مکان تاریخی
بدون آب صفایی نداره
پل جویی در خیابان کمال اسماعیل اصفهان قررار دارد که پلی باریک عریض می باشد. پل جویی از سمت شرق و غرب به ترتیب بین پل خواجو و سی و سه پل قرار دارد. پل جویی زمانی در غرب کاخ های هفت دست و آیته خانه قرار داشت که این کاخ ها در زمان ظل السلطان حاکم اصفهان در زمان ناصرالدین شاه ویران شدند. از کتاب های دوره صفویه از این پل با نام پل سعادت آباد یاد شده است. دلیل نامگذاری این پل به پل جویی آن است که جوی آبی به درازای پل و پهنای کمتر از یک متر از روی ناحیه سنگ تراش در وسط پل عبور می کرده است. این جویی آب را به باغ های شمالی می رسانید. اما امروزه این جوب آب پر شده است. با جمع شدن آب در بخش غربی پل آب رودخانه به صوت دریاچه ای در می آمد. به این دلیل به این پل، پل دریاچه نیز گفته می شد. پل جویی یا پل چوبی اصفهان پل جویی نام صحبح این پل می باشد که به غبط برخی زا افراد آن را با نام پل چوبی میشناسند در حالیکه برای ساخت این پل اصلا از چوب استفاده نشده است. و این نام در واقع تلفظ غلط و یا شاید سـاده تـر کلمـه عامیانه جوبی است. پل جویی اصفهان پل جویی اصفهان پلی میان خیابان کمال اسماعیل و آبشار است. از نزدیکترین جاذبه های گردشگری به این بنا، پل خواجو است. کافه های زیادی در بناهای تاریخی اصفهان وجود دارد. یکی از این کافه ها، کافه فرهنگ در پل چوبی است. جالب است بدانید که در زمان شاه عباس دوم، تنها خانواده سلطنتی و مهمانهای خاص اجازه استفاده از این پل را داشتهاند. تاریخچه پل جویی اصفهان تاریخچه پل جویی اصفهان به دوران صفوی باز می گردد. شاه عباس دوم هم همانند شاه عباس اول به ساخت بناهای تاریخی و پل علاقه ای زیاد داشت که در زمان شاه عباس اصفهان از سمت جنوب و غرب پیشرفت چشمگیری پیدا نموده است. دلیل اصلی ساخت پل نیز ارتباط دو طرف رودخانه بوده استن که نام سازنده آن مشخص نمی باشد که در سال 1068 هجری قمری ساخته شده است، که عده ها در سال ۱۳۱۹هجری شمسی توسط حاج سید عبدالرحیم محمودیه بازرگان اصفهانی تعمیر شد و در تاریخ ۱۳۰۵ به ثبت رسیده است. معماری پل جویی اصفهان از نظر معماری،پل جویی دارای ۲۱ دهانه با طاقهای جناغی و دو اتاقک کوچک در بخش میانی و آب برهایی از نوع مثلـثی می باشد. برج شش ضلعی در وسط آن قرار دارد که که از هر طرف آن چشمه هایی روان بود. این پل برخلاف پل های دیگر با توجه به اینکه طول زیاد و عرض کمی دارد در برابر بلایای طبیعی مستحکم بوده است در پایه های آن نیز از ساروج استفاده شده است و در تمام بدنه و حتی طاق های آن از آجر با ملات گچ استفاده شده است بر خلاف دیگر پل ها هدف از این پل عبور و مرور نبوده است بلکه راه ارتباطی باغ های شمالی و جنوبی بوده است و تنها برای عبور شاه عباس و خانواده او و ملاقات با بازرگانان، سفیران و خارجیان استفاده میشده است زیرا باغ سعادت آباد در شمال را به باغ هفت دست در جنوب متصل نموده است.
پل جوبی که برخی مورخین پل چوبی نوشتهاند و امروزه نیز به همین نام معروف است، نام پلی در اصفهان و بر روی زاینده رود است. این پل راه اختصاصی برای رفتوآمد کاخ هفتدست و کوشک آیینهخانه بوده و روی این پل جوی آبی روان بوده به این مناسبت آن را پل جوبی مینامیدند. پلی است با عرض کم وطول ۱۴۷ متر در شهر اصفهان میان دو پل اللهوردی خان و پل خواجو قرار دارد. این پل به دستور شاه عباس دوم در سال ۱۰۶۵ قمری بنا گردید. بدون آب رود زاینده رود هیچ صفا و زیبایی نداره
در انتهای خیابان کمال اسماعیل اصفهان و بر روی زاینده رود، پلی باریک و کم عرض دیده می شود. این پل که بین پل خواجو و سی وسه پل قرار دارد، پل چوبی نامیده شده و هدف از احداث آن متصل کردن کاخ های هفت دست و آیینه خانه به یکدیگر بوده است. دلیل نامگذاری پل چوبی آن است که در قدیم جوی آب باریکی به درازای پل یعنی 147 متر از زیر آن می گذشت و آب را از یک طرف به دیگر پل جاری می کرد. در حال حاضر اثری از چوب در این پل دیده نمی شود و مشخص نیست که چرا این پل به پل چوبی شهرت پیدا کرده است. پل چوبی به نام های دیگری مانند نام هایی همانند پل هفت دست، پل سعادت آباد و پل دریاچه نیز خوانده شده و هر یک از این نام ها به فراخور زمان و بنا به دلیلی بر روی این پل گذاشته شده اند.
پل جوبی که برخی مورخان پل چوبی نوشتهاند و امروزه نیز به همین نام معروف است، نام پلی در اصفهان و بر روی زاینده رود است. این پل راه اختصاصی برای رفت و آمد کاخ هفتدست و کوشک آیینهخانه بوده و روی این پل جوی آبی روان بوده به این مناسبت آن را پل جوبی مینامیدند. پلی است با عرض کم و طول ۱۴۷ متر در شهر اصفهان که میان دو پل الله وردی خان و پل خواجو قرار دارد. این پل به دستور شاه عباس دوم در سال ۱۰۶۵ قمری بنا گردید. پل جوبی در سال ۱۳۱۹ خورشیدی به همت حاج سید عبدالرحیم محمودیه، تاجر و خیر اصفهانی کاملاً تعمیر گردید. این پل که با ۲۱ چشمه (دهنه) دارد. برج شش گوشه وسط پل با چشمههای آب جاری فرح بخش حالِ امیران، اشراف، مهمانان و سفیرانی بود که به حضور شاه شرفیاب میشدند. این پل هماکنون در خیابان کمال اسماعیل قرار دارد. این پل برای آمدوشد عامه مردم نبودهاست بلکه تنها وسیله ارتباط باغهای سلطنتی دو کناره شمالی و جنوبی رودخانه یعنی باغ معروف به «باغ دریاچه» با باغهای گستردهٔ سعادت آباد میان پل الله وردی خان و پل خواجو و بناهای با شکوه کاخ هفتدست و کوشک آیینهخانه و کشکول و نمکدان بودهاست. در اصل محل عبور خانواده شاه صفوی و امرا و بزرگان و مهمانها و سفرایی بودهاست که اجازه دیدار با شاه عباس دوم را داشتهاند. وجه تسمیه این پل «جوبی» را به فراخور جوی کوچک ظریفی از سنگ پارسی بوده که آب را از سوی دیگر به طرف دیگر پل جاری میکردهاست و آن در عهد صفویه بر روی پل تعبیه کرده بودند، میدانند. با این حال شاردن در کتابش به صراحت این پل را از جنس چوب بر پایههای سنگی ذکر کردهاست و نمیتوان قاطعانه گفت که عنوان «پل چوبی»، نادرست است. شاعری متخلص به تأثیر و هم دوره شاه سلیمان صفوی در بخشی از متنوی که در مورد بناهای اصفهان سروده میگوید (منظور از شرقی پل خواجو و غربی پل چوبی است): یکی شرقی، اساسش سنگ خارا دگر یک غربی و از چوب برپا پل چوبیش حیرت داستانست که بر بالای آن نهری روان است به گیتی نیست آن پل را قرینه که از چوبست و هم طرح سفینه به دریا گرچه هر کشتی دوان است در اینجا بحر بر کشتی روان است نام اصلی آن پل «سعادتآباد» بوده و به فراخور مجاورت با هفت کاخ از کاخهای سلطنتی عصر شاه عباس دوم «پل هفت دست» نیز نام داشتهاست. در بخش شرقی و غربی این پل، آب رودخانه بر روی هم انباشته میشده و به گونه دریاچهای درمیآمده به همین دلیل به آن «پل دریاچه» نیز میگفتهاند.
عالی بود
اصفهان زیبا
سلام بسیار عالی و زیبا ممنون
خوبه اما بدون آب هیچ
وقتی آب نداره بدرد نمیخوره
خیلی زیباست و منظره اش به رودخانه، از سی و سه پل هم بهتر است. کافه ی زیر پل هم جذابترش کرده.
اصفهان نصف جهان که میگن اینه ....
پل چوبی از یادگاری های دوران صفویه به عنوان قدیمی ترین پل اصفهان شناخته می شود. این پل با هدف پیوند باغ ها و کاخ های سلطنتی شمال و جنوب زاینده رود نظیر کاخ هفت دست و کوشک آیینه خانه ساخته شد که در نتیجه آن شاه و درباریان راحت تر بتوانند بین کاخ ها جابهجا شوند.
پل جویی فقط دویست متر بالاتر از پل الله وردیخانه، خود اصفهانی ها به این پل جویی میگن یعنی همون چوبی. قبلا دو طرف پل چند سری کاخ سلطنتی ساخته شده بوده و این پل رو هم برای ارتباط این دو قسمت ساخته بودن. اون موقع روی پل یه راه آب سنگی کنده بودن تا آب رو به این عمارتها برسونن. کاخ های زیبا و باشکوه سعادت آباد، هفت دست، آینه خانه، کلاه فرنگی و نمکدان در اطراف این پل بوده اما مسعود میرزای ظل السلطان که در زمان ناصرالدین شاه، حاکم اصفهان بوده دستور میده این عمارت های قشنگ و دیدنی رو خراب و با خاک یکسان کنن! این پل که بین سی و سه پل و پل خواجو قرار گرفته و بعید است در سفر به اصفهان چشمتان به آن نیفتد، معمولا چندان مورد توجه گردشگران نیست. سازه جمع و جوری است؛ بر خلاف آن دو پل دیواره بلندی ندارد که سایه بسازد و رفت و آمد از روی پل را دلچسب کند. دو سوی پل هم نقاط مهم و پر رفت و آمدی نیستند. این است که به راحتی در سفر توریستی فراموش می شود. اما اگر بر خلاف من حدود غروب به این جا سری بزنید، صندلی های روی پل و این محوطه های گرد را پر از جمعیت می بینید. محلی است محبوب برای ساکنین شهر و همین کم رفت و آمد بودن باعث می شود مکان مناسبی برای وقت گذراندنهای دوستانه باشد.
محبوب ساکنین شهر
عالی
این پل راه اختصاصی برای رفتوآمد کاخ هفتدست و کوشک آیینهخانه بوده و روی این پل جوی آبی روان بوده به این مناسبت آن را پل جوبی مینامیدند. پلی است با عرض کم و طول ۱۴۷ متر در شهر اصفهان میان دو پل اللهوردی خان و پل خواجو قرار دارد. این پل به دستور شاه عباس دوم در سال ۱۰۶۵ قمری بنا گردید. پل جوبی در سال ۱۳۱۹ خورشیدی به همت حاج سید عبدالرحیم محمودیه، تاجر و خیر اصفهانی کاملاً تعمیر گردید.
باز دم تاجر و خیر اصفهانی گرم
پل تاریخی جوبی (مکان تاریخی) در اصفهان و خیابان پل جوبی واقع شده است. و از نظر موقعیت جغرافیایی در نزدیکی مراکز مهمی مانند بیمارستان سپاهان و زاینده رود و همچنین شرکت خدمات مسافرتی اصفهان گشت، دبیرستان نمونه دولتی پسرانه شیخ زاده هراتی، مسجد النبی، کافه فرهنگ و مجتمع دخانیات استان اصفهان قرار گرفته است. همچنین با توجه به نظراتی که کاربران در اپلیکیشن نشان به این مکان دادهاند میتوان گفت این مکان یکی از اماکن دیدنی و تاریخی خوب این منطقه میباشد.