مزار شیخ عبدالله پیاده

ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﮑﺎن اﻣﺘﯿﺎز دﻫﯿﺪ

نظرات درباره‌ی مزار شیخ عبدالله پیاده

• سیدمهدی

  

  1402/10/25

  

  • گزارش نظر

  شیخ عبدالله نجفی بختیاری معروف به « شیخ پیاده »، در اصل نامش سیف الله بود. وی در خانواده ای ثروتمند چشم به جهان گشود. پدرش اسدالله خان از خوانین بختیاری بود. شیخ زاهد ، عارف و عابد آنچه از مال دنیا داشت و یا از پدرش به ارث برده بود ، در راه خدا انفاق کرد و بخشید و دست از مال دنیا شست و از ریاست بر ایل و مردم دل کند و رهسپار عتبات عالیات شد. وقتی به عتبات مشرف شد، زندگی ساده و فقیرانه ای در پیش گرفت. در کربلا و نجف کارگری می کرد و مزدش را به فردی می داد تا وی را با مسایل و معارف دینی آشنا کند. چند روز کار می کرد تا مخارج چند روزش تامین می شد ، آنگاه به عبادت و زیارت مشغول می شد. در عراق با ریاضت و عبادت به مقامات عالی معنوی دست یافت و صاحب کرامت گردید. شیخ عبدالله بیش از پنجاه مرتبه با پای پیاده به زیارت ائمه معصومین علیهم السلام مشرف شد ، از نجف و کربلا پیاده به مشهد و قم می رفت و در راه امامزادگان را نیز زیارت می کرد. به همین خاطر به « شیخ عبدالله پیاده » شهرت پیدا کرد. دوستان و معاشران شیخ اشخاصی بودند که در زهد و تقوی و عرفان جایگاه والایی داشتند، مانند؛ آیت الله حاج شیخ مرتضی حائری( متوفی 1364 ش) فرزند آیت الله العظمی شیخ عبدالکریم حائری یزدی موسس حوزه علمیه قم و حاج اسماعیل دولابی که بارها به خدمت امام زمان مشرف شدند. آقای دولابی و مرحوم شیخ پیاده از شاگردان آیت الله شیخ جواد انصاری همدانی بودند. در اواخر عمر به بیماری اوره مبتلا شد حدود یک هفته در بیمارستان آیت الله گلپایگانی بستری شد. در شب بیستم ماه مبارک رمضان سال 1402 قمری مصادف با 11/ 4 / 1362 شمسی که سنش از هشتاد سالگی گذشته بود، دارفانی را وداع گفت و در قبرستان بقیع در راه قم به جمکران ( قطعه دوم - ردیف 35 - قبر 18) خاک سپرده شد.

  بیشتربستن

  لینک نظر کپی شد!

  3 لایک