مسجد جامع بروجرد | مسجد جمعه (مسجد) در بروجرد و خیابان جعفری واقع شده است. و از نظر موقعیت جغرافیایی در نزدیکی مراکز مهمی مانند بیمارستان بهبود و راسته بازار و همچنین کفش شیما، پاساژ یاقوت، آتشکده بروجرد، سالن آرایشگاه مردانه بیاتانی و پوشاک شیخی قرار گرفته است. همچنین با توجه به نظراتی که کاربران در اپلیکیشن نشان به این مکان داده‌اند می‌توان گفت این مکان یکی از مسجدهای خوب این منطقه می‌باشد.
آدرس، اطلاعات و شماره تماس و موقعیت مکانی این مکان آخرین بار توسط مقیمی (شهریار سطح ۴ نشان) در تاریخ سه شنبه 16 آبان ماه 1402 در اپلیکیشن نقشه و مسیریاب نشان بررسی و به‌روز شده‌اند. (چنانچه در اطلاعات ثبت‌شده یا موقعیت جغرافیایی مسجد جامع بروجرد | مسجد جمعه اشکالی مشاهده کردید می‌توانید از طریق اپلیکیشن نشان نسبت به گزارش این اشکال اقدام کنید تا پس از بررسی نسبت به اصلاح آن اقدام شود)
"مسیریاب نشان" یک اپلیکیشن رایگان و کاربردی است که می‌توانید به وسیله آن بهترین راه رسیدن به مقصد را با توجه به مسافت و ترافیک بدست بیاورید و تا رسیدن به مقصد از راهنمایی سخنگوی فارسی استفاده کنید.
مسجد جامع بروجرد که با نام مسجد جمعه (با گویش بروجردی مچد جمه maččed jomma ) نیز شناخته می‌شود، مسجدی تاریخی و از بناهای معماری سرشناس در شهر بروجرد است. مسجد جامع بروجرد یکی از نخستین مسجدهای ساخته شده در ایران است که در قرن دوم تا سوم هجری در شهر بروجرد بنا نهاده شده است. این مسجد در یکی از محله های تاریخی شهر نام دو دانگه واقع شده و به لحاظ معماری و قدمت، از بناهای منحصر به فرد استان لرستان و شهر بروجرد است مسجد جامع بروجرد در اصل بر روی یک آتشکده بنا نهاده شده‌است. مسلمانان در بسیاری از شهرهای ایران ناگزیر از ساختمان‌های پابرجا (یا نیمه ویرانی که بازسازی شده) برای نماز و نیایش پروردگار یکتا بهره گرفتند. مسجد جامع بروجرد آتشگاهی نیمه ویران بوده که به مسجد تبدیل شده‌است.[۲] بین سالهای ۱۵۰ تا ۲۲۶ قمری و در زمان حکومت ابودلف بر غرب ایران، بنای مسجد جامع بروجرد با حضور وزیر وی با نام حمویه یا حموله بن علی بروجردی آغاز شد. شبستان شمالی مسجد نیز اندکی دیرتر و در قرن چهارم ساخته شد. با توجه به تاریخ طولانی (دوازده قرن) این مسجد، آسیب‌های متعددی بر آن وارد شده و بارها مورد بازسازی قرار گرفته‌است. شواهد و کتیبه‌های گوناگون، از بازسازی مسجد جامع در دوره‌های سلجوقی، صفوی و قاجار خبر می‌دهند. محوطه‌سازی مسجد در قرون چهار و پنج هجری و نیز الحاقات و تعمیرات آن بر طبق کتیبه‌های موجود، در سالهای ۱۰۲۲، ۱۰۶۹، ۱۰۹۲ و ۱۲۰۹ قمری صورت گرفته‌است.[۳] متن فرمانی از شاه عباس دوم صفوی بر بالای ورودی غربی مورخ به ۱۰۲۲ هجری است. ماده تاریخ کتیبه‌ای منظوم بر منبر گنبدخانه سال ۱۰۶۹ را نشان می‌دهد. بر یکی از درهای مسجد که اکنون در محل اتصال شبستان غربی به گنبدخانه قرار دارد، تاریخ ۱۰۹۲ قمری دیده می‌شود. دو لوح سنگی در طرفین ایوان مسجد به تاریخ ۱۲۰۹ قمری است. حموله بن علی بروجردی، حکمران شهر بروجرد و وزیر بنی دُلَف، به عنوان بانی اولیه مسجد معرفی شده‌است. در دوره‌های بعد، تقی خان رازانی بروجردی و حاج سلیمان کاشی بخش‌های دیگر مسجد را بنا نهاده‌اند. یکی از دیدنی‌های اصلی این مسجد منبر چوبی نه پله و حکاکی روی آن است که تاریخ ۱۰۶۸ هجری قمری را نشان می‌دهد. واقف و سازنده منبر درویش یار محمد نجار و سازنده در ورودی سلطان محمد بوده‌است. در کتیبه‌ای به خط کوفی، که در کاوش‌های اخیر بدست آمده، ابوالعز محمد بن طاهر بن سعید بانی گنبد معرفی شده‌است. بر محراب گچ بری شده، نام محمد صادق و بنّا رستم خوانده می‌شود. خطاط کتیبه ایوان محمد معین بن عبد الصمد بروجردی بوده‌است. حسین حزین بروجردی در تذکره حزین آورده که این مسجد در جای آتشکده ویران شهر بروجرد احداث شده است؛ و محمد جواد مقدس جعفری، مؤلف جغرافیای شهرستان بروجرد آن را بنایی دانسته که در قرن سوم هجری قمری به دستور و نظارت قاسم بن عجلی، معروف به «ابودُلَف»، از حکمرانان مأمون و معتصم عباسی، بنا شده‌است. بر اساس منابع بررسی شده و کاوش‌های صورت گرفته، قدیمی‌ترین بخش مسجد گنبد اصلی است که با الحاقات دوره‌های بعد محصور شده‌است. سفالینه‌های یافت شده نشانهٔ استمرار فعالیت‌های ساختمانی در بنا و تعمیر و بازسازی آن از قرن سوم تا قرن یازدهم هجری قمری است؛ ولی دوران رونق مسجد را می‌توان مقارت با دوره سلجوقیان دانست. لایه‌های شناسایی شده در عمق ۲۳۰سانتی‌متری کف فعلی گنبدخانه نشانه وجود بنایی از قرون اولیه هجری قمری در آن جاست. پس از این دوره، با احداث ستون‌های آجری و طاق‌ها و تویزه‌های خشتی، کف گنبدخانه را تا سطح فعلی آن بالا آورده‌اند. با توجه به هم سطح بودن کف فعلی گنبدخانه با شبستان‌های طرفین آن، می‌توان احداث این دو شبستان را با بالا آوردن کف گنبدخانه هم‌زمان دانست. کشف چهار سکه نقره با تاریخ‌های ۸۵۱ و ۸۵۳ هجری در شبستان غربی این احتمال را که شبستان‌های مذکور در نیمه دوم قرن نهم هجری قمری ساخته شده باشد تقویت می‌کند. بعدها فضای خالی زیر گنبدخانه را پر و طاق‌های خشتی این فضا را خراب کرده‌اند که با توجه به کشف سکه‌ای با تاریخ ۱۱۲۴ در این محل، می‌توان این اقدامات را به اوایل قرن دوازدهم هجری قمری نسبت داد. در سال ۱۲۰۹ قمری، تقی خان رازانی، حاکم بروجرد در دوره فتحعلی شاه قاجار، ایوان و مناره‌های طرفین آن را احداث و به گنبدخانه ملحق کرد
3معماری جالبی داره من که به تنهایی نتونستم امتحان کنم ولی میگن اگه کنار ستوناش واستید و یواش حرف بزنید نفر اونوری صداتون رو میشنوه
2مسجد جامع بروجرد معماری بسیار جالبی داره قدمت تاریخی داره جای رسیدگی بیشتر داره
2مسجد جامع بروجرد معماری خیلی پیشرفته، ویوی بسیار قشنگ و تمدن بسیارکهن، بلحاظ تاریخی ومعماری خیلی جذاب، تاریخ چند هزار ساله (1400 سال)بروجرد با این مسجد تاریخی و از بناهای معماری سرشناس در شهر بروجرد..
2عالی قدمت 2300 ساله داره💚☪️
1آمدیم درش قفل بود!
مسجد جامع بروجرد یکی از نخستین مساجد ایران به حساب می‌آید که در قرن دوم تا سوم هجری قمری ساخته شد. این مسجد تک ایوانی که از جاهای دیدنی بروجرد به شمار می‌رود، از بخش‌هایی نظیر حیاط مرکزی، ایوان، فضای گنبدخانه و شبستان‌های اطراف آن و شبستان زمستانی تشکیل شده است. مسجد جامع در سال ۱۳۱۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید و همچون شناسنامه‌ای برای بروجرد محسوب می‌شود که هر ساله گردشگران بسیاری را به خود جذب می‌کند.براساس بررسی‌های باستان‌شناسان، بنای اولیه مسجد جامع بروجرد به قرون دوم تا سوم هجری قمری تعلق دارد و از آتشکده‌ای نیمه‌ویران از دوره ساسانی به مسجد تبدیل شده است. بعد از ورود اسلام به ایران و رسمی‌شدن آن، به‌طور طبیعی بسیاری از مکان‌های مذهبی زرتشتی و آتشکده‌ها تبدیل به مسجد شدند که مسجد جامع بروجرد نیز یکی از آن‌ها بود. بین سالهای ۱۵۰ تا ۲۲۶ هجری قمری و در زمان حکومت ابودلف بر غرب ایران، ساخت مسجد جامع بروجرد با حضور وزیر وی با نام حموله بن علی بروجردی در دستور کار قرار گرفت. شبستان شمالی مسجد نیز اندکی دیرتر و در قرن چهارم ساخته شد. با توجه به تاریخ طولانی (دوازده قرن) این مسجد، آسیب‌های متعددی بر آن وارد شده و بارها مورد بازسازی قرار گرفته است. محوطه‌سازی مسجد در قرون چهار و پنج هجری قمری و نیز الحاقات و تعمیرات آن بر طبق کتیبه‌های موجود، در سالهای ۱۰۲۲، ۱۰۶۹، ۱۰۹۲ و ۱۲۰۹ هجری قمری صورت گرفته است. متن فرمان شاه عباس دوم صفوی بر بالای ورودی غربی قرار دارد که تاریخ ۱۰۲۲ هجری قمری را نشان می‌دهد. کتیبه‌ای منظوم نیز بر منبر گنبدخانه وجود دارد که سال ۱۰۶۸ هجری قمری روی آن حک شده است. از دیگر آثار تاریخ‌دار در این مسجد می‌توان به یکی از درهای مسجد در محل اتصال شبستان غربی به گنبدخانه با تاریخ ۱۰۹۲ هجری قمری و دو لوح سنگی در طرفین ایوان مسجد با تاریخ ۱۲۰۹ هجری قمری اشاره کرد.
مسجد جامع در خیابان جعفری شهر بروجرد واقع شده است. این مسجد یکی از کهن ترین مساجد غرب ایران است. بخش قدیمی این بنا شبستان جنوبی و گنبد آن است که همانند چهارطاقهای زمان ساسانیان است. نقشه مسجد از نوع یک ایوانی است و از یک قسمت وسط به ابعاد ۱۰*۱۰ و دو قسمت طرفین به ابعاد ۲۰*۱۰ مترتشکیل شده است. ارتفاع گنبد این مسجد تاریخی که در وسط بنا ایجاد شده تا کف مسجد نزدیک به ۲۰ متر است و زمان ساخت آن به عهد سلجوقی برمی گردد. براساس کتیبه های موجود این مسجد در زمان شاهان صفوی، در سالهای ۱۰۲۲ هجری، ۱۰۲۳ هجری، ۱۰۹۱ هجری و سرانجام در سال ۱۲۰۹ هجری تعمیر ومرمت شده است. مسجد جامع بروجرد دارای تزئینات آجری و کاشیکاری بوده است که در طول زمان و بر اثر عوامل طبیعی چون زلزله تخریب شده اند. مواد و مصالح آن از آجر، کاشی و ملات است. این بنا مربوط به دوره سلجوقی است و به شماره ۲۲۸ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.