مکان دیدنی
پل شهرستان که با نامهای پل جی یا پل جسر حسین نیز شناخته میشود، از مکانهای دیدنی اصفهان به شمار میرود و قدیمیترین پل شهر روی زاینده رود است. به عقیده برخی محققین اساس این پل به دوره ساسانى بازمیگردد؛ ولى ریشه و پایه هخامنشى دارد و قسمت هاى فوقانى آن الحاقاتى از آثار دوره دیالمه و سلاجقه را شامل میشود. پایههای پل روی سنگهای طبیعی کف رودخانه استوار شده و طول آن از ستون مدور آجری تا انتهای سنگفرش قدیمی، در حدود ۱۰۵ متر و عرض آن از ۴.۲۵ تا ۵ متر متغیر است. پل شهرستان دارای ۱۱ چشمه و ۱۲ پایه سنگی بزرگ است. این اثر تاریخی در یک دی ۱۳۴۸ با شماره ثبت ۸۸۹ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید
خیلی عالی وزیباست
قدیمی ترین پل تاریخی در اصفهان
پل شهرستان در تاریخ ۱ دی ۱۳۴۸ با شمارهٔ ثبت ۸۸۹ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. قدیمى ترین پل زاینده رود است که به عقیده بعضى از محققین اساس امروز آن ساسانى است ولى ریشه و پایه هخامنشى دارد و قسمت هاى فوقانى آن الحاقاتى از آثار دوره دیالمه و سلاجقه را در بر مى گیرد . این پل قدیمی در ناحیه « جی قدیم » واقع شده و از نظر معماری فوق العاده جالب توجه است و یکى از پل هاى باستانى است که در چهار کیلومترى مشرق اصفهان واقع و از دو طرف از آن پل عبور مى کنند . یکى از خیابان هاى مشتاق و سارویه و از دامنه تپه اشرف و دیگر از دالان بهشت ؛ در دو طرف این پل بیشه و باغ ها و آپارتمان هاى تابستانى وجود دارد . این پل از نظر معمارى بسیار جالب و بعقیده باستان شناسان مربوط به دوره ساسانیان است و پایه هاى آن بر روى سنگ هاى طبیعى کف رودخانه استوار گردیده است عدهاى هم ساختمان آن را به دوره دیلمیان مربوط مى دانند . این پل در نه کیلومترى مشرق پل خواجو واقع شده است ثبت این پل در گردش ادارى است . امروزه این پل را پل شهرستان مى نامند ، ولى در روزگاران قدیم جسر حسین و پل جى هم نامیده مى شده . از نویسندگان قدیم ، مفضل بن سعد بن حسین مافروخى اصفهانى در کتاب خود بنام محاسن اصفهان ، از این پل بنام جسر حسین یاد کرده است و قصر هایى که نزدیک این پل بنا شده بوده را ستوده است
🌿پل شهرستان کارشناسان تاریخ گمان میکنند که پل شهرستان یکی از قدیمیترین پلهای زایندهرود است. احتمالاً ساخت این پل به سدههای نخست اسلام مربوط میشود. طبق بررسیها، پل شهرستان اصفهان را روی پایههایی از دوره ساسانی و همچنین صخرههای سنگی زایندهرود بنا کردهاند. پل شهرستان در 3 کیلومتری شرقی پل خواجو قرار دارد. آرتور پوپ، یکی از مورخان بزرگ، اظهار میکند که در جنوب ایران هم پلهایی مانند پل شهرستان وجود داشته است و بهمرور از بین رفتهاند. همچنین، سبک ساخت پل شهرستان را رومی میدانند و احتمال میدهند که بهدست مهندسان رومی ساخته شده است که زمانی در ایران اسیر بودهاند.
پل شهرستان را با نام “پل جی” یا “پل جسر حسین” نیز می شناسند و از بین تمام پل های این شهر، قدمت دارترین پل، بر فراز رودخانه زاینده رود است. طول این پل 105 متر و عرض آن 5 متر است. دیرینگی پل جی به عصر ساسانیان بر می گردد و در دوره سلجوقیان به دلیل سیلاب رودخانه زاینده رود تعمیر شد. یک بار هم در دروره دیلمیان مرمت گشت که در طاق های آن علائم تعمیر را می بینید که دقیقاً شبیه یکدیگر نیستند. نوسازی که در طول قرن 10 انجام شد به گونه ای بود که اکنون پل شهرستان نزدیک به همان سازه، در دوره ساسانیان می باشد. در گذشته از این پل خیره کننده برای مصارف نظامی استفاده می شد. این پل باستانی یک تاریخ زنده در کنار طبیعت و محیط زیبا دارد و نام آن نیز از دهکده ای قدیمی به همین اسم گرفته شده و در چهار کیلومتری شرق اصفهان، خیابان سلمان فارسی قرار گرفته است. پل جسر حسین به عنوان کهن ترین پل اصفهان در سال 1348 در فهرست میراث ملی ایران به ثبت رسید. مصالح به کار گرفته شده در پل شهرستان آجر، سنگ، خشت و ملات می باشد. جهت پل تقریباً شمالی – جنوبی است و قدری انحراف دارد. این پل از 11 چشمه و 12 ستون برخوردار است و جمعاً هشت طاق نما در آن دیده می شود. پل شهرستان به این روش ساخته شده تا عبور آب را سریعتر کند. روی پل دو اتاقک خشتی ساخته بودند که با گذشت زمان تخریب شدند. در ایران باستان این نوع پل ها روی رودخانه هایی که دارای کمترین عرض بودند و همچنین جاهایی که سنگ های زیادی در بستر آن وجود داشت، بنا می شدند. جالب اینکه بدانید ستون های پل جسر بر روی سنگ هایی که در کف رودخانه به صورت طبیعی قرار دارند، ثابت شده است و این روش باعث شده در مصرف مواد سازنده آن صرفه جویی شود. نکته جالب معماری در مورد این پل، پارابولیک عمودی و افقی آن می باشد. در گذشته هنگامی که کاروان ها با بار خود از روی پل عبور می کردند، ساختار پارابولیکی عمودی آن فشار را از بین می برد. این بدان معنی است که نقطه میانی پل در مقایسه با سایر قسمت ها بالاترین میزان تحمل فشار را دارد. ویژگی پارابولیکی افقی فشارهای وارده را به سمت غرب پل هدایت کرده و این باعث تقویت پل در برابر جریان رودخانه می شد. سال های زیادی از تاسیس پل شهرستان می گذرد و اگر مراقبت های لازم در خصوص آن صورت نگیرد به مرور در معرض تخریب قرار می گیرد، در حال حاضر از روی آن تنها به صورت پیاده می توان عبور کرد. از نظر دیرینگی و معماری پل شهرستان نیز مانند پل شادُروان شوشتر و پل قدیم دزفول قدمت و اصالت دارد. نکته مثبتی که در بازدید این پل وجود دارد این است که، فرصت بازدید از خرابه های مسجد جامع عتیق واقع در جی متعلق به دوران سلاجقه، آرامگاه الراشد بالله خلیفه سلسله عباسی، کلات قدیمی سارویه یا همان کهندژ و حصار جی را در که در نزدیکی این پل قدیمی هستند را دارید. در مجاورت این پل از دیر باز مردمانی زیستهاند که هنوز هم با پسوند فامیل شهرستانی میتوان آنان را یافت.
پل شهرستان یا پل جی یا پل جسر حسین قدیمیترین پل اصفهان روی رودخانهٔ زاینده رود است. این پل در زمان ساسانیان ایجاد گردید و در زمان دیلمیان و سلجوقیان تعمیر و مرمت شدهاست. پل شهرستان در جی قدیم در شرق اصفهان واقع شدهاست. پایههای آن بر روی سنگهای طبیعی کف رودخانه استوار گردیدهاست. طول پل از ستون مدور آجری تا انتهای سنگفرش قدیمی، در حدود ۱۰۵ متر و عرض آن از ۴/۲۵ تا ۵ متر متغیر است. جهت پل، شمالی - جنوبی با کمی انحراف است. پل شهرستان دارای یازده چشمه و دوازده پایه سنگی بزرگ است. اما قسمت فوقانی پل که جهت عبور و مرور بوده خراب شدهاست و فقط پیاده میتوان از روی آن عبور کرد
یکم باید آنجایی که واردمیشویم بازسازی بشود ولی خوب بود
زیاد توجه بهش نشد
پل تاریخی شهرستان اصفهان یه دریاچه هم داره خیلی خیلی باصفا
مفضل مافروخی یکی از نویسندگان قدیم، در کتاب خود از این پل با نام جسر حسین یاد نموده است و کاخ هایی را که در نزدیکی این پل ساخته بودند، ستایش کرده است. در واقع این پل در زمان ساسانیان ساخته شده و قدیمی ترین پلی است که روی زاینده رود بنا گشته است. ولی ظاهرا پایه های آن متعلق به دوران هخامنشی است. روی پل آثاری از دوره دیلمیان و سلجوقیان هم به چشم می خورد که نشان دهنده این است که در این دوره ها، پل را مرمت کرده اند. این پل دارای شباهت های زیادی با پل های دزفول و شادروان شوشتر دارد. البته که معماری ساسانیان در ساخت پل ها تقریبا یک شکل بوده است و قطعا دلیل این شباهت ها همین موضوع است. در واقع ساسانیان یکی از ملزوماتی که برای شهرهای کنار رودخانه ها قائل می شدند، ساختن پل می باشد. ساسانیان برای اقدامات زیربنایی همچون سدها و کانال های آبرسانی، جاده ها و پل ها اهمیت ویژه ای قائل بوده اند. به خاطر همین برنامه های عمرانی بود که مردم در این دوران شاهد شکوفایی شهرها بوده اند. کارایی این پل در زمان ساسانیان نظامی جنگی بوده است و از لحاظ قدمت با پل شوشتر و پل دزفول برابر می باشد و جزو همان مجموعه پل ها است که به منظور لشکرکشی ها ساخته شده اند. این پل در سال 1348 به عنوان آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
پل شهرستان قدیمی ترین پل اصفهان است که بنای اولیه آن مربوط به زمان ساسانیان است. مثل بقیه پل های اصفهان بازدیدش رایگان است و فقط قابلیت پیاده روی داردو وعبور هر نوع وسیله موتوری ممنوع و مسدود است. این پل در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. در اطراف پل پارکی ایجاد شده که میتوانید برای استراحت از آن استفاده کنید.کمی بالاتر از این مکان تپه باستانی اشرف و بالاتر از آن باغ گل و گیاه قرار دارد.
عالی از توضیح اطراف
از پل های قدیم و ندیم اصفهان
پل شهرستان (مکان دیدنی) در اصفهان و خیابان پل شهرستان واقع شده است. و از نظر موقعیت جغرافیایی در نزدیکی کبابی ساحل، پارکینگ نمایشگاه اصفهان، گروه ادویه سازان آوات، نانوایی و ایستگاه اتوبوس پل شهرستان قرار گرفته است. همچنین با توجه به نظراتی که کاربران در اپلیکیشن نشان به این مکان دادهاند میتوان گفت این مکان یکی از مکانهای دیدنی خوب این منطقه میباشد.