امامزاده اهل بن علی محله طیب، تهران

بر اساس نوشته‌ی روی سنگ قبر، صاحب بقعه از نوادگان امام حسن ‏مجتبی (علیه السلام) است. اما در گذشته، زیارت نامه‌ای در حرم موجود بوده که ‏ایشان را از پسران حضرت علی (علیه السلام) و برادر امام حسین (علیه السلام) معرفی می‌کرده ‏است.(معتمذی، ص437). در کتاب اختران فروزان ری و طهران از حاج ‏شیخ محمد شریف رازی این گونه نقل شده است: «‎همچنین مردم ایشان را ‏اهل علی می شناسند و این در حالیست که ایشان علی الاحول بوده که به ‏مرور زمان به اهل علی مشهور شده و حتی ایشان به اولاد علی منتسب ‏دانسته‌اند‎. جناب ابوالقاسم علی الاحول طشت بن عبدالله الامیربن عبدالله بن الحسن ‏بن جعفرابن الحسن امام حسن علیه السلام. این آقا دو پسر داشت به نام ‏ابوعبدالله محمد کسکسه، و ابوالعباس محمد الاعرج که در اهواز می‌باشد‎. قبرش در ری معروف نیست جز اینکه در نزدیکی دولاب خیابان خاوران ‏مزاریست به نام علی العلی یا اهل علی متحمل است همین علی عبیدالله ‏الامیر باشد که پنج تن واسطه تا امام (علیه السلام) دارد». (شریف رازی، ص87‏‎)  مشهور ‏است که کشاورزان این منطقه امامزاده را شهید کرده‌اند. درباره‌ی علت ‏شهادت وی گفته‌اند که پای ایشان ظاهراً هنگام عبور از آب بند می لغزد و ‏باعث خرابی آن می‌شود. روستائیان هم با بیل بر سر او می زنند و او را ‏شهید می کنند. اما پس از شهادتش متوجه اشتباه خود می شوند و برای ‏جبران کار خود، مقبره‌ای برای او می سازند. عامه مردم این امامزاده را به دلیل رویش گل های زرد در این منطقه، بیشتر ‏بنام امامزاده (گل زرد) می شناختند (مصطفوی، اطلاعات ماهانه، شماره ‏ی59، مرداد1331صص19-

امامزاده اهل بن علی (ع) مکانی مذهبی و زیارتی دارای حس و حال معنوی بسیار خوب، محیط تمیز

اسلام علیک یا امام زاده اهل بن علی و رحمته الله و برکاته

آستان امامزاده اهل بن علی (علیه السلام) مطابق عکس‌های موجود درسال 1328 هـ ش، ورودی بقعه به صورت ‏دالانی با سقف چهار طاقی بوده و روی سکوهائی که داخل این  دالان قرار ‏داشته، اجناسی به فروش می رسیده است. طرح کلی بنا به صورت کنونی ‏اما تماماً خشت و گل بوده است‎. در اطراف بنا نیز گویا رواقی بوده که در بازسازی‌های بعدی از بین رفته اما ‏هسته‌ی اصلی بنا چون گنبدخانه و ایوان باقی مانده است. در دهه ‏ی1330هـ ش، در بنای بقعه قسمت قابل اهمیتی دیده نمی‌شد. در داخل ‏حرم روی گچ نقاشی شده بود (معتمدی، ص436؛ مصطفوی، آثار تاریخی ‏طهران، صص 241ـ242)، اما اکنون پس از بازسازی‌ها دیگر اثری از آن ‏وجود ندارد. روی دیوار دو طرف ایوان دوازده بیت شعر به خط نستعلیق ‏بر خشت بزرگ کاشی، به تاریخ 1268هـ ش/ 1308 هـ ق، نوشته ونصب ‏گردیده بود‎.‎ ‏(مصطفوی، آثار تاریخی طهران، صص241ـ242؛ معتمدی، صص436 ـ ‏‏437)‏ این کتیبه ها بعد از الحاقات جدید اکنون در پیش فضای قدیمی بقعه نصب ‏است. چنان که در بخش توصیف کنونی بنا نیز ذکر شد، پیش فضای جدید ‏در جلو این پیش فضای قدیمی قرار گرفته و آن را از صورت ایوان بودن ‏درآورده است. همین اشعار در سال 1324هـ ش، با کمی تغییرات در ‏برخی کلمات و تعویض نام متولی، به خط نسخ بر کاشی نوشته‌ی بالای ‏سر در ورودی محوطه‌ی بقعه نصب می شود‎.‎‏ (مصطفوی، آثار تاریخی ‏طهران، صص241ـ242؛ معتمدی، صص436 ـ437)‏ به گفته راویان محلی، در گذشته، احداث گورستانی که روبروی این بقعه ‏بود؛ موجب دفن بسیاری از اموات در اراضی متصل به این زیارتگاه شده ‏بود و درآمد این کار به تعمیر بقعه اختصاص می یافت. کم کم قبرستان ‏مذکور اطراف بقعه را فرا گرفته بود. این قبرستان  سالخانه‌ای هم داشت‎. غسالخانه‌‌ای که در ضلع شمالی بقعه‌ی امامزاده بوده، با تغییر کاربری در ‏حال حاضر منزل خادم امامزاده است. بازسازی بنای بقعه از سال 1379هـ ‏ش شروع شده است و همچنان ادامه دارد. در این بازسازی، ضمن حفظ ‏طرح قدیمی بنا، تغییراتی در پوشش آن ایجاد شده است. در سال1380هـ ‏ش در دو طرف بقعه دو شبستان اضافه شده، همچنین ورودی و راهروهای ‏بقعه با سنگ مرمر مرمت و بازسازی گشته اند. هم اکنون طرح ساخت ‏کتابخانه‌ای در امامزاده داده شده اما هنوز کار آن آغاز نشده است‎ .‎ضریح چوبی قدیمی اکنون درگوشه ای از بقعه نگهداری می شود. بقعه، ‏گنبد دو پوشی داشته که از مهارت سازنده ی آن حکایت می کرده است. ‏قسمت بالای گنبد با کاشی فیروزه ای رنگ پوشیده شده و بقیه ی آن ‏آجری بوده است (مصطفوی، آثار تاریخی طهران، صص 241 ـ 242، ‏مصطفوی، اطلاعات ماهانه؛ شماره ی 53، مرداد 1331، ص20؛ معتمدی، ‏صص436 ـ437)‏‎.‎ بعد از وارد شدن به کوچه ی سمنانی نرده‌های آهنی سبز رنگ صحن، با ‏ارتفاع دو متر مشخص است. در زیر نرده‌ها دیواره‌ای بتونی به ارتفاع یک ‏متر قراردارد‎. در نگاه نخست، امامزاده به صورت پارکی محصور به نظر ‏می رسد و گنبد آن جلوه و نمایی از دور ندارد. در طرح فعلی بنا، گنبد ‏خانه‌ای دیده می شود که در میانه‌ی بنا جای گرفته است. پیرامون این گنبد ‏خانه که مکان ضریح بقعه است تعدادی فضاهای جانبی و پس آن شبستانی ‏در سه جهت شرقی، غربی و جنوبی مجموعه قرار گرفته است. ورود به بنا ‏و رسیدن به گنبد خانه از طریق یک پیش فضا ممکن است. این پیش فضا ‏خود دو بخش متفاوت قدیمی و جدید تشکیل شده است. بخش ابتدایی ‏‏(به هنگام ورود)، که نوساز است با توجه به ارتفاع بلند آن می توانست در ‏حکم ایوان ورودی بنا باشد، اما امروزه جز فضای داخلی و پیش فضای ‏ورودی است؛ زیرا دهانه‌ی ورودی با دری پوشیده شده است. کل بنا روی ‏سکویی قراردارد که در ضلع شمالی به اندازه دو پله بالاتر از صحن است. ‏این مجموعه در میان صحن و در واقع بوستان قرارگرفته است. بوستان ‏مذکور، موسوم به اهل بن علی، در سال 1370هـ ش ساخته شده است. ‏مساحت کل عرصه پانزده هزار و ششصد متر مربع، و مساحت بنای ‏امامزاده هزار و نود و دو متر مربع است. از جمله مصالح به کار رفته در ‏این بنا آجر، سنگ مرمر، فولاد، شیشه، گچ،آینه، کاشی، چوب، سیمان و ‏رنگ است. بقعه دارای دو ورودی است که در هر دو ورودی در کوچه ی ‏شهید سمنانی قرار دارند. در اصلی چوبی و سبز رنگ، و ابعاد آن حدود ‏سه متر در دو متر است. دیوار ورودی اصلی تا ارتفاع یک متر، با ازاره ای ‏از سنگ مرمر تیشه‌ای خاکستری پوشانده شده است. پلاک امامزاده، در ‏کنار ورودی، عدد دوازده را نشان می دهد

من قسمت بشه هر جمعه اینجا باشم الهی امین

این زیارتگاه عالی با اینکه یک بوستان کوچکی در کنارش هست خوبه برای جمع خانوادگی هم زیارت کنید هم تفریح التماس دعا

فضای قشنگ و بزرگی داره و محیط داخلی هم نسبتا بزرگه

خوبه و فضای با صفایی داره

محیط بزرگ‌، باصفا و‌ارامش بخشی داره امکانات قابل قبولی داره

محیط با صفا و بزرگی داره مناسب زیارت با خانواده و در نزدیکی هم ی پارک هستش.

محیط معنوی با انرژی مثبت بالایی داره و البته سرسبز هست و نیمکت هم داره ، خیابان های اطرافش یکم باریکه ولی خیابانی که ورودی هستش خوبه و راحت پارک کردیم ، خوب بود

جای بزرگ دارد ولی حرم کوچیک و پایگاه بسیج خوبی دارد و همیشه مراسم دارد جمعه ها دعای ندبه می خوانند. ۷:۰۰ شروع می شود

محیطی باز با صفا وحرمی کوچک وآرام بخش وقابل دسترسی راحت

امامزاده ای با فضایی پر از آرامش و باصفا