آب انبار رباط طرق محله رباط، مشهد

رباط طرق شامل دو کاروانسرا متعلق به عهد صفویه و قاجار می باشد. رباط طرق دارای دو حیاط است که حیاط انتهایی مربوط به دوران صفوی به صورت تابستانی مورد استفاده قرار گرفته و طبق کتیبه موجود، در سال 1082 هجری قمری، بانی آن محمد تقی کرمانی معرفی گردیده است. بنای قاجاری توسط اسکندر بیک فراش باشی، از حکمرانان قاجار و از بقایای مصالح کاروانسرای شاه عباسی به شکل کاروانسرای تابستانی ساخته شد. اهمیت این رباط از آن جهت است که به عنوان آخرین منزل در راه نیشابور به مشهد قرار داشته و محل وداع و استقبال محسوب می شده است. بنابر متون تاریخی ناحیه طرق، منزلگاهی مهم در راه مواصلاتی نیشابور مرو و توس به شمار می آمد و کاروان هایی که قصد شاهراه اعظم خراسان (جاده ابریشم) را داشته اند، از این مسیر تردد می نمودند. برای کاروان های زائر نیز آخرین منزل قبل از ورود به مشهد الرضا بوده است. همچنین طرق در سال 1298 (ه.ق) دارای دو کاروانسرا متعلق به دوره صفویه بوده که کاروانسرای ساخته شده در زمان شاه عباس صفوی به دلیل تخریب، به دستور ناصرالدین شاه قاجار برچیده شد و از مصالح آن کاروانسرایی تابستانی بنیان گردید. در حال حاضر از کاروانسرای شاه عباسی اثری بر جای نمانده و تنها کاروانسرای شاه سلیمان صفوی سالم است. بخش قاجاری بنا دارای یک ردیف غرفه تابستانی در اضلاع شمالی- جنوبی و شرقی است و بیرون از کاروانسرای شاه سلیمان در ضلع غربی رباط نیز آب انبار و حمام قدیمی متعلق به دوره صفویه دیده می شود. رباط طرق (کاروانسرای شاه سلیمان صفوی) در سال 1363 به شماره 1636 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این کاروانسرا در حال حاضر بعنوان موزه تاریخی و زیارتی کاربری دارد.