مکان تاریخی
پل خواجو یکی از پل های تاریخی شهر اصفهان بوده که در شرق سی و سه پل، بر روی رود زاینده رود واقع شده است. این پل در انتهاى خیابان کمال اسماعیل اصفهانى و انتهاى خیابان خواجو، واقع شده است. طبق گفته باستان شناسان، پل خواجو بر روی پلی که پیش از این وجود داشته و خراب و ویران شده بود، بنا شده است. این پل که در دوره صفویه یکی از زیباترین پل های جهان به شمار می رفت، به دستور شاه عباس دوم، در سال ۱۰۶۰ قمری ساخته شد. طول این پل ۱۳۳متر بوده و عرض آن نیز به ۱۲متر می رسد که همراه با تزئینات و کاشیکاری فراوان، از آثار بسیار ممتاز شهر اصفهان به حساب می آید.
پلی که شبها، شکوه اصفهان را چندین برابر میکند و درست روبروی سی و سه پل قرار گرفته است. ظرافت و هنر در ساخت این پل به اندازهای است که با گذشت سالها هنوز با همان زیبایی و استحکام، تاریخ این شهر کهن را به رخ میکشد. پل خواجو یکی از این سازههای معماری عجیب و باشکوه است که بر روی زایندهرود قرار گرفته و با یک عمارت شاهنشین در وسط آن، روزگاری میزبان شاهان صفوی بوده است که در آن شکوه اصفهان را تماشا میکردند. شاهعباس دوم، ساخت این پل را در سال ۱۰۶۰ شروع کرد که حدفاصل دو محله دروازه حسنآباد و خواجو با راه شیراز و تخت فولاد بوده است تا آنها را به هم پیوند بزند. البته باستانشناسان، قدمت پل خواجو را بیشتر از دوران صفوی میدانند. پلی که در دوره تیموریان به نام حسن بیک درست در همینجا قرار داشته و پس از تخریب آن، پلی جدید با چیزی که ما به نام پل خواجوی اصفهان میشناسیم، ساخته شده است .
شمعی پنهان در پل خواجوی اصفهان از شگفتیهای این پل است. شمع پنهان رو وقتی در امتداد زاینده رود به طرف پل حرکت کنین میتونین ببینین و هرچه به پل نزدیک میشوید شمع در هر دهانه کوچک و بزرگ میشود البته بصورت معکوس. در ضمن دوستان عزیز در شبانه روز وقتی ماه توی آسمون باشه سه مرتبه در شبانه روز میتونین ببینین البته در موقع طلوع و غروب خورشید و همینطور وقتی ماه به افق نزدیک میشه... در مواقع دیگری که رودخانه دارای آب باشه وقتی خورشید و یا ماه زاویه 45 درجه داشته باشن انعکاس نور از آب به سقف پل رو میتونین ببینین که منظره بی نظیر و فوق العاده ای هست.
بسیار زیبا
پل خواجو در سال ۱۰۶۰ هجری قمری، یعنی در زمان حکومت صفویان و به دستور شاه عباس دوم صفوی بنا شد. باستانشناسان بر این عقیدهاند که این پل پس از تخریب پل دیگری مربوط به دوره تیموری، به نام پل حسن بیگ و در جای آن ساخته شده است. از این رو آن را پل حسن بیگ و همچنین پل شاهی، شیراز و پل بابا رکن الدین (مسیر رفتن به مزار بابا رکن الدین یکی از عرفای مشهور و خانقاه) نیز مینامیدند. اما امروزه به دلیل قرارگیری در محله خواجو بدین نام شناخته میشود. تاریخدانان بر این عقیدهاند که شاه عباس دوم این پل را برای ارتباط بین دو محلهی دروازه حسن آباد و خواجو با راه شیراز و تخت فولاد ساخته است. در وسط پل خواجو، ساختمانی مخصوص ساخته شده است که معروف به بیگلربیگی است و در حال حاضر نیز وجود دارد. این بخش از پل، به عنوان اقامتگاهی موقت برای پادشاه صفوی و خانوادهی او به مجموعه اضافه شده است. در ساخت و تزئین طاقهای این قسمت، از نقاشیها و کاشیکاریهای بینظیری بهره گرفته شده که آن را نسبت به پلهای دیگری که بر روی زاینده رود ساخته شده، خاصتر و زیباتر کرده است.این پل زیبا حقیقتاً یکی از شاهکارهای معماری ایرانی- اسلامی است که هر بینندهای را مسحور زیبایی خیره کنندهی خود میسازد. پل خواجو در پانزدهم دی ماه ۱۳۱۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید
پل خواجو اصفهان یکی از مشهورترین آثار تاریخی شهر اصفهان می باشد. این پل در سال 1060 هجری قمری بر روی رودخانه پر آب شهر تاریخی اصفهان به نام زاینده رود احداث گردیده است. در زمان قدیم پل خواجو محل عبوری برای عابران و کالسکه بوده است. با گذشت زمان و ورود خودروها پل خواجو همانند بقیه پل ها محل گذری برای اتومبیل ها نیز محسوب شد. اما با توجه به آسیب های احتمالی به این اثر ارزشمند تاریخی به علت تردد بیش از حد، راه برای عبور وسایل نقلیه بسته شد و اکنون تنها عابران پیاده می توانند بر روی آن عبور و مرور داشته باشند. پل خواجو دارای ارزش های گردشگری متنوعی می باشد و در راستای این امر برای بازدیدکنندگان تجربه ای تاریخی، تفریحی و … فراهم می کند. سبک معماری، کاشی کاری و نقاشی پل خواجو در نوع خود شاهکاری جهانی است که چشم همه بینندگان را به خود جلب می نماید. عرض پل خواجو 133 متر بوده و پهنایی برابر 12 متر دارد. پل خواجو از یک طرف توسط پله هایی با رودخانه زاینده رود مجاور است. تعداد این پله ها 11 عدد بوده و مردم با نشستن بر روی این پله ها فضای نشاط آوری برایشان فراهم می شود . این پل دارای 24 دهانه است و دارای دو مجسمه شیر سنگی در ضلع شرقی اش می باشد. طبق نظری از محققان این دو شیر ساخته شده در دوره حکومت صفویان به منزله نشانی از سپاهیان بختیاری اصفهان بوده است. پل خواجو در قدیم یک سدبند نیز محسوب می شد. به گفته پروفسور اپهام پوپ یکی از بزرگترین ایرانشناسان آمریکائی که تحقیقات زیاد و ارزشمندی برای تاریخ و هنر ایران نموده است، “در ساخت پل خواجو به عقیده ی خارجیانی که از آن دیدن کرده اند؛ ضرب آهنگی از شرافت، عزت، شادترین ابزار و قوام و شاخصه هایی از سرگرمی و تفریح وجود دارد!” پل خواجو را به نحوی معماری نموده اند که توانایی کنترل جریان آب را به خوبی داشته باشد به ویژه که این پل درگذشته نوعی سد بند هم بوده است. این کنترل آب به واسطه باز و بسته کردن دریچه ای که برای آن ساخته شده، اتفاق می افتاد. زمانی که دریچه های سد بسته می شد آب پشت سد بالاتر قرار می گرفت و در نتیجه این آب برای آبیاری باغها و کشتزارها قابل استفاده بود. در پس زمینه پل خواجو همیشه روایتی بوده است و آن روایت بیان کننده آن است که میزان استحکام پایه های پل خواجو وابسته به میزان آبی است که به آنها می رسد و در نتیجه هرچه آب بیشتری به آن برسد پایه ها مستحکم تر خواهند بود. پل خواجو در 15 دی ماه 1310 هجری شمسی جزء آثار ملی ایران به ثبت رسید.
زیبا
جای پر آب و زیبایی بود
وقتی زاینده رود جاری بشه، پل خواجو به زیباترین مکان دنیای من تبدیل میشه به امید زنده رود جاری 🙏🙏🙏💚🤍❤️
دیگه خبری از زنده رود نیست غم و اندوه بسیار زاینده رود را از بی آبی گرفته ب امید روزی که دوباره احیا بشه
پل خواجو در یک روز خلوت
پل خواجو در سال ۱۰۶۰ به دستور شاه عباس دوم صفوی ساخته شد نام این پل در ابتدا حسن بیک بوده که مربوط به دوران تیموری میشود اما این پل به دستور شاه عباس دوم تخریب و پس از آن پل زیبا و تاریخی خواجو ساخته شد طول پل تاریخی خواجو ۱۳۳متر و عرض آن ۱۲متر بوده ۲۳ ستون دارد در قسمت میانی این پل تاریخی یک ساختمان شکیل به نام «بیگلر بیگی» با طاقهای بسیار زیبا و خیرهکننده واقع شده که به دستور شاه عباس برای او و خانواده صفوی در نظر گرفته شده بود تا برای تفریح و استراحت در آن اقامت داشته باشند این پل که یک شاهکار تاریخی است نامهای مختلفی همانند تیموری، شاهی، بابا رکنالدین، حسن بیک، حسن آباد، شیراز، گبرها و خواجه دارد که هرکدام فلسفه خاص خود را دارد انتخاب نام «تیموری» به این دلیل بود که پیش از ساخت پل خواجو و در زمان تیمور یک پل در همین مکان بنا نهاده شده بود انتخاب نام «شاهی» برای این پل بهدلیل ساخت آن توسط شاه عباس دوم صفوی است نام «بابا رکنالدین» بهعلت قرارگیری آن در مسیر آرامگاه بابا رکنالدین انتخاب شد انتخاب نام «حسن بیک» بهدلیل پایهگذاری این پل در زمان حسن بیک ترکمان بوده و حسنآباد هم نام قدیم این محله است که برخی به همین دلیل پل را «حسنآباد» نامیدهاند معماری و سبک پل تاریخی خواجو زبانزد عام و خاص بوده و نقاشیها و کاشیکاریهای آن بسیار ماهرانه و زیبا انجام گرفته است داد پل خواجو اصفهان مهمترین پل این شهر به شمار رفته و در دوران خود بهترین و زیباترین پل جهان شناخته میشد جالب است بدانید که این پل ۴ طبقه دارد و از جنس سنگ، آجر و ساروج ساخته شده است
پل خواجو را همچنین پل شاه، پل بابا رکنالدین (مسیر رفتن به خانقاه و آرامگاه بابا رکنالدین و تخت فولاد) و پل حسنبیگ (نام پل قبلی که در زمان شاهعباس تخریب شد و این پل به جای آن ساخته شد) یا پل شیراز هم نامیدهاند و از بناهای شاه عباس دوم صفوی است، که در سال ۱۰۶۰ هجری قمری بنا شده است. این پل را به نامهای دیگری نیز خواندهاند ولی به سبب قرار گرفتن در محله خواجو به پل خواجو معروف است.
جای قشنگی بود ، زیرا دیگر آب نداره اما خب هنوز هم سرسبزی رودش هست.
لذت بخش
۲۷مهرماه ۱۴۰۳ یه مکان تاریخی و زیبا
پل خواجو زیبا ولی خشک 🥹
پل خواجو (مکان تاریخی) در اصفهان و خیابان پل خواجو واقع شده است. و از نظر موقعیت جغرافیایی در نزدیکی مراکز مهمی مانند بیمارستان سپاهان و زاینده رود و همچنین پایگاه انتقال خون خواجو، آرامگاه آرتور آپهم پوپ و فیلیس اکرمن، کافه خواجو، شیر سنگی و میدان خواجو قرار گرفته است. همچنین با توجه به نظراتی که کاربران در اپلیکیشن نشان به این مکان دادهاند میتوان گفت این مکان یکی از اماکن دیدنی و تاریخی خوب این منطقه میباشد.