مسجد جامع حکیم (جورجیر) محله بازار، اصفهان

متعلق به دوران شاه عباس دوم صفوی است. این مسجد بی نظیر همانند اکثر مساجد ایرانی به صورت چهار ایوانی و در نهایت زیبایی ساخته شده و از معماری باشکوهی برخوردار می‌باشد. مسجد حکیم اصفهان توسط حکیم داوود، پزشک مخصوص شاه عباس صفوی، طی سال‌های ۱۰۶۷ الی ۱۰۷۳ هجری قمری بنا شده است. در گذشته در این مکان مسجدی تاریخی به نام جوء جوء وجود داشته است. پس از حمله مغول به ایران این مسجد تخریب شده و سپس در عهد صفوی به همت حکیم داوود مسجدی جدید بر روی بقایای مسجد قدیمی ساخته می‌شود. از آنجایی که این مسجد تاریخی در محله قدیمی جورجیر و انتهای بازار رنگرزان قرار دارد به نام‌های مسجد جورجیر و مسجد جامع رنگرزان نیز شناخته می‌شود. در زمان حکومت پهلوی در سال ۱۳۱۳ مسجد حکیم اصفهان در فهرست آثار ملی ایران به ثبت می‌رسد؛ و به مرور زمان و در سال‌های مختلف مرمت و بازسازی‌هایی برای حفظ این بنای ارزشمند صورت می‌گیرد.

مسجد حکیم یا مسجد جورجیر یکی از باشکوهترین بناهای تاریخی عصر صفوی است که در زمان شاه عباس دوم و به شیوه معماری اصفهانی ساخته شده است. این مسجد نیز با سبک چهار ایوانه ساخته شده است و چهار ایوان در چهار ضلع اصلی آن قرار گرفته اند. این مسجد دارای چهار ورودی با تزئینات آجرکاری است. ورودی ضلع جنوبی به ورودی جورجیر شهره است. سر در شمالی با مقرنس های کاشی کاری شده به زیبایی آراسته شده است. در این سردر کتیبه ای بر زمینه لاجوردی با خط ثلث سفید قرار گرفته است. در این کتیبه از حکیم محمد داوود به عنوان بانی ساخت مسجد و همچنین از شاه عباس دوم نامبرده شده است. در این سردر از علی بیک اصفهانی به عنوان معمار بنا یاد شده است.  مسجد در فاصله بین سال های 1067 تا 1073 ه.ق و در مدت شش سال ساخته شده است. در ضلع شمال غربی سردری موسوم به سردر دیالمه قرار داشته که در اوسط قرن چهارم هجری ساخته بوده اما متاسفانه امروزی اثری از آن باقی نمانده است. سردر جورجیر در ضلع جنوبی تنها قسمت باقی مانده از مسجدی کهنسال به نام جورجیر است و به همین دلیل به این نام شهره شده است. این ورودی شامل یک سنگاب تاریخی و یک هشتی چشم نواز است. سردر ضلع غربی با مقرنس های آجری آراسته شده و آب نمایی در مقابل آن قرار دارد. با ورود یه داخل مسجد صحنی مرکزی که چهار ایوان آن را در بر گرفته اند در برابر چشمانتان ظاهر می گردد. ایوان شمالی با تزئینات آجری و کاشی کاری های نفیس و ستاره هایی لاجوردی آراسته شده است. خطوط بنایی نیز در اطراف و داخل ایوان به وفور در این ایوان به چشم می خورد. در دیواره داخلی ایوان ازاره ای از جنس آجر و کاشی هایی سیاه، آبی و زرد به چشم می خورد. کتیبه ای زیبا به خط محمد رضا امامی بر زمینه لاجوردی و گچ بری نفیس سفید رنگ نیز  به خط ثلث در این ایوان دیده می شود که به تاریخ 1070 ه.ق کتابت شده است. در کف ایوان نیز آجرهایی با اشعار زیبا در باب مسجد و نماز و عبادت به چشم می خورد. در ضلع شرقی نیز ایوان شرقی با آجرکاری و کاشی کاری به چشم می خورد. در ضلع غربی بنا کم عمق ترین ایوان در بین ایوان های مسجد قرار گرفته است. در ضلع غربی مسجد ایوان غربی و قوس هایی قرار دارد که در طبقه دوم بر روی ایوان بنا شده اند و صرفا جنبه نماسازی دارند. پشت بام مسجد با آجر فرش شده و در تابستان برای اقامه نماز مورد استفاده قرار می گرفته چرا که محرابی آجری در پشت بام تعبیه شده است. این لایه آجری سبب عایق شدن پشت بام نیز شده است. در ایوان جنوبی که با مقرنس کاری، رسمی بندی، کاشی کاری و خط بنایی هایی مختلف است که از دوره صفوی به یادگار مانده است. کتیبه ای نیز شمال آیت الکرسی بر زمینه لاجوردی و رنگ زرد در آن به چشم می خورد. در این ایوان شمسه کاشی کاری شده زیبایی قرار دارد. فضای گنبد خانه با گنبدی آجری و شبستان هایی متقارن با محرابی بسیار زیبا در ضلع جنوبی قراردارند. محراب این قسمت بزرگترین و در عین حال زیباترین محراب مسجد است.

ایوان قبله مسجد حکیم اصفهان شاهکارهنری کم نظیر آجر و کاشی محراب مقرنس کاری شده آجرو کاشی

مسجد حکیم بسیار زیباست و دارای کتیبه های کوفی معقلی فراوان و خطوط ثلث به خط محمد رضا امامی است. پیشنهاد ویژه برای بازدید این مکان در اصفهان

مسجد حکیم یا مسجد جورجیر از مساجد چهار ایوانی مربوط به پایان دوره صفوی در منطقه قدیمی باب‌الدشت اصفهان در انتهای بازار رنگرزان جای گرفته‌ است. این مسجد و در دورهٔ شاه عباس دوم به دست پزشک او حکیم محمد داوود در محل ویرانه‌ های مسجد جامع دیلمی جورجیر یا مسجد صاحب اسماعیل بن عباد از قرن چهارم هجری بنا شده‌ است کتیبه‌ های سردرها و ایوان‌ های داخل این مسجد به سال‌های ۱۰۶۷ تا ۱۰۷۳ هجری قمری مورخ است و آن‌ها را محمدرضا امامی خوشنویس معروف عصر صفویه نوشته‌ است. سردر مسجد جوجیر در شمال غربی این مسجد قرار دارد. مسجد دیلمی جورجیر «مسجد جامع صغیر» نام داشته و در نیمهٔ دوم قرن چهارم هجری مسجدی زیبا و باشکوه بوده‌ است بانی آن حکیم محمد داود ملقب به تقرب خان، پزشک شاه عباس دوم و شاه صفی بوده و بدین سبب، مسجد به حکیم شهرت یافته و چون در محله قدیمی جورجیر، در محل مسجدی از قرن چهارم معروف به مسجد جوءجوء یا جورجیر که صاحب بن عباد آن را بنا کرده بود، ساخته شد، مسجد جورجیر نیز نامیده شده‌ است این بنا در ۱۳۱۳ش به شماره ۲۲۳ به ثبت آثار ملی رسید

دیدنی با معماری ایرانی

مسجد حکیم یا مسجد جورجیر از مساجد چهارایوانی مربوط به پایان دوره صفوی در منطقه قدیمی باب‌الدشت اصفهان در انتهای بازار رنگرزان جای گرفته است. این مسجد و در دورهٔ شاه عباس دوم به دست پزشک او حکیم محمد داوود در محل ویرانه‌های مسجد جامع دیلمی جورجیر یا مسجد صاحب اسماعیل بن عباد از قرن چهارم هجری بنا شده است.  هنوز هم میزبان مومنان خداجو است ۲۹ مرداد ۱۳۹۸ - ۱۰:۵۹  اخبار استانها  اخبار اصفهان  توسل و توکل و پناه بردن به مکانی امن و آرام از ویژگی‌های انسان‌هایی است که دل به خدا سپرده‌اند و او را در هر حالتی می‌بینند و مساجد نیز نخستین گزینه برای رسیدن آدمی به آرامشی است که تنها از طریق گفت‌وگو با خدای یکتا به‌دست می‌آید. به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، مساجد همیشه مکانی امن برای دل‌های کسانی است که به کمی آرامش و تنها بودن نیاز دارند و برای راز و نیاز با خالقشان دنبال خلوتی هستند که بدون دغدغه سفره دل بگشایند. همه ما تجربه رفتن به مسجد، پهن کردن سجاده و دست به دعا برداشتن را داشته‌ایم و از آن لذت برده‌ایم. گاهی در مراسم‌های مذهبی مساجد شرکت کرده و حتی در بسیاری از امور آن مشارکت کرده‌ایم. کسانی که تجربه این مشارکت‌ها را دارند می‌دانند که در پس این همکاری‌ها چه آرامش و لذتی نهفته است. کاری که برای خدا انجام شود بدون شک حسی را نصیب آدمی می‌کند که تاکنون تجربه نکرده است. مساجد مهم‌ترین و امن‌ترین مکان برای انجام امور مذهبی و فرهنگی و نزدیک‌تر شدن به خالق یکتاست. از طرف دیگر بارها برای بسیاری از ما پیش آمده است که برای بهتر شدن حال‌مان به مسجد رفته‌ایم آیاتی از قرآن تلاوت کرده و با خالق‌مان خلوت کرده‌ایم و سبکبال شدیم. به بهانه روز جهانی مساجد به معرفی قدیمی‌ترین و معروفترین مساجد استان اصفهان می‌پردازیم. مساجدی که بعضا بیش از صدها سال قدمت دارند و با وجود همین قدمت هنوز هم میزبان مومنان و مسافرانی هستند که به آنجا پناه آورده‌اند. بسیاری از مساجد قدیمی اصفهان همچنان استوار و پابرجا هستند و برپا کننده مراسم‌های مختلف مذهبی و فرهنگی. وجود مساجد قدیمی در اصفهان علاوه بر فضائل مذهبی سبب جذب گردشگران و مسافران بسیاری نیز شده است. مسافرانی از سراسر جهان که محو زیبایی‌هایی مسجد می‌شوند و این علاقه و جذب گردشگر نشان از عظمت و تاثیرگذاری مساجد دارد. اصفهان را غیر از قطب گردشگری و تاریخی می‌توان یکی از قطب‌های مهم گردشگری زیارتی هم نامید، برای هر گردشگری شیرین است که نمازش را در مسجدی تاریخی اقامه کند، مسجدی که می‌داند مردم از صدها سال پیش در آن نماز می‌خواندند و هر سجاده‌اش یادگار ایرانیان گذشته است. اصفهان یکی از شهرهای مذهبی در ایران محسوب می‌شود، به‌طوری که تنها در شهرستان اصفهان بیش از 53 مسجد در سالیان و دوره‌های مختلف ساخته شده‌اند. مسجد جامع عتیق؛ مسجدی جهانی مسجد جامع عتیق اصفهان با آن شاخصه‌های منحصر به‌فردش، موزه‌ای برای معمارى ایران است؛ آلبومى از هنر معمارى ایرانى ـ اسلامی. این مسجد را می‌توان نگین مساجد اصفهان نامید. همچنین مسجد جامع عتیق اصفهان در فهرست آثار جهانی یونسکو قرار گرفته است. این مسجد در سی و ششمین اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو در شهر«سن پترزبورگ» روسیه توانست صفت جهانی شدن را از آن خود کند. این مسجد در سال 1310 با شماره 95 در فهرست آثار ملی ایران جای گرفت. این مسجد کهن هنوز هم میزبان مومنانی است که برای نیایش با خالق یکتا لحظه شماری می‌کنند.  مسجد شیخ لطف‌الله مسجد شیخ لطف‌الله از شاهکارهای معماری و کاشی‌کاری قرن یازدهم است و به فرمان شاه عباس اول در مدت 18 سال بنا شده است. سر در معرق این مسجد تا پایان سال 1011 ساخته شده و اتمام ساختمان و تزئینات آن در سال 1028 قمری پایان یافت. محراب مسجد شیخ لطف‌الله از شاهکارهاى بى‌نظیر هنر معمارى و از زیباترین محراب‌هایی است که در مساجد دیگر اصفهان می‌توان مشاهده کرد. مسجد شیخ‌ لطف‌الله نیز از جمله مساجدی است که مراسم‌های مهم مذهبی و فرهنگی در جوار آن برگزار شده و مردم بسیاری نیز مهمان این مسجد قدیمی می‌شوند.  مسجد امام؛ تنها مسجد غیرمتقارن دنیا مسجد امام (ره) تنها مسجد در دنیاست که در تمام اجزایش هیچ‌گونه تقارن و همانندی به چشم نمی‌خورد؛ این مسجد در ضلع جنوبی میدان نقش جهان اصفهان واقع است. مسجد امام (ره) از جمله مساجدی است که مسافران به محض ورود سراغش را می‌گیرند و در سفر به اصفهان حتما به این مسجد سر می‌زنند. این مسجد علاوه بر جنبه مذهبی و برگزاری مراسم‌های مذهبی جنبه گردشگری نیز دارد و برای بینندگان بسیار دیدنی است.  مسجد حکیم اصفهان این بنا در محله قدیمی اصفهان، معروف به باب الدشت در انتهای بازار رنگرزان واقع شده و به جهت فضای مناسب، تزیینات زیبای کاشی‌کاری و کتیبه‌های نفیس از مساجد مهم و معتبر اصفهان محسوب می‌‌شود. این بنا به شماره 223 به ثبت تاریخی رسیده است. مسجد حکیم نیز از جمله مساجد قدیمی و معروف اصفهان است و کمتر کسی است که تاکنون یک بار به آنجا نرفته باشد. کتیبه‌های سردرها و ایوانهای داخل این مسجد به سالهای ۱۰۶۷ تا ۱۰۷۳ هجری قمری مورخ است و آنها را محمدرضا امامی خوشنویس معروف عصر صفویه نوشته است. سردر مسجد جوجیر در شمال غربی این مسجد قرار دارد. مسجد دیلمی جورجیر «مسجد جامع صغیر» نام داشته و در نیمهٔ دوم قرن چهارم هجری مسجدی زیبا و باشکوه بوده است.

این مسجد کهن و زیبا در زمان پادشاهی شاه عباس دوم به دست پزشک او حکیم محمد داوود در محل ویرانه‌های مسجد جامع دیلمی جورجیر یا مسجد صاحب اسماعیل بن عباد از قرن چهارم هجری بنا شده‌است.مسجد دیلمی جورجیر «مسجد جامع صغیر» نام داشته و در نیمهٔ دوم قرن چهارم هجری مسجدی زیبا و باشکوه بوده‌است. کتیبه‌های سردرها و ایوان‌های داخل این مسجد به سال‌های ۱۰۶۷ تا ۱۰۷۳ هجری قمری مورخ است و آن‌ها را محمدرضا امامی خوشنویس معروف عصر صفویه نوشته‌است. سردر مسجد جوجیر در شمال غربی این مسجد قرار دارد.

مسجد حکیم اصفهان که در یکی از محله‌های قدیمی اصفهان به نام باب الدشت و در انتهای بازار رنگرزان قرار دارد، متعلق به دوران شاه عباس دوم صفوی است. این مسجد بی نظیر همانند اکثر مساجد ایرانی به صورت چهار ایوانی و در نهایت زیبایی ساخته شده و از معماری باشکوهی برخوردار می‌باشد. مسجد حکیم اصفهان توسط حکیم داوود، پزشک مخصوص شاه عباس صفوی، طی سال‌های ۱۰۶۷ الی ۱۰۷۳ هجری قمری بنا شده است. در گذشته در این مکان مسجدی تاریخی به نام جوء جوء وجود داشته است. پس از حمله مغول به ایران این مسجد تخریب شده و سپس در عهد صفوی به همت حکیم داوود مسجدی جدید بر روی بقایای مسجد قدیمی ساخته می‌شود. از آنجایی که این مسجد تاریخی در محله قدیمی جورجیر و انتهای بازار رنگرزان قرار دارد به نام‌های «مسجد جورجیر» و «مسجد جامع رنگرزان» نیز شناخته می‌شود. در زمان حکومت پهلوی در سال ۱۳۱۳ مسجد حکیم اصفهان در فهرست آثار ملی ایران به ثبت می‌رسد؛ و به مرور زمان و در سال‌های مختلف مرمت و بازسازی‌هایی برای حفظ این بنای ارزشمند صورت می‌گیرد.

این بنا از دوره صفویان در اصفهان به جا مانده است. در کنار معماری اصیل ایرانی اسلامی این مکان، شما می تونید فضایی خاص به لحاظ آرامش روحی تجربه کنید. فضایی سرشار از معنویت و لذت.

معماری زیبا. تابستانها نماز مغرب در حیات است و بسیار دلکش

معماری اصیل ایرانی، محراب اصلیش خیلی خوشگله خوراک عکاسیه

معماری ایرانی و عالی یه مسجد تاریخی بی نظیر یکی از زیباترین سردرهای ساسانی

مسجد حکیم اصفهان مسجدی خوب و زیبا و قدیمی در شهر اصفهان برای عبادت کردن.

از باشکوه ترین بنا های تاریخی عصر صفوی با معماری بسیار جالب و قشنگ و در کل فضای جالب و معنوی با آثار تاریخی و دیدنی