آرامگاه سعدی محله نیستان - سعدی، شیراز

شاید برایتان جالب باشد که بدانید آرامگاهی که امروزه این چنین باشکوه به نظر می رسد، در ابتدا خانقاهی بیش نبود که این شاعر گرانقدر در آن به امور روزمره خود رسیدگی می کرد. او اواخر عمرش را در این مکان سپری کرد و در نهایت نیز در همان مکان به خاک سپرده شد. نخستین مقبره سعدی در قرن هفتم به دستور دومین پادشاه سلسله ایلخانان "شمس الدین محمد" ساخته شد. اولین نوشته ای که پیرامون توصیف این مقبره وجود دارد، به حدود 35 سال بعد از فوتِ سعدی باز می گردد که توسط ان بطوطه (جهانگرد مراکشی) ثبت شده است. بعد از ابن بطوطه چند تن دیگر این کار را انجام دادند که از میان آن ها می توان به کتابِ "شدالازار" از جنید شیرازی و کتاب "تذکره الشعرا" از دولتشاه سمرقندی اشاره کرد. بر اساس اسناد موجود، در سال 998 هجری قمری یعقوب ذوالقدر حکمران وقتِ فارس دستور به ویرانی این خانقاه چند سال بعد (سال 1187 هجری قمری) کریمخان زند دستور داد تا بنایی از آجر و گچ بالای قبرِ سعدی ساخته شود، این بنای 2 طبقه بعد از ساخته شدن به "عمارت ملوکانه" شهرت یافت.  این بنا در طبقه پایین راهرویی داشت که در سمت راست و چپ آن اتاقی طراحی شده بود؛ اتاق سمت راست مکانی بود که مزار سعدی را در خود جای داده بود و اتاق سمت چپ بعد ها محلِ دفن فصیح الملک (شاعر نابینای شیرازی) شد. اما در طراحی طبقه بالایی که شبیه به طبقه زیرین ساخته شده، نکته ای وجود داشت و آن عدم ساخت اتاق بر روی اتاق شرقی (محل دفن سعدی) بود؛ همچنین سقف آن نیز بلندتر از سایر قسمت ها بود تا بازدید کنندگان بتوانند از روی این نشانه ها به مکان قرارگیری مقبره سعدی پی ببرند. زمان زیادی از روی کار آمدنِ حکومت قاجار نگذشته بود که زمزمه هایی مبنی بر سُنی بودن سعدی به گوش می رسید، این امر سبب خشم جامعه روحانیت شد که سرانجام به شکستن سنگ مزار سعدی انجامید. علی اکبرخان قوام الملک شیرازی شخصی بود که سنگی مزین به اشعار بوستانِ سعدی را برای آرامگاه او در نظر گرفت، این سنگ تا ساختِ مقبره کنونی در آرامگاه سعدی وجود داشت. در دوره های مختلف زمانی، بخش هایی از این آرامگاه تحت بهسازی قرار گرفت که سبب شد این بنا همچنان زیبا به نظر برسد.در سال 1321 اداره امور آرامگاه سعدی به کربلایی سید زین العابدین چینی سپرده شد. به دلیل وجود آثار تاریخی ارزشمندی که در شیراز وجود داشت، در سال 1324 شعبه ای از انجمن آثار ملی در این شهر تشکیل شد که یکی از مهم ترین ایده های آن در همان ابتدای کار بازسازی سعدیه بود. این ایده در دستورِ کار قرار گرفت و تصمیم ها بر آن شد که هزینه مرمت آن نیز از راه درآمدِ حاصل از فروش آزادِ محصولات کارخانه قند مرودشت تامین شود. برای انتخاب یک طرح زیبا و چشم نواز، از آندره گدار معمار و تاریخ شناس فرانسوی که در آن دوره مدیر باستان شناسی ایران بود دعوت شد تا دیدگاه خود را در این زمینه بیان کند. سرانجام در سال 1328 قراردادی مبنی بر طراحی آرامگاه سعدی با یک شرکت ساختمانی بسته شد و مهندس محسن فروغی که رئیس دانشکده هنرهای زیبای تهران بود، با به کارگیری معماران و کارگران شیرازی کارِ خود را شروع کرد و در بخش هایی نیز از یاری مهندس علی اکبر صادق بهره مند شد. این آرامگاه زیبا و شگفت آور طیِ مدت 2 سال با هزینه کلی 980 هزار تومان در باغی به مساحت 7700 مترمربع ساخته شد و در یازدهمین روزِ اردیبهشت سال 1331 با حضور جمعی از شاعران، بازرگانان و مقامات دولتی افتتاح گشت. در همان روز از مجسمه سعدی که توسط استاد ابوالحسن صدیقی با هزینه 14500 تومان ساخته شده بود هم پرده برداری کردند.

آرامگاه سعدی شیرازی خیلی دلنشین است.

سعدیه نام یکی از جاهای دیدنی شیراز بوده که آرامگاه سعدی در آن قرار گرفته است. سعدی از شاعرهای محبوب و معروف قرن هفتم هجری بوده که آرامگاه آن هم‌اکنون مورد بازدید بسیاری از مسافران و گردشگران قرار دارد. بنایخواجه شمس‌ الدین محمد صاحب دیوان وزیر ، معروف به آباقا در قرن هفتم هجری مقبره ای بر فراز مدفن شیخ اجل ساخت که در سال ۹۹۸ هجری قمری توسط یعقوب ذوالقدر، حکمران فارس ویران شد. بعدها کریم خان زند عمارتی دو طبقه از آجر و گچ بر مزار سعدی برپا کرد.  آرامگاه سعدی در سال ۱۳۳۰ ساخته شد و در سال ۱۳۵۳ به ثبت آثار ملی ایران رسید.مشرف الدین مصلح بن عبدالله شیرازی شاعر و نویسنده بزرگ قرن هفتم هجری قمری است. تخلص او "سعدی" است. وی در شیراز در سال 563 دیده به جهان گشود. وی در سال (655) سعدی‌نامه یا بوستان را به نظم درآورد و در سال بعد (۶۵۶) گلستان را تألیف کرد. علاوه بر اینها قصاید، غزلیات، قطعات، ترجیع بند، رباعیات و مقالات و قصاید عربی نیز دارد که همه را در کلیات وی جمع کرده‌اند. وی بین سالهای ۶۹۰ تا ۶۹۴ هجری در شیراز درگذشت و در همانجا به خاک سپرده شد این مکان در گذشته خانقاه و محلی برای عبادت سعدی بود، به همین دلیل پس از مرگ در آنجا دفن شد. ترکیب دو سبک سنتی و مدرن در کنار هم بسیار منحصر‌به‌فرد بوده و جلوه خاصی به این مکان بخشیده است. وجود حوض، درختان و گل‌های رنگارنگ هم بدون تردید در زیبایی سعدیه موثر بوده و نقش خاصی در آرامش بی‌بدیل این مکان ارزشمند داشته است. در سفر خود به شیراز حتما از آرامگاه سعدی بازدید کنید.

میشه شیراز رفت و سعدیه یا همون آرامگاه سعدی نرفت من وقتی میرم بیشتر از حوض ماهی لذت می برم این حوض نزدیک مزار شیخ قرار داره و آب آن از چشمه ای تامین می شه که از زیر بنا می جوشه. ساختمانش با ۸ ستون از سنگ های قهوه ای رنگ بر روی آرامگاه گنبدی شکل از کاشی های فیروزه ای رنگ و سنگ سفید تزیین شده که در جلوی مقبره قرار دارند و اصل بنا با سنگ سفید و کاشی کاری تزیین شده .

امروز پنچشنبه ۲۰ مهر ۱۴۰۲ رفتیم آرامگاه سعدی. مصادف شد با حضور رئیس جمهور محترم آقای رئیسی در شهر شیراز. خوده آرامگاه در حال بازسازی و مرمت بود که از نظر من بسیار عالی بود. وقتی میبینم به آثار باستانی و ادبی اهمیت میدن و ترمیم میکنن بسیار خوشحال میشم. حتما یادتون باشه کنار آرامگاه به سمت غرفه های فروش صنایع دستی پله هایی وجود داره که اگه پایین برید سرچشمه آب قنات سعدی رو میبنید که جای خیلی دنج و زیبایی هست کافی شاپ هم داره. شیراز رفتین حتما حتما آرامگاه سعدی برید.

یک فضای دلنشین و زیبا با ورودی زیبا

واقعاً جای عرفانی بود ادم دلش نمیاد خارج بشه

آرامگاه سعدی یکی دیگر جاذبه‌های تاریخی و ادبی شهر زیبای شیراز و شعر است. مدفن این شاعر گران‌قدر در انتهای خیابان بوستان و در نزدیکی باغ دلگشا قرار دارد. در اطراف این آرامگاه، بزرگان دیگری هم، بنا بر وصیت خودشان دفن شده‌اند. این آرامگاه در ۲۰ آبان ماه ۱۳۵۳ به شماره‌ی ۱۰۱۰٫۳ در آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این مکان در ابتدا خانقاه سعدی بود و او اواخر عمر خود را در آن گذراند. کریم‌خان زند دستور داد تا بنایی در مقبره‌ سعدی بنا کنند. پس از گذشت زمان، بنایی بر مقبره ساخته و مرمت‌هایی روی آن انجام شده است. سازه‌ی کنونی این آرامگاه در سال ۱۳۳۰ ساخته شد و زیربنای اصلی آن ۲۵۸ متر مربع است. 

به نام خداوند رنگین کمان💔❤ سلام،، سعدی شیرازی، شاعر مشهور و شیخ اجل ایران، در قرن هفتم هجری شمسی زندگی نموده و آثار بسیاری را در ادب فارسی به جا گذاشته است. گلستان و بوستان، دو کتاب معروف سعدی، بخش عظیمی از گنجینه ادب فارسی را تشکیل می دهند. آرامگاه سعدی در شیراز واقع است و یکی از مکان های فرهنگی پرطرفدار کشور است. سعدی شیرازی، شاعر جهانگرد قرن هفتم هجری شمسی، در کشورهای مختلف سفر کرد و تجربیات خود را در شعرهایش بیان کرد. وی در سال ۶۹۰ هجری درگذشت و در شیراز، شهر محل تولدش دفن شد..این آرامگاه در انتهای خیابان بوستان و کنار باغ دلگشا در دامنهٔ کوه در شمال شرق شیراز قرار دارد. در اطراف مقبره، قبور زیادی از بزرگان دین وجود دارند که بنا به وصیت خود، در آنجا مدفون شده‌اند. از جمله مهمترین‌های آن می‌توان شوریده شیرازی را نام برد که آرامگاهش به وسیله رواق به آرامگاه سعدی متصل شده‌است. آرامگاه شیخ مشرف الدین بن مصلح الدین سعدی شیرازی در تاریخ ۲۰ آبان ۱۳۵۳ به شمارهٔ ثبت ۱۰۱۰٫۳ در انجمن آثار ملی به ثبت رسیده‌است. لغت‌نامه دهخدا به نقل از فرهنگ برهان قاطع نام موضعی که شیخ سعدی در آنجا آرمیده را «گازرگاه» نامیده و به نقل از فرهنگ آنندراج گازرگاه را حد شیراز نزدیک به مرقد شیخ مصلح‌الدین سعدی شیرازی دانسته‌است. سکه‌های پانصد ریالی برنزی جمهوری اسلامی ایران از سال ۱۳۸۷ خورشیدی به نقش آرامگاه سعدی مزین شده‌است و همچنین از سال ۱۳۸۹ اسکناس‌های یکصد هزار ریالی با نقش آرامگاه سعدی در پشت آن چاپ شده‌است.سعدی شیرازی، شاعر پارسی زبان و جهانگرد، در سال ۶۹۰ هجری پس از عمری ۸۸ ساله فوت کرد. وی را در خانقاهی که در آن می زیست دفن کردند. برای مدت ها هیچ ساختمانی بر روی آرامگاه سعدی در شیراز نبود، تا این که سالها بعد با فرمان آباآقاخان، وزیر مشهور ایلخانان بنایی برای او احداث شد.،سالها بعد از ساخت بنای آرامگاه سعدی در شیراز، حاکم فارس در سال ۹۸۸ هجری قمری آن را کاملا ویران می کند. محل دفن شاعر پارسی زبان تا زمان حکومت زندیه بدون هیچ ساختمانی می ماند. کریم خان زند، پادشاه شیرازی این دوره، دستور به بازسازی آرامگاه سعدی در شیراز را می دهد. این بنا دوطبقه و بسیار زیبا بوده است.در دوره قاجار، سنگ مزار سعدی توسط برخی افراد خراب می شود. علی اکبر قوام شیرازی، یکی از شخصیت های آن زمان سنگ جدیدی را بر روی مزار او می گذارد. حبیب الله خان قوام الملک شیرازی نیز بنای مقبره را بازسازی می کند تا وضعیت بهتری پیدا کند. این حالت تا سال ۱۳۳۱ ادامه دارد که بنای کنونی آرامگاه سعدی در شیراز احداث می شود. تشکر

درود بر نشان برای بهترین مسیرها.متاسفانه آرامگاه در حال مرمت و باز سازی بود،بسیار شلوغ بود ،برای عکاسی رفته بودم ک ب علت ازدحام جمعیت نشد تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا نگذرد یاد گل و سنبلم اندر خاطر تا به خاطر بود آن زلف و بناگوش مرا شربتی تلختر از سم فراقت باید تا کند لذت وصل تو فراموش مرا

آرامگاه سعدی معروف به سعدیه مکان خاکسپاری سعدی، شاعر پارسی‌گوی است. این اثر را محسن فروغی طراحی کرده‌است  این آرامگاه در انتهای خیابان بوستان و کنار باغ دلگشا در دامنهٔ کوه در شمال شرق شیراز قرار دارد. در اطراف مقبره، قبور زیادی از بزرگان دین وجود دارند که بنا به وصیت خود، در آنجا مدفون شده‌اند. از جمله مهمترین‌های آن می‌توان شوریده شیرازی را نام برد که آرامگاهش به وسیله رواق به آرامگاه سعدی متصل شده‌است. آرامگاه شیخ مشرف الدین بن مصلح الدین سعدی شیرازی در تاریخ ۲۰ آبان ۱۳۵۳ به شمارهٔ ثبت ۱۰۱۰٫۳ در انجمن آثار ملی به ثبت رسیده‌است. لغت‌نامه دهخدا به نقل از فرهنگ برهان قاطع نام موضعی که شیخ سعدی در آنجا آرمیده را «گازرگاه» نامیده و به نقل از فرهنگ آنندراج گازرگاه را حد شیراز نزدیک به مرقد شیخ مصلح‌الدین سعدی شیرازی دانسته‌است. سکه‌های پانصد ریالی برنزی جمهوری اسلامی ایران از سال ۱۳۸۷ خورشیدی به نقش آرامگاه سعدی مزین شده‌است و همچنین از سال ۱۳۸۹ اسکناس‌های یکصد هزار ریالی با نقش آرامگاه سعدی در پشت آن چاپ شده‌است. این مکان در ابتدا خانقاه سعدی بوده که وی اواخر عمرش را در آنجا می‌گذرانده و سپس در همان‌جا خاکسپاری شده‌است. برای اولین بار در قرن هفتم توسط شمس‌الدین محمد صاحب‌دیوانی وزیر معروف اباقاخان، مقبره‌ای بر فراز قبر سعدی ساخته شد. بنا به گزارش ابن بطوطه، (که ۵۷ سال پس از درگذشت سعدی نوشته شده و قدیمی‌ترین گزارش موجود از آرامگاه سعدی است) مردم بازدیدکننده از آرامگاه سعدی، جامه خود را در حوضچه‌هایی مرمرین می‌شستند.به باور مردم شیراز (که از قبل از سعدی و شاید قبل از اسلام وجود داشته)، شستشو در این آب، شفابخش بوده‌است. در سال ۹۹۸ به حکم یعقوب ذوالقدر، حکمران فارس، خانقاه شیخ ویران گردید و اثری از آن باقی نماند. در سال ۱۱۸۷ ه‍.ق به دستور کریم‌خان زند، بنایی معروف به عمارتی ملوکانه از گچ و آجر بر بالای آرامگاه سعدی بنا گردید. طبقهٔ پایین دارای راهرویی بود که پلکان طبقه دوم از آنجا شروع می‌شد. در دو طرف راهرو دو اتاق کرسی‌دار ساخته شده بود. در اتاقی که سمت شرق راهرو بود، قبر سعدی قرار داشت و معجری چوبی آن را احاطه کرده بود. قسمت غربی راهرو نیز موازی قسمت شرقی، شامل دو اتاق می‌شد، که بعدها شوریده شیرازی (فصیح الملک) شاعر نابینای شیرازی در اتاق غربی این قسمت به خاک سپرده شد. طبقهٔ بالای ساختمان نیز مانند طبقه زیرین بود، با این تفاوت که بر روی اتاق شرقی که آرامگاه سعدی در آنجا بود، به احترام شیخ اتاقی ساخته نشده بود و سقف آن به اندازهٔ دو طبقه ارتفاع داشت. بر اساس روایت محمدتقی بهروزی در اوایل دوران قاجار، یکی از علمای شیراز به دلیل انتساب سعدی به مذهب اهل تسنن، دستور تخریب و شکستن سنگ آرامگاه او را می‌دهد و این سبب می‌شود که مدتی بعد علی‌اکبرخان قوام‌الملک شیرازی نسبت به تهیه و نصب سنگ کنونی اقدام کند، و بخشی از اشعار سعدی برگرفته از بوستان را که در ستایش پیامبر اسلام سروده شده‌اند، با اندکی تغییر روی آن حک کند. این سنگ در بنای ساخته شده توسط کریم‌خان زند تا زمان آغاز ساخت آرامگاه کنونی وجود داشت. ویکی پدیا

سعدیا مرد نکو نام نمیرد هرگز

سعدیا مرد نکو نام نمیرد هرگز. مرده آن است نامش به نکویی نبرند

کریم السجایا جمیل الشیم                    نبی البرایا شفیع الامم شفیع الوری خواجه ی بعثت و نشر        امام الهدی صدر دیوان حشر امام رسل پیشوای سبیل                     امین خدا مهبط جبرییل شفیع مطاع و نبی کریم                       قسیم جسیم وسیم نسیم نماند به عصیان کسی در گرو               که دارد چنین سیدی پیشرو چه نعمت پسندیده گویم تو را               علیک الصلواه ای نبی الوری درود ملک بر روان تو باد                        بر آل تو پیروان تو باد خصوصا شهنشاه دلدل سوار               علی ولی صاحب ذوالقار خدایا به حق بنی فاطمه                     که برقول ایمان کنم خاتمه اگر طاعتم رد کنی ور قبول                   من و دست و دامان آل رسول چه کم گردد ای صدر فرخنده پی           ز قدر رفیعت به درگاه حی که باشند مشتی گدایان خیل               به مهمان دارالسلامت طفیل

آرامگاه سعدی یکی دیگر جاذبه‌های تاریخی و ادبی شهر شعر است. مدفن این شاعر گران‌قدر در انتهای خیابان بوستان و در نزدیکی باغ دلگشا قرار دارد. در اطراف این آرامگاه، بزرگان دیگری هم، بنا بر وصیت خودشان دفن شده‌اند. این آرامگاه در ۲۰ آبان ماه ۱۳۵۳ به شماره‌ی ۱۰۱۰٫۳ در آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این مکان در ابتدا خانقاه سعدی بود و او اواخر عمر خود را در آن گذراند. کریم‌خان زند دستور داد تا بنایی در مقبره‌ سعدی بنا کنند. پس از گذشت زمان، بنایی بر مقبره ساخته و مرمت‌هایی روی آن انجام شده است. سازه‌ی کنونی این آرامگاه در سال ۱۳۳۰ ساخته شد و زیربنای اصلی آن ۲۵۸ متر مربع است

سلام امروز ۲۶ اسفند هست و بنده مراجعه کردم و تا اطلاع ثانوی تعمیرات دارند و فقط میتونید در محوطه قدم بزنید خبری از ورود به ارامگاه نیست

از نظر امکانات و گردشگری ضعیف و نسبت به آرامگاه حافظ کمتر رسیدگی شده بهش تنها قسمتی که خوب بود و رو اصول فعالیت داشت قسمت بلیط فروشی بود آرامگاه در حد نام سعدی نبود

شاعر بزرگ ایرانی و مکان بسیار دلچسب و محیطی پر از انرژی در شیراز

بسیار سفر باید تا پخته شود خامی ساقی نشود صوفی تا سر نکشد جامی

محیطی آرام و دلنشین فقط مشکل پارکینگ خودرو داشت

تاریخچه آرامگاه سعدی تاریخچه آرامگاه سعدی یا سعدیه به قرن هفتم میرسد بعد از مرگ این شاعر پر آوازه برای اولین بار خواجه شمس الدین محمد که وزیر معروف آباقاجان بود مقبره ای برفراز قبر سعدی ساخت . در سال 998 به حکم یعقوب ذوالقدر، حکمران فارس خانقاه شیخ تخریب شد و در سال 1187 به دستور کریم خان زند عمارتی از آجر و گچ بر فراز آن در دو طبقه ساخته شد که طبقه پاییین شامل راهرویی بود گه پلکان آن از طبقه دوم به آن ختم میشد. یکی از پادشاهان قاجار بهخ نام فتحعلی خان صاحب دیوان مرمت شد و چند سال بعد نیز حبیب الله دستور تعمیر و ترمیم بخشی از بنا را صادر کرد. سعدی چه کسی بود؟ سعدی نامی است که به "ابومحمد مصلح الدین بن عبدالله" تخلص داده اند. او در سال 606 هجری قمری در شهر شیراز متولد شد و در سال 690 هجری قمری چشم از جهان فرو بست. ابو محمد در زمان کودکی پدرش را از دست داده بود، او علاقه زیادی به یادگیری مطالب جدید داشت و هر روز با عشق راهی مکتب می شد. اوضاع آشفته ایران در پایان دوره حکومت سلطان محمد خوارزمشاه سبب شد وی تحصیلات خود را در بهترین مرکز علم و دانش جهان اسلام (در آن دوره) که در بغداد قرار داشت ادامه دهد. بعد از به اتمام رسیدن تحصیلاتش در مدرسه نظامیه، به عنوان واعظ در شهرهای شام و حجاز مشغول به فعالیت شد. به طور کلی سعدی در حدود 30 سال از عمر خود را به جهانگردی گذراند و وقتی به ایران بازگشت، تا آخر عمر در شیراز ماند. وی در طول سفرهای خود سختی های بی شماری را پشت سر گذاشت و حتی در بُرهه ای از زمان، پاپوشی نداشت که در خیابان به پا کند ولی در آن شرایط هم ایمان داشت که روزی این مشکلات پایان می یابد. گردشگران تور شیراز این نکته را در نظر داشته باشند که می توانند به راحتی به بازدید از آرامگاه این شاعر پر آوازه بروند. مجموعه آثار او در کتاب کلیات سعدی جمع آوری شده و کتاب های بوستان، گلستان و غزلیات سعدی نیز به صورت جداگانه به چاپ رسیده است. در کتاب های بوستان و گلستان سعدی مضامین اخلاقی ارزشمندی به چاپ رسیده که سبب گشته اندیشمندان مشهور غربی مانند گوته و ولتر نیز در آثار خود از آن ها الهام بگیرند.

مگه میشه شیراز اومد و مزار سعدی بزرگوار نرفت. من اینجا رو شب رفتم فوق العاده قشنگ و زیبا بود و حس خوبی داشت. مزار سعدی بزرگ و همچنین ی مقبره خانوادگی از یکی از شاعران مرید ایشون جناب شوریده و پسر و دختر ایشان هست.

مکان بسیار زیبا و دلنشین.اگر ایام نوروز قصد دیدن دارین حتما اول صبح برین که خلوت تر باشه.در کل شیراز شهر خیلی قشنگیه با مردمی عزیز ولی امسال عید از لحاظ کیفیت جاده ای و نظم و مدیریت گردشگری و اسکان بسیار ضعیف بود

آرامگاه سعدی معروف به سعدیه مکان خاکسپاری شاعر بزرگ ایرانی قرن ۷ هجری قمری است که ساختمان کنونی در دوره پهلوی و توسط محسن فروغی  طراحی شده است. از نظر تاریخی این مکان خانقاه سعدی بوده که پس از مرگش در همین مکان به خاک سپرده شده است.بر روی آرامگاه گنبدی از کاشی‌های فیروزه‌ای رنگ ساخته شده‌است. سنگ‌های پایه‌های بنا، سیاه رنگ است و ستون‌ها و جلوی ایوان از سنگ گرانتیت قرمز مخصوصی ساخته شده‌است. نمای خارجی آرامگاه از سنگ تراورتن و نمای داخلی آن از سنگ مرمر است.

انشاالله مسئولین زودتر کار رو تمام کنند که بتوان از این مکان دیدن کرد .

خیلی جای دنج و خوبیست شیراز که رفتید حتما سری بزنید

آرامگاه سعدی در حال مرمت و بازسازی به تاریخ 1402/09/08

زیبا و دیدنی

آرامگاه شیخ اجل سعدی شیرازی

حتما به دیدن آرامگاه سعدی برید👌🏻👌🏻

اصلا نمیشه شیراز باشی و اینجا نری

آرامگاه سعدی تقریبا منطقه کناری شهر هست ایام پیک نرید چون شلوغ میشه و حس و حال خوبی که باید بده رو نمیده

حوض ماهی

مکان زیبایی و ارزش دیدن دارد

آرامگاه سعدی مکانی زیباست و ارزش دیدن دارد .

سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز مرده آنست که نامش به نکویی نبرند

کنار شهر شیراز و به قشنگی حافظیه نیست

خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی زیبا زود

واقعاً جای باصفایی هست واقعا دیدین داره

ابومحمّد مُشرف‌الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف (۶۰۶ – ۶۹۰ هجری قمری) متخلص به سعدی، شاعر و نویسندهٔ پارسی‌گوی ایرانی است. اهل ادب به او لقب «استادِ سخن»، «پادشاهِ سخن»، «شیخِ اجلّ» و حتی به‌طور مطلق، «استاد» داده‌اند. او در نظامیهٔ بغداد، که مهم‌ترین مرکز علم و دانش جهان اسلام در آن زمان به حساب می‌آمد، تحصیل و پس از آن به‌عنوان خطیب به مناطق مختلفی از جمله شام و حجاز سفر کرد. سعدی سپس به زادگاه خود شیراز، برگشت و تا پایان عمر در آن‌جا اقامت گزید. آرامگاه وی در شیراز واقع شده‌است که به سعدیه معروف است. در مورد زندگی سعدی اطلاعات قطعی بسیار کمی در دست است. حتی قدیمی‌ترین منابع، بسیاری از اطلاعات خود را از آثار خود او اقتباس کرده‌اند؛ اطلاعاتی که بسیاری از آن‌ها به لحاظ تاریخی غیر ممکن‌اند و سعدی –شاید– به‌منظور تأثیر بیشتر کلام خود، آن‌ها را تغییر داده و با مبالغه و افسانه در آمیخته‌ است.  بنابر این، هنوز تصویر دقیق و منسجمی از زندگی سعدی وجود ندارد. به‌ ویژه در مورد سال‌های پیش از سال ۶۵۵ و پس از ۶۸۰ دانسته‌ها متکی بر فرضیات است تاریخ مرگ سعدی را در منابع گوناگون، یکی از سال‌های ۶۹۰ تا ۶۹۵ هجری قمری ذکر کرده‌اند. اما مورد اعتمادترین روایت که سعید نفیسی طرح می‌کند، این است که وی در ۲۷ ذیحجه سال ۶۹۰ هجری درگذشته و در همان خانقاهی که اقامت گزیده‌بود، به خاک سپرده شده‌ است آرامگاه سعدی معروف به سعدیه مکان خاکسپاری سعدی، شاعر پارسی‌گوی است. این اثر را محسن فروغی طراحی کرده‌ است این آرامگاه در انتهای خیابان بوستان و کنار باغ دلگشا در دامنهٔ کوه در شمال شرق شیراز قرار دارد. در اطراف مقبره، قبور زیادی از بزرگان دین وجود دارند که بنا به وصیت خود، در آنجا مدفون شده‌اند. از جمله مهمترین‌های آن می‌توان شوریده شیرازی را نام برد که آرامگاهش به وسیله رواق به آرامگاه سعدی متصل شده‌است. آرامگاه شیخ مشرف الدین بن مصلح الدین سعدی شیرازی در تاریخ ۲۰ آبان ۱۳۵۳ به شمارهٔ ثبت ۱۰۱۰٫۳ در انجمن آثار ملی به ثبت رسیده‌است

بهترین جای ممکن

ابومحمّد مُشرف‌الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف (۶۰۶ – ۶۹۰ هجری قمری) متخلص به سعدی، شاعر و نویسندهٔ پارسی‌گوی ایرانی است. اهل ادب به او لقب «استادِ سخن»، «پادشاهِ سخن»، «شیخِ اجلّ» و حتی به‌طور مطلق، «استاد» داده‌اند.

آرامگاه سعدی ( سعدیه )  در شهر شیراز یکی از مشهورترین جاذبه های گردشگری است که همیشه مورد توجه ادب‌دوستان و اهالی شعر بوده است.آرامگاه شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی در انتهای خیابان بوستان و کنار باغ دلگشا در دامنه کوه در شمال شرق شیراز قرار دارد.سعدیه در سال ۱۳۵۴ توسط وزارت فرهنگ و هنر با شماره ۱۰۱۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. تاریخچه آرامگاه سعدی برای اولین بار در قرن هفتم توسط خواجه شمس الدین محمد صاحب‌دیوانی وزیر معروف آباقاخان، مقبره‌ای بر فراز قبر سعدی ساخته شد. در سال ۹۹۸ به حکم یعقوب ذوالقدر، حکمران فارس، خانقاه شیخ تخریب شد و اثری از آن باقی نماند تا در سال ۱۱۸۷ هجری قمری به دستور کریم خان زند، عمارتی ملوکانه از گچ و آجر بر فراز مزار شیخ بنا شد که شامل دو طبقه بود. طبقه پایین دارای راهرویی بود که پلکان طبقه دوم از آنجا شروع می‌شد. در دوره قاجاریه (سال ۱۳۰۱) توسط فتحعلی خان صاحب دیوان مرمت شد و چند سال بعد نیزحبیب الله قوام الملک خان دستور تعمیر و ترمیم قسمتی از بنا را صادر کرد. معماری بنا محسن فروغی معمار مدرنیستی بود که به تاریخ و پیشینه‌ی فرهنگی ایران عشق می ورزید. او برداشت فرمال و ظاهری از تاریخ را سطحی‌نگری همکاران جوان خود می دانست و بر این عقیده بود که رابطه‌ی ساختمان ها را از نظر سبک و شکل می‌توان به دو دسته تقسیم کرد: رابطه ظاهری و رابطه حقیقی. برای فروغی، رابطه ظاهری به مانند ساختمان‌های ساخته شده در ابتدای دوره شکل‌گیری معماری ساسانی است که با الگوبرداری از معماری هخامنشی درصدد خلق شباهت بین معماری ساسانی و هخامنشی بودند. طرح آرامگاه سعدی در شیراز به سال ۱۳۳۰ به اتمام می‌رسد. فروغی طرح آرامگاه را با همکاری علی اکبر صادق با الهام از عناصر معماری سنتی ایران، طراحی می‌کند. در گزارش انجمن ملی در توصیف عمومی آرامگاه چنین آمده است: طرح معماری این مجموعه، از یک ایوان ستون‌دار بلند و یک رواق کشیده تشکیل شده است که به‌صورت یک «L» سازماندهی شده‌اند. بنایی که در زمان کریم خان ساخته شده بود تا سال ۱۳۲۷ هجری شمسی برپا بود. در سال ۱۳۲۹ توسط علی اصغر حمکت و انجمن آثار ملی ایران، بنای کنونی به‌جای ساختمان قدیمی ساخته و مراسم افتتاح رسمی آن در اردیبهشت ماه ۱۳۳۱ برگزار شد. این بنا با اقتباس از کاخ چهلستون و تلفیقی از معماری قدیم و جدید ایرانی ساخته شد. ورودی آرامگاه توسط آندره گدار فرانسوی طراحی شده است. بخش‌های آرامگاه سعدی سنگ قبر سعدی در مرکز عمارتی هشت ضلعی قرار دارد و سقف آن با کاشی‌های فیروزه‌ای رنگ تزیین شده‌ است. در هفت ضلع ساختمان، هفت کتیبه قرار دارد که روی آن‌ها قسمت‌هایی از گلستان و بوستان، قصاید، بدایع و طیبات شیخ به خط «ابراهیم بوذری» نوشته شده‌ است. متن کتیبه‌ای دیگر که از «علی اصغر حکمت» است، روی قبر شیخ نصب شد و کتیبه زیر را که از اشعار بوستان است، با خط نستعلیق عالی روی آن قرار دادند: کل شی هالک و انت الباقی کریم السجایا، جمیل الشیمنبی البرایا، شفیع الامم قطعه‌‌ای از کتیبه سنگی مربوط به سردر آرامگاه که به زمان کریم خان زند تعلق داشت و در اثر سانحه‌ای در گذشته‌های دور شکسته شده بود، هم‌اکنون در درون آرامگاه محفوظ مانده‌ است. این قطعه ضمن خاک‌برداری خیابان برای تعمیر آسفالت از دل خاک بیرون آمد. برخی از اشعاری که در آرامگاه سعدی وجود دارند، به شرح زیر است: خوش است عمر، دریغا که جاودانی نیست پس اعتماد بر این چند روز فانی نیست ای صوفی سرگردان، در بند نکونامی تا درد نیاشامی، زین درد نیارامی ز خاک سعدی شیراز بوی عشق آید هزار سال پس از مرگ او گرش بویی حوض ماهی در سمت چپ آرامگاه قرار دارد. مشهور است سعدی نزدیک زاویه خود، حوضچه‌هایی از سنگ مرمر ساخته بود که آب در آن‌ها جریان داشت. در گذشته، شستشو در این آب، خصوصا در شب چهارشنبه سوری، جزو معتقدات مردم شیراز بود. البته آبی که در این بخش از شیراز جریان داشت، نشات گرفته از قناتی بسیار مقدس برای مردم شیراز بود. کاشیکاری‌های داخل حوض ماهی که به سبک عمده سلجوقی است، در سال ۱۳۷۲ توسط استاد کاشیکار «تیرانداز» طراحی و توسط میراث فرهنگی اجرا شد. بر فراز حوض ماهی یک نورگیر به‌شکل هشت ضلعی و دو نورگیر چهار ضلعی نیز در طرفین آن قرار دارند. زیرزمین سعدیه امروزه به چایخانه سنتی تبدیل شده‌ است و دو ساختمان آجری در کنار حوض ماهی وجود دارد که یکی دفتر و دیگری کتابخانه عمومی سعدیه‌ است. همچنین آرامگاه شاعرانی مانند شوریده شیرازی در مجموعه سعدیه جای گرفته‌اند. روز سعدی مرکز سعدی‌شناسی ايران از سال ۱۳۸۱ روز اول ارديبهشت ماه را روز سعدی اعلام کرد و در اول ارديبهشت ۱۳۸۹ و در اجلاس شاعران جهان در شیراز، نخستین روز ارديبهشت ماه از سوی نهادهای فرهنگی داخلی و خارجی به‌ عنوان روز سعدی نام‌گذاری شده است. نحوه دسترسی آدرس : شیراز، انتهای خیابان بوستان، کنار باغ دلگشا

یک آرامگاه خوب مخصوص شاعری به این هنرمندی که شعر های بسیار زیبایی گفته است تا همه هم لذت ببرند وهم درس بزرگی بگیرند سعدی یکی از بهترین شاعران است و باید آرامگاه زیبایی داشته باشد

قابل تعریف نیست هر ایرانی باید در عمرش یک بار اینجا را ببیند

روح معنوی شاعرانه‌ای اینجا را فرا گرفته که در زیبایی فضای سر سبز درختان ترکیب شده

آرامگاه سعدی معروف به سعدیه مکان خاکسپاری سعدی، شاعر پارسی‌گوی است. این اثر را محسن فروغی طراحی کرده‌است.

اینجا هم خیلی جای قشنگی بود

آرامگاهی شاعر بزرگ ایرانی سعدی دارای باغی زیبا

آرامگاه بدلیل تعمیرات بسته بود

بسیارزیبا بود اما بخاطربازسازی عمارت آرامگاه وحوض ماهی بازدیدکننده هانتونستن واردآرامگاه شیخ اجل بشن

فوق العاده جذاب و دیدنی

دل انگیز و زیبا

شاعر شهیر شیرازی

بسیار زیبا

زیبا و دوست داشتنی

سعدیا شیرازیا..... مکانی آرام با گلهای زیبا

عالی

فضای آرام و سرسبز و دلنشین در کنار سعدی شیرازی «ز خاک سعدی شیراز بوی عشق آید»

خداییش هر کس اینجا نرفته اونم تو فصل بهار عمرش بر فناست

سعدی شاعر شیرین سخن شیراز در باره روزگار و ناپایداری دنیا و اینکه دنیا طعم شهد آلود ولی همراه با زهر ناب دارد نظراتی خاص ارائه میدهد که در این مقاله کوتاه بدان پرداخته می شود. وضعیت جهان، وجود انسان، عمر آدمی و مدتی که در روی زمین می گذراند، ناپایداری عمر و بی اعتباری جهان، سعی و تلاش انسان بر روی زمین، دشواری و آسایش و غم و شادی بشر در مدت عمر و کوتاه بودن مدت زندگی بشر نسبت به عمر جهان هستی همیشه مورد توجه و دقت نظر و به صورت پرسش بزرگی برای بشر بر روی زمین مطرح بوده و در باره این موضوعات تفکر و اندیشه می کرده است و برای خود بنیاد فکری ایجاد می کرده و براساس آن حرکت و سعی و تلاشش را شکل می داده است سعدی نیز یکی از شاعران و سخن سرایان نامدار ایران زمین است که دیدگاهش نسبت به طبع جهان و وضعیت روزگار و نحوه دیدگاه انسان به عمر و تعلق خاطر به مطاع و حطام دنیا، تفکری مانند حکیم خیام و سایر متفکران خوش سخن سرزمین ایران دارد . سعدی غنیمت شمردن امروز را سفارش می کند و تفکر و در مورد گذشته و نگرانی نسبت به آینده ای که نامعلوم است را ، نمی پسندد : سعدیا دی رفت و فردا همچنان موجود نیست در میان این و آن ، فرصت شمار امروز را سعدی مثال بدیع و جالبی در مورد عمر انسان دارد و می گوید که عمر چون گردویی است که بر گنبد مدوری قرار گرفته است و این گردو ممکن است بر اثر باد یا تکان کوچکی از گنبد دوار روزگار فرو افتد پس نبایست بدان چندان دل بست : منه دل بر سرای عمر، سعدی که بر گنبد نخواهد ماند این گوز این روزگار ناپایدار ، ممکن است در ابتدا به انسان ، روی خوش هم نشان بدهد ، ولی انسان عاقل به این شیرینی و خوشی پای بند نمی شود ، زیرا بهرحال و بی گمان جهان ناپایدار ، همراه این شهد شیرین ، زهر خودش را به انسان خواهد خوراند : ز آسمان آغاز کارم سخت شیرین می نمود کی گمان بردم که شهد آلوده زهر ناب داشت *** سعدی گر آسمان بشکر پرورد ترا چون می کشد به زهر ندارد تفضلی سعدی می گوید اگر انسانی متوجه بشود و بداند که دنیا و روزگار، با غم بسر بردن ارزشی ندارد ، پس باید با اطرافیان و دوستان خوش بود و خرم زیست نمود، وقتی کسی به صورت قطعی می داند که هر روزی که می گذرد، یک روز از عمر و فرصت او در دنیا، کم می شود بنابراین باید هر روز ، عمر را غنیمت بداند. هر کس باید آگاه و هوشیار باشد که روزگار و عمر با همه شیرینی و خوشی هایش ، اساس و بنیاد محکمی ندارد و بالاخره روزی این بنای نااستوار فرو می ریزد ، پس نباید بدان دل بست و نااستواری آن از یادمان برود .

آرامگاه ای کاش میتونستم یه بار دیگه دیدن کنم...

آرامگاه سعدی معروف به سعدیه مکان خاکسپاری سعدی، شاعر پارسی‌گوی است. این اثر را محسن فروغی طراحی کرده‌است.

محیط دل نشین و سرسبز در کنار سعدی شیرین سخن

شهر شعر و ادب و تاریخ

ی روز خوب میاد..🖤

حتما به آرامگاه سعدی سفر کنید

محیطی ارام و زیبا

ایام پیک نرید شلوغیش آدم رو اذیت میکنه.مکان زیباست.

عالی حتما باید ببینیش

خیلی زیبا

جای عالیی ولی گرم😂

یعنی خیلی بد هست و هیچ چیز هم نداره فقط یه قبر و دگر هیچ پیشنهاد میکنم نرید چون پولتون از بین میره

اگر به شیراز سفر کردید زیارت حضرت حافظ و سعدی را در اولویت گردشگری خود قرار دهید

آرامگاه سعدی معروف به سعدیه مکان خاکسپاری سعدی، شاعر پارسی‌گوی است. این اثر را محسن فروغی طراحی کرده‌استاین آرامگاه در انتهای خیابان بوستان و کنار باغ دلگشا در دامنهٔ کوه در شمال شرق شیراز قرار دارد. در اطراف مقبره، قبور زیادی از بزرگان دین وجود دارند که بنا به وصیت خود، در آنجا مدفون شده‌اند. از جمله مهمترین‌های آن می‌توان شوریده شیرازی را نام برد که آرامگاهش به وسیله رواق به آرامگاه سعدی متصل شده‌است. آرامگاه شیخ مشرف الدین بن مصلح الدین سعدی شیرازی در تاریخ ۲۰ آبان ۱۳۵۳ به شمارهٔ ثبت ۱۰۱۰٫۳ در انجمن آثار ملی به ثبت رسیده‌است. لغت‌نامه دهخدا به نقل از فرهنگ برهان قاطع نام موضعی که شیخ سعدی در آنجا آرمیده را «گازرگاه» نامیده و به نقل از فرهنگ آنندراج گازرگاه را حد شیراز نزدیک به مرقد شیخ مصلح‌الدین سعدی شیرازی دانسته‌است.[۱] سکه‌های پانصد ریالی برنزی جمهوری اسلامی ایران از سال ۱۳۸۷ خورشیدی به نقش آرامگاه سعدی مزین شده‌است و همچنین از سال ۱۳۸۹ اسکناس‌های یکصد هزار ریالی با نقش آرامگاه سعدی در پشت آن چاپ شده‌است.

نوروز، ۱۴۰۲

مکانی زیبا و دلنواز

دیدنی

ارزش یک بار رفتن رو داره.شعر های روی دیوار مقبره رو هم بخونید

دوست داشتم محیطش

از همه کس رمیده‌ام با تو درآرمیده‌ام جمع نمی‌شود دگر هر چه تو می‌پراکنی

شمس‌الدین محمد از پادشاهان دوره ایلخانان برای زنده‌نگه‌داشتن بزرگی شیخ شیراز، اولین آرامگاه سعدی و مقبره‌اش را بنا کرد تا همچنان مردم به نیکی از او یاد کنند. هرچند حاکم فارس بعد از مدت‌ها دست به خراب‌کردن آرامگاه زد، اما کریم‌خان زند مردانگی خرج می‌دهد و دست به احیای آن می‌زند.

سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز...

یکی امکان‌های بسیارزیبا ودلنشین آرامگاه شیخ اجل سعدی شیرازی است اول اردیبهشت روزبزرگداشت این شاعربزرگ ایران زمین میباشد

سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی عشق محمد صلی الله علیه و آله بس است و آل محمد صلی الله علیه و آله  

به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل... بسیار مهجور در گوشه ی شیراز و جذاب و خلوت

عالی😍

بستنی نخورده بیرون نیا

آرامگاه سعدی زیبا❤️❤️❤️🌺

ورودی مقبره سعدی

آرامگاه شیخ اجل مکانی دل انگیز و عرفانی مردبزرگ حکیم سخن سعدی بزرگ

عالی بود

آرامگاه سعدی در حال بازسازی بود ....

ابومحمّد مُشرف‌الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف (بین ۵۸۵ تا ۶۱۵ – بین ۶۹۰ تا ۶۹۵ هجری قمری) متخلص به سعدی، شاعر و نویسندهٔ پارسی‌گوی ایرانی است. اهل ادب به او لقب «استادِ سخن»، «پادشاهِ سخن»، «شیخِ اجلّ» و حتی به‌طور مطلق، «استاد» داده‌اند. او در نظامیهٔ بغداد، که مهم‌ترین مرکز علم و دانش جهان اسلام در آن زمان به حساب می‌آمد، تحصیل و پس از آن به‌عنوان خطیب به مناطق مختلفی از جمله شام و حجاز سفر کرد. سعدی سپس به زادگاه خود شیراز، برگشت و تا پایان عمر در آن‌جا اقامت گزید. آرامگاه وی در شیراز واقع شده‌است که به سعدیه معروف است.

روز تعطیلی بستن خیلی اینا پلشتن

بسیار عالی و زیبا، لذت‌بخش و سنتی

شاید برایتان جالب باشد که بدانید آرامگاهی که امروزه این چنین باشکوه به نظر می رسد، در ابتدا خانقاهی بیش نبود که این شاعر گرانقدر در آن به امور روزمره خود رسیدگی می کرد. او اواخر عمرش را در این مکان سپری کرد و در نهایت نیز در همان مکان به خاک سپرده شد. نخستین مقبره سعدی در قرن هفتم به دستور دومین پادشاه سلسله ایلخانان "شمس الدین محمد" ساخته شد. اولین نوشته ای که پیرامون توصیف این مقبره وجود دارد، به حدود 35 سال بعد از فوتِ سعدی باز می گردد که توسط ان بطوطه (جهانگرد مراکشی) ثبت شده است. بعد از ابن بطوطه چند تن دیگر این کار را انجام دادند که از میان آن ها می توان به کتابِ "شدالازار" از جنید شیرازی و کتاب "تذکره الشعرا" از دولتشاه سمرقندی اشاره کرد. بر اساس اسناد موجود، در سال 998 هجری قمری یعقوب ذوالقدر حکمران وقتِ فارس دستور به ویرانی این خانقاه چند سال بعد (سال 1187 هجری قمری) کریمخان زند دستور داد تا بنایی از آجر و گچ بالای قبرِ سعدی ساخته شود، این بنای 2 طبقه بعد از ساخته شدن به "عمارت ملوکانه" شهرت یافت.  این بنا در طبقه پایین راهرویی داشت که در سمت راست و چپ آن اتاقی طراحی شده بود؛ اتاق سمت راست مکانی بود که مزار سعدی را در خود جای داده بود و اتاق سمت چپ بعد ها محلِ دفن فصیح الملک (شاعر نابینای شیرازی) شد. اما در طراحی طبقه بالایی که شبیه به طبقه زیرین ساخته شده، نکته ای وجود داشت و آن عدم ساخت اتاق بر روی اتاق شرقی (محل دفن سعدی) بود؛ همچنین سقف آن نیز بلندتر از سایر قسمت ها بود تا بازدید کنندگان بتوانند از روی این نشانه ها به مکان قرارگیری مقبره سعدی پی ببرند. زمان زیادی از روی کار آمدنِ حکومت قاجار نگذشته بود که زمزمه هایی مبنی بر سُنی بودن سعدی به گوش می رسید، این امر سبب خشم جامعه روحانیت شد که سرانجام به شکستن سنگ مزار سعدی انجامید. علی اکبرخان قوام الملک شیرازی شخصی بود که سنگی مزین به اشعار بوستانِ سعدی را برای آرامگاه او در نظر گرفت، این سنگ تا ساختِ مقبره کنونی در آرامگاه سعدی وجود داشت. در دوره های مختلف زمانی، بخش هایی از این آرامگاه تحت بهسازی قرار گرفت که سبب شد این بنا همچنان زیبا به نظر برسد.در سال 1321 اداره امور آرامگاه سعدی به کربلایی سید زین العابدین چینی سپرده شد. به دلیل وجود آثار تاریخی ارزشمندی که در شیراز وجود داشت، در سال 1324 شعبه ای از انجمن آثار ملی در این شهر تشکیل شد که یکی از مهم ترین ایده های آن در همان ابتدای کار بازسازی سعدیه بود. این ایده در دستورِ کار قرار گرفت و تصمیم ها بر آن شد که هزینه مرمت آن نیز از راه درآمدِ حاصل از فروش آزادِ محصولات کارخانه قند مرودشت تامین شود. برای انتخاب یک طرح زیبا و چشم نواز، از آندره گدار معمار و تاریخ شناس فرانسوی که در آن دوره مدیر باستان شناسی ایران بود دعوت شد تا دیدگاه خود را در این زمینه بیان کند. سرانجام در سال 1328 قراردادی مبنی بر طراحی آرامگاه سعدی با یک شرکت ساختمانی بسته شد و مهندس محسن فروغی که رئیس دانشکده هنرهای زیبای تهران بود، با به کارگیری معماران و کارگران شیرازی کارِ خود را شروع کرد و در بخش هایی نیز از یاری مهندس علی اکبر صادق بهره مند شد. این آرامگاه زیبا و شگفت آور طیِ مدت 2 سال با هزینه کلی 980 هزار تومان در باغی به مساحت 7700 مترمربع ساخته شد و در یازدهمین روزِ اردیبهشت سال 1331 با حضور جمعی از شاعران، بازرگانان و مقامات دولتی افتتاح گشت. در همان روز از مجسمه سعدی که توسط استاد ابوالحسن صدیقی با هزینه 14500 تومان ساخته شده بود هم پرده برداری کردند.

مکان خوبیه من ده سال پیش اومدم حوض ماهی مثل رود بود ولی الان خشک شده

من آنیم ک حلال از حرام نشناسم شراب با تو حلال است و آب بی تو حرام

سعدی شاعر بزرگ ایرانی است که آرامگاه وی در شهر زیبا و بهشتی شیراز همچون الماس می درخشد. اشعار سعدی و چیره دستی وی در سرودن همه از افتخارات ایران است. با افتخار می گویم که ایرانی هستم.