مناره های دارالضیافه اصفهان

واقعا زیباست. چطور شد ما از معماری زیبای خودمون فاصله گرفتیم؟!

مناره های دارالضیافه یکی از سازه های تاریخی و جاهای دیدنی اصفهان است ، این مناره در قدیم راهنمای مسافران بوده است که با مقرنس کاری های بسیار زییا و کاشی های معرق رنگارنگ آن از دور و نزدیک جذاب و چشمگیر است. کاشی های خوش آب و رنگ فیروزه ای در بافتی شطرنجی و لاجوردی با تزئیناتی۳همچون خشت خام،سلیقه هنرمندانه آن دوره را به رخ می کشد. تزیینات کاشی کاری مناره ها خود جذابیتی بی نظیر دارد. این دو مناره زیبا از پایین به بالا دارای ” ساق” و در بالا دارای یک “طوق” به عنوان “گلوگاه” هستند. در بالای گلوگاه، قسمتی به شکل چتر وجود دارد که به آن “نعلبکی ” گفته می شود ودر بالاترین قسمت مناره بخشی وجود دارد که به آن “تاج” می گویند . قدمت این مناره ها به قرن هشتم هجری باز میگردد ودر مرکز شهر اصفهان همچنان پابر جاست. مکانی تاریخی و بسیار عالی

کافیست نگاهی کوتاه به تاریخ معماری اسلامی بیندازیم تا خیلی زود متوجه شویم که بیشتر مناره های ایران به خصوص مناره های استان اصفهان برای دوره سلجوقی و صفویه هستند چون این شهر در این دوره ها به عنوان پایتخت اهمیت خاصی داشته و در همین دوران بود که بناهایی جذاب و ماندگار زیادی ر در گوشه گوشه شهر قد برافراشتند. با دیدن مناره ها فکر می کنید که با سازه ای ضعیف روبرو هستید و از اینکه مناره های تاریخی توانسته اند در برابر گذر قرن ها مقاومت کنند متعجب می شوید اما واقعیت این است که مناره ها بناهایی مستحکم و قوی اند و از آن جایی که سقف ندارند بارش برف و باران اثر زیادی بر روی آن ها نمی گذارد و در نتیجه فرسایش ان ها با تاخیر روبرو است. مناره های دارالضیافه هم از این قضیه مستثنی نیستند و در زمان های دور از آن ها استفاده های زیادی می شده است. از نظر لغوی مناره، نشانه ای از جنس سنگ و خشت است که در مسیر راه ها و جاده ها برپا می شدند. در واقع در گذشته برای اینکه مسافران بتوانند راه را پیدا کنند بر روی مناره ها برای روشنایی مسیر، چراغی روشن می شد. کاربرد مناره ها فقط محدود به راهنمایی مسافران نبود و از آن ها برای گفتن اذان هم استفاده می شد و نمادی برای پیروزی هم به شمار می رفتند. اصفهان یکی از اصیل ترین و مهمترین شهرهای ایران برای نمایش معماری بعد از اسلام است و مملوء از بناهای تاریخی بسیاری ست که در میان آن ها مناره هایی باشکوه هم به چشم می خورند که معماری همه آن ها شامل ۴ بخش اصلی است که به  پایه، ساقه، سرپوش و راس تقسیم بندی می گردند. بدون شک یکی از جذاب ترین مناره های اصفهان مناره های دارالضیافه است که قدمت آن به قرن هشتم هجری برمی گردد. مناره های دارالضیافه شامل دو مناره هستند که معماری جذابی دارند و عده ای از گردشگران پرشمار اصفهان در بازدید از این شهر از آن ها هم دیدن می کنند. در وسط دو مناره دربی دیده می شود که نشان می دهد آن ها باقی مانده ای از دو بنای بزرگ اند. مناره دارالضیافه در چهارراه ابن سینا اصفهان و در خیابان کمال جای دارد و از آثار ملی ایران است. در بالای سر در چشمتان به دو گلدسته جذاب مدور آجری می افتد که به مقرنس‌ کاری و کاشی معرق رنگین مزین شده اند و پوششی از کاشی فیروزه‌ ای در بافت شطرنجی و آجری دارند. این مناره‌ها ۳۸ متر ارتفاع دارند و بر روی پایه‌های هشت ضلعی ساخته شده اند. در گذشته در بالای مناره ها کتیبه ای با خط ثلث بوده که امروز به جز یک آیه از آن باقی نمانده است، آیه ای که این نظریه را در ذهن شکل می دهد که مناره ها مسجد بوده اند. شکل ظاهری مناره ها به گونه ای است که از پایین به بالا یک ساق و در فراز، یک طوق به عنوان گلوگاه دارند. در بالای گلوگاه قسمتی به شکل چتر دیده می شود که به نعلبکی معروف است و در بالاترین قسمت مناره هم بخشی به نام تاج به چشم می خورد. سبک مناره ها و تزئینات آن ها برای دوره ایلخانی است هرچند که برخی، این مناره ها را متعلق به دوره سلطان سنجر سلجوقی می دانند. در واقع تاریخ ساخت دقیق مناره ها مشخص نیست چون کتیبه ها که در حکم شناسنامه بنا هستند در پس گذر سال ها از بین رفته اند.

واسه من که جالب و دیدنی بود

مناره های دارالضیافه در چهارراه ابن سینا اصفهان و در خیابان کمال جای دارد و از آثار ملی ایران است و بدون شک یکی از جذاب ترین مناره های اصفهان مناره های دارالضیافه است که قدمت آن به قرن هشتم هجری برمی گردد و به مقرنس‌ کاری و کاشی معرق رنگین مزین شده اند و پوششی از کاشی فیروزه‌ ای در بافت شطرنجی و آجری دارند. این مناره‌ها 38 متر ارتفاع دارند و بر روی پایه‌های هشت ضلعی ساخته شده اند وبسیار زیبا هستند و جای تاریخی ودیدنی هست وبرای تفریح وگردش مکان خیلی خوبی هست

معرفی مناره‌های دارالضیافه نگاهی به تاریخ معماری اسلامی در ایران نشان می‌دهد که قدمت اکثر مناره‌ها در ایران، به‌ویژه در استان اصفهان به عصر سلجوقی و صفوی می‌رسد؛ چراکه این شهر در دوره‌های مذکور، به‌عنوان پایتخت، از اهمیت خاصی برخوردار بود و اوج معماری خود را در همین دوران‌ها طی کرده است.  مناره در لغت به‌معنای نشانی است که در راه از سنگ و خشت بر پا می‌کنند و به‌معنای چراغ پایه نیز به کار می‌رود. در گذشته برای هدایت مسافران، چراغی روی مناره روشن می‌کردند. همچنین از مناره به‌عنوان محلی برای گفتن اذان استفاده می‌شد و نمادی برای پیروزی نیز به شمار می‌رفت.اگر گشتی در اصفهان بزنیم، مناره‌های بسیاری را در سطح شهر خواهیم دید که به معماری بناها جذابیت خاصی داده‌اند و بر زیبایی آن‌ها افزوده‌اند. مناره‌های دارالضیافه از مناره‌ها و جاهای دیدنی اصفهان به شمار می‌رود. تاریخ بنای مناره‌های دارالضیافه را به قرن هشتم هجری نسبت داده‌اند. این اثر در تاریخ ۱۲ اسفند ۱۳۱۵ با شماره ثبت ۲۷۲ به ثبت ملی رسید.

زیباست اما افسوس که بی توجهی شده و دارد خراب می شود ...

عالی

مناره های دارالضیافه یکی دیگر از مناره های تاریخی شهر اصفهان هستند که بر فراز سردری زیبا  در محله قدیمی حاج کاظم قرار گرفته اند که به تزئینات زیبای خود شهره اند. به نظر می رسد وجه تسمیه مناره ها نیز به سبب بودن بنایی با کارایی مهمانسرا یا همان دارالضیافه در مجاورت مناره ها بوده است. این مناره ها از اواخر قرن هشتم هجری و از دوران حکومت سلطان محمد خدابنده به یادگار مانده اند و متعلق به دوره ایلخانی است. مناره ها آجری بوده و ارتفاع آن ها از کف زمین در حدود 38 متر است. بر روی مناره تزئیناتی کاشی کاری ساده و گیرایی با رنگ فیروزه ای به چشم می خورد. کتیبه های اطراف مناره به شدت دچار آسیب شده است به همین دلیل نام بانی یا تاریخ ساخت آن به درستی مشخص نیست. پایه مناره ها آجری و به شکل هشت ضلعی بوده و ساقه آن ها با کاشی های فیروزه ای لوزی شکل آراسته شده است. بر روی ساقه با زمینه آجری به خط معقلی نام های مبارکه الله و پنج تن آل عبا در ردیف های متوالی پشت سر هم تکرار شده است. در انتهای ساقه کتیبه ای بر زمینه کاشی لاجوردی با رنگ سفید به خط ثلث قرار دارد که مزین به آیات نورانی قرآن مجید است. در پایین کتیبه تزئینات کاشی لوزی شکل و در بالای کتیبه تزئینات مقرنس کاری بسیار باشکوهی به چشم می خورد. داخل مقرنس ها با کاشی کاری لاجوردی آراسته شده و نام های پنج تن در داخل این مقرنس ها با خط سفید تکرار شده است

مناره های دارالضیافه از جاذبه‌های تاریخی و اصیل اصفهان با قدمت 400 ساله

اصفهان را می‌توان یکی از شهرهای اصیل ایران برای مشاهده معماری پس از اسلام به حساب آورد. این شهر بناهای باشکوه و چشم‌نواز بسیاری را در خود جای داده است؛ آثار ارزشمندی که امروزه آن را به یکی برترین مقاصد گردشگری داخلی تبدیل کرده‌اند. از جمله این آثار می‌توان به مناره‌های دارالضیافه اشاره کرد. قدمت این مناره‌ها به قرن هشتم هجری قمری بازمی‌گردد و در مرکز شهر اصفهان همچنان باپرجا هستند. نگاهی به تاریخ معماری اسلامی در ایران نشان می‌دهد که قدمت اکثر مناره‌ها در ایران، به‌ویژه در استان اصفهان به عصر سلجوقی و صفوی می‌رسد؛ چراکه این شهر در دوره‌های مذکور، به‌عنوان پایتخت، از اهمیت خاصی برخوردار بود و اوج معماری خود را در همین دوران‌ها طی کرده است. مناره در لغت به‌معنای نشانی است که در راه از سنگ و خشت بر پا می‌کنند و به‌معنای چراغ پایه نیز به کار می‌رود. در گذشته برای هدایت مسافران، چراغی روی مناره روشن می‌کردند. همچنین از مناره به‌عنوان محلی برای گفتن اذان استفاده می‌شد و نمادی برای پیروزی نیز به شمار می‌رفت.بر اساس تزیینات و سبک معماری، قدمت مناره‌‌های دارالضیافه به دوره ایلخانی می‌رسد. برخی نیز معتقدند مناره‌ها مربوط به دوره سلطان سنجر سلجوقی است؛ اما چون کتیبه‌های مناره‌ها به‌علت گذشت زمان و فرسایش از بین رفته‌اند، تاریخ دقیق ساخت مناره‌ها را نشان نمی‌دهند. بررسی معماری مناره‌ها و تزیینات آن‌ها نشان می‌دهد که مناره‌ها مربوط به دوره ایلخانی بوده است.

تاریخ اصفهان ❤️