آرامگاه خواجوی کرمانی محله دروازه قرآن، شیراز

آرامگاه خواجوی کرمانی از دیگر شاعران نامداری که در شیراز دفن شده‌اند، خواجوی کرمانی را می‌توان نام برد. آرامگاه وی در شمال شهر شیراز، ابتدای جاده‌ شیراز - اصفهان، تنگ الله اکبر و در دامنه‌ کوه صبوی قرار گرفته است. این آرامگاه چشم‌انداز زیبایی بر دروازه قرآن دارد و آب چشمه‌ رکن‌آباد از کنار مقبره عبور می‌کند که جلوه‌ای بسیار زیبا به آن بخشیده است. در سال ۱۳۱۵، آرامگاه خواجوی کرمانی با همت و اعتبارات اداره‌ فرهنگ استان فارس ساخته شد. روی مقبره سقفی ساخته نشده است و سنگ قبر حالت برآمده دارد. در سال ۱۳۳۷ یک اتاق در قسمت شمالی مقبره ساخته شد که امروزه تبدیل به فرهنگسرای خواجوی کرمانی شده است. آرامگاه خواجوی کرمانی با شماره‌ ۹۱۶ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

از دیگر شاعران نامداری که در شیراز دفن شده‌اند، خواجوی کرمانی را می‌توان نام برد. آرامگاه وی در شمال شهر شیراز، ابتدای جاده‌ شیراز - اصفهان، تنگ الله اکبر و در دامنه‌ کوه صبوی قرار گرفته است. این آرامگاه چشم‌انداز زیبایی بر دروازه قرآن دارد و آب چشمه‌ رکن‌آباد از کنار مقبره عبور می‌کند که جلوه‌ای بسیار زیبا به آن بخشیده است. در سال ۱۳۱۵، آرامگاه خواجوی کرمانی با همت و اعتبارات اداره‌ فرهنگ استان فارس ساخته شد. روی مقبره سقفی ساخته نشده است و سنگ قبر حالت برآمده دارد. در سال ۱۳۳۷ یک اتاق در قسمت شمالی مقبره ساخته شد که امروزه تبدیل به فرهنگسرای خواجوی کرمانی شده است. آرامگاه خواجوی کرمانی با شماره‌ ۹۱۶ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است

مکان دنج و خلوتی هست، در کنار دروازه قرآن، مناظر دیدنی قشنگی است

آرامگاه خواجوی کرمانی در بالا دروازه قرآن و بر دامه کوه با فضای زیبا و فرحبخش

آرامگاه خواجوی کرمانی از معماری زیبایی برخوردار است. آرامگاه خواجو مسقف نیست و در محیطی روباز قرار دارد. آرامگاه بر روی سکویی قرار گرفته است که ۱۰ پله با سطح زمین فاصله دارد. سنگ قبر خواجوی کرمانی در مرکز آرامگاه قرار دارد، دارای برآمدگی است و زیر محفظه‌ای شیشه‌ای قرار دارد. بر روی سنگ قبر آیه‌ی «کل من علیها فان و یبقی وجه ربک ذوالجلال و الاکرام» نوشته شده است. طبق رسوم آن دوران که ۲ ستون سنگی در بالا و پایین قبور عرفا ساخته می‌شده، دو ستون کوتاه کنار سنگ قبر خواجو قرار دارد. در کنار سنگ قبر مجسمه‌ای سنگی از خواجوی کرمانی قرار گرفته است

خیلی زیبا بود،حس و حال خاصی داره،دم غروب برید،هم روزش رو ببینید و لذت ببرید هم شبش رو....

مگذر ای یار و درین واقعه مگذار مرا چون شدم صید تو بر گیر و نگهدار مرا اگرم زار کشی می‌کش و بیزار مشو زاریم بین و ازین بیش میازار مرا ****** دیشب خبرت هست که در مجلس اصحاب تا روز نخفتیم من و شمع جگر تاب ****** تا کی ندهی داد من ای داد ز دستت رحم آر که خون در دلم افتاد ز دستت تا دور شدی از برم ای طرفه بغداد شد دامن من دجله بغداد ز دستت از دست تو فردا بروم داد بخواهم تا چند کشم محنت و بیداد ز دستت بی شکر شیرین تو در درگه خسرو بر سینه زنم سنگ چو فرهاد ز دستت یاد باد آنکه به روی تو نظر بود مرا رخ و زلفت عوض شام و سحر بود مرا یاد باد آنکه ز نظاره رویت همه شب در مه چارده تا روز نظر بود مرا یاد باد آنکه ز رخسار تو هر صبحدمی افق دیده پر از شعله خور بود مرا یاد باد آنکه ز چشم خوش و لعل لب تو نقل مجلس همه بادام و شکر بود مرا یاد باد آنکه ز روی تو و عکس می ناب دیده پر شعشعه شمس و قمر بود مرا یاد باد آنکه گرم زهره گفتار نبود آخر از حال تو هر روز خبر بود مرا یاد باد آنکه چو من عزم سفر می‌کردم بر میان دست تو هر لحظه کمر بود مرا یاد باد آنکه برون آمده بودی به وداع وز سر کوی تو آهنگ سفر بود مرا یاد باد آنکه چو خواجو ز لب و دندانت در دهان شکر و در دیده گهر بود مرا ************** گفتا تو از کجایی کآشفته می‌نمایی گفتم منم غریبی از شهر آشنایی گفتا سر چه داری کز سر خبر نداری گفتم بر آستانت دارم سر گدایی گفتا کدام مرغی کز این مقام خوانی گفتم که خوش نوایی از باغ بینوایی گفتا ز قید هستی رو مست شو که رستی گفتم به می پرستی جستم ز خود رهایی گفتا جویی نیرزی گر زهد و توبه ورزی گفتم که توبه کردم از زهد و پارسایی گفتا به دلربایی ما را چگونه دیدی گفتم چو خرمنی گل در بزم دلربایی گفتا من آن ترنجم کاندر جهان نگنجم گفتم به از ترنجی لیکن به دست نایی گفتا چرا چو ذره با مهر عشق بازی گفتم از آنکه هستم سرگشته‌ای هوایی گفتا بگو که خواجو در چشم ما چه بیند گفتم حدیث مستان سری بود خدایی (برخی این شعر را با نام شعر ترنج خواجوی کرمانی می‌شناسند.)******

کمال الدین ابوالعطاء محمود بن علی بن محمود، معروف به خواجوی کرمانی از مشاهیر شعرا و عرفای قرن هفتم هجری است. وی در سال ۶۸۹ هجری قمری در کرمان متولد شد و در همانجا به تحصیل علوم و فنون متداول مشغول شد. سپس به سیر و سیاحت پرداخت، به زیارت کعبه رفت و بعدها نیز مدتی درتبریز و شیراز به سر برد. وی به غیر از دیوان قصاید و غزلیات، خمسهٔ نظامی گنجوی را نیز جواب داده است. او در سال ۷۵۳ هجری قمری در شهر شیراز دار فانی را وداع گفت و در بالای تنگ الله اکبر شیراز به خاک سپرده شد.

در حوالی دروازه قرآن شیراز، می‌توانید به سراغ آرامگاه خواجوی کرمانی، شاعر بلند آوازه ایرانی بروید. این آرامگاه در در دامنه کوه صبوی شیراز و دل بوستانی سرسبز واقع شده است و به همین دلیل این بوستان با این شاعر خوش قریحه هم‌نام شده است. در آرامگاه خواجوی کرمانی سنگ قبری را خواهید دید که در بالا و پایین آن دو ستون سنگی کوتاه وجود دارد. در آرامگاه خواجو تندیس سنگی این شاعر را نیز ساخته‌اند و فضای بوستان را زیباتر کرده‌اند. از دیگر جاذبه‌های بوستان خواجو، غارهایی است که در فاصله کمی از مقبره واقع شده‌اند.خواجوی کرمانی درون یکی از این غارها زمان بسیاری را به عبادت مشغول می‌شده و روح خود را جلا می‌داده است. نقش برجسته نبرد رستم با شیر و همچنین نقش فتحعلی‌شاه و پسرانش در دیواره‌های کناری غارها دیده می‌شود.

خوب بود

ز تو کی کنار گیرم؟! که تو در میانِ جانی.. شیراز بوستان خواجوی کرمانی

زیباست

عالی بود

یکی از شاعرهای خوش‌نام و پرآوازه قرن هفتم و هشتم هجری قمری که بسیاری افراد با اشعار این بزرگوار خاطره دارند، خواجوی کرمانی است. این شاعر در استان کرمان متولد شده و پس از سپری کردن سفرهای متعدد در استان‌های مختلف، نهایتا در شهر شیراز درگذشت. آرامگاه خواجوی کرمانی در سال ۱۳۱۵ هجری شمسی یعنی در زمان حکومت پهلوی ساخته شد و فضای بسیار نوستالژیک و معنوی دارد. در سفر خود به شهر شیراز از آرامگاه خواجوی کرمانی که یکی از جاهای دیدنی شیراز به شمار می‌رود، بازدید کنید.قبر آرامگاه خواجو مشرف بر دروازه قرآن می‌باشد. آب چشمه معروف رکناباد نیز از کنار مقبره خواجو می‌گذرد. این آرامگاه در سال ۱۳۱۵ شمسی با اعتبارات اداره فرهنگ فارس ساخته شد. محل آرامگاه در محوطه‌ای بدون سقف قرار دارد. در وسط صفه آن سنگ قبری است که بالای آن محدب و دارای برآمدگی است. روی این سنگ کتیبه‌ای که بیانگر قبر خواجو باشد وجود ندارد. 

اصلا ماشین نبرید که جای پارک پیدا نمیشه با تاکسی برید

بهترین وقت دیدن این مکان عصر است چون هم روز و هم شب اینجا دیدنی و تماشایی است

کمال‌الدین ابوالعطا معروف به خواجوی کرمانی در سال ۶۸۹ هجری قمری، در استان کرمان به دنیا آمد. او از شاعران دوران مغول بود و در سال ۷۵۲ هجری قمری در شهر شیراز از دنیا رفت. امروزه مقبره‌ خواجوی کرمانی از جاهای دیدنی شیراز به شمار می‌رود و رو‌به‌روی دروازه‌ی قرآن این شهر قرار دارد. چشمه‌ مشهور رکن آباد نیز از نزدیک آرامگاه خواجو عبور می‌کند.  آرامگاه خواجوی کرمانی در دامنه کوه صبوی، ابتدای جاده شیراز - اصفهان، تنگ الله اکبر قرار دارد. برای دسترسی به این آرامگاه کافی است خود را به دروازه قرآن برسانید. برای این کار، اگر از داخل شهر عازم هستید، راهی بلوار آیت الله ربانی یا بلوار هفت تنان شوید. اگر خارج از شیراز هستید، خود را به ورودی شهر، در بزرگراه مرودشت به شیراز برسانید. خواجوی کرمانی از نوابغ عالم ادبیات است. وی در سال ۶۷۹ هجری قمری در کرمان متولد شد و در دوران جوانی علاوه بر تحصیل، به مسافرت نیز علاقه داشت. او در طول زندگی خود به مقاصدی نظیر بيت‌المقدس، مصر، شام، حجاز و عراق سفر کرد. همچنین خواجوی کرمانی مدتی در کشور بغداد زیست. سپس به ایران برگشت و به شهر شیراز رفت. او مدتی از عمر خود را در جوار فردی به نام ابواسحاق گذراند و از وجود ایشان بهره‌ها کسب کرد. خواجوی کرمانی ارتباطی خوب و صمیمی با اشخاصی بنام داشته است؛ کسانی نظیر عماد فقیه کرمانی، سلمان ساوجی (از شاعران قرن هشتم هجری‌ قمری و قصیده‌سرایان و غزل‌گویان معروف)، عبید زاکانی (شاعر و نویسنده‌ی طنز پرداز سده‌ی هشتم هجری قمری)، شیخ امین الدین بلیانی (از عرفای قرن هفتم و هشتم هجری قمری) و خواجه حافظ شیرازی. سرانجام او در سال ۷۵۲ هجری قمری در شهر شیراز دارفانی را وداع گفت. آرامگاه خواجوی کرمانی در سال ۱۳۱۵ هجری قمری، توسط اداره فرهنگ استان فارس بنا شده است. طبق اسناد به‌جامانده، سازمان باستان‌شناسی استان فارس در سال ۱۳۳۷ هجری شمسی، اتاقی را در بخش شمالی این بقعه طراحی کرد و ساخت. سردر این اتاق دو بیت از اشعار این هنرمند برجسته تاریخ به خط نستعلیق حک شده است. متن این غزل‌ها بدین شرح است: دوش می‌کردم سؤال از جان که آن جانانه کو؟ گفت: بگذر زان بت پیمان شکن پیمانه کو؟ صبحدم دل را مقیم خلوت جان یافتم از نسیم صبح بوی زلف جانان یافتم

خیلی قشنگه. حتما ارزش دیدن داره

پارک زیبایی بود کلی پله چاشنیش شده بود و اینکه انرژی خوبی هم داره

تندیس شاعر و عارف بزرگ خواجوی کرمانی

زیباست

آرامگاه خواجوی کرمانی مکانی معمولیه محیط تمیز و ساده‌ای داره ولی جای ارام و خلوتیه

کوچک اما از نظر معنوی عالی است small but spiritually great متن 2 : الان جنبه تجاری پیدا کرده ولی قبلا یک مکان تاریک با صدای ضبط شده غرش شیر بود که همزمان با نور قرمز شدید پخش میشد. (شاید 20. سال پیش)!

آرامگاه خواجوی کرمانی مکانی سرسبز و دیدنیه و آبشارش بسیار دلنشینه.منظره ی شهر از بالا بسیار زیباست