پل شهرستان اصفهان

پل شهرستان در تاریخ ۱ دی ۱۳۴۸ با شمارهٔ ثبت ۸۸۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. قدیمى ‏ترین پل زاینده‏ رود است که به عقیده بعضى از محققین اساس امروز آن ساسانى است ولى ریشه و پایه هخامنشى دارد و قسمت هاى فوقانى آن الحاقاتى از آثار دوره دیالمه و سلاجقه را در بر مى‏ گیرد . این‌ پل‌ قدیمی‌ در ناحیه‌ « جی‌ قدیم ‌» ‌ واقع‌ شده‌ و از نظر معماری‌ فوق ‌العاده‌ جالب‌ توجه‌ است‌ و یکى از پل هاى باستانى است که در چهار کیلومترى مشرق اصفهان واقع و از دو طرف از آن پل عبور مى ‏کنند . یکى از خیابان هاى مشتاق و سارویه و از دامنه تپه اشرف و دیگر از دالان بهشت ؛ در دو طرف این پل بیشه و باغ ها و آپارتمان هاى تابستانى وجود دارد .  این پل از نظر معمارى بسیار جالب و بعقیده باستان شناسان مربوط به دوره ساسانیان است و پایه ‏هاى آن بر روى سنگ هاى طبیعى کف رودخانه استوار گردیده است عده‏اى هم ساختمان آن را به دوره دیلمیان مربوط مى ‏دانند . این پل در نه کیلومترى مشرق پل خواجو واقع شده است ثبت این پل در گردش ادارى است .  امروزه این پل را پل شهرستان مى‏ نامند ، ولى در روزگاران قدیم جسر حسین و پل جى هم نامیده مى ‏شده . از نویسندگان قدیم ، مفضل بن سعد بن‏ حسین مافروخى اصفهانى در کتاب خود بنام محاسن اصفهان ، از این پل بنام جسر حسین یاد کرده است و قصر هایى که نزدیک این پل بنا شده بوده را ستوده است

مفضل مافروخی یکی از نویسندگان قدیم، در کتاب خود از این پل با نام جسر حسین یاد نموده است و کاخ هایی را که در نزدیکی این پل ساخته بودند، ستایش کرده است.  در واقع این پل در زمان ساسانیان ساخته شده و قدیمی ترین پلی است که روی زاینده رود بنا گشته است. ولی ظاهرا پایه های آن متعلق به دوران هخامنشی است. روی پل آثاری از دوره دیلمیان و سلجوقیان هم به چشم می خورد که نشان دهنده این است که در این دوره ها، پل را مرمت کرده اند.  این پل دارای شباهت های زیادی با پل های دزفول و شادروان شوشتر دارد. البته که معماری ساسانیان در ساخت پل ها تقریبا یک شکل بوده است و قطعا دلیل این شباهت ها همین موضوع است. در واقع ساسانیان یکی از ملزوماتی که برای شهرهای کنار رودخانه ها قائل می شدند، ساختن پل می باشد. ساسانیان برای اقدامات زیربنایی همچون سدها و کانال های آبرسانی، جاده ها و پل ها اهمیت ویژه ای قائل بوده اند. به خاطر همین برنامه های عمرانی بود که مردم در این دوران شاهد شکوفایی شهرها بوده اند. کارایی این پل در زمان ساسانیان نظامی جنگی بوده است و از لحاظ قدمت با پل شوشتر و پل دزفول برابر می باشد و جزو همان مجموعه پل ها است که به منظور لشکرکشی ها ساخته شده اند. این پل در سال 1348 به عنوان آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. 

پل شهرستان قدیمی ترین پل اصفهان است که بنای اولیه آن مربوط به زمان ساسانیان است. مثل بقیه پل های اصفهان بازدیدش رایگان است و فقط قابلیت پیاده روی داردو وعبور هر نوع وسیله موتوری ممنوع و مسدود است. این پل در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. در اطراف پل پارکی ایجاد شده که میتوانید برای استراحت از آن استفاده کنید.کمی بالاتر از این مکان تپه باستانی اشرف و بالاتر از آن باغ گل و گیاه قرار دارد.

پل شهرستان که با نام‌های پل جی یا پل جسر حسین نیز شناخته می‌شود، از مکان‌های دیدنی اصفهان به شمار می‌رود و قدیمی‌ترین پل شهر روی زاینده رود است. به عقیده برخی محققین اساس این پل به دوره ساسانى بازمی‌گردد؛ ولى ریشه و پایه هخامنشى دارد و قسمت هاى فوقانى آن الحاقاتى از آثار دوره دیالمه و سلاجقه را شامل می‌شود. پایه‌های پل روی سنگ‌های طبیعی کف رودخانه استوار شده و طول آن از ستون مدور آجری تا انتهای سنگفرش قدیمی، در حدود ۱۰۵ متر و عرض آن از ۴.۲۵ تا ۵ متر متغیر است. پل شهرستان دارای ۱۱ چشمه و ۱۲ پایه سنگی بزرگ است. این اثر تاریخی در یک دی ۱۳۴۸ با شماره ثبت ۸۸۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید

خیلی عالی وزیباست

پل شهرستان یا پل جی یا پل جسر حسین قدیمی‌ترین پل اصفهان روی رودخانهٔ زاینده رود است. این پل در زمان ساسانیان ایجاد گردید و در زمان دیلمیان و سلجوقیان تعمیر و مرمت شده‌است. پل شهرستان در جی قدیم در شرق اصفهان واقع شده‌است. پایه‌های آن بر روی سنگهای طبیعی کف رودخانه استوار گردیده‌است.[۱] طول پل از ستون مدور آجری تا انتهای سنگفرش قدیمی، در حدود ۱۰۵ متر و عرض آن از ۴/۲۵ تا ۵ متر متغیر است. جهت پل، شمالی - جنوبی با کمی انحراف است. پل شهرستان دارای یازده چشمه و دوازده پایه سنگی بزرگ است.[۲][۳] اما قسمت فوقانی پل که جهت عبور و مرور بوده خراب شده‌است و فقط پیاده می‌توان از روی آن عبور کرد.[۴]پپایین پل خواجو نه کیلومتر به طرف مشرق[۱]؛ در خیابان مشتاق سوم و مجاورت منطقه جی شیر یا اردیبهشت. این پل در واقع یک پل جنگی و نظامی بوده‌است. از نظر معماری و قدمت زمان ساختمان در مجموعه پله‌ای قدیمی ایران فقط پل دزفول و پل شوشتر با این پل برابری می‌کنند. آثار بر جای مانده مسجد جامع جی از دوران سلاجقه و مقبره الراشد بالله خلیفه عباسی[۶] و قلعه قدیمی اصفهان به نام سارویه (کهندژ) و حصار جی را در مجاورت این پل تاریخی می‌توان مشاهده کرد. در مجاورت این پل از دیر باز مردمانی زیسته‌اند که هنوز هم با پسوند فامیل شهرستانی می‌توان آنان را یافت.[۷]

قدیمی ترین پل تاریخی در اصفهان

پل شهرستان که با نام‌های پل جی یا پل جسر حسین نیز شناخته می‌شود، از مکان های دیدنی اصفهان به شمار می‌رود و قدیمی‌ترین پل شهر روی زاینده رود است. به عقیده برخی محققین اساس این پل به دوره ساسانى بازمی‌گردد؛ ولى ریشه و پایه هخامنشى دارد و قسمت هاى فوقانى آن الحاقاتى از آثار دوره دیالمه و سلاجقه را شامل می‌شود. پایه‌های پل روی سنگ‌های طبیعی کف رودخانه استوار شده و طول آن از ستون مدور آجری تا انتهای سنگفرش قدیمی، در حدود ۱۰۵ متر و عرض آن از ۴.۲۵ تا ۵ متر متغیر است. پل شهرستان دارای ۱۱ چشمه و ۱۲ پایه سنگی بزرگ است. این اثر تاریخی در یک دی ۱۳۴۸ با شماره ثبت ۸۸۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.

از پل های قدیم و ندیم اصفهان

پل شهرستان یا پل جی یا پل جسر حسین قدیمی‌ترین پل اصفهان روی رودخانهٔ زاینده رود است. این پل در زمان ساسانیان ایجاد گردید و در زمان دیلمیان و سلجوقیان تعمیر و مرمت شده‌است. پل شهرستان در جی قدیم در شرق اصفهان واقع شده‌است. پایه‌های آن بر روی سنگهای طبیعی کف رودخانه استوار گردیده‌است. طول پل از ستون مدور آجری تا انتهای سنگفرش قدیمی، در حدود ۱۰۵ متر و عرض آن از ۴/۲۵ تا ۵ متر متغیر است. جهت پل، شمالی - جنوبی با کمی انحراف است. پل شهرستان دارای یازده چشمه و دوازده پایه سنگی بزرگ است. اما قسمت فوقانی پل که جهت عبور و مرور بوده خراب شده‌است و فقط پیاده می‌توان از روی آن عبور کرد

پل زیبا که کم بهش توجه میشه

پل شهرستان یا پل جی یا پل جسر حسین قدیمی‌ترین پل اصفهان روی رودخانهٔ زاینده رود است. این پل در زمان ساسانیان ایجاد گردید و در زمان دیلمیان و سلجوقیان تعمیر و مرمت شده‌است.   پل شهرستان به عنوان یکی از قدیمی ترین آثار تاریخی اصفهان در جی قدیم در شرق اصفهان واقع شده‌است. پایه های آن بر روی سنگهای طبیعی کف رودخانه استوار گردیده‌است. طول پل از ستون مدور آجری تا انتهای سنگفرش قدیمی، در حدود ۱۰۵ متر و عرض آن از ۴/۲۵ تا ۵ متر متغیر است. جهت پل، شمالی – جنوبی با کمی انحراف است.   پل شهرستان دارای یازده چشمه و دوازده پایه سنگی بزرگ است. اما قسمت فوقانی پل که جهت عبور و مرور بوده خراب شده‌است و فقط پیاده می‌توان از روی آن عبور کرد. پل شهرستان در تاریخ ۱ دی ۱۳۴۸ با شمارهٔ ثبت ۸۸۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

از پل های زیبای اصفهان که معماری با شکوهی دارد و واقعا زیبا و شگفت انگیز است. حتما در گذرتان به اصفهان از پل دیدن کنید.

مفضل مافروخی یکی از نویسندگان قدیم، در کتاب خود از این پل با نام جسر حسین یاد نموده است و کاخ هایی را که در نزدیکی این پل ساخته بودند، ستایش کرده است.  در واقع این پل در زمان ساسانیان ساخته شده و قدیمی ترین پلی است که روی زاینده رود بنا گشته است. ولی ظاهرا پایه های آن متعلق به دوران هخامنشی است. روی پل آثاری از دوره دیلمیان و سلجوقیان هم به چشم می خورد که نشان دهنده این است که در این دوره ها، پل را مرمت کرده اند.  این پل دارای شباهت های زیادی با پل های دزفول و شادروان شوشتر دارد. البته که معماری ساسانیان در ساخت پل ها تقریبا یک شکل بوده است و قطعا دلیل این شباهت ها همین موضوع است. در واقع ساسانیان یکی از ملزوماتی که برای شهرهای کنار رودخانه ها قائل می شدند، ساختن پل می باشد. ساسانیان برای اقدامات زیربنایی همچون سدها و کانال های آبرسانی، جاده ها و پل ها اهمیت ویژه ای قائل بوده اند. به خاطر همین برنامه های عمرانی بود که مردم در این دوران شاهد شکوفایی شهرها بوده اند. کارایی این پل در زمان ساسانیان نظامی جنگی بوده است و از لحاظ قدمت با پل شوشتر و پل دزفول برابر می باشد و جزو همان مجموعه پل ها است که به منظور لشکرکشی ها ساخته شده اند. این پل در سال 1348 به عنوان آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. 

قدمی ترین پل تاریخی که معروف به پل شهرستان

اثار باستانی جذاب است علی الخصوص وقتی که اب در رود خانه جاری است

پل شهرستان که با نام‌های پل جی یا پل جسر حسین نیز شناخته می‌شود، از مکان های دیدنی اصفهان به شمار می‌رود و قدیمی‌ترین پل شهر روی زاینده رود است. به عقیده برخی محققین اساس این پل به دوره ساسانى بازمی‌گردد؛ ولى ریشه و پایه هخامنشى دارد و قسمت هاى فوقانى آن الحاقاتى از آثار دوره دیالمه و سلاجقه را شامل می‌شود. پایه‌های پل روی سنگ‌های طبیعی کف رودخانه استوار شده و طول آن از ستون مدور آجری تا انتهای سنگفرش قدیمی، در حدود ۱۰۵ متر و عرض آن از ۴.۲۵ تا ۵ متر متغیر است. پل شهرستان دارای ۱۱ چشمه و ۱۲ پایه سنگی بزرگ است. این اثر تاریخی در یک دی ۱۳۴۸ با شماره ثبت ۸۸۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید

پل تاریخی بسیار زیبا و دیدنی و یکی از شاهکارهای شهر اصفهان