
شمال
نمایش موقعیت منکاروانسرای مظفری با سلام و درود بی کران به هموطنان این مکان مکانی است جذاب ودیدنی به خاطرتوجه به ابنیه تاریخی وباستانی که قدمتی چند صد ساله دارند بایدبا عنایت بیشتری مورد توجه قرار گیرند .اگر خود مان به این مقوله بسیار مهم توجه نماییم فرزندانمان هم یاد میگیرند که از این میراث باارزش با دقت و توجه وعنایت هرچه تمامتر حفظ ونگه داری نمایند انشاله که باعث اعتلای سطح فرهنگی واگاهی همه گردد.
کاروانسرای مظفری پاسارگاد در قرن هشتم هجری، به دستور شاه شجاع مظفری از سلسله آل مظفر ساخته شده است. این بنا در فاصله ۱۰۰ تا ۱۴۰ متری شمال آرامگاه کوروش قرار دارد و برای رفاه حال زائران ساخته شد. ویژگیهای خاص آن شامل حیاطی با مساحت ۲۰۸ متر مربع، ایوانی به پهنای حدود ۳۰ متر، و استفاده از سنگهای منتقل شده از کاخهای پاسارگاد است. این کاروانسرا دارای اتاقهای بزرگ و کوچک متعدد است و درب آن به سمت شرق باز میشود.
واقعا زیبا
کاروانسرای مظفری در دوره آل مظفر ساخته شد و در نزدیکی آرامگاه کوروش قرار دارد. با توجه به عبور کاروانهای متعدد از جاده شاهی، لزوم احداث یک کاروانسرا در پاسارگاد در زمان اتابکان فارس مطرح شد و برای ساخت آن از سنگهای سفید کاخهای موجود در پاسارگاد استفاده شده است. امروزه از این کاروانسرا با حیاط ۲۰۰ متری، بقایای دیوارها و شالوده بنا قابلمشاهده است. سنگهای کاروانسرای مظفری با ملاط گچ به یکدیگر متصل شدهاند و در بخشهایی از سازه از ملاط نیز استفاده نشده است.
این کاروانسرا دارای سرایی به گستره ی16.4 در 18.5 متر است که با سنگهای آورده شده از کاخ نشیمن و کاخ بار همگانی ساخته شده است!
خوشا به سعادت اونایی که به ارامگاه پدر شرفیاب شدند امیدوارم نوبت منم برسه بیام اضحار ادب کنم خدمت والا مقام ترین فرد ایران
کاروانسرای مظفری در نزديكی آرامگاه كوروش بنايی است مشتمل بر حياتی به وسعت 40/16*5/18 متر كه بصورت نامنظم از سنگ هاي سفيد ربوده شده از كاخ هاي كوروش ساخته شده و نيز ايوانی به پهنای 30/3 متر با جرز هاي سنگی نا منظم و چهار گوش با اتاق های كوچك و بزرگ در پشت آن درب بنا به سمت مشرق بوده سنگ هاي بنا را با ملات گچ به هم وصل كرده و در بعضی جاها حتي ملات هم بكار نبردند. در زمان سامی قسمتی از اين محل تعمير شده و بدفتر فنی سامی اختصاص داده شده بود ولي امروزه متروك می باشد. اطراف مسجد مادر سليمان قبرستان بوده حتی تا زمان معاصر (محمد رضا شاه پهلوی) هم در اطراف آرامگاه مرده دفن می كردند كه بعضاً سنگ قبرهای با ارزش (از همان سنگ های كاخ ها) استفاده كرده اند، كتيبه هايی زيبا در بين آنها ديده می شوند اين سنگ قبر ها در حال حاضر در موزه هفت تنان ( موزه سنگ شيراز ) نگهداری می شوند. مسجد اتابكي در اطراف آرامگاه كوروش با فواصل نا منظمي (10 و 11 و12 متر) به طور متفاوت و بدون رعايت جهات و نكات معماری و مهندسی در ادوار اسلامی ستونهايی گزارده و آنجا را بصورتی در آوردند كه درب ورودی اين مسجد به سمت غرب بوده و روی آن اين كتيبه ديده می شده است : « الاماره المسجد الجامع الملك العادل العالم المعيد…والاسلام المسلمين ملك سليمان سلغرسلطان سعدبن زنگي اتابك ناصر اميرالمؤمنين خلدالله سلطانه …عشرين…» از مفاد نبشته بالا چنين مستفات می گردد كه مسجد در زمان فرمان روايی اتابك سعدابن زنگی (اتابكان فارس يا سلغيان) در اواخر سلطنت سلجوقيان سال 543 هجري به فارس آمدند و تا سال 686 در فارس فرمان فرمايی ميكردند. سنگ های ستونی اين مسجد را از دو قصر كوروش آورده اند بدين معنی كه ستون های سه ايوان شرقی و غربی را با ستون های قطور قصر بار وستون های ايوانی شمالی با ستون های باريك قصر اختصاصی كوروش ساخته گرديد. اين مسجد از نظر معماری قابل توجه نبوده اما از نظر فلسفی و آئينی بسيار اهميت داشته و نمودار احترامی بوده كه مردمان روزگار را به كوروش و آرامگاه او می داشته اند. در داخل اتاق آرامگاه، در سمت قبله، محراب كوچكی در زمان اتابك سعد زنگی، يعنی در سال 621ه.ق حجاری كرده اند قرون بر آن، تصوير شاخصی كه نشانگر قبله می باشد، همزمان با حجاری محراب، حجاری شده و در همان سمت قرار دارد و در حاشيه دور محراب چهار آيه اول سوره فتح با خط ثلث معمولی كنده كاری شده كه امروزه به راحتي قابل خواندن نيست.
با اینکه معماریش متفاوته جالبه و در حال مرمت هست
در نزديكی آرامگاه كوروش بنايی است مشتمل بر حياتی به وسعت 40/16*5/18 متر كه بصورت نامنظم از سنگ هاي سفيد ربوده شده از كاخ هاي كوروش ساخته شده و نيز ايوانی به پهنای 30/3 متر با جرز هاي سنگی نا منظم و چهار گوش با اتاق های كوچك و بزرگ در پشت آن درب بنا به سمت مشرق بوده سنگ هاي بنا را با ملات گچ به هم وصل كرده و در بعضی جاها حتي ملات هم بكار نبردند. در زمان سامی قسمتی از اين محل تعمير شده و بدفتر فنی سامی اختصاص داده شده بود ولي امروزه متروك می باشد. اطراف مسجد مادر سليمان قبرستان بوده حتی تا زمان معاصر (محمد رضا شاه پهلوی) هم در اطراف آرامگاه مرده دفن می كردند كه بعضاً سنگ قبرهای با ارزش (از همان سنگ های كاخ ها) استفاده كرده اند، كتيبه هايی زيبا در بين آنها ديده می شوند اين سنگ قبر ها در حال حاضر در موزه هفت تنان ( موزه سنگ شيراز ) نگهداری می شوند. مسجد اتابكي در اطراف آرامگاه كوروش با فواصل نا منظمي (10 و 11 و12 متر) به طور متفاوت و بدون رعايت جهات و نكات معماری و مهندسی در ادوار اسلامی ستونهايی گزارده و آنجا را بصورتی در آوردند كه درب ورودی اين مسجد به سمت غرب بوده و روی آن اين كتيبه ديده می شده است : « الاماره المسجد الجامع الملك العادل العالم المعيد…والاسلام المسلمين ملك سليمان سلغرسلطان سعدبن زنگي اتابك ناصر اميرالمؤمنين خلدالله سلطانه …عشرين…» از مفاد نبشته بالا چنين مستفات می گردد كه مسجد در زمان فرمان روايی اتابك سعدابن زنگی (اتابكان فارس يا سلغيان) در اواخر سلطنت سلجوقيان سال 543 هجري به فارس آمدند و تا سال 686 در فارس فرمان فرمايی ميكردند. سنگ های ستونی اين مسجد را از دو قصر كوروش آورده اند بدين معنی كه ستون های سه ايوان شرقی و غربی را با ستون های قطور قصر بار وستون های ايوانی شمالی با ستون های باريك قصر اختصاصی كوروش ساخته گرديد.1 اين مسجد از نظر معماری قابل توجه نبوده اما از نظر فلسفی و آئينی بسيار اهميت داشته و نمودار احترامی بوده كه مردمان روزگار را به كوروش و آرامگاه او می داشته اند. در داخل اتاق آرامگاه، در سمت قبله، محراب كوچكی در زمان اتابك سعد زنگی، يعنی در سال 621ه.ق حجاری كرده اند قرون بر آن، تصوير شاخصی كه نشانگر قبله می باشد، همزمان با حجاری محراب، حجاری شده و در همان سمت قرار دارد و در حاشيه دور محراب چهار آيه اول سوره فتح با خط ثلث معمولی كنده كاری شده كه امروزه به راحتي قابل خواندن نيست.
یک مکان تاریخی زیباست.
کاروانسرای مظفری پاسارگاد (مکانهای تاریخی) در مادرسلیمان و خیابان شهرستان پاسارگاد واقع شده است. و از نظر موقعیت جغرافیایی در نزدیکی آرامگاه کوروش بزرگ قرار گرفته است. همچنین با توجه به نظراتی که کاربران در اپلیکیشن نشان به این مکان دادهاند میتوان گفت این مکان یکی از اماکن دیدنی و تاریخی خوب این منطقه میباشد.