مکان تاریخی
عالی هست و تاریخی
برای چند ساعت استراحت مناسبه
بقعه شیخ شهاب الدین اهری در دوره صفویه به احتمال زیاد در روزگار شاه عباس اول بر مزار شیخ شهابالدین اهری، در شهر اهر ساخته شده است. اثر مکتوبی از این عارف اندیشمند به نام عشقنامه به جای مانده که متضمن عقاید و آرای عرفانی اوست. این عارف بزرگ در سال 665 قمری چشم از جهان فروبست و در صحن خانقاه خود به خاک سپرده شد. ساختمان بنا شامل خانقاه، مسجد، ایوانی بلند، منارهها و غرفههای متعدد است. تاریخ بنا بدرستی معلوم نیست لیکن از قرن هفتم هجری قمری ساختمان بنا دارای تشکیلاتی بوده است. آثاری از دورههای قبل (دوره ایلخانی) در آن وجود دارد. فضای بزرگی که زیر گنبد دو پوش قرار گرفته مقطعی مربعی شکل دارد که ارتفاع آن 18 متر است. در طرفین خانقاه اتاقهایی و به قرینه هم ساخته شدهاند که به چینی خانه (محل نگهداری ظروف چینی) معروف شده است. این قسمت در شرق بقعه واقع شده و با گچ بریها و نقاشیهایی تزئین یافته و دور تا دور دیوارهایش حاوی دستخطهایی است.
شیخ شهابالدین اهری عارف و شاعر قرن هفتم هجری قمری بودهاست. در اکثر کتب قدیمی، شیخ شهابالدین را با نامهای شهابالدین محمود تبریزی و شهابالدین محمود التبریزی العتیقی الاهری نام بردهاند. لقب شهابالدین توسط استاد و مرشد وی، شیخ رکنالدین سجاسی به وی اعطا شدهاست. پدرش در همان سنین کودکی قرآن را به وی آموخت، بطوریکه وی در سن ۱۰سالگی قرآن را از حفظ داشت. سپس تا ۱۴ سالگی در محضر عالم بزرگوار ملا حسن اهری به تحصیل قواعد عربی و سایر علوم پرداخت و برای تکمیل معلومات خویش در۲۵ سالگی رهسپار بغداد شد و در بغداد به تکمیل تحصیلات پرداخت. وی در حضورشیخ رکن الدین سجاسی به کسب کمالات معنوی نایل آمد و به دامادیش مفتخر گشت. نام دختر رکن الدین خدیجه سلطان بودهاست و آنها فقط یک پسر بنام علی داشتهاند که به شیخ علی اهری معروف بودهاست. شیخ شهاب الدین به سفارش استادش، مأمور ارشاد مردم ارسباران گردیده و همراه همسر اش عازم اهر شد. وی بعد از ترتیب خانقاه در محل کنونی بقعهٔ شیخ، به هدایت و ارشاد طالبان حق و شریعت و طریقت پرداخت و به درجهٔ قطب نایل آمد. نام شیخ در سنگ نبشتهای در سر درب شرقی بقعهٔ شیخ چنین بیان شدهاست: «سلطان العارفین، قطب السالکین، شیخ المحققین، سلطان شهاب الدین اهری قدس الله روحه العزیز». وی در ۶۶۵ ه.ق دیده از جهان فروبست. محل وفات شیخ در تمامی منابع موجود شهر اهر ذکر شدهاست. عالم آرای عباسی مینویسد:شاه عباس اول صفوی در سال نوزدهم و بیست ویکم سلطنت خود به اهر آمده و به زیارت تربت شریف شیخ فایز آمدهاست. آرامگاه حضرت اینک در اهر داخل محوطه پارک شیخ شهاب الدین بنام بقعه شیخ شهاب الدین قرار دارد و زیارتگاه اهل دل میباشد. زادگاه شهاب الدین شهر اهر در استان آذربایجان شرقی است. شیخ در اشعار خود از سیاهان کوه نام میبرد که به احتمال قوی همان قره داغ میباشد که نام سابق ارسباران بوده که مرکز آن شهرستان اهر میباشد. سیاهان کوه را منزل ببودم ز آهوی چمن شیرش بخوردم.
شیخ شهاب الدین به نامهای شیخ الدین محمود تبریزی، شهاب الدین محمود التبریزی العتیقی نیز معروف است. لقب شهاب الدین توسط استاد و مرشد وی، شیخ رکن الدین سجاسی به او داده شد. وی فرزند احمد اهری عارف و شاعر قرن هفتم هجری قمری است که در نیمه شعبان 580 هجری قمری در شهر اهر متولد شد در کودکی توسط پدرش قرآن را آموخت. وی در سن ۱۰ سالگی قرآن را از حفظ کرده بود. شیخ شهاب الدین در دوران تحصیل خویش، کشتی گیر و پهلوان نیز بوده است. شیخ شهاب الدین پس از سیر و سلوک در معنویت، به خواست استاد خویش شیخ سجاسی، بعد از تحصیل در خانقاه به هدایت طالبان حق و طریقت پرداخت و به درجه قطب نایل آمد. آرامگاه شیخ شهاب الدین در اهر داخل محوطه پارک شیخ شهاب الدین بنام بقعه شیخ شهاب الدین قرار دارد بقعه شیخ شهاب الدین اهری در شهر اهر در استان آذربایجان شرقی میباشد. این آرامگاه شامل ساختمانهای خانقاه، مسجد، ایوانی بلند، منارهها و تعدادی غرفه است. این خانقاه از سال ۱۳۷۴ به موزه ادب و عرفان تبدیل شده است و تنها موزه عرفان ایران است. تاریخچه آرامگاه شیخ شهاب الدین این بقعه در دوره صفویه به احتمال زیاد در روزگار شاه عباس اول در شهر اهر ساخته شد. مسجد شیخ شهاب الدین اهری در ضلع شرقی صحن این بقعه ساخته شده است و دارای گچبریها و تزئینات نقاشی است. دور تا دور دیوار مسجد دستخط هایی وجود دارد که بین آنها دستنوشتههایی را از شیخ بهایی، شاه عباس سوم و ابوالقاسم نباتی تشخیص دادهاند. معماری آرامگاه شیخ شهاب الدین قدمت بعضی از قسمتها از جمله حصار سنگی مقبره و درب شرقی، به قبل از صفویه مربوط است. مشخصات دوره ایلخانی که در این بنا دیده می شود عبارتند از بلند سازی ارتفاع بنا، تبدیل مقطع ۴ ضلعی به ۸ ضلعی بوسیله فیل گوشها در نقطه شروع گنبد است. معماری خانقاه نیز شامل فضای بزرگی است که زیر گنبد دو پوش قرار گرفته و مقطعی مربعی شکل دارد و در طرفین خانقاه اتاقهایی بصورت قرینه وجود دارد که به چینی خانه (محل نگهداری ظروف چینی) معروف شده است.
شیخ شهابالدین اهری عارف و شاعر قرن هفتم هجری قمری بودهاست. در اکثر کتب قدیمی، شیخ شهابالدین را با نامهای شهابالدین محمود تبریزی و شهابالدین محمود التبریزی العتیقی الاهری نام بردهاند. لقب شهابالدین توسط استاد و مرشد وی، شیخ رکنالدین سجاسی به وی اعطا شدهاست. پدرش در همان سنین کودکی قرآن را به وی آموخت، بطوریکه وی در سن ۱۰سالگی قرآن را از حفظ داشت. سپس تا ۱۴ سالگی در محضر عالم بزرگوار ملا حسن اهری به تحصیل قواعد عربی و سایر علوم پرداخت و برای تکمیل معلومات خویش در۲۵ سالگی رهسپار بغداد شد و در بغداد به تکمیل تحصیلات پرداخت. وی در حضورشیخ رکن الدین سجاسی به کسب کمالات معنوی نایل آمد و به دامادیش مفتخر گشت. نام دختر رکن الدین خدیجه سلطان بودهاست و آنها فقط یک پسر بنام علی داشتهاند که به شیخ علی اهری معروف بودهاست. شیخ شهاب الدین به سفارش استادش، مأمور ارشاد مردم ارسباران (قراجه داغ) گردیده و همراه همسر اش عازم اهر شد. وی بعد از ترتیب خانقاه در محل کنونی بقعهٔ شیخ، به هدایت و ارشاد طالبان حق و شریعت و طریقت پرداخت و به درجهٔ قطب نایل آمد. نام شیخ در سنگ نبشتهای در سر درب شرقی بقعهٔ شیخ چنین بیان شدهاست: «سلطان العارفین، قطب السالکین، شیخ المحققین، سلطان شهاب الدین اهری قدس الله روحه العزیز». وی در ۶۶۵ ه.ق دیده از جهان فروبست. محل وفات شیخ در تمامی منابع موجود شهر اهر ذکر شدهاست. عالم آرای عباسی مینویسد:شاه عباس اول صفوی در سال نوزدهم و بیست ویکم سلطنت خود به اهر آمده و به زیارت تربت شریف شیخ فایز آمدهاست. آرامگاه حضرت اینک در اهر داخل محوطه پارک شیخ شهاب الدین بنام بقعه شیخ شهاب الدین قرار دارد و زیارتگاه اهل دل میباشد
با سلام. بنده عاشق اهر و این بقعه و این عکس هستم. و افتخار میکنم که اهل اهر هستم.
مقبره شیخ شهابالدین اهری خانقاه و مدفن شیخ شهابالدین، عارف قرن هفتم هجری قمری است و موزه عرفان و ادب در تالار اصلی آن دایر شده است. مقبره و موزه ادب و عرفان در داخل بوستانی با همین نام قرار دارند. با قدمتی که به دوره صفویه بازمیگردد، این بقعه احتمالا در زمان حکومت شاه عباس اول روی مزار شیخ شهابالدین اهری ساخته شده است. البته آثاری از دورههای قبل، مانند دوره ایلخانی را نیز میتوان در آن مشاهده کرد. مقبره شیخ شهابالدین اهری از جاهای دیدنی اهر به شمار میآید و بخشهای مختلف این مجموعه شامل خانقاه، چینیخانهها، صحن، ایوانی بلند، منارهها و غرفههای متعدد میشود. این اثر در تاریخ ۱۸ تیر ۱۳۱۱، با شمارهی ثبت ۱۷۹ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. موزه ادب و عرفان در این محل، بهعنوان یکی از موزههای تخصصی ایران، میزبان آثار ادبی و عرفانی جالبی از دورههای تاریخی صفوی تا قاجار است.
فضای دور مقبره پارک بزرگی است که برای استراحت و تفریح مناسب است،اما بازدید از مقبره امکان پذیر نیست.
مقبره شیخ شهاب الدین اهری واقعا عالیه
عالیه
عالی هست و تاریخی
مقبره شیخ شهاب الدین اهری (مکان تاریخی) در اهر و خیابان رسالت، رسالت 9، 22 بهمن، شیخ شهاب الدین واقع شده است. و از نظر موقعیت جغرافیایی در نزدیکی موزه عرفان و ادب اهر و همچنین پارک شیخ شهاب الدین، دیوار های قلعه تاریخی شیخ شهاب الدین اهری، باشگاه ورزشی کشتی پهلوان تختی، پژوهش سرای دانش اموزی خیام اهر و حوزه قدس شهری سپاه پاسداران قرار گرفته است. همچنین با توجه به نظراتی که کاربران در اپلیکیشن نشان به این مکان دادهاند میتوان گفت این مکان یکی از اماکن دیدنی و تاریخی خوب این منطقه میباشد.