مناره های دارالضیافه محله جوباره، اصفهان

واقعا زیباست. چطور شد ما از معماری زیبای خودمون فاصله گرفتیم؟!

مناره‌های دارالضیافه در چهارراه ابن سینا، در خیابان کمال قرار گرفته است. برای دسترسی می‌توانید از وسایل نقلیه عمومی یا خودروی شخصی استفاده کنید. نزدیک‌ترین ایستگاه مترو به این مکان، ایستگاه میدان شهدا است که حدود چهار کیلومتر از آن فاصله دارد و مسافت باقی‌مانده را باید با تاکسی یا پیاده طی کنید. اگر از اتوبوس استفاده می‌کنید، می‌توانید در میدان امام علی پیاده شوید و باقی مسیر را پیاده تا مقصد بروید.   تاریخچه مناره‌های دارالضیافه  بر اساس تزیینات و سبک معماری، قدمت مناره‌‌های دارالضیافه به دوره ایلخانی می‌رسد. برخی نیز معتقدند مناره‌ها مربوط به دوره سلطان سنجر سلجوقی است؛ اما چون کتیبه‌های مناره‌ها به‌علت گذشت زمان و فرسایش از بین رفته‌اند، تاریخ دقیق ساخت مناره‌ها را نشان نمی‌دهند. بررسی معماری مناره‌ها و تزیینات آن‌ها نشان می‌دهد که مناره‌ها مربوط به دوره ایلخانی بوده است. برخی بر این عقیده‌اند که مناره‌های دارالضیافه بازمانده‌هایی از عمارتی بوده‌اند که به مرور از بین رفته‌ است. واژه دارالضیافه در لغت، مکانی برای مهمانی یا پذیرایی را به ذهن تداعی می‌کند. بنابراین می‌توان گفت این عمارت مهمانسرایی بوده است که شاید مسجدی نیز در کنار خود داشته است. عمارت و مسجد به مرور زمان از بین رفته‌اند و مناره‌ها برجای مانده‌اند. عده‌ای نیز بر این عقیده‌اند که این مکان به نام دارالضیا مشهور بوده است و از مناره‌ها برای هدایت مسافران استفاده می‌شد. بدین‌ ترتیب که بر فراز مناره‌ها آتش روشن می‌کردند تا از راه دور دیده شود. برخی دیگر نیز بانی مناره‌ها را شخصی به نام ضیا دانسته‌اند که نام مناره‌ها از آن گرفته شده است.

کافیست نگاهی کوتاه به تاریخ معماری اسلامی بیندازیم تا خیلی زود متوجه شویم که بیشتر مناره های ایران به خصوص مناره های استان اصفهان برای دوره سلجوقی و صفویه هستند چون این شهر در این دوره ها به عنوان پایتخت اهمیت خاصی داشته و در همین دوران بود که بناهایی جذاب و ماندگار زیادی ر در گوشه گوشه شهر قد برافراشتند. با دیدن مناره ها فکر می کنید که با سازه ای ضعیف روبرو هستید و از اینکه مناره های تاریخی توانسته اند در برابر گذر قرن ها مقاومت کنند متعجب می شوید اما واقعیت این است که مناره ها بناهایی مستحکم و قوی اند و از آن جایی که سقف ندارند بارش برف و باران اثر زیادی بر روی آن ها نمی گذارد و در نتیجه فرسایش ان ها با تاخیر روبرو است. مناره های دارالضیافه هم از این قضیه مستثنی نیستند و در زمان های دور از آن ها استفاده های زیادی می شده است. از نظر لغوی مناره، نشانه ای از جنس سنگ و خشت است که در مسیر راه ها و جاده ها برپا می شدند. در واقع در گذشته برای اینکه مسافران بتوانند راه را پیدا کنند بر روی مناره ها برای روشنایی مسیر، چراغی روشن می شد. کاربرد مناره ها فقط محدود به راهنمایی مسافران نبود و از آن ها برای گفتن اذان هم استفاده می شد و نمادی برای پیروزی هم به شمار می رفتند. اصفهان یکی از اصیل ترین و مهمترین شهرهای ایران برای نمایش معماری بعد از اسلام است و مملوء از بناهای تاریخی بسیاری ست که در میان آن ها مناره هایی باشکوه هم به چشم می خورند که معماری همه آن ها شامل ۴ بخش اصلی است که به  پایه، ساقه، سرپوش و راس تقسیم بندی می گردند. بدون شک یکی از جذاب ترین مناره های اصفهان مناره های دارالضیافه است که قدمت آن به قرن هشتم هجری برمی گردد. مناره های دارالضیافه شامل دو مناره هستند که معماری جذابی دارند و عده ای از گردشگران پرشمار اصفهان در بازدید از این شهر از آن ها هم دیدن می کنند. در وسط دو مناره دربی دیده می شود که نشان می دهد آن ها باقی مانده ای از دو بنای بزرگ اند. مناره دارالضیافه در چهارراه ابن سینا اصفهان و در خیابان کمال جای دارد و از آثار ملی ایران است. در بالای سر در چشمتان به دو گلدسته جذاب مدور آجری می افتد که به مقرنس‌ کاری و کاشی معرق رنگین مزین شده اند و پوششی از کاشی فیروزه‌ ای در بافت شطرنجی و آجری دارند. این مناره‌ها ۳۸ متر ارتفاع دارند و بر روی پایه‌های هشت ضلعی ساخته شده اند. در گذشته در بالای مناره ها کتیبه ای با خط ثلث بوده که امروز به جز یک آیه از آن باقی نمانده است، آیه ای که این نظریه را در ذهن شکل می دهد که مناره ها مسجد بوده اند. شکل ظاهری مناره ها به گونه ای است که از پایین به بالا یک ساق و در فراز، یک طوق به عنوان گلوگاه دارند. در بالای گلوگاه قسمتی به شکل چتر دیده می شود که به نعلبکی معروف است و در بالاترین قسمت مناره هم بخشی به نام تاج به چشم می خورد. سبک مناره ها و تزئینات آن ها برای دوره ایلخانی است هرچند که برخی، این مناره ها را متعلق به دوره سلطان سنجر سلجوقی می دانند. در واقع تاریخ ساخت دقیق مناره ها مشخص نیست چون کتیبه ها که در حکم شناسنامه بنا هستند در پس گذر سال ها از بین رفته اند.

مناره های دارالضیافه یکی از سازه های تاریخی و جاهای دیدنی اصفهان است ، این مناره در قدیم راهنمای مسافران بوده است که با مقرنس کاری های بسیار زییا و کاشی های معرق رنگارنگ آن از دور و نزدیک جذاب و چشمگیر است. کاشی های خوش آب و رنگ فیروزه ای در بافتی شطرنجی و لاجوردی با تزئیناتی۳همچون خشت خام،سلیقه هنرمندانه آن دوره را به رخ می کشد. تزیینات کاشی کاری مناره ها خود جذابیتی بی نظیر دارد. این دو مناره زیبا از پایین به بالا دارای ” ساق” و در بالا دارای یک “طوق” به عنوان “گلوگاه” هستند. در بالای گلوگاه، قسمتی به شکل چتر وجود دارد که به آن “نعلبکی ” گفته می شود ودر بالاترین قسمت مناره بخشی وجود دارد که به آن “تاج” می گویند . قدمت این مناره ها به قرن هشتم هجری باز میگردد ودر مرکز شهر اصفهان همچنان پابر جاست. مکانی تاریخی و بسیار عالی

زیباست اما افسوس که بی توجهی شده و دارد خراب می شود ...

مناره های دارالضیافه در چهارراه ابن سینا اصفهان و در خیابان کمال جای دارد و از آثار ملی ایران است و بدون شک یکی از جذاب ترین مناره های اصفهان مناره های دارالضیافه است که قدمت آن به قرن هشتم هجری برمی گردد و به مقرنس‌ کاری و کاشی معرق رنگین مزین شده اند و پوششی از کاشی فیروزه‌ ای در بافت شطرنجی و آجری دارند. این مناره‌ها 38 متر ارتفاع دارند و بر روی پایه‌های هشت ضلعی ساخته شده اند وبسیار زیبا هستند و جای تاریخی ودیدنی هست وبرای تفریح وگردش مکان خیلی خوبی هست

واسه من که جالب و دیدنی بود

مناره های دارالضیافه یکی دیگر از مناره های تاریخی شهر اصفهان هستند که بر فراز سردری زیبا  در محله قدیمی حاج کاظم قرار گرفته اند که به تزئینات زیبای خود شهره اند. به نظر می رسد وجه تسمیه مناره ها نیز به سبب بودن بنایی با کارایی مهمانسرا یا همان دارالضیافه در مجاورت مناره ها بوده است. این مناره ها از اواخر قرن هشتم هجری و از دوران حکومت سلطان محمد خدابنده به یادگار مانده اند و متعلق به دوره ایلخانی است. مناره ها آجری بوده و ارتفاع آن ها از کف زمین در حدود 38 متر است. بر روی مناره تزئیناتی کاشی کاری ساده و گیرایی با رنگ فیروزه ای به چشم می خورد. کتیبه های اطراف مناره به شدت دچار آسیب شده است به همین دلیل نام بانی یا تاریخ ساخت آن به درستی مشخص نیست. پایه مناره ها آجری و به شکل هشت ضلعی بوده و ساقه آن ها با کاشی های فیروزه ای لوزی شکل آراسته شده است. بر روی ساقه با زمینه آجری به خط معقلی نام های مبارکه الله و پنج تن آل عبا در ردیف های متوالی پشت سر هم تکرار شده است. در انتهای ساقه کتیبه ای بر زمینه کاشی لاجوردی با رنگ سفید به خط ثلث قرار دارد که مزین به آیات نورانی قرآن مجید است. در پایین کتیبه تزئینات کاشی لوزی شکل و در بالای کتیبه تزئینات مقرنس کاری بسیار باشکوهی به چشم می خورد. داخل مقرنس ها با کاشی کاری لاجوردی آراسته شده و نام های پنج تن در داخل این مقرنس ها با خط سفید تکرار شده است

معرفی مناره‌های دارالضیافه نگاهی به تاریخ معماری اسلامی در ایران نشان می‌دهد که قدمت اکثر مناره‌ها در ایران، به‌ویژه در استان اصفهان به عصر سلجوقی و صفوی می‌رسد؛ چراکه این شهر در دوره‌های مذکور، به‌عنوان پایتخت، از اهمیت خاصی برخوردار بود و اوج معماری خود را در همین دوران‌ها طی کرده است.  مناره در لغت به‌معنای نشانی است که در راه از سنگ و خشت بر پا می‌کنند و به‌معنای چراغ پایه نیز به کار می‌رود. در گذشته برای هدایت مسافران، چراغی روی مناره روشن می‌کردند. همچنین از مناره به‌عنوان محلی برای گفتن اذان استفاده می‌شد و نمادی برای پیروزی نیز به شمار می‌رفت.اگر گشتی در اصفهان بزنیم، مناره‌های بسیاری را در سطح شهر خواهیم دید که به معماری بناها جذابیت خاصی داده‌اند و بر زیبایی آن‌ها افزوده‌اند. مناره‌های دارالضیافه از مناره‌ها و جاهای دیدنی اصفهان به شمار می‌رود. تاریخ بنای مناره‌های دارالضیافه را به قرن هشتم هجری نسبت داده‌اند. این اثر در تاریخ ۱۲ اسفند ۱۳۱۵ با شماره ثبت ۲۷۲ به ثبت ملی رسید.

در دشت یکی از قدیمی ترین و معروف ترین محله های اصفهانه. ۲۵۰ متر جلوتر از حمام شیخ در سمت راست هم دو تا بنای تاریخی رو می بینین مناره ها و یه گنبد. زیر گنبدی که کنار مناره ها هست قبر سلطان بخت آغا یعنی همسر سلطان محمود آل مظفر هست که زمانی ملکه ایران بوده اما به فرمان همسرش به قتل رسیده.

اصفهان را می‌توان یکی از شهرهای اصیل ایران برای مشاهده معماری پس از اسلام به حساب آورد. این شهر بناهای باشکوه و چشم‌نواز بسیاری را در خود جای داده است؛ آثار ارزشمندی که امروزه آن را به یکی برترین مقاصد گردشگری داخلی تبدیل کرده‌اند. از جمله این آثار می‌توان به مناره‌های دارالضیافه اشاره کرد. قدمت این مناره‌ها به قرن هشتم هجری قمری بازمی‌گردد و در مرکز شهر اصفهان همچنان باپرجا هستند. نگاهی به تاریخ معماری اسلامی در ایران نشان می‌دهد که قدمت اکثر مناره‌ها در ایران، به‌ویژه در استان اصفهان به عصر سلجوقی و صفوی می‌رسد؛ چراکه این شهر در دوره‌های مذکور، به‌عنوان پایتخت، از اهمیت خاصی برخوردار بود و اوج معماری خود را در همین دوران‌ها طی کرده است. مناره در لغت به‌معنای نشانی است که در راه از سنگ و خشت بر پا می‌کنند و به‌معنای چراغ پایه نیز به کار می‌رود. در گذشته برای هدایت مسافران، چراغی روی مناره روشن می‌کردند. همچنین از مناره به‌عنوان محلی برای گفتن اذان استفاده می‌شد و نمادی برای پیروزی نیز به شمار می‌رفت.بر اساس تزیینات و سبک معماری، قدمت مناره‌‌های دارالضیافه به دوره ایلخانی می‌رسد. برخی نیز معتقدند مناره‌ها مربوط به دوره سلطان سنجر سلجوقی است؛ اما چون کتیبه‌های مناره‌ها به‌علت گذشت زمان و فرسایش از بین رفته‌اند، تاریخ دقیق ساخت مناره‌ها را نشان نمی‌دهند. بررسی معماری مناره‌ها و تزیینات آن‌ها نشان می‌دهد که مناره‌ها مربوط به دوره ایلخانی بوده است.

عالی

مناره های دارالضیافه از جاذبه‌های تاریخی و اصیل اصفهان با قدمت 400 ساله

در دوره های گذشته به خصوص در دوران حکومت صفویه و سلجوقی برای رهگذران و عابران مناره هایی تعبیه می شده است که بر روی آن توسط چراغ هایی مسیر عبور و مرور را برای عابران روشن می ساختند تا از خطرات مسیر و گزند حیوانات در امان باشند.   آن ها از مناره صرفا به جهت روشنایی مسیر بهره نمی برند، بلکه بر بالای آن اذان نیز می گفتند و مردم را به نماز خواندن دعوت می کردند.  به طور کلی اصطلاح مناره در معنی چراغ به کار می رود. اما در لغت به معنی ستون هایی است که در ساخت آن ها از جنس سنگ و خشت استفاده شده است و در مسیر جاده و راه ها قرار دارد.    در میان مناره های متعددی که در استان اصفهان قرار دارد، مناره ی دارالضیافه یکی از زیباترین بناهای تاریخی این شهر است. در ساخت و طراحی این مناره از معماری بسیار ظریف و دقیقی بهره گرفته شده است که با وجود گذر قرن ها سال از زمان ساخت آن همچنان استوار است.   شهر تاریخی اصفهان به موجب برخورداری از معماری و هنر گذشته به نصف جهان شهرت یافته است. در سده های هفتم و هشتم یعنی در دوره ی حکومت سلطان محمد خدابنده شهر اصفهان پایتخت ایران بوده است. بنابراین اصفهان به عنوان مرکز اصلی کشور از لحاظ معماری مورد توجه معماران دوره ی اسلامی  قرار گرفته است. در واقع مناره ها نمادی برای پیروزی به شمار می آیند و نشان از دوران تاریخی در ایران دارند

تاریخ اصفهان ❤️