امامزاده شاهزاده حسین فرزند علی بن موسی الرضا است که مقبرهاش در شهر قزوین واقع شدهاست. گفته شده که شاهزاده حسین در سفر به مرو حین عبور از قزوین، در این شهر درگذشت و در همانجا به خاک سپرده شد.بنای با شکوه امامزاده حسین در حمله مغول و کشمکشهای دوره صفوی آسیب کلی دید که مورد بازسازی قرار گرفت، در همین راستا تنها ضریح نفیس چوبی که از شاهکارهای بینظیر منبت کاری و گره چینی مجوف محسوب میشود باقی مانده است که قدمت آن نیز به سال 806 هجری باز میگردد. سفر علی بن موسی الرضا به قزوین در جریان سفر ایشان به خراسان و به طور مخفیانه صورت می گیرد. علی بن موسی در منزل "داوود بن عیسی غازی" اقامت می کند و فرزند دو ساله ایشان که در جریان این سفر همراهشان بوده است در قزوین به علت بیماری فوت می کند و در همان جا به خاک سپرده می شود؛ و اکنون آستان شاهزاده حسین متعلق به فرزند امام هشتم شیعیان است. در دورهٔ حکومت صفویه برای این امامزاده که بعدها به شاهزاده حسین معروف شد، ساختمانهای متعددی بنا گردید و زیارتگاه مردم قزوین شد. مجموعه بناهای شاهزاده حسین عبارتند از: دروازه ورودی، ساختمان گنبد دار، رواق، میانسرا، ایوان، بقعه و اتاقهایی در اطراف صحن مرکزی یا میانسرا. ورودی مجموعهٔ شاهزاده حسین، از سمت شمال، شبیه دروازههای ورودی شهرهای عهد صفویه و قاجاریهاست. این ورودی دارای طاق نما و شش منارهاست که هر یک با کاشیکاریها بسیار زیبا تزیین شدهاست. قسمت اعظمی از بنای امامزاده حسین(ع) از آثار صفویه دوران شاه طهماسب و شاه صفی و دوران ناصرالدین شاه قاجار به شمار میرود، صحن امام زاده دارای دو درب ورودی اصلی شمالی و جنوبی و دو درب فرعی غربی و شرقی است. صحن بزرگ امامزاده حسین (ع) به واسطه 52 ایوانچه دور تا دور بقعه را فرا گرفته است که نمونه اعلای هنر کاشیکاری و معماری در صده قاجار را نشان میدهد، در جهات چهارگانه حرم چهار درب قرار دارد که درهای شرقی و غربی فاقد تزیینات چشمگیر هستند، در حالی که درب جنوبی حرم با خاتم کاری زیبا و ظریفی تزیین شده است. درب شمالی نیز از آثار دوره شاه طهماسب صفوی بوده که با منبتکاری زیبایی تزیین شده و کتیبهای به تاریخ 967 هجری قمری روی آن قرار گرقته است، آستانه سردر شمالی توسط سعدالسلطنه فرماندار قزوین در زمان ناصرالدین شاه بازسازی شده است که نقوش هندسی، تزیینات کاشی هشتی زیبای ورودی، دربهای بلند و شش مناره کوچک در بالای آن جلوی بسیار ویژه و خاصی به بنا بخشیده است. شش گوشه حرم مزین به آینهکاری و قابسازیهای بیضوی از گچبری و کاشیکاری نفیسی است، همچنین دو نگاره دیواری از نقاشان قاجار درحرم مطهر و کتیبههایی از خوشنویسان آن دوره در چهار رواق کوچک پیرامون حرم خودنمایی میکند،سقاخانه هشتضلعی نسبتا بزرگی نیز در روبروی بقعه قرار دارد که بر شکوه بنا افزوده است. طرح خاص و ویژه سر در ایوان اصلی و نوع کیفیت تزیینات و فضای داخلی حرم به ویژه سقف آن و همچنین تزیینات گچبری بالای کنبد از ویژگیهای منحصر به فرد شاهزاده حسین(ع) به شمار می رود. بقعه شاهزاده حسین با دو ورودی از سمت شمال و جنوب در میان صحن بزرگی قرار گرفتهاست. در اطراف صحن ایوانهایی وجود دارد که با کاشیکاری در طرحهای مختلف تزیین شدهاست. ورودی بقعهٔ شاهزاده حسین دارای مقرنس کاری و تزیینات مختلف است، که در دورهٔ قاجاریه با افزودن تالاری به آن شکل تازهای یافتهاست. در بخش غربی و شرقی بقعه، دو رواق ساخته شده که به نامهای بالا سر و پایان پا معروف و دارای گچبری و کاشیکاری است. فضای داخل بقعه شاهزاده حسین، باکاشی خشتی هفت رنگ، بدنهٔ آن با آیینه کاری و زیر گنبد باکتیبههایی به خط ثلث در زمینهٔ لاجوردی تزیین شدهاست. قدیمی ترین و زیباترین اثر مجموعه شاهزاده حسین، در چوبی منبت کاری شدهٔ آن است که در سال ۹۶۷ هجری به مجموعه اضافه شدهاست. طبق کتیبهای از کاشی معرق، این مجموعه در سال ۱۰۴۰ هجری به دستور زینب بیگم، دختر شاه طهماسب صفوی، بازسازی و صندوق چوبی نفیسی بر مزار آن نصب شدهاست.
امامزاده شاهزاده حسین فرزند علی بن موسی الرضااست که مقبرهاش در شهر قزوین واقع شدهاست. گفته شده که وی در سنّ ۲ سالگی در سفر به مرو حین عبور از قزوین، در این شهر درگذشت و در همانجا به خاک سپرده شد.هم اکنون زیارتگاه ایشان در خیابان سلامگاه قزوین واقع شده است.سفر علی بن موسی الرضا به قزوین، در جریان سفرش به خراسان و بهطور مخفیانه صورت میگیرد. علی بن موسی الرضا در منزل «داوود بن عیسی غازی» اقامت میکند و فرزند دو سالهاش که در جریان این سفر همراهش بودهاست در قزوین به علت بیماری فوت میکند و در همانجا به خاک سپرده میشود؛ و اکنون آستان شاهزاده حسین متعلق به فرزند علی بن موسی الرضا است.در دورهٔ حکومت صفویه برای این امامزاده که بعدها به شاهزاده حسین معروف شد، ساختمانهای متعددی بنا گردید و زیارتگاه مردم قزوین شد. مجموعه بناهای شاهزاده حسین عبارتند از: دروازه ورودی، ساختمان گنبد دار، رواق، میانسرا، ایوان، بقعه و اتاقهایی در اطراف صحن مرکزی یا میانسرا. ورودی مجموعهٔ شاهزاده حسین، از سمت شمال، شبیه دروازههای ورودی شهرهای عهد صفویه و قاجاریهاست. این ورودی دارای طاق نما و شش منارهاست که هر یک با کاشیکاریها بسیار زیبا تزیین شدهاست.[بقعه شاهزاده حسین با دو ورودی از سمت شمال و جنوب در میان صحن بزرگی قرار گرفتهاست. در اطراف صحن ایوانهایی وجود دارد که با کاشیکاری در طرحهای مختلف تزیین شدهاست. ورودی بقعهٔ شاهزاده حسین دارای مقرنس کاری و تزیینات مختلف است، که در دورهٔ قاجاریه با افزودن تالاری به آن شکل تازهای یافتهاست. در بخش غربی و شرقی بقعه، دو رواق ساخته شده که به نامهای بالا سر و پایان پا معروف و دارای گچبری و کاشیکاری است. فضای داخل بقعه شاهزاده حسین، با کاشی خشتی هفت رنگ، بدنهٔ آن با آیینه کاری و زیر گنبد با کتیبههایی به خط ثلث در زمینهٔ لاجوردی تزیین شدهاست. قدیمیترین و زیباترین اثر مجموعه شاهزاده حسین، در چوبی منبت کاری شدهٔ آن است که در سال ۹۶۷ هجری به مجموعه اضافه شدهاست. طبق کتیبهای از کاشی معرق، این مجموعه در سال ۱۰۴۰ هجری به دستور زینب بیگم، دختر شاه طهماسب صفوی، بازسازی و صندوق چوبی نفیسی بر مزار آن نصب شدهاست.این بنا که اصالتاً مربوط به دوره ایلخانی است در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۱۸ با شمارهٔ ثبت ۳۳۹ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیدهاست.
امامزاده شاهزاده حسین فرزند حضرت امام علی بن موسی الرضا (ع) است که مزار نورانی اش در شهر قزوین واقع شدهاست. گفته شده که وی در سن ۲ سالگی در سفر به مرو حین عبور از قزوین، در این شهر درگذشت و در همان جا به خاک سپرده شد. هم اکنون زیارتگاه ایشان در خیابان سلامگاه قزوین واقع شده است
بسیار زیبا و تاریخی
السلام علیک یا علی بن موسی الرضا
آستان مقدس امامزاده حسین (ع) بقعه متبرک شاهزاده حسین فرزند بلافصل امام رضا (ع) از شاخص ترین امامزادههای استان قزوین است که در کشور نیز شناخته شده است. این امامزاده که متوفای ۲۰۱ هجری قمری است در طول تاریخ همواره زیارتگاه مردم بوده و از همان روزگار تاکنون آرامگاه بسیاری از دانشمندان، سخنوران و بزرگان شهر است. عبد الجلیل قزوینی در قرن ششم از احترام بسیار مردم قزوین به این آرامگاه خبر داده و میگوید «اهل قزوین اعم از شیعه و سنی به تقرب به زیارت ابوعبدالله الحسین بن رضا می روند».  بنای شکوهمند این آستان که در سالهای اخیر مرمت و بازسازی شده در طول تاریخ از جمله حمله مغول و کشمکشهای دوره صفوی آسیب کلی دیده اما بارها بازسازی شده و هم اکنون نیز ضریح نفیس چوبی که در سال ۸۰۶ هجری ساخته شده و از شاهکارهای بی نظیر منبت کاری و گره چینی مجوف محسوب میشود باقی مانده است. بخشی از بنا از آثار شاه طهماسب و شاه صفی و بخشی نیز از آن نیز از زمان ناصرالدین شاه است. صحن بزرگ امامزاده که با ۵۲ ایوانچه گرداگرد بقعه را فراگرفته نمونه اعلای هنر کاشیکاری و معماری دوره قاجار است و نقوش هندسی، تزئینات کاشی هشتی زیبای ورودی، درهای بلند وشش مناره کوچک بر فراز آن، تشخص ویژه ای به بنا بخشیده است. طرح خاص سر در ایوان اصلی و نوع کیفیت تزئینات و فضاهای داخلی بخصوص سقف رسمی بندی فضای داخلی گنبد خانه و تزئینات گچبری همراه با آئینه کاری آن، ارتفاع گرفتن پوش بالایی گنبد با تزئینات کاشی به منظور تظاهر بیشتر بنا از فاصلههای دور، نفاست درها و ضریح و …. از ویژگیهای مهم بقعه شاهزاده حسین (ع) به شمار میرود.
حسین ابن علی بن موسی الرضا
امام زاده حسین قزوین
حال و هوای سبک و فرح بخش و باصفایی داره
تلفیق هنر و معنویت
این امام زاده که از برادران امام رضا(ع) هست در شهر قزوین واقع شده و مکانی مذهبی قشنگی ساخته
بسیار جای آرامش بخش وروانی هست در جوار مدفن شهید بابایی عزیز
بسیار جای آرامش بخش و روحانی هست.
محرم۱۴۰۳_حیاط امامزاده حسین قزوین
امامزاده شاهزاده حسین (ع) (محل عبادت) در محله خند قبار قزوین و بزرگراه جمهوری اسلامی، سلامگاه واقع شده است. و از نظر موقعیت جغرافیایی در نزدیکی موزه سنگ نگاره قزوین و همچنین آرامگاه شهید سرلشکر خلبان عباس بابایی، مزار شهید حمید سیاهکالی مرادی، گلزار شهدا، نمایندگی پتوی گلبافت و مسجد شیخ ثالث قرار گرفته است. همچنین با توجه به نظراتی که کاربران در اپلیکیشن نشان به این مکان دادهاند میتوان گفت این مکان یکی از محلهای عبادت خوب این منطقه میباشد.