و کابل شد. حکمران کابل، خواجه احسن الله مشهور به ظفرخان که خود شاعر و ادیب بود، از حضور صائب استقبال کرد. صائب در سال ۱۰۴۲ قمری به ایران بازگشت و در اصفهان اقامت گزید. آن زمان حاکم اصفهان شاه عباس دوم بود و به صائب مقام ملک‌الشعرایی داد و از آن زمان بین شاعران ایران، هند و عثمانی زبانزد شد. صائب پس از درگذشت شاه عباس و روی کار آمدن شاه سلیمان، به‌دلیل بی‌توجهی و بی‌مهری شاه از دربار بیرون آمد و در باغ خود سکنی گزید. این شاعر برجسته پس از  ۷۰ سال زندگی (در برخی روایات کمی بیشتر) در سال ۱۰۸۶ یا ۱۰۸۷ هجری قمری در اصفهان درگذشت و در باغ شخصی خود به نام تکیه، به خاک سپرده شد.صائب تبریزی از جمله شعرایی است که شمار اشعارش به بیش ۶۰ تا ۱۲۰ هزار بیت می‌رسد و به آن‌ها کثیرالشعر می‌گویند. سبکی که وی آن را به تکامل رساند و در اشعارش استفاده می‌کرد، قرن‌ها پس از او به نام سبک هندی شناخته شد. صائب را شاعر تک بیت‌ها نیز می‌نامند. وی پیش از دیگران اسلوب معادله را در اشعارش استفاده کرد. آثار صائب به‌جز چندهزار بیت قصیده، مثنوی کوتاهی به نام قندهارنامه و دو سه قطعه، مابقی به‌صورت غزل است. صائب غزل‌هایی را به زبان ترکی آذربایجانی نیز دارد و دیوان او به‌صورت مکرر در ایران و هندوستان به چاپ رسیده است.

اولین مکانی کاه ورودی نخواستن