پل تاریخی جوبی اصفهان

پل چوبی یا پل جویی یکی از پل های چندگانه رودخانه زاینده رود است. این پل زیبا در سال 1065ه.ق به دستور شاه عباس دوم در دوره صفوی ساخته شده است. پل چوبی 147 متر طول و 6 متر عرض داشته و جویی کوچک و سنگی بر روی آن جریان داشته است و به همین دلیل به پل جویی نیز شهره شده است. پل برای تردد میان املاک شاهی بود دو طرف رودخانه بوده و فقط خاندان سلطنتی و میهمانان و مقاماتی که قصد ملاقات با پادشاه را داشتند از روی آن عبور می کردند. این پل محل دسترسی به باغ های زیبای سعادت آباد در آن سوی رودخانه بوده است و به همین دلیل به نظر می رسد نام اصلی پل، پل سعادت آباد بوده است. پل چوبی در میان دو پل الله وردی خان و خواجو قرار گرفته است. علاوه بر باغ های سعادت آباد کاخ هفت دست، کشکول، نمکدان و کوشک باشکوه آیینه خانه همگی از طریق این پل قابل دسترس بودند. متاسفانه تمامی این بناها در زمان قاجار و به دست ظل السلطان تخریب شده و اثری از آن ها باقی نمانده است. در نوشته های یکی از سیاحان اروپایی از کاربرد چوب در پایه های این پل سخن گفته شده است و به نظر می رسد به همین دلیل این پل به نام پل چوبی شناخته می شود با این وجود برخی واژه چوبی را تلفظ ناصحیح جویی می دانند. در یک طرف از پل آب عبوری زاینده رود در یک جا جمع شده و شکلی شبیه دریاچه پیدا می کرده است به همین دلیل به باغ های آن دست رودخانه باغ های دریاچه و این پل را نیز پل دریاچه می نامیدند. از دیگر اسامی این پل زیبا می توان به پل هفت دست اشاره کرد. مصالح اصلی سازنده پل چوبی یا پل جویی آجر و لاشه سنگ با ملات ساروج و گچ است. پایه های سنگی پل دارای موج شکن هایی مثلثی شکل هستند که بر خلاف جریان آب طراحی شده اند. پل 21 دهانه با طاق هایی جناغی و یکدست با اندازه های یکسان دارد که نمای زیبایی را ایجاد کرده است. در طول پل دو اتاقک یا برج کوچک شش ضلعی با شش پنجره تعبیه شده است. از هر گوشه این برج ها سه چشمه جریان دارد. این برج ها مکانی بوده که پادشاه یا میهمانان مخصوص قایق سواری و یا آتش بازی ها را به تماشا می نشستند. در اطراف پل جویی هم اکنون پارک ها و فضاهای تفریحی احداث شده است و به هنگام پرآب بودن زاینده رود مردم بر فراز پل آمده و بر روی سکوهای تعبیه شده بر روی پل لحظاتی را به تماشای زاینده رود می نشینند. یک کافه نیز در برج های پل مشغول به کار است. روشن شدن چراغ های پب در شب نماس بسیار زیبایی را ایجاد می کند.

پل جویی در خیابان کمال اسماعیل اصفهان قررار دارد که پلی باریک عریض می باشد. پل جویی از سمت شرق و غرب به ترتیب بین پل خواجو و سی و سه پل قرار دارد. پل جویی زمانی در غرب کاخ های هفت دست و آیته خانه قرار داشت که این کاخ ها در زمان ظل السلطان حاکم اصفهان در زمان ناصرالدین شاه ویران شدند. از کتاب های دوره صفویه از این پل با نام پل سعادت آباد یاد شده است. دلیل نامگذاری این پل به پل جویی آن است که جوی آبی  به درازای پل و پهنای کمتر از یک متر از روی ناحیه سنگ تراش در وسط پل عبور می کرده است. این جویی آب را به باغ های شمالی می رسانید. اما امروزه این جوب آب پر شده است. با جمع شدن آب در بخش غربی پل آب رودخانه به صوت دریاچه ای در می آمد. به این دلیل به این پل، پل دریاچه نیز گفته می شد.

بدون آب صفایی نداره

پل جویی در خیابان کمال اسماعیل اصفهان قررار دارد که پلی باریک عریض می باشد. پل جویی از سمت شرق و غرب به ترتیب بین پل خواجو و سی و سه پل قرار دارد. پل جویی زمانی در غرب کاخ های هفت دست و آیته خانه قرار داشت که این کاخ ها در زمان ظل السلطان حاکم اصفهان در زمان ناصرالدین شاه ویران شدند. از کتاب های دوره صفویه از این پل با نام پل سعادت آباد یاد شده است. دلیل نامگذاری این پل به پل جویی آن است که جوی آبی  به درازای پل و پهنای کمتر از یک متر از روی ناحیه سنگ تراش در وسط پل عبور می کرده است. این جویی آب را به باغ های شمالی می رسانید. اما امروزه این جوب آب پر شده است. با جمع شدن آب در بخش غربی پل آب رودخانه به صوت دریاچه ای در می آمد. به این دلیل به این پل، پل دریاچه نیز گفته می شد. پل جویی یا پل چوبی اصفهان پل جویی نام صحبح این پل می باشد که به غبط برخی زا افراد آن را با نام پل چوبی میشناسند در حالیکه برای ساخت این پل اصلا از چوب استفاده نشده است. و این نام در واقع تلفظ غلط و یا شاید سـاده تـر کلمـه عامیانه جوبی است. پل جویی اصفهان پل جویی اصفهان پلی میان خیابان کمال اسماعیل و آبشار است. از نزدیکترین جاذبه های گردشگری به این بنا، پل خواجو است. کافه های زیادی در بناهای تاریخی اصفهان وجود دارد. یکی از این کافه ها، کافه فرهنگ در پل چوبی است. جالب است بدانید که در زمان شاه عباس دوم، تنها خانواده سلطنتی و مهمان­‌های خاص اجازه استفاده  از این پل را داشته‌­اند. تاریخچه پل جویی اصفهان تاریخچه پل جویی اصفهان به دوران صفوی باز می گردد. شاه عباس دوم هم همانند شاه عباس اول به ساخت بناهای تاریخی و پل علاقه ای زیاد داشت که در زمان شاه عباس اصفهان از سمت جنوب و غرب پیشرفت چشمگیری پیدا نموده است. دلیل اصلی ساخت پل نیز ارتباط دو طرف رودخانه بوده استن که نام سازنده آن مشخص نمی باشد که در سال 1068 هجری قمری ساخته شده است، که عده ها در سال  ۱۳۱۹هجری شمسی توسط حاج سید عبدالرحیم محمودیه بازرگان اصفهانی تعمیر شد و در تاریخ ۱۳۰۵ به ثبت رسیده است. معماری پل جویی اصفهان از نظر معماری،پل جویی دارای ۲۱ دهانه با طاقهای جناغی و دو اتاقک کوچک در بخش میانی و آب برهایی از نوع مثلـثی می باشد. برج شش ضلعی در وسط آن قرار دارد که که از هر طرف آن چشمه هایی روان بود. این پل برخلاف پل های دیگر با توجه به اینکه طول زیاد و عرض کمی دارد در برابر بلایای طبیعی مستحکم بوده است در پایه های آن نیز از ساروج استفاده شده است و در تمام بدنه و حتی طاق های آن از آجر با ملات گچ استفاده شده است بر خلاف دیگر پل ها هدف از این پل عبور و مرور نبوده است بلکه راه ارتباطی باغ های شمالی و جنوبی بوده است و تنها برای عبور شاه عباس و خانواده او و ملاقات با بازرگانان، سفیران و خارجیان استفاده میشده است زیرا باغ سعادت آباد در شمال را به باغ هفت دست در جنوب متصل نموده است.

خوب

پل چوبی ، ۲۲ بهمن ۱۴۰۱ ،اولین ساعات بازگشت مجدد آب به زاینده رود زیبا پس بازگشایی ۲۱ بهمن.

خیلی زیباست و منظره اش به رودخانه، از سی و سه پل هم بهتر است. کافه ی زیر پل هم جذابترش کرده.

پل جویی فقط دویست متر بالاتر از پل الله وردیخانه، خود اصفهانی ها به این پل جویی می‌گن یعنی همون چوبی.  قبلا دو طرف پل چند سری کاخ سلطنتی ساخته شده بوده و این پل رو هم برای ارتباط این دو قسمت ساخته بودن. اون موقع روی پل یه راه آب سنگی کنده بودن تا آب رو به این عمارتها برسونن.  کاخ های زیبا و باشکوه سعادت آباد، هفت دست، آینه خانه، کلاه فرنگی و نمکدان در اطراف این پل بوده اما مسعود میرزای ظل السلطان که در زمان ناصرالدین شاه، حاکم اصفهان بوده دستور می‌ده این عمارت های قشنگ و دیدنی رو خراب و با خاک یکسان کنن! این پل که بین سی و سه پل و پل خواجو قرار گرفته و بعید است در سفر به اصفهان چشمتان به آن نیفتد، معمولا چندان مورد توجه گردشگران نیست. سازه جمع و جوری است؛ بر خلاف آن دو پل دیواره بلندی ندارد که سایه بسازد و رفت و آمد از روی پل را دلچسب کند. دو سوی پل هم نقاط مهم و پر رفت و آمدی نیستند. این است که به راحتی در سفر توریستی فراموش می شود. اما اگر بر خلاف من حدود غروب به این جا سری بزنید، صندلی های روی پل و این محوطه های گرد را پر از جمعیت می بینید. محلی است محبوب برای ساکنین شهر و همین کم رفت و آمد بودن باعث می شود مکان مناسبی برای وقت گذراندنهای دوستانه باشد.

این پل راه اختصاصی برای رفت‌وآمد کاخ هفت‌دست و کوشک آیینه‌خانه بوده و روی این پل جوی آبی روان بوده به این مناسبت آن را پل جوبی می‌نامیدند. پلی است با عرض کم و طول ۱۴۷ متر در شهر اصفهان میان دو پل الله‌وردی خان و پل خواجو قرار دارد. این پل به دستور شاه عباس دوم در سال ۱۰۶۵ قمری بنا گردید. پل جوبی در سال ۱۳۱۹ خورشیدی به همت حاج سید عبدالرحیم محمودیه، تاجر و خیر اصفهانی کاملاً تعمیر گردید.

پل جوبی که برخی مورخین پل چوبی نوشته‌اند و امروزه نیز به همین نام معروف است، نام پلی در اصفهان و بر روی زاینده رود است. این پل راه اختصاصی برای رفت‌وآمد کاخ هفت‌دست و کوشک آیینه‌خانه بوده و روی این پل جوی آبی روان بوده به این مناسبت آن را پل جوبی می‌نامیدند. پلی است با عرض کم وطول ۱۴۷ متر در شهر اصفهان میان دو پل الله‌وردی خان و پل خواجو قرار دارد. این پل به دستور شاه عباس دوم در سال ۱۰۶۵ قمری بنا گردید. بدون آب رود زاینده رود هیچ صفا و زیبایی نداره

پل چوبی از یادگاری های دوران صفویه به عنوان قدیمی ترین پل اصفهان شناخته می شود. این پل با هدف پیوند باغ ها و کاخ های سلطنتی شمال و جنوب زاینده رود نظیر کاخ هفت‌ دست و کوشک آیینه‌ خانه ساخته شد که در نتیجه آن شاه و درباریان راحت تر بتوانند بین کاخ ها جابه‌جا شوند.

پل جوبی که برخی مورخان پل چوبی نوشته‌اند[۱] و امروزه نیز به همین نام معروف است، نام پلی در اصفهان و بر روی زاینده رود است. این پل راه اختصاصی برای رفت‌وآمد کاخ هفت‌دست و کوشک آیینه‌خانه بوده و روی این پل جوی آبی روان بوده به این مناسبت آن را پل جوبی می‌نامیدند. پلی است با عرض کم و طول ۱۴۷ متر در شهر اصفهان میان دو پل الله‌وردی خان و پل خواجو قرار دارد. این پل به دستور شاه عباس دوم در سال ۱۰۶۵ قمری بنا گردید. پل جوبی در سال ۱۳۱۹ خورشیدی به همت حاج سید عبدالرحیم محمودیه، تاجر و خیر اصفهانی کاملاً تعمیر گردید.[۲]این پل که با ۲۱ چشمه (دهنه)[۲]، پهنای کم و درازای نزدیک ۱۴۷ متر بر بستر زاینده رود، میان دو پل الله‌وردی خان و پل خواجو ساخته شده‌است از سازه‌های دوره شاه عباس دوم در سال ۱۰۶۵ هجری است. برج شش گوشه وسط پل با چشمه‌های آب جاری فرح بخش حال امیران، اشراف، مهمانان و سفیرانی بود که به حضور شاه شرفیاب می‌شدند. در قسمت غربی این پل آب رودخانه به صورت دریاچه‌ای درمی‌آمد به همین لحاظ به آن «پل دریاچه» نیز می‌گفتند. نام دیگر آن پل سعادت‌آباد است. این پل هم‌اکنون در خیابان کمال اسماعیل قرار دارد.این برای آمدوشد عامهٔ مردم نبوده‌است بلکه تنها وسیلهٔ ارتباط باغهای سلطنتی دو کناره شمالی و جنوبی رودخانه یعنی باغ معروف به «باغ دریاچه» با باغهای گستردهٔ سعادت آباد میان پل الله‌وردی خان و پل خواجو و بناهای با شکوه کاخ هفت‌دست و کوشک آیینه‌خانه و کشکول و نمکدان بوده‌است و در اصل محل عبور خانواده شاه صفوی و امرا و بزرگان و مهمانها و سفرایی بوده‌است که اجازه دیدار با شاه عباس دوم را داشته‌اند.تسمیه این پل «جوبی» را به فراخور جوی کوچک ظریفی از سنگ پارسی بوده که آب را از سوی دیگر به طرف دیگر پل جاری می‌کرده‌است و آن در عهد صفویه بر روی پل تعبیه کرده بودند، می‌دانند. با این حال شاردن در کتابش به صراحت این پل را از جنس چوب بر پایه‌های سنگی ذکر کرده‌است و نمی‌توان قاطعانه گفت که عنوان «پل چوبی»، نادرست است. شاعری متخلص به تأثیر و هم دوره شاه سلیمان صفوی در بخشی از متنوی که در مورد بناهای اصفهان سروده می‌گوید (منظور از شرقی پل خواجو و غربی پل چوبی است): یکی شرقی، اساسش سنگ خارا دگر یک غربی و از چوب برپا پل چوبیش حیرت داستانست که بر بالای آن نهری روان است به گیتی نیست آن پل را قرینه که از چوبست و هم طرح سفینه به دریا گرچه هر کشتی دوان است در اینجا بحر بر کشتی روان است نام اصلی آن پل «سعادت‌آباد» بوده و به فراخور مجاورت با هفت کاخ از کاخهای سلطنتی عصر شاه عباس دوم «پل هفت دست» نیز نام داشته‌است. در بخش شرقی و غربی این پل، آب رودخانه بر روی هم انباشته می‌شده و به گونهٔ دریاچه‌ای درمی‌آمده به آن «پل دریاچه» نیز می‌گفته‌اند. در کتاب فواید الصفویه که از مآخذ تاریخ عهد صفویان است به روشنی نام این پل «پل سعادت‌آباد» یاد شده و نویسنده آن کتاب در روزگار صفوی بنای «شهر تازه‌ای» را به محاذات باغ سعادت آباد در سال ۱۰۶۹ هجری و هم‌زمان با هفدهمین سال سلطنت شاه عباس دوم متذکر می‌گردد.با گذشت از یک سال از استبداد صغیر و به توپ بسته شدن مجلس و در پی دعوت آقانجفی و حاج آقا نورالله نجفی اصفهانی از ضرغام السلطنه نیروهای بختیاری خود را به اردوگاه باغ ابریشم رساندند. در شب نهم ذی حجه ۱۳۲۶ گروهی از بختیاری‌ها به سرپرستی ضرغام السلطنه از پل جوبی گذشته خود را به مجاهدین شهری در مسجد امام رساندند و گروهی نیز از دروازه مارنان به مجاهدین شهری ملحق شدند جنگ در میدان نقش جهان میان حکومت قاجاری و سواران بختیاری به اوج خود رسید و سرانجام با شکست سربازان حاکم و فرار اقبال الدوله کاشی خاتمه یافت. در پی این واقعه مجاهدان مشروطه خواه بختیاری کنترل شهر اصفهان را به دست گرفتند.[۳]

پل چوبی مردم حس خوب دارند ما شا الله

محشره

تنها پل چوبی که آجری است

یه زمانی دوتا کافه بسیار زیبای سنتی داشت که متاسفانه بعد از بستن آب زاینده‌رود ، تعطیل شدن

پل جویی در خیابان کمال اسماعیل اصفهان قررار دارد که پلی باریک می باشد. پل جویی از سمت شرق و غرب به ترتیب بین پل خواجو و سی و سه پل قرار دارد. پل جویی زمانی در غرب کاخ های هفت دست و آینه خانه قرار داشت که این کاخ ها در زمان ظل السلطان حاکم اصفهان در زمان ناصرالدین شاه ویران شدند. از کتاب های دوره صفویه از این پل با نام پل سعادت آباد یاد شده است. دلیل نامگذاری این پل به پل جویی آن است که جوی آبی  به درازای پل و پهنای کمتر از یک متر از روی ناحیه سنگ تراش در وسط پل عبور می کرده است. این جویی آب را به باغ های شمالی می رسانید. اما امروزه این جوب آب پر شده است. با جمع شدن آب در بخش غربی پل آب رودخانه به صوت دریاچه ای در می آمد. به این دلیل به این پل، پل دریاچه نیز گفته می شدپل جویی نام صحبح این پل می باشد که به غلط برخی زا افراد آن را با نام پل چوبی میشناسند در حالیکه برای ساخت این پل اصلا از چوب استفاده نشده است. و این نام در واقع تلفظ غلط و یا شاید سـاده تـر کلمـه عامیانه جوبی است.پل جویی اصفهان پلی میان خیابان کمال اسماعیل و آبشار است. از نزدیکترین جاذبه های گردشگری به این بنا، پل خواجو است. کافه های زیادی در بناهای تاریخی اصفهان وجود دارد. یکی از این کافه ها، کافه فرهنگ در پل چوبی است. جالب است بدانید که در زمان شاه عباس دوم، تنها خانواده سلطنتی و مهمان­‌های خاص اجازه استفاده  از این پل را داشته‌­اند

پل چوبی با پهنای کم و طول ۱۴۷ متر از دیگر پل‌های تاریخی دوران صفویه است. دستور ساخت آن در سال ۱۰۶۵ توسط شاه عباس دوم داده شد. این پل بین سی‌و‌سه پل (پل الله وردی خان) و پل خواجو قرار گرفته است. جالب است بدانید استفاده از پل چوبی برای عبور و مرور عموم مردم آزاد نبوده ‌است، بلکه از آن به‌عنوان یک راه ارتباطی برای خانواده‌های سلطنتی بین باغ‌های سلطنتی دو کناره شمالی و جنوبی رودخانه یعنی باغ معروف به «باغ دریاچه» با باغ‌های گسترده سعادت آباد و بناهای با شکوه کاخ هفت‌‌دست و کوشک آیینه‌ خانه و کشکول و نمکدان استفاده می‌شد.

مکان جالبی است

زیباست

قشنگه ولی با آب قشنگ تره

جالب

در انتهای خیابان کمال اسماعیل اصفهان و بر روی زاینده رود، پلی باریک و کم عرض دیده می شود. این پل که بین پل خواجو و سی وسه پل قرار دارد، پل چوبی نامیده شده و هدف از احداث آن متصل کردن کاخ های هفت دست و آیینه خانه به یکدیگر بوده است. دلیل نامگذاری پل چوبی آن است که در قدیم جوی آب باریکی به درازای پل یعنی 147 متر از زیر آن می گذشت و آب را از یک طرف به دیگر پل جاری می کرد. در حال حاضر اثری از چوب در این پل دیده نمی شود و مشخص نیست که چرا این پل به پل چوبی شهرت پیدا کرده است. پل چوبی به نام های دیگری مانند نام هایی همانند پل هفت دست، پل سعادت آباد و پل دریاچه نیز خوانده شده و هر یک از این نام ها به فراخور زمان و بنا به دلیلی بر روی این پل گذاشته شده اند.

زیبا و اصیل

تاریخچه پل جویی اصفهان به دوران صفوی باز می گردد. شاه عباس دوم هم همانند شاه عباس اول به ساخت بناهای تاریخی و پل علاقه ای زیاد داشت که در زمان شاه عباس اصفهان از سمت جنوب و غرب پیشرفت چشمگیری پیدا نموده است. دلیل اصلی ساخت پل نیز ارتباط دو طرف رودخانه بوده استن که نام سازنده آن مشخص نمی باشد که در سال 1068 هجری قمری ساخته شده است، که عده ها در سال  ۱۳۱۹هجری شمسی توسط حاج سید عبدالرحیم محمودیه بازرگان اصفهانی تعمیر شد و در تاریخ ۱۳۰۵ به ثبت رسیده است.نظر معماری،پل جویی دارای ۲۱ دهانه با طاقهای جناغی و دو اتاقک کوچک در بخش میانی و آب برهایی از نوع مثلـثی می باشد. برج شش ضلعی در وسط آن قرار دارد که که از هر طرف آن چشمه هایی روان بود. این پل برخلاف پل های دیگر با توجه به اینکه طول زیاد و عرض کمی دارد در برابر بلایای طبیعی مستحکم بوده است در پایه های آن نیز از ساروج استفاده شده است و در تمام بدنه و حتی طاق های آن از آجر با ملات گچ استفاده شده است بر خلاف دیگر پل ها هدف از این پل عبور و مرور نبوده است بلکه راه ارتباطی باغ های شمالی و جنوبی بوده است و تنها برای عبور شاه عباس و خانواده او و ملاقات با بازرگانان، سفیران و خارجیان استفاده میشده است زیرا باغ سعادت آباد در شمال را به باغ هفت دست در جنوب متصل نموده است

پل چوبی که با نام پل جویی نیز شناخته می‌شود، نام یکی از پل‌های اصفهان روی رودخانه زاینده‌رود است. با طول ۱۴۷ متر و عرض کم، از پل چوبی برای رفت‌وآمد کاخ هفت‌دست و کوشک آینه‌خانه استفاده می‌شد. دلیل نام‌گذاری پل با نام پل جویی، جوی کوچکی بوده است که از روی پل عبور می‌‌کرد. همچنین شاردن در کتاب خود با صراحت به وجود چوب در پایه‌های پل اشاره کرده است. پل چوبی که به دستور شاه عباس دوم در سال ۱۰۶۵ قمری بنا شد، میان دو پل الله‌وردی خان و پل خواجو که از مشهورترین دیدنی های اصفهان هستند، قرار گرفته است. 

از پل های بسیار زیبای اصفهان که بازدید از آن برای گردشگران واجب است و باید آن را دید و از صفای موجود در آن لذت برد.

خوب

این جا یک پل تاریخی است که در دوران خیلی دور تر ساخته شده که اسم تاریخی این پل، پل چوبی است

واقعا دیدنی و زیباست. مخصوصا شب ها

پل جالبی هست