محل عبادت
بقعة این امامزاده مقابل درِ مسجد جامع شهرستان نوش آباد از توابع شهر آران و بیدگل قرار دارد. مجموعه، بنایى قدیمى از خشت و گل است که ظاهراً متعلّق به دورة قاجاریّه مىباشد. درِ بقعه مقابل مسجد جامع باز مىشود. ایوان بنا رو به جانب شمال و به ابعاد 4×6 و ارتفاع آن حدود شش متر است و مختصرى کاشىکارى دارد. مقابل ایوان، صحن حدود سیصد مترى مىباشد که در آن یک واحد منزل کوچک، جهت نگهبان احداث شده است. جانب غرب بقعه، با خرید دو واحد از منازل مسکونى، قصد اضافه کردن شبستانى به مساحت حدود چهار صد متر به حرم را دارند. اتاق مرقد به ابعاد 6×6 متر و در وسط آن ضریح چوبى مشبّکى به ابعاد 2×5/2 متر نصب است. غرب مرقد، در جانب شمال بقعه، شبستان دیگرى به ابعاد 10×6 متر با طاق گنبدى وجود دارد و اخیراً میراث فرهنگى آن را مرمّت نموده است. بر فراز بقعه، گنبد عرقچینى با طاق جناغى به چشم مىخورد که داراى نقّاشىهاى ظریف و به صورت هشت پر مىباشد. کف و ازارة اتاق مرقد با سنگ مرمر پوشش یافته و با همّت پدر شهید حاج آقا سبیلى، طرح توسعة آن پیگیرى و اجرا مىشود. مقابل مسجد و خارج از صحن امامزاده، آب انبار بسیار بزرگ با عمق حدود 15 متر قرار دارد که در سر در آن اشعارى از محتشم کاشانى حک شده است. اهالى نوش آباد، اعتقاد خاصّى به این امامزاده دارند و او را از نوادگان امام موسى کاظم(ع) مىدانند. (10231 هـ . ق) درهاى چوبى: داخل رواق امامزاده دو درِ چوبى با مشخّصات زیر قرار دارد: الف: در کنارة رواق، در چوبى دو لنگه به دیوار تکیه دارد که تنکهها و آلت چینىهاى یک لنگة آن ریخته است. این در که ورودى رواق بوده، در اثر سیل متلاشى شده است و دارای منبّت کارى است ب: درِ چوبى ورودى شرقى که داراى دو لنگه به ابعاد 06/1×06/2 متر مىباشد. بخشى از نوشتهها و منبّت کارى آن در اثر مرور زمان و عوامل جوى و سیل محو شده است و نوشتههاى باقى مانده بدین شرح مىباشد: «وقف مسجد جامع کرد فخر الاماجد، محمّد حسین بن حسین برزى، عمل استاد تاج الدّین ابن استاد ولى الدّین نجّار، حفظهما اللَّه و به خطّ على بن فخرالدّین اقدیسى». در لنگة سمت راست، جملات شهادتین و «على ولى اللَّه» نیز کنده کارى شده است. گرچه بخشى از نوشتههاى این در، که احتمالاً حاوى تاریخ ساخت بود، در اثر سیل از بین رفت، ولى با توجّه به متن کتیبة چوبى کوچکى که به ستون منبر آویخته شده، تاریخ ساخت در را 792 هـ . ق ذکر کرده است و از پدر تاج الدّین به عنوان مرحوم استاد ولى یاد مىکند، امّا در نوشتههاى این در هم، پدر تاج الدّین را استاد ولى ذکر کرده و مىتوان چنین نتیجه گیرى کرد که به هنگام ساخت این در توسّط تاج الدّین، پدر او استاد ولى در قید حیات بوده است. به عبارت دیگر، این در، قبل از سال 792 هـ . ق ساخته شده است. منبر چوبى: مهمترین اثر تاریخى این امامزاده، منبرى چوبى مىباشد که در اثر سیل سال 1335 از هم پاشیده شد و سالیان درازى قطعات آن، در گوشة رواق انباشته شده بود. این منبر داراى منبّت کارىهاى ظریف و طرح و نقشهاى گوناگون است. بر ستونهاى دیوارة کنار پلّهها و مُسند آن آیات قرآنى کندهکارى شده و داراى کتیبهاى است که در آن نام بانى و تاریخ ساخت که سال 543 هـ . ق مىباشد، درج شده است
بقعة این امامزاده مقابل درِ مسجد جامع شهرستان نوش آباد از توابع شهر آران و بیدگل قرار دارد. مجموعه، بنایى قدیمى از خشت و گل است که ظاهراً متعلّق به دورة قاجاریّه مىباشد. درِ بقعه مقابل مسجد جامع باز مىشود. ایوان بنا رو به جانب شمال و به ابعاد 4×6 و ارتفاع آن حدود شش متر است و مختصرى کاشىکارى دارد. مقابل ایوان، صحن حدود سیصد مترى مىباشد که در آن یک واحد منزل کوچک، جهت نگهبان احداث شده است. جانب غرب بقعه، با خرید دو واحد از منازل مسکونى، قصد اضافه کردن شبستانى به مساحت حدود چهار صد متر به حرم را دارند. اتاق مرقد به ابعاد 6×6 متر و در وسط آن ضریح چوبى مشبّکى به ابعاد 2×5/2 متر نصب است. غرب مرقد، در جانب شمال بقعه، شبستان دیگرى به ابعاد 10×6 متر با طاق گنبدى وجود دارد و اخیراً میراث فرهنگى آن را مرمّت نموده است. بر فراز بقعه، گنبد عرقچینى با طاق جناغى به چشم مىخورد که داراى نقّاشىهاى ظریف و به صورت هشت پر مىباشد. کف و ازارة اتاق مرقد با سنگ مرمر پوشش یافته و با همّت پدر شهید حاج آقا سبیلى، طرح توسعة آن پیگیرى و اجرا مىشود. مقابل مسجد و خارج از صحن امامزاده، آب انبار بسیار بزرگ با عمق حدود 15 متر قرار دارد که در سر در آن اشعارى از محتشم کاشانى حک شده است. اهالى نوش آباد، اعتقاد خاصّى به این امامزاده دارند و او را از نوادگان امام موسى کاظم(ع) مىدانند. (10231 هـ . ق) درهاى چوبى: داخل رواق امامزاده دو درِ چوبى با مشخّصات زیر قرار دارد: الف: در کنارة رواق، در چوبى دو لنگه به دیوار تکیه دارد که تنکهها و آلت چینىهاى یک لنگة آن ریخته است. این در که ورودى رواق بوده، در اثر سیل متلاشى شده است و دارای منبّت کارى است ب: درِ چوبى ورودى شرقى که داراى دو لنگه به ابعاد 06/1×06/2 متر مىباشد. بخشى از نوشتهها و منبّت کارى آن در اثر مرور زمان و عوامل جوى و سیل محو شده است و نوشتههاى باقى مانده بدین شرح مىباشد: «وقف مسجد جامع کرد فخر الاماجد، محمّد حسین بن حسین برزى، عمل استاد تاج الدّین ابن استاد ولى الدّین نجّار، حفظهما اللَّه و به خطّ على بن فخرالدّین اقدیسى». در لنگة سمت راست، جملات شهادتین و «على ولى اللَّه» نیز کنده کارى شده است. گرچه بخشى از نوشتههاى این در، که احتمالاً حاوى تاریخ ساخت بود، در اثر سیل از بین رفت، ولى با توجّه به متن کتیبة چوبى کوچکى که به ستون منبر آویخته شده، تاریخ ساخت در را 792 هـ . ق ذکر کرده است و از پدر تاج الدّین به عنوان مرحوم استاد ولى یاد مىکند، امّا در نوشتههاى این در هم، پدر تاج الدّین را استاد ولى ذکر کرده و مىتوان چنین نتیجه گیرى کرد که به هنگام ساخت این در توسّط تاج الدّین، پدر او استاد ولى در قید حیات بوده است. به عبارت دیگر، این در، قبل از سال 792 هـ . ق ساخته شده است. منبر چوبى: مهمترین اثر تاریخى این امامزاده، منبرى چوبى مىباشد که در اثر سیل سال 1335 از هم پاشیده شد و سالیان درازى قطعات آن، در گوشة رواق انباشته شده بود. این منبر داراى منبّت کارىهاى ظریف و طرح و نقشهاى گوناگون است. بر ستونهاى دیوارة کنار پلّهها و مُسند آن آیات قرآنى کندهکارى شده و داراى کتیبهاى است که در آن نام بانى و تاریخ ساخت که سال 543 هـ . ق مىباشد، درج شده است
شاهزاده اسحاق (محل عبادت) در نوش آباد و خیابان شهید جعفری واقع شده است. و از نظر موقعیت جغرافیایی در نزدیکی شهر زیرزمینی باستانی نوش آباد، مسجد جامع عتیق نوش آباد، الکترونیکی سلمانیان، خودپرداز بانک ملی و امام زاده سید محمد قرار گرفته است.