مسجد حاج میرزا علی آقا شیرازی اصفهان

درجه یک و عالی است فرش های نو هم تازه انداختن توش

مسجد قدیمی و تمیز

مسجدی آرام تقریبا بومی

میرزا علی آقا شیرازی فرزند علی‌اکبر، از فقها، ادیبان، شارحان نهج‌البلاغه، واعظ، زاهد، طبیب و از مدرسان حوزه علمیه اصفهان است.او را از علمای برجسته در علم، عمل، زهد و تقوی دانسته‌اند. به گفته آقا بزرگ طهرانی در کتاب نقباء البشر، میرزا علی آقا در اصفهان از معروفین به کمال و دانایی بود و جایگاه خاصی در میان اهل علم داشت و از پندها و اندرزهای او هم خواص و هم عوام استفاده می‌کردند؛ به همین دلیل لقب واعظ گرفت. مرتضی مطهری که از طریق هم‌بحثش، حسینعلی منتظری، به درس میرزا علی آقا راه پیدا کرد، در کتاب سیری در نهج‌البلاغه، میرزا را به حقیقت یک عالم ربانی معرفی می‌کند که درک محضر او از ذخائر گرانبهای عمرش است و حاضر نیست آن را با هیچ چیز معاوضه کند. مطهری همچنین در کتاب عدل الهی، میرزا علی را نهج‌البلاغه مجسم می‌داند که مواعظ آن کتاب در اعماق‏ جانش ریشه دوانده بود.میرزا علی آقا شیرازی در سال ۱۲۹۴ق (۱۲۵۵ش) در نجف متولد شد.پدر او از تجار شهر شیراز بود که به نجف مهاجرت کرد و ضمن تجارت، در درس عالمان نجف شرکت می‌کرد.میرزا علی آقا در سال ۱۳۱۶ق راهی اصفهان شد و تحصیلات خود را در مدرسه نیم‌آورد نزد سید محمدباقر درچه‌ای، از مراجع تقلید اصفهان، شروع کرد. او همچنین از درس عالمانی چون آخوند ملا محمد کاشی، جهانگیرخان قشقایی، عبدالحسین محلاتی، سید حسین طباطبایی بروجردی، سید حسن مدرس و محمد حکیم خراسانی استفاده کرد. میرزا علی به دلیل علاقه‌اش به آموزش طب، این علم را نیز از حاج میرزا محمدباقر حكیم‌باشی در اصفهان آموخت. میرزا علی آقا شیرازی پس از مدتی به نجف بازگشت و به درس عالمانی چون شیخ الشریعه اصفهانی، محمدکاظم آخوند خراسانی و سید محمدکاظم یزدی شرکت کرد و پس از وقایع مرتبط با انقلاب مشروطه دوباره به اصفهان بازگشت.و علاوه بر تدریس به کارهای تجاری نیز مشغول شد تا اینکه به توصیه حسن مدرس متمرکز در درس و خطابه شد.