نهر داریون (جاذبه طبیعی) در شوشتر و خیابان پل آزادگان، آزادگان، سلطان زاده واقع شده است. و از نظر موقعیت جغرافیایی در نزدیکی مراکز مهمی مانند بیمارستان شهدا تامین اجتماعی، پل بند شادروان، سایت موزه قلعه سلاسه و دهانه نهر داریون (دارا) و همچنین رستوران موزه مستوفی، خانه مستوفی شوشتر، کافه فنجون، پیتزا لمون و کانون آگهی و تبلیغات عصر هنر قرار گرفته است. همچنین با توجه به نظراتی که کاربران در اپلیکیشن نشان به این مکان داده‌اند می‌توان گفت این مکان یکی از جاذبه‌های طبیعی خوب این منطقه می‌باشد.
آدرس، اطلاعات و موقعیت مکانی این مکان آخرین بار توسط 🦋قلب💞 آرام،حریم کبریا🦋 (شهریار سطح ۱۱ نشان) در تاریخ چهارشنبه 15 فروردین ماه 1403 در اپلیکیشن نقشه و مسیریاب نشان بررسی و به‌روز شده‌اند. (چنانچه در اطلاعات ثبت‌شده یا موقعیت جغرافیایی نهر داریون اشکالی مشاهده کردید می‌توانید از طریق اپلیکیشن نشان نسبت به گزارش این اشکال اقدام کنید تا پس از بررسی نسبت به اصلاح آن اقدام شود)
استان خوزستان، شوشتر، پل آزادگان، آزادگان، سلطان زاده "مسیریاب نشان" یک اپلیکیشن رایگان و کاربردی است که می‌توانید به وسیله آن بهترین راه رسیدن به مقصد را با توجه به مسافت و ترافیک بدست بیاورید و تا رسیدن به مقصد از راهنمایی سخنگوی فارسی استفاده کنید.
داریون نهری است در شوشتر که از رود شطیط جدا می شود و دوباره به آن می پیوندد. این نهر داریوش یا دارا نیز نام دارد و در زمان داریوش هخامنشی حفر شده است. به گفته نویسنده تحفه العالم: «در حوالی شهر باغ و بوستان نبود و رودخانه از حوالی شهر تخمیناً نیم فرسخ دور بود و مردم قری و قوافل به کشتی از رودخانه عبور می نمودند و به این سبب زحمت بسیاری کشیدند تا این که دارای اکبر نهر داریان را ابتدا نموده فرصت اتمام نیافت و دارا بن دارا به اتمام آن کوشید و آب از میان شهر و صحرای گرگر جاری ساخت و این قبل از اسکندر ذوالقرنین بود». سر دهانه نهر در زیر قلعه سلاسل قرار دارد و توسط میراب ها از همین قلعه کنترل می شده است. وظیفه این نهر، آبیاری دشت میاناب شوشتر است. داریون برگرفته از نام داریوش است. در نوشته مورخان یونانی داریوش را داریون معرفی می کنند. این نهر تنها سازه آبی شوشتر است که پس از گذشت قرن ها همچنان نام بانی خویش را یدک می کشد. پل بند شادروان حدود ۳۰۰ متر پایین تر از آبگیرهای نهر داریون سطح آب را برای سوار شدن بر نهر داریون بالا می آورد. این نهر نه تنها آب مورد نیاز کشاورزی ساکنان شهر را تامین می کند بلکه با حفر تونل های آب بر نیز مانند قنات آب را به درون شوادان (زیرزمین) منازل بافت قدیم هدایت می کرد. اگرچه بسیاری از مورخان پل بند شادروان را از سازه های آبی دوره ساسانی می دانند، با توجه به وجود نهر داریون در دوره هخامنشی و قرار داشتن ارتفاع آبگیرهای نهر داریون در فاصله ای بالاتر از سطح آب رودخانه در دوره کم آبی می توان به وجود پل بند شادروان در دوره هخامنشی نیز با قطعیت نظر داد و به طور حتم در دوران ساسانی مجددا بازسازی شده است. این اثر در تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۸۰ با شماره ثبت ۴۱۴۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
6جایی که نهایت نبوغ را در ۳۰۰۰ سال پیش به نمایش میگذارد .
4نهر داریون شوشتر علاوه بر ارزش تاریخی، دارای ویژگی‌های طبیعی و البته مهندسی منحصربه‌فردی است که چشم هر بیننده را به خود مجذوب می‌کند. در بخش ابتدایی این نهر، یک قلعه تاریخی به نام سلاسل وجود دارد. این قلعه در حقیقت محل کنترل آب این نهر بوده است. در این قسمت، حدود هشت آب‌بند و یا حوض وجود داشته که از آن‌ها برای کنترل آب استفاده می‌شده است. مسئولین تقسیم آب با استفاده از این سازه‌ها میزان آب خروجی را کنترل می‌کردند. آبی که از این قلعه خارج می‌شد، برای آبیاری دشت میناب شوشتر به کار گرفته می‌شود. در حقیقت هدف از ساخت نهر داریون شوشتر هم آبیاری کردن این بخش کشاورزی بوده است. بخشی از این آب هم وارد فضای شوادان خانه‌ها می‌شد. شوادان بخش‌هایی مانند قنات بوده که در زیر فضای خانه‌های قدیمی وجود داشته است. جریان پیداکردن این آب باعث می‌شده تا فضای داخلی خانه‌ها خنک و مطبوع باشد. چنین ابتکار بی‌نظیری آن هم در ۲۵۰۰ سال پیش، امری است که می‌تواند هر گردشگری را حیرت‌زده کند.
3«نهر داریون»، یکی دیگر از دیدنی های شگفت‌انگیز و قابل‌توجه شهرستان شوشتر است که قدمت آن به دوران حکومت داریوش هخامنشی بازمی‌گردد. جالب است بدانید که این نهر در شهر شوشتر از «رود شطیط» جدا می‌شود و دوباره پس از پیمودن مسیری، به آن متصل می‌شود. در زیر قلعه سلاسل، سر دهانه‌ی نهر قرار گرفته و در دوران گذشته، آن را از داخل قلعه و با کمک میراب‌ها، کنترل می‌کردند. در مورد قدمت نهر داریون با استناد از متون تاریخی، می‌توان قرن پنجم قبل از میلاد را که همان دوران حکومت داریوش اول است، در نظر گرفت. در مورد وجه تسمیه این سازه‌ی آبی کهن، برخی از مورخان و باستان‌شناسان معتقد هستند که این نام برگرفته از نام داریوش است. «دارا» و «داریوش»، دیگر نام‌های نهر داریون است که بعضا مورد استفاده قرار می‌گیرد. این اثر ملی ایران، در سال ۲۰۰۹ میلادی به ثبت میراث جهانی یونسکو رسید.
2