عالییی
در شهر اصفهان مکانهای تاریخی زیادی وجود دارد. شما میتوانید اطلاعات و آدرس دقیق مربوط به هر مکان تاریخی این شهر را در نقشه و مسیریاب نشان به طور کامل مشاهده کنید. کاربران نشان برای هر مکان تاریخی در اصفهان نظر و امتیاز ثبت میکنند که میتواند به شما کمک کند.
در ادامه میتوانید پربازدیدترین مکانهای تاریخی در اصفهان را مشاهده کنید. کاربران با در نظر گرفتن تجربه خود، به هر مکان تاریخی امتیاز میدهند. پربازدیدترین مکانهای تاریخی اصفهان در نقشه نشان این مکانهای تاریخی هستند:
آخرین نظرات ثبت شده در مورد مکانهای تاریخی شهر اصفهان را در ادامه بخوانید. با امتیاز دادن و ثبت کردن نظر خود درباره مکانهای تاریخی اصفهان، میتوانید تجربه خود را در اختیار کاربران دیگر قرار دهید.
کاربر نشان
شهریار سطح ۲
عالییی
رازنما
شهریار سطح ۴
چقدر حمام سنتی به یادگار مانده است؟ همین نشانه، پاکیزگی ایرانیان است.
پارسا نشان
شهریار سطح ۹
ایوان غربی مسجد،به طول و عرض ۱۲ متر با طاقهای گهوارهای و مقرنسهای درشت ایجاد شدهاست. این ایوان به «صفه استاد» معروف بودهاست که این نام به زمانی بازمیگردد که استادی این ایوان را به «سبک رازی» بنا کرده و شاگردش نیز ایوان شرقی را ساختهاست؛ به همین خاطر مردم این دو ایوان را به نام صفه استاد و شاگرد میشناسند. داخل و خارج این صفه در دوران شاه سلطان حسین صفوی با نقوش، خطوط و کتیبههای کاشی تزئین شدهاست. بالای این ایوان گلدستهای برای اذان نیز ساخته شدهاست. کتیبهٔ شاه سلطان حسین: در این ایوان کتیبهای معروف، مربوط به سلطان حسین صفوی است که در سال ۱۱۱۲ ه.ق به قلم علینقی امامی ثبت شدهاست. این کتیبه به خط ثلث در زمینهٔ کاشی خشتی بهرنگ لاجوردی نوشته شدهاست. محمد امین اصفهانی: محمد امین اصفهانی استاد کاشیکار این قطعه بودهاست که نامش بر دیوار شمالی حک شدهاست. تابلو وی از چهار ترنج و یک مربع در وسط تشکیل شدهاست: شاهنشین ایوان استاد: شاهنشینی در دیوار مقابل ایوان استاد وجود دارد که در داخل، بالا و اطراف آن کتیبههایی موجود است. کتیبهٔ داخل به خط ثلث و در زمینهٔ کاشی خشت لاجوردی نوشته شدهاست و به این خاطر که طولانی است قسمتی از آن بر دیوار شمالی شاهنشین و قسمتی دیگر بر دیوار جنوبی نگاشته شدهاست. در قسمت حاشیهای سقف شاهنشین ایوان از آیهٔ اول تا آخر آیهٔ ۶ سوره دهر نوشته شدهاست. بالای این شاهنشین پنجره مشبک بزرگی قرار دارد که از کاشی ساختهشده و در هلال خارجی این شاهنشین اشعار عربی و فارسی بسیاری در لوحهای مجزا و به خط نستعلیق بر زمینهٔ کاشی خشت لاجوردی نوشته شدهاست. کتیبهٔ محراب ایوان: کتیبهای در محراب ایوان استاد موجود است به خط ثلث و بر کاشی خشت لاجوردی که در سال ۱۱۱۲ ه.ق دوران شاه سلطان حسین صفوی نوشتهشدهاست: «لا اله الا الله محمد رسولالله علی ولیالله حقا» و آیات ۱۰۹ و ۱۱۰ سورهٔ کهف و آیه ۳۹ آلعمران جز حکاکیهای آن است. لوح نستعلیق: در داخل مقرنسهای دیوار مقابل ایوان روی کاشی کبود به خط نستعلیق نوشته شدهاست: «انا مدینة العلم و علیٌ بابها.» پنجرهٔ مشبکی زیر این عبارات قرار دارد که یازده لوح به خط نستعلیق بر زمینهٔ کاشی خشت لاجوردی یا طرح گل و بوتهدار صلوات بر چهارده معصوم دارد و نام کاتب آن در لوح دوازدهم به همراه تاریخ ساخت، ۱۱۱۲ قمری، نوشته شدهاست. در دو قسمت پنجره مشبک در چهار مصرع، شعری به خط نستعلیق بر زمینهٔ کاشی خشت لاجوردی به نام محمد امین — استاد کاشیکار — نوشته شدهاست. کتیبهٔ حوضخانه: در ابتدای دالان حوضخانه کتیبهای سنگی به خط نستعلیق در سال ۱۰۷۳ ه.ق نصب شده که در متن آن مشخصات واقف و وقفنامه آمدهاست. شاخص ظهر دیواری: دو کاشی لعابدار فیروزهای بین آجرهای کنارهٔ ایوان غربی قرار دارد که به هنگام سایهٔ دوم ایوان غربی، زمان اقامهٔ شرعی نماز ظهر مشخص میشود.
رضا رحمانی
شهریار سطح ۴
عالی
No Body
شهریار سطح ۶
زیبا و قدیمی
❤♡M.B♡❤
شهریار سطح ۶
آتشكده درب مهر گوهر و مهربان (آتشگاه آدریان اصفهان) آتشكده درب مهر گوهر و مهربان در خیابان نظر شرقی، روبروی تالار اندیشه، کوچه سیچان، کوچه سجاد واقع شده است. محله سیچان در ضلع جنوبی زایندهرود واقع شده است. سیچان کمی بالاتر از محلهي مسیحی نشین جلفاي اصفهان قرار دارد و با کلیساهای معروف شهر اصفهان فاصله کمی دارد. از جاهاي ديدني نزديك به آتشكده آدريان ميتوان به کلیسای مریم و هاکوپ، موزه موسیقی اصفهان، کلیسای بیت اللحم و کلیسای وانک اشاره كرد.
پارسا نشان
شهریار سطح ۹
قرینهٔ گنبد نظامالملک، در شمال مسجد گنبد دیگری هست به نام «تاجالملک» که مردم آن را «گنبد خاکی» یا «خاگی» نیز مینامند. به دلیل رقابتی که میان تاجالملک و نظامالملک وجود داشت، این گنبد به سبک رازی ساخته شد و در آن زمان خارج از مسجد قرار داشت و ملکشاه سلجوقی پیش از ادای نماز جمعه در زیر این گنبد تشریفات را انجام میداد. البته کاربری کتابخانه و مکان بارعام نیز به آن نسبت داده شدهاست و چون دو سمت این اثر باز است و تنها سمت شمالی و غربی آن بستهاست و محراب هم ندارد، عدهای معتقدند حکم مقبره را داشتهاست. بنای مذکور کوچکتر از سازهٔ نظامالملک است، اما از نظر ظرافت و تناسب بر آن برتری دارد. آجرها و تزئینات هندسی و نقوشی که در گنبد تاجالملک کار شده بسیار هنرمندانه است و همین امر باعث شده این گنبد دارای ارزش و اعتبار بسیاری باشد. این گنبد همانند گنبد نظامالملک از صورت مربعی به هشتضلعی و سپس به شانزدهضلعی رسیده و بر استوانهای بنا گشتهاست. قطر آن ۱۰/۵ متر و ارتفاع آن ۱۹/۵ متر است. گنبد دارای دو پوسته است و پوستهٔ خارجی به وسیلهٔ آجرهای زیبا پوشانده شدهاست. در داخل همین گنبد، کتیبهای موجود است که سال ساخت آن ۴۸۱ ه.ق/۱۱۰۱ م ذکر شده و بانی آن تاجالملک معرفی شدهاست. به این خاطر تعدادی از باستانشناسان معتقدند این بنا آرامگاه، سایبان، آبنما یا کتابخانه بودهاست. اما این نظریهها مورد قبول واقع نشد چرا که اگر کتابخانه بود دلیلی برای بازبودن دو سمت گنبد نداشت و البته برای سایبان بودن هم بسیار گران بودهاست. مدخل اصلی ورودی آن در ادوار بعدی در جانب شرقی گنبد ایجاد شد. کتیبهٔ گنبد: کتیبهٔ این گنبد به خط کوفی ساده و از آجر برجسته است و آیهٔ ۵۴ سورهٔ اعراف بر آن نقش بستهاست. نام بانی اثر ابوالغَنائم مرزبان بن خسرو فیروز شیرازی (ملقب به تاجالملک) و سال ساخت اثر ۴۸۱ ه.ق بیان شدهاست. در زیر کتیبه ۳۲ پشتبغل وجود دارد که در هر کدام از آنها دو کلمه به خط کوفی ساده با آجر نوشته شدهاست. در زاویههای داخلی گنبد تاجالملک پس از «بسم الله الرحمن الرحیم» آیهٔ ۷۸ و ۷۹ سورهٔ اسراء به خط کوفی ساده بر آجر برجسته نوشته شدهاست. کتیبهای دیگر در ضلع جنوبی گنبد وجود دارد که به خط کوفی ساده بر روی آجری برجسته «بسم الله الرحمن الرحیم» و آیهٔ ۲۶ و ۲۷ سورهٔ آلعمران نقش بستهاست. کتیبهٔ سر گنبد خاکی: این کتیبه به خط کوفی و در دورهٔ آل مظفر ایجاد شده که مصادف با ۷۶۸ ه.ق است و از طریق این سردر مسجد به کوچهای شمالی راه پیدا میکند. این سردر دو حاشیه دارد. در حاشیهٔ سمت راست آن از آیهٔ اول تا آخر سورهٔ دهر حک شده و حاشیهٔ چپ هم دوباره از آیهٔ ۲۱ تا ۲۶ همین سوره حک شدهاست و در آخر این سردر سال خاتمه بنای آن نوشته شدهاست.
پارسا نشان
شهریار سطح ۹
صفهٔ درویش پیش از سال ۵۱۵ ه.ق به عنوان آخرین ایوان در دورهٔ سلجوقی در ضلع شمالی این مسجد به صورتی متفاوت ایجاد شد. ابعاد آن ۲۱/۶۰×۹ متر است و کمعرضترین و عمیقترین ایوان این مسجد است. یکی از وجوه تسمیهٔ این ایوان که به دوران صفوی بازمیگردد، فردی است به نام درویش محمد که جد مادری علامه مجلسی بود و در روزهای تابستان در این ایوان حدیث تدریس میکرد. داخل بنا تزئینات آجری و گچی دارد، اما خارج آن ساده است. ایوان مزبور بزرگتر از دیگر ایوانهای این بنا است. طاق آن را با نام «طاق آهنگ» میشناسند که به صورت کشیده و عمیق است. این سقف دارای گهواره است و هیچ مقرنسی در آن کار نشدهاست؛ ایوانی مستطیلشکل دارد و میتوان گفت تنها ایوانی است که دارای شالودهٔ عمیق است. صفهٔ درویش در آغاز درگاههایی داشته، اما امروزه بهوسیلهٔ آجر مسدود شدهاست. در قرون هشتم، نهم و دهم ه.ق این قسمت از مسجد تغییرات اندکی به خود دید و جرزهای آن به شکلی که امروزه است، درآمد. با این حال بخش بزرگی از دیوارههای این بنا، محدود به دیوار خشتی قدیمی مسجد است و سالن انتهایی آن احتمالاً راهرویی تشریفاتی بودهاست. کتیبههای گچبری شده به خط کوفی و بر زمینهٔ قرمز، عناصر تزئینی این قسمت است. این ایوان از پنج جهت با شبستانهای دیگر مرتبط است و چون فاقد دیوارهای مسطح است، جایی برای تزئین ندارد. در انتهای این ایوان، شاهنشینی با پنجرههای مشبک مرمری وجود دارد که قسمت فوقانی آن به وسیلهٔ گچ مقرنسکاری شدهاست. کتیبهای هشتضلعی به وسیلهٔ همین گچها و به صورت برجسته ساخته شده که آیات ۳۶ یا ۳۸ سورهٔ نور بر آن حک شده و به وسیلهٔ گُل و بوته هم تزئین شدهاست. ستونهای ایوانها به وسیلهٔ خط کوفیَ بنایی و آجر تزئین شدهاند، اما به خاطر بافت یکدستی که دارند، قرائت آنچه بر آن حک شده، دشوار است. کتیبههایی که در این صفه یافت میشود، به آداب شرعی، اخلاقی و فضیلتهای نماز اشاره میکنند. این ایوان به خاطر استفادهٔ نمازگزاران و عوامل دیگر دچار نمزدگی شده بود و پس از خارجسازی خاکها، نصب هواکش در اطراف ایوان و کفسازی، مرمت آن به پایان رسید. در قسمت انتهایی ایوان هم دهانهٔ تورفتهای وجود داشت که شبیه بالکن بود و به شدت تخریب شده بود. به همین جهت با استفاده از پایههای چوبی و شمعگذاری در زیر گچها، از ریزش بیشتر مواد جلوگیری شد.[
💛🧡❤️ تاریخ شناس ❤️🧡💛
شهریار سطح ۱۰
منارههای دردشت بنایی تاریخی است در اصفهان. این بنا بر روی آرامگاه سلطان بختآقا مدفن سلطان بخت آغا برادرزادهٔ شاه شیخ ابواسحاق، پادشاه سدهٔ هشتم خورشیدی ساخته شده است. مربوط به سدهٔ ۷ و ۸ ه.ق است و در اصفهان، خیابان ابن سینا، بازارچه دردشت، کوی دردشت واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۱۱۵ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیدهاست راستی خاتم فیروزهٔ بواسحاقیخوش درخشید ولی دولت مستعجل بود سلطان بخت پس از قتل عمویش به دست آل مظفر، تصمیم میگیرد با ازدواج با سلطان محمود آل مظفر به دربار او نفوذ کرده و میان شاهزادگان این خاندان را به هم بزند و به این ترتیب انتقام خون عمویش را بگیرد. در این راه برادرشوهرش نیز به او کمک میکند. چندی نمیگذرد که سلطان مظفر به توطئههای همسرش پی میبرد و دستور قتل او را میدهد. مدتی پس از قتل سلطان بخت آغا، جلالالدین مسعودشاه اصفهان را متصرف میشود و دستور میدهد بر روی گور آن بانو آرامگاهی بسیار زیبا بسازند. بنای کنونی این آرامگاه کنار منارههای دردشت واقع شده است و هیچگونه تزئیناتی ندارد و با لایهای از گچ پوشیده شده است، ولی در گذشته قطعاً دارای تزئینات نقاشی بوده است. سطح بیرونی گنبد سلطان بخت آغا دارای تزئیناتی از کاشیهای فیروزهای و لاجوردی بر زمینهٔ آجری است.
پارسا نشان
شهریار سطح ۹
مسجدی که حتی از ساسانیان نیز نشانه در دل خاک دارد و هرچه زمان و دوره ها گذشت و هر که آمد دستی به این مسجد کشید و یادمانی برجای گذاشت و رفت. از ساسانیان که بگذریم بخوبی می توان نشانه هایی از آل بویه تا سلجوقیان و صفوی و قاجار و حتی بعد از انقلاب نیز در آن نشانه ها برجای است؛ انگار که این مسجد باید باشد تا هنر هنرمندان نصف جهان هر زمان چیزی به آن بیفزاید.از صحن چهار ایوانی و شبستان ها و مدرسه مظفری، تا صفه های کوچک دوره دیلمی، گنبد نظام الملک، گنبد تاج الملک و محراب اولجایتو، چهار ایوان معروف صاحب، استاد، شاگرد، درویش و البته یازهم هست... هنرهای بیشماری که سبب جای گرفتن مسجد جامع اصفهان در زمرۀ میراث جهانی یونسکو شد.در این میان اما، محراب الجایتو زیباترین محراب گچبری جهان است. در شمال ایوان استاد، شبستان کوچکی قرار دارد که زیباترین محراب گچبری مسجد در آن واقع است. این شبستان که به مسجد الجایتو نیز معروف است دارای محرابی است که به مثابه گوهری تابناک از هنر ایرانی در جهان از شهرتی عظیم برخوردار است. بر این محراب زیبا نام سلطان محمد خدابنده ایلخان مشهوری که قبل از اسلام آوردن لقب الجایتو را داشت و بعد از مسلمان شدن خود را خدا بنده نامید و وزیر دانشمند او محمد ساوی و سال ساختمان آن یعنی ۷۱۰ هجری قمری به چشم می خورد. نقوش اسلیمی، خط نسخ، خط کوفی تزئینی، خط ثلث و گردش بند اسلیمی و قاب اسلیمی و نقوش انتزاعی و گیاهی در این محراب جلوه نمایی می کند.گچ بری هایی که قدمت آنها به دوره ایلخانی و پادشاهی محمد خدابنده الجایتو بازمی گردد و در گچبری های این اثر نام هنرمند آن با عنوان «حیدر» حکاکی شده است. می توان گفت که شاید این محراب مربوط به دورهای است که سلطان محمد خدابنده سعی داشت سلطانیه را بسازد و ائمه(ع) را از عراق به ایران منتقل کند و ذکر «اولولامر» در کتیبۀ این محراب نشاندهنده توجه و اعتقاد شیعی این افراد در بیان تفکرشان و برداشتی است که از آیه اولولامر دارند.
کاربر نشان
شهریار سطح ۱
اینجا همون جا بود که آدم کوچیک ها با سکه ها پیدا شد و سپاه دست گذاشت روی همه انها
رضا
شهریار سطح ۹
بازارچه وزیر در اصفهان و خیابان درب امام واقع شده است و از نظر موقعیت جغرافیایی در نزدیکی مراکز مهمی مانند بیمارستان امین، خانه تاریخی جواهری قرارگرفته
king
شهریار سطح ۶
باحاله عالی کلی خرید کردیم
کاربر نشان
شهریار سطح ۳
توی یکی از عکس ها نوشته لطفا از خط زرد عبور نکنید. خدا قوت آقایی که عبور کردی و عکستم ارسال کردی🤔
حجاب تلالو شبنم برچهره گل
شهریار سطح ۱۲
واقعا زیباست. چطور شد ما از معماری زیبای خودمون فاصله گرفتیم؟!
حجاب تلالو شبنم برچهره گل
شهریار سطح ۱۲
مادربزرگ برج میلاد
مسافر
شهریار سطح ۸
بابا قاسم از عرفای بزرگ اصفهان در قرن هشتم بوده است که به دلیل احترام زیاد، مردم آن دوره او را با لقب بابا خطاب میکردند. بابا قاسم، سالها در میان مردم اصفهان میزیست و در مدرسهای در محله طوقچی که به نام او ساخته بودند تدریس میکرد. تا اینکه پس از وفات او را در نزدیکی همان مدرسه به خاک سپردند و یکی از شاگردانش به نام سلیمان ابی الحسن طالوت دامغانی برایش مقبرهای زیبا ساخت . گنبد بقعه باباقاسم هرمی شکل، هشت ترک است. که هر دو ترک آن با خط بنایی و کاشی معرق لاجوردی بر زمینه آجری اسماء الهی نقاشی شده است. بر گردنهی گنبد جملات و عبارات مذهبی تکرار میشود. کتیبه تاریخی سردر مقبره وجود دارد که با خط ثلث بر روی کاشی سفید معرق با زمینه لاجوردی و تاریخ ۷۴۱ ه.ق نام باباقاسم و بانی مقبره آمده است. داخل بنا شبستان نفیس و زیبایی وجود دارد که طاق آن با آجر چینیی بی نقصی مقرنس کاری شده است.
کاربر نشان
شهریار سطح ۲
زیباترین مسجد جهان
پارسا نشان
شهریار سطح ۹
ایوان صاحب به ابعاد ۱۳/۸۰ × ۱۳/۵۰ متر در ضلع جنوبی واقع شدهاست. نام این ایوان از نام صاحب بن عباد — ادیب، نویسنده، شاعر و وزیر شیعهمذهب دربار رکنالدوله دیلمی — گرفته شدهاست که در این مکان تدریس میکرد. او در سال ۳۸۵ ه.ق در ری درگذشت و جسدش را به اصفهان انتقال داده و در منزلش به خاک سپردند. مردم پس از گذشت چندین سال همچنان مقبرهٔ او را که در محلهٔ طوقچی است زیارت میکنند. در دورهٔ شاه طهماسب، کاشیهای معرق بسیاری در نمای خارجی این ایوان به کار رفت که از طرحها و رنگهای مختلف تشکیل شدهبود، اما بنای اصلی این ایوان به سبک رازی است. در داخل مقرنسهای صفهٔ صاحب، عبارتهایی به خط بنایی مشکی بر زمینهٔ شطرنجی آجری حک شدهاست که تعدادی از آنها اسامی خداوند است. روی دیوار جنوبی صفهٔ صاحب یک صفحهٔ کاشیکاریشده موجود است که دقیقاً قرینهٔ الواح شاه طهماسب و اسماعیل است. بالای کتیبهٔ کاشیکاری — که به خط کمالالدین حسین حافظ هروی است — نام یکی از استادان بر لوحهای ششضلعی در کتیبهای مستطیلی بر زمینهٔ لاجوردی نوشته شدهاست. لوحهای هلال خارجی صفهٔ صاحب: لوحهای خارجی صفهٔ صاحب از دو قسمت تشکیل شدهاست. الواح مستطیلشکل که به خط ثلث سفید معرق بر زمینهٔ کاشی لاجوردی است و دستهٔ دوم که الواح چهارضلعی (دایرهای مانند) و لوحهای مستطیلی کوچکتر هستند؛ هر کدام از این لوحها در بین دو لوح دستهٔ اول قرار دارد و خط آن نستعلیق است بر کاشی مشکی. این لوحها از هلال غربی ایوان و از پایین به بالا آغاز میشود. کتیبهٔ اوزون حسن: کاشیکاری معرق این قسمت مربوط به دوران پادشاه سلسلهٔ آققویونلو بودهاست. این کتیبه حاکی از اقدامات اوزون حسن آققویونلو در سال ۸۸۰ قمری برای تعمیر و ترمیم مسجد جامع اصفهان است. او دو مناره به ارتفاع ۳۵ متر ساخت و کف ایوان و ازارههای آن را با سنگهای مرمر تزئین کرد و کتیبهای در این خصوص در قطعهای مثلثی شکل و زمینهای لاجوردی به خط ثلث نگاشت. کتیبهٔ هلال: این کتیبه در صفهٔ صاحب به خط ثلث بر زمینهٔ کاشی لاجوردی در سال ۹۳۸ ه.ق نوشته شدهاست. در ابتدا آیهٔ اول تا هشتم سورهٔ اسراء و در آخر سال تحریر حک شدهاست. کتیبهٔ شاه عباس ثانی: کتیبهٔ منارهها در دو طرف ایوان جنوبی بنا شدهاست و از جمله بناهایی است که در دورهٔ اوزون حسن آققویونلو در زیر مقرنسهای هر دو مناره به خط کوفی نوشته شدهاست. سلطان صاحبقران: کتیبهای به صورت افقی در صفهٔ صاحب است که به خط ثلث بر زمینهای لاجوردی در سال ۱۰۷۰ ه.ق نوشته شدهاست. این کتیبه مربوط به دوران شاه عباس دوم است و در آن نام شاه هم «صاحبقران» ذکر شدهاست. کتیبهٔ سنگفرش: بر دیوار سمت جنوبی سردر مجلسی لوحی به طول ۶۳ سانتیمتر و عرض ۴۳ سانتیمتر موجود است که از جنس مرمر است و اشعاری به خط نستعلیق و قلم محمدقلی در سال ۱۰۸۴ ه.ق بر آن حک شدهاست. این کتیبه اطلاعاتی حاکی از سنگفرش شدن مسجد به ما میدهد. کتیبهٔ سنگاب صفه: این کتیبه در سال ۱۱۰۲ ه.ق توسط استاد امین ایجاد شده و در زیر ایوان صاحب که قطر دهانهٔ آن ۷۰ سانتیمتر است قرار دارد. کتیبهٔ مذکور از سنگ پارسی ساخته شده و اطرافش به خط نستعلیق به صورت برجسته حکاکی شدهاست. کتیبهٔ آب مباح مسجد: در سال ۱۳۴۰ شمسی که مجراهای زیرزمینی مسجد لایروبی شد لوحی سنگی به طول ۱۲۱ سانتیمتر و عرض ۸۳ سانتیمتر روبروی محراب ضلع جنوبی پیدا شد. در این لوح نوشته شدهاست که در زمان شاه طهماسب اول مسئول این قسمت «امیر اصلان بن رستم سلطان لَله افشار ارشلو» به همراهی شاهزاده احمد میرزا در شهر اصفهان نهری حفر کردند که آب مسجد جامع را از طریق آن آب مباح تأمین کنند و آن را در راه خدا وقف مسجد کردند. در زیر همین لوح اشعار دیگر نوشته شده که متأسفانه قسمتهایی از آن به مرور زمان از بین رفته و تنها قسمتهایی باقی ماندهاست.
گردشگر
شهریار سطح ۴
زیباست اما نمیشه واردش شد
به دنبال مکان تاریخی مورد نظرتان در نقشه اصفهان میگردید؟ در اصفهان تعداد زیادی مکان تاریخی وجود دارد که شما میتوانید لیست تمامی آنها را در ادامه مشاهده کنید.
مشاهده لیست مکانهای تاریخی اصفهانمسیریابی، کنکاش، نشان ۳۶۰، رادیو نشان و...
"مسیریاب نشان" یک اپلیکیشن رایگان و کاربردی است که میتوانید به وسیله آن بهترین راه رسیدن به مقصد را با توجه به مسافت و ترافیک بدست بیاورید و تا رسیدن به مقصد از راهنمایی سخنگوی فارسی استفاده کنید.