
شمال
نمایش موقعیت منباز است
شبانهروزی
بجای مانده از عصر صفوی؟؟ خیلی هم عالی
بلادشاپور نام بافت قدیمی شهر دهدشت در جنوب غربی ایران است. کاروانسرای این شهر در سال ۱۴۰۰(ه ش) نماینده ی کاروانسرا های تاریخی ایران در سازمان جهانی یونسکو شده است. دهدشت مرکز شهرستان کهگیلویه است و در استان کهگیلویه و بویراحمد واقع شدهاست. بلادشاپور در ناحیه گرمسیری غرب استان کهگیلویه و بویراحمد در حاشیه شهر دهدشت واقع است. بلادشاپور به عنوان یکی از مراکز سکونت در دوره صفوی و بازرگانی با بندرهای جنوبی، نقش مهمی در اقتصاد و بازرگانی زمان خود داشتهاست. بافت قدیمی بلاد شاپور با ۴۵ هکتار وسعت یکی از بزرگترین بافتهای تاریخی ایران بهشمار میآمد اما این بافت به دلایل توسعه شهرنشینی تخریب شد و هم اینک ۳۷ هکتار از این شهر قدیمی باقی ماندهاست. در سندی که از عصر شاه عباس صفوی در سال ۱۰۸۶ هجری قمری به جا مانده نام این شهر قریهالدشت بوده که در زمان حکومت سلجوقیان به اوج رونق خود رسیدهاست. با توجه به موقعیت جغرافیایی و استراتژیکی این شهر و اینکه کوتاهترین راه میان بنادر جنوبی و اصفهان مرکز حکومت صفویان بود از اهمیت خاصی برخوردار بودهاست. وجود راههای سنگفرش شده و پلهای متعدد و مرکزیت تجاری آن حکایت از این دارد که شاخههای فرعی جاده ابریشم از این شهر عبور میکرد. وجود ارگ قدیمی، دو هزار خانه، مسجدها، گرمابهها، کاروانسرا، زیارتگاهها و برج و باروی گرداگرد شهر مجموعه بناهای باقی مانده از این بافت تاریخی است که بخشی از آن بازسازی شدهاست. سنگ لاشه، گچ، ساروج، خاک، نی و تنبوشه سفالی عمدهترین مصالح ساختمانی به کار رفته در بافت قدیم شهر دهدشت هستند. بافت تاریخی دهدشت به شماره ۳ /۱۶۸۹ در سال ۱۳۶۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت تاریخی رسیدهاست.
کاروانسرای بافت تاریخی دهدشت از جمله آثار دوره اسلامی صفوی است که با دو ورودی در شمال و جنوب ساخته شده است. این بنا شامل حیاط و حجرههای چهار طرف آن است. تعداد این حجرهها ۳۷ مورد است که بعضی از آنها به یکدیگر راه دارند. کاروانسرای بافت تاریخی دهدشت در ضلع غربی بافت تاریخی دهدشت و در کنار مجموعه حمام کاروانسرا، امامزاده ابراهیم و امامزاده جابر واقع شده است. بنای فوق از جمله آثار شهر دوره اسلامی صفوی است که با دو ورودی در شمال و جنوب ساخته شده است. بنا شامل حیاط و حجرههای چهار طرف آن است. تعداد این حجرهها ۳۸ عدد و بعضی از آنها به همدیگر راه دارند. بنا با سنگ و گچ که از معادن اطراف شهر تأمین میشده، ساخته شده است. کف حیاط با سنگهای لاشهای بزرگ سنگفرش شده و سطح حیاط اندکی پایینتر از کف حجرات است. در حیاط چاه آبی برای تامین آب موردنیاز کاروانیان به چشم میخورد. حجرهها با طاقهای جناغی پوشش داده شده و همگی یک ایوان کوچک در جلوی خود دارند. در داخل ایوانها طاقچههایی برای گذاشتن اشیا و نیز دودکش تعبیه شده استیک راهپله مارپیچ در ضلع شمالی ارتباط حیاط با پشتبام را تسهیل میکرده است. این کاروانسرا که به طور کامل تخریب شده بود که در سال ۱۳۶۹ با آزادسازی منطقه دهدشت، در قسمت پی بنا در عمق دو متری مورد شناسایی قرار گرفت و عملیات خاکبرداری و آوار برداری از آن آغاز شد. در عملیات خاکبرداری تمام قسمتهای بنا مشخص شد. بعد در سالهای ۷۹ و ۷۸ اقدامات مرمتی شامل سنگفرش حیاط، آجرکاری پوشش بام، تعمیر حجرات جلوی کاروانسرا انجام شده است. البته هم اکنون نیز این بنای تاریخی در حال مرمت است. این کاروانسرا ۱۶۰۰ متر مربع مساحت دارد. کاروانسرای بافت تاریخی دهدشت که در مالکیت سازمان میراث فرهنگی است، در سال ۱۳۷۹ با شماره ۳۵۵۱ در فهرست آثار تاریخی به ثبت ملی رسیده است.
کاروانسرای تاریخی بلاد شاپور (مکانهای تاریخی) در دهدشت و خیابان شریعتی، ابوذر غفاری، شهید غفاری واقع شده است. و از نظر موقعیت جغرافیایی در نزدیکی پاساژ قلندر و همچنین کافه گودو قرار گرفته است.