جاذبه طبیعی
نمی دونم با چه ادبیات و کلماتی خوشحالی خودم نسبت به ثبت این لوکیشن رو ابراز کنم. از نشان، بابت این فرصت ها، که ما بتونیم تفرجگاه های بی نام (مشهور به باغ پایینی در کل منطقه شبانکاره شناخته شده اما نام درستی نداره) خودمون رو ثبت کنیم، و این فرصت رو برای همشهری ها و هم ولایتی هامون ایجاد کنیم در جذب گردشگر. 📍درباره باغ پایینی : دلیل کاربرد نام «پایینی»، وجود دو باغ در مجاورت هم می باشد که با توجه به ارتفاع واضح باغ بالایی نسبت به این تفرجگاه، از نام هاي باغ بالایی و پایین استفاده شده که این نام گذاری رو مادربزرگ من، به دوره قاجار مربوط میدونستند. 📍مالک باغ : در واقع نود درصد باغ پایینی متعلق به ملت ایران و ده درصد که خصوصی است، در فصل زمستان که گندم میکارند، محصور و از این تفرجگاه جداست. 📍 نخل، کُنار یا سدر، گز، کهور، درختان ابریشمی خوشبو، انواع و اقسام گیاهان دارویی خود رو، نخل های کهنسال بی ثمر اما زیبا، دشت بکر و در فصل زمستان زیبایی های این تفرجگاه، هرروزه ده ها خانواده از فواصل طولانی رو به اینجا میکشونه و ایام تعطیل بسیار شلوغ و تقریبا اکثر مردم روستای دهداران علیا مهمانان خودشونو به این تفرجگاه و امام زاده شاهزاده حسین ع و شاهعلمدار برای ساعات شاد و بهاری میبرن که خلاصه اینجا به دلیل قرار گرفتن نزدیک بزرگراه (حدود بیست متر بعد از اتمام کوچه رحمت دهداران علیا ) ولی بکر و دست نخورده و خود مردم نمیذارن زباله ای اینجا بمونه. زیباست و هر چه بگم زیبا تر وقتی داروهای گیاهی هم روییده میشن 💖😍
جناب سهراب پور توصیف وسوسه کننده ای بود انگار که من آنجا هستم و باغ رو میبینم.🌹🌹🙏
تکه ای از بهشت 😍😍😍😍😍😍😍 بابونه دو نمونه داره، نمونه شیرازی که برگ های سفید دارن و نمونه اصلی خاص همین ناحیه و نواحی با حالت آب و هوا و خاک مخصوص دشت های کنار کوه، که برگ ندارن و مثل بابونه شیرازی اما فرض کنید بدون گلبرگ های سفید. یعنی فقط اون قسمت کوچولوی زرد رنگ که اصل خاصیت دارویی بابونه در همونه. داروهای متنوع و متعددی در همین چند هکتار باغات معروف به باغ پایینی دهدارون که «بالایی» یعنی علیا هست. اینجا زیر درختان کنار، قارچ های خوراکی ارگانیک وحشی بی بدیل در اوایل شروع سبز شدن گندمزار ها یعنی بعد از اولین باران چند روزه ی بعد از خنک شدن هوا یعنی تقریبا اولین روزهای فصل زمستان در بوشهر که فصل زمستان در شهرستان دشتستان با مرکزیت برازجان، دقیقا بعد از شب یلدا شروع میشه و تا فرودین ماه ادامه داره و «بهار» به معنای واقعی هست در این مدت. 😍 دو الی سه بار در طول سال، درختان کنار که به نظرم کتابی اون سدر باشه میوه میدن که به خاطر وجود چند نمونه متفاوت از این درخت مخصوص آب و هوای این قسمت از کشور ماست. 😍 نخل های اینجا، متعلق به افرادی ساکن دهداران علیا یا همون دهداران بالایی هستند اما به دلیل پیر شدن نخل ها و طول زیاد اونها حدود بیست متر ارتفاع نخل های اینجا، و پیر، باعث شده کسی نتونه با روش های سنتی بره بالا از ترس شکسته شدن و سقوط، به همین خاطر ثمر اول اونها یعنی اصطلاح محلی «پَهَک» که به محصول نخل، قبل از خارَک شدن گفته میشه،یعنی خرما که تازه سبز و کوچولو از جای اولیه معروف به «دول» در میاد و بعد از «ریسه» هست، دلیل اینکه این نخل ها، خارک، رطب و خرما نمیشن، باردار نشدن هست. این نخل ها پیر هستن و خمیده شدن باعث شده کسی برای «بو دادن» یعنی زدن گَرده ی نخل های نَر، به خرما در مرحله ی «دول» یعنی زمانی که خرما، به شکل خوشه ای از نخ های سفید رنگ که هر نخ، ده ها دونه ی کوچولو اندازه لوبیای چشم بلبلی داره، که هر کدوم از این کوچولو ها، بعد ها خرما میشن، در مرحله ای که رنگ سفید دارن باید گرده ی نخل نر کنارشون گذاشته بشه (اگه در معرض باد و باران باشن باید بذارن کنارشون تا مطمئن بشن باردار میشه) و اگه ارتفاع نخل ها کم باشه که کمتر در معرض باد شدید بعد از گرده افشانی قرار بگیره، در این صورت کافیه کمی گرده بهشون پاشیده بشه تا درست بشن؛ خلاصه نخل های این باغ، به دلیل باردار نشدن، در مرحله ی بعد از درآمد از محفظه ی چوبی ( چیزی شبیه به غلاف اطراف هر خوشه متشکل از صد ها دانه یا کَلّه ی خرما) تا رسیدن به ابعادی اندازه دانه های انگور درشت، سفت، سبز و اغلب شیرین هستن، خوردنی هستن، اما بعدش دیگه میریزن زیر نخل و خیلی خوشمزه هستن. البته نخل های اینجا میریزن دانه ها رو؛ بسیاری از انواع نخل ها، میریزن و همونجا خشک میشن که بهشون میگن « سیس» که روی نخل، کار خیلی سختی هست درشون آورد و برید چون باید با اَره یا داس چوب بُر بریده بشن کار سختیه در ارتفاع بیست متری نخلی که سرش کج شده، اما غذای محبوب اغلب دام های حلال گوشت هست. 😍 گِز، یکی دیگه از درختان این باغه با برگ های سوزنی و جالبه بدونید که گز های این باغ، مثل نخل ها، پیر هستن اما : 😳 درخت گز، در سن صد سالگی، تازه ریشه هاش به عمق و شعاع کافی جهت دریافت آب برای زنده موندن در خشک ترین و گرم ترین نواحی ایران، میرسن و اگه بگم طول ریشه های اصلی گز های این باغ، در عمق به بیست الی پنجاه متر و به صورت افقی زیر خاک تا شعاع صد متری دور تا دور خودش رفته دروغ نیست و با برگ های سوزنی خودش هم، یه پرز هایی داره که نم و رطوبت شرجی هوا رو میگیره و میفرسته ریشه برای رشد به همین خاطر تابستان ها، گز ها سبز تر از فصل بهار هستن 😳😳😳😳 😍 ابریشم، نام یکی دیگه از درختان اینجا که اونم وحشی هست یا گل هایی شبیه به قاصدک اما نرم و تعداد نخ های شبیه به پر قاصدک، بیشتر، نرم تر، اما قاصدک اگه خشک بشه تکون بدی برگاش جدا میشن پر پر میشه اما ابریشم نه. گل های درخت ابریشم اینجا، بی بو نیستن بلکه یکی از خوشبو ترین درختان کل جهان هستن با همین گلهای زرد و لطیف که تا شعاع دويست متر هر درخت از این نوع، بوی خوش و حتی آسمی ها هم از این بو لذت میبرن 😍 گل وحشی شَببو، شقایق، لاله، گل هایی مشهور به «گل خالَک» که در گویش اینجا میگن خالَک به خاطر اینه که این گلها، تنوع رنگ دارن، یعنی بدون کوچکترین دست بردن انسان، پیوند زنی و روش های دیگه، خودشون وقتی سبز میشن، بته های کوچک چند سانتیمتری بیشتر نیستن و هر کدوم یکی دوتا غنچه بیشتر ندارن اما تعداد زیاد و تراکم بسیار زیاد در محدوده سبز شدن این گلها، بی نظیر با رنگ های : زرد، سفید، آبی مایل به بنفش، بنفش مایل به سبز، صورتی، صورتی با راه راه های سفید یا سایر رنگ ها، سبب شده به «گُلْ خالَک» مشهور بشن یعنی خال خالی، خال های رنگی. 🥺 فصل های مختلف زیبایی های بی نظیر اینجا، اما دلم برای بابابزرگم تنگ شده که در کنار همین باغ، قبرشون هست. جایی که خودشون وصیت کردن. الان، نزدیک شب یلدا هستیم، حتما بیایید و ببینید اینجا رو چون زیبا ترین زمان برای این محدوده، همین روزاس
نمی دونم با چه ادبیات و کلماتی خوشحالی خودم نسبت به ثبت این لوکیشن رو ابراز کنم. از نشان، بابت این فرصت ها، که ما بتونیم تفرجگاه های بی نام (مشهور به باغ پایینی در کل منطقه شبانکاره شناخته شده اما نام درستی نداره) خودمون رو ثبت کنیم، و این فرصت رو برای همشهری ها و هم ولایتی هامون ایجاد کنیم در جذب گردشگر. 📍درباره باغ پایینی : دلیل کاربرد نام «پایینی»، وجود دو باغ در مجاورت هم می باشد که با توجه به ارتفاع واضح باغ بالایی نسبت به این تفرجگاه، از نام هاي باغ بالایی و پایین استفاده شده که این نام گذاری رو مادربزرگ من، به دوره قاجار مربوط میدونستند. 📍مالک باغ : در واقع نود درصد باغ پایینی متعلق به ملت ایران و ده درصد که خصوصی است، در فصل زمستان که گندم میکارند، محصور و از این تفرجگاه جداست. 📍 نخل، کُنار یا سدر، گز، کهور، درختان ابریشمی خوشبو، انواع و اقسام گیاهان دارویی خود رو، نخل های کهنسال بی ثمر اما زیبا، دشت بکر و در فصل زمستان زیبایی های این تفرجگاه، هرروزه ده ها خانواده از فواصل طولانی رو به اینجا میکشونه و ایام تعطیل بسیار شلوغ و تقریبا اکثر مردم روستای دهداران علیا مهمانان خودشونو به این تفرجگاه و امام زاده شاهزاده حسین ع و شاهعلمدار برای ساعات شاد و بهاری میبرن که خلاصه اینجا به دلیل قرار گرفتن نزدیک بزرگراه (حدود بیست متر بعد از اتمام کوچه رحمت دهداران علیا ) ولی بکر و دست نخورده و خود مردم نمیذارن زباله ای اینجا بمونه. زیباست و هر چه بگم زیبا تر وقتی داروهای گیاهی هم روییده میشن 💖😍
جناب سهراب پور توصیف وسوسه کننده ای بود انگار که من آنجا هستم و باغ رو میبینم.🌹🌹🙏
تکه ای از بهشت 😍😍😍😍😍😍😍 بابونه دو نمونه داره، نمونه شیرازی که برگ های سفید دارن و نمونه اصلی خاص همین ناحیه و نواحی با حالت آب و هوا و خاک مخصوص دشت های کنار کوه، که برگ ندارن و مثل بابونه شیرازی اما فرض کنید بدون گلبرگ های سفید. یعنی فقط اون قسمت کوچولوی زرد رنگ که اصل خاصیت دارویی بابونه در همونه. داروهای متنوع و متعددی در همین چند هکتار باغات معروف به باغ پایینی دهدارون که «بالایی» یعنی علیا هست. اینجا زیر درختان کنار، قارچ های خوراکی ارگانیک وحشی بی بدیل در اوایل شروع سبز شدن گندمزار ها یعنی بعد از اولین باران چند روزه ی بعد از خنک شدن هوا یعنی تقریبا اولین روزهای فصل زمستان در بوشهر که فصل زمستان در شهرستان دشتستان با مرکزیت برازجان، دقیقا بعد از شب یلدا شروع میشه و تا فرودین ماه ادامه داره و «بهار» به معنای واقعی هست در این مدت. 😍 دو الی سه بار در طول سال، درختان کنار که به نظرم کتابی اون سدر باشه میوه میدن که به خاطر وجود چند نمونه متفاوت از این درخت مخصوص آب و هوای این قسمت از کشور ماست. 😍 نخل های اینجا، متعلق به افرادی ساکن دهداران علیا یا همون دهداران بالایی هستند اما به دلیل پیر شدن نخل ها و طول زیاد اونها حدود بیست متر ارتفاع نخل های اینجا، و پیر، باعث شده کسی نتونه با روش های سنتی بره بالا از ترس شکسته شدن و سقوط، به همین خاطر ثمر اول اونها یعنی اصطلاح محلی «پَهَک» که به محصول نخل، قبل از خارَک شدن گفته میشه،یعنی خرما که تازه سبز و کوچولو از جای اولیه معروف به «دول» در میاد و بعد از «ریسه» هست، دلیل اینکه این نخل ها، خارک، رطب و خرما نمیشن، باردار نشدن هست. این نخل ها پیر هستن و خمیده شدن باعث شده کسی برای «بو دادن» یعنی زدن گَرده ی نخل های نَر، به خرما در مرحله ی «دول» یعنی زمانی که خرما، به شکل خوشه ای از نخ های سفید رنگ که هر نخ، ده ها دونه ی کوچولو اندازه لوبیای چشم بلبلی داره، که هر کدوم از این کوچولو ها، بعد ها خرما میشن، در مرحله ای که رنگ سفید دارن باید گرده ی نخل نر کنارشون گذاشته بشه (اگه در معرض باد و باران باشن باید بذارن کنارشون تا مطمئن بشن باردار میشه) و اگه ارتفاع نخل ها کم باشه که کمتر در معرض باد شدید بعد از گرده افشانی قرار بگیره، در این صورت کافیه کمی گرده بهشون پاشیده بشه تا درست بشن؛ خلاصه نخل های این باغ، به دلیل باردار نشدن، در مرحله ی بعد از درآمد از محفظه ی چوبی ( چیزی شبیه به غلاف اطراف هر خوشه متشکل از صد ها دانه یا کَلّه ی خرما) تا رسیدن به ابعادی اندازه دانه های انگور درشت، سفت، سبز و اغلب شیرین هستن، خوردنی هستن، اما بعدش دیگه میریزن زیر نخل و خیلی خوشمزه هستن. البته نخل های اینجا میریزن دانه ها رو؛ بسیاری از انواع نخل ها، میریزن و همونجا خشک میشن که بهشون میگن « سیس» که روی نخل، کار خیلی سختی هست درشون آورد و برید چون باید با اَره یا داس چوب بُر بریده بشن کار سختیه در ارتفاع بیست متری نخلی که سرش کج شده، اما غذای محبوب اغلب دام های حلال گوشت هست. 😍 گِز، یکی دیگه از درختان این باغه با برگ های سوزنی و جالبه بدونید که گز های این باغ، مثل نخل ها، پیر هستن اما : 😳 درخت گز، در سن صد سالگی، تازه ریشه هاش به عمق و شعاع کافی جهت دریافت آب برای زنده موندن در خشک ترین و گرم ترین نواحی ایران، میرسن و اگه بگم طول ریشه های اصلی گز های این باغ، در عمق به بیست الی پنجاه متر و به صورت افقی زیر خاک تا شعاع صد متری دور تا دور خودش رفته دروغ نیست و با برگ های سوزنی خودش هم، یه پرز هایی داره که نم و رطوبت شرجی هوا رو میگیره و میفرسته ریشه برای رشد به همین خاطر تابستان ها، گز ها سبز تر از فصل بهار هستن 😳😳😳😳 😍 ابریشم، نام یکی دیگه از درختان اینجا که اونم وحشی هست یا گل هایی شبیه به قاصدک اما نرم و تعداد نخ های شبیه به پر قاصدک، بیشتر، نرم تر، اما قاصدک اگه خشک بشه تکون بدی برگاش جدا میشن پر پر میشه اما ابریشم نه. گل های درخت ابریشم اینجا، بی بو نیستن بلکه یکی از خوشبو ترین درختان کل جهان هستن با همین گلهای زرد و لطیف که تا شعاع دويست متر هر درخت از این نوع، بوی خوش و حتی آسمی ها هم از این بو لذت میبرن 😍 گل وحشی شَببو، شقایق، لاله، گل هایی مشهور به «گل خالَک» که در گویش اینجا میگن خالَک به خاطر اینه که این گلها، تنوع رنگ دارن، یعنی بدون کوچکترین دست بردن انسان، پیوند زنی و روش های دیگه، خودشون وقتی سبز میشن، بته های کوچک چند سانتیمتری بیشتر نیستن و هر کدوم یکی دوتا غنچه بیشتر ندارن اما تعداد زیاد و تراکم بسیار زیاد در محدوده سبز شدن این گلها، بی نظیر با رنگ های : زرد، سفید، آبی مایل به بنفش، بنفش مایل به سبز، صورتی، صورتی با راه راه های سفید یا سایر رنگ ها، سبب شده به «گُلْ خالَک» مشهور بشن یعنی خال خالی، خال های رنگی. 🥺 فصل های مختلف زیبایی های بی نظیر اینجا، اما دلم برای بابابزرگم تنگ شده که در کنار همین باغ، قبرشون هست. جایی که خودشون وصیت کردن. الان، نزدیک شب یلدا هستیم، حتما بیایید و ببینید اینجا رو چون زیبا ترین زمان برای این محدوده، همین روزاس
دقیقا بهشت در فصل زمستان اینجا بهشته. انواع و اقسام گیاهان دارویی وحشی و قارچ و انواع درختان و آقا حرف نداره
تفرجگاه عمومی باغ پایینی (جاذبه طبیعی) در استان بوشهر، شهرستان دشتستان، بخش شبانکاره واقع شده است. و از نظر موقعیت جغرافیایی در نزدیکی آرامگاه دهداران علیا و مزار اسفندیار سهراب پور قرار گرفته است. همچنین با توجه به نظراتی که کاربران در اپلیکیشن نشان به این مکان دادهاند میتوان گفت این مکان یکی از جاذبههای طبیعی خوب این منطقه میباشد.