امامزاده قاسم (ع) محله مراد بيک، بابل

آستان مقدس امامزاده قاسم (ع) بابل که به بقعه آستانه یا کلاج مشهد نیز شناخته می‌شود، از نوادگان امام هفتم (ع) است. این آستان که از آثار قرن نهم هجری قمری به حساب می‌آید، در ایام سوگواری ماه محرم، مرکز مهم عزاداری دسته‌های سینه‌زنی و هئیت‌های عزاداری شهر است. در نظر اول، گنبد مخروطی‌شکل بقعه خودنمایی می‌کند و پس از ورود، مسجد کوچکی با تزیینات آینه‌کاری قرار دارد. بقعه نیز مزین به در منبت‌کاری و صندوق چوبی زیبایی است. 

توی بازسازی که انجام شده بقعه قدیمی محصور شده و زیباییش دیده نمیشه، مسیرش کمی پر ترافیکه

آستانه امام‌زاده قاسم (نزد اهالی محلی مشهور به آستانه) یکی از آثار تاریخی کهن بابل است. این بنا در مرکز شهر بابل و در محلهٔ «آستانه» بابل جای دارد. محمدتقی دانش پژوه در مجلهٔ «معارف اسلامی» دو سند متفاوت برای امامزاده قاسم می‌آورد که در نام پدر و محل گور تفاوت دارند. این دو سند از اسناد خانوادگی مهدی میرمیرانی هستند که در پایین آورده شده‌اند. سند نخست قاسم را فرزند محمد تقی، امام نهم شیعیان معرفی می‌کند که آرامگاه‌اش در «بارفروش‌ده» (بابل کنونی) است. سند دوم قاسم را فرزند موسی کاظم، امام هفتم شیعیان می‌داند که آرامگاه‌اش در «دابوی بزرگ» است.عباس شایان، واژهٔ «کلاج مشهد» را که عنوان محلی این مزار بوده است مادهٔ تاریخ قتل امامزاده می‌داند و تاریخ قتل امامزاده را ۴۰۲ (قمری) می‌آورد. با این وجود واژهٔ «کلاج مشهد» به ابجد برابر ۴۰۳ می‌شود. از سویی دیگر، موسی کاظم بنابر روایت‌های گوناگون، در سال ۱۸۱ یا ۱۸۳قمری درگذشته و فرزند دیگر او، علی بن موسی الرضا در سال ۲۰۳ درگذشته است. پس امکان‌پذیر نیست که قاسم فرزند دیگر موسی کاظم بوده باشد؛ چرا که در این صورت باید بیش از ۲۰۰ سال عمر کرده باشد. پس یا این ماده تاریخ نادرست است، یا این مکان آرامگاه قاسم نیست.در سال ۱۳۳۴، «حاج محمدعلی ایمانی» بنای آستانه را بازسازی کردکه این بازسازی آسیب‌های جدی را به بنای تاریخی امام‌زاده وارد کرده‌است. این آسیب‌ها را می‌توان به صورت زیر فهرست کرد: کاشی‌های سدهٔ نهم ق؛ که روی آن عبارت «عمل سید علی‌ابن سیدکمال‌الدین آملی غفر الله ذنوبهما» نگاشته شده بود و یاسنت لویی رابینو در سال ۱۹۰۹ (میلادی) در بازدید از امام‌زاده این کاشی را دیده و متن‌اش را در سفرنامهٔ خود آورده بود، از بین رفتند. کتیبهٔ گچی درون صحن آرام‌گاه را محو نمودند و روی آن، آیینه‌کاری کردند و عکس بانی بازسازی را گذاشتند. نبشتهٔ سنگ گور کنار ضریح را که گفته می‌شد گور امام‌زاده حمزه است، با سیمان ماله‌داده پنهان کردند. صندوق چوبی متحرک روی گور را که کار همان نجاز سازندهٔ صندوق درون ضریح است (در سال ۸۸۸ ق)، با اکلیل سفید رنگ کردند؛ به همین دلیل رنگ اصلی صندوق از بین رفته‌است. بر روی در نفیس درون امام‌زاده که از شاهکارهای منبت‌کاری سدهٔ نهم (در سال ۸۰۹ ق) است، میخ‌های بزرگی کوبیدند و عکس برادر درگذشتهٔ بانی بازسازی و کسان دیگر را آویختند. این میخ‌کاری بخش بالای در را سوراخ کرده و از بین برده‌است. در بخش شرقی آستانه، در کنار در ورودی امام‌زاده، سقاخانه‌ای ساختند که به نمای بیرونی در و گنبد آسیب زده‌است. کاشی‌های بالای نمای بیرونی صحن بیرونی را که برای سدهٔ نهم قمری بوده از بین بردند و به جای آن کاشی‌های تازه‌ای نصب کردند که نام بانی بازسازی و تاریخ بازسازی روی‌شان حک شده‌است. در بالای صحن خارجی درب شرقی کتیبه‌ای آویخته‌اند که این متن را بر خود دارد: «کاشی‌کاری و تعمیر مسجد امام‌زاده قاسم را حاج محمدعلی ایمانی فرزند مرحوم محمدمهدی اصفهانی نمود در سال ۱۳۳۳ ش، مطابق با ۱۳۷۳ ق». بالای گنبد در درون و هم‌چنین بر روی گور پهلویی، نوشتهٔ گچی که در بالا و نیز نوشتهٔ سنگی که در پایین روی گور بوده، پاک کردند.

اینجا قبلا بقعه قدیمی بود اما بعد از بازسازی به نظرم بدتر شده. اما جای معنوی و خوبیه

بسیار مکان زیباییست

عالی

عرفانی و روح انگیز ❤️🧡 ❤️🧡

امامزاده قاسم (ع) مکانی مقدس و آرام بخش در بابل برنامه های مناسب برای مراسم و عزاداریها داره

شهادت در راه خداوند چیزی نیست که بتوان آن را با سنجش های بشری و انگیزه های عادی ارزیابی کرد

مکانیست مقدس برای عموم که در بیشتر ایام مخصوصا ایام محرم عزاداری برپا می گردد

امامزاده قاسم ابن زین العابدین

عالیه

بقعه‌ امامزاده قاسم (ع) یکی از اماکن مذهبی و جاهای دیدنی بابل است. امامزاده قاسم (ع) از فرزندان امام موسی کاظم (ع) است که در محله‌ی آستانه‌ بابل قرار دارد. این بارگاه مطهر از درب ورودی و صندوقی چوبی بسیار نفیس و ارزشمندی برخوردار است که می‌توان شاهکار هنر ایرانیان در ادوار بسیار دور را مشاهده کرد.

گلدسته هاش رو چرا نمی زنن؟

امامزاده قاسم (ع) در شهر بابل، مکانی مذهبی و زیارتی دارای حس و حال معنوی بسیار خوب، محیط تمیز