
شمال
نمایش موقعیت منبسته است
ماه من تابید و شد تابان رخ خورشید از او نازم آن ماهی که خورشید فلک تابید از او روز بسیار است و شب در گردش خورشید و ماه کز افق گوید نشان ماه یا خورشید از او نازم آن روزی که در تاریخ ایام بزرگ در تجلی ماه از او، خورشید از او، ناهید از او تا بدانی روز ما روشن تر، آن روز از چه روست روی او بایست دید و وصف او پرسید از او دیدن و پرسیدنش با چشم ایمان لازم است ورنه طرفی برنبندد دیدة تردید از او دیدة حق بین بباید، تا ببیند روی حق ورنه حق گوید که باید روی حق پوشید از او دیدة حق بین گشا و طلعت حق را ببین تا تو هم نادیده بگشائی لب تمجید از او آنکه زاد و مرد آئین ستم از زادنش آنکه جان داد و جهان شد زندة جاوید از او آنکه باطل از کسی نشنید و خود جز حق نگفت بی خیال از آنکه باطل حرف حق نشنید از او آنکه با خون بوستان معدلت را آب داد وانکه بنیان ستم بی شاخ و بن گردید از او آنکه پرچمداری اسلام را باخون خرید تا به پا گشت وعلم شد پرچم توحید از او آنکه از میلاد او تاریخ حق مبدأ گرفت و آنچه شد تاریخ حق، تاریخ حق گردید از او عاقبت دیدی که ظالم پیش پایش سرنهاد گرچه قد افراشت در آغاز و سرپیچید از او عاقبت دیدی که ظالم بر سر دولت نماند دولتش شد سرنگون و آنچه شد تولید از او دولت باطل نپاید ، ور بیاید دیر و زود دست حق خواهد بساط چیدهاش برچید از او دولت حق دولت خاص حسین بن علی است دولتی کز مکرمت دولت بسی زایید از او دولت امروز ما ، از دولت آل علی است دولت آل علی نازم که حق پایید از او تو همی بینی که بر وی چشم ایرانی گریست خود نمیبینی که تاریخ عجم خندید از او *صادق سرمد*
صادق سرمد یکی از رجال برجسته فرهنگی و ادبی و سیاسی عصر رضاشاهی و اوایل حکومت محمدرضا پهلوی بود. شاعری مکتب دار و روزنامهنگاری صاحب قلم و حقوقدانی اندیشمند و سیاستمداری کارکشته و صاحب نظر که با اندیشه ها و نبوغ و ایده های نو و بدیع خویش تاثیر شگرفی بر جریان های اجتماعی و ادبی و سیاسی زمانه خود بر جای نهاد. صادق سرمد از اعضای پیوسته هیئت مدیره کانون وکلای دادگستری ایران بود. وی در دوره هجدهم به نمایندگی مجلس شورای ملی از حوزه انتخابیه درگز برگزیده شد. سرمد مدت ۷ سال روزنامه صدای ایران را به چاپ رساند که یکی از بولتن های مهم آن روزگار بود. سرودهای بسیار زیبا از صادق سرمد که فریدون فروغی آن را در آلبوم کوچه شهر دلم با ملودی بسیار زیبایی دکلمه و اجرا نموده است: میخانه اگر ساقی صاحب نظری داشت می خواری و مستی ره و رسم دگری داشت پیمانه نمیداد به پیمان شکنان باز ساقی اگر از حالت مجلس خبری داشت بیدادگری شیوه مرضیه نمیشد این شهر اگر دادرس و دادگری داشت یک لحظه بر این بام بلاخیز نمیماند مرغ دل غم دیده اگر بال و پری داشت در معرکه عشق که پیکار حیات است مغلوب، حریفی که بجز سر سپری داشت سرمد سر پیمانه نبود این همه غوغا میخانه اگر ساقی صاحب نظری داشت از صادق سرمد چندین کتاب و مجموعه شعر به چاپ رسیده که عناوین برخی از آنها به شرح ذیل است؛ درای کاروان (۱۳۲۹) نغمهٔ کمال (۱۳۳۴، ناشر ابوالقاسم تفضلی) سرو و سرمد (۱۳۴۱، ناشر ابن سینا) دیوان صادق سرمد (۱۳۴۷) سرانجام صادق سرمد این چهره درخشان فرهنگ و ادب و سیاست ایران در ۲۸ تیر ۱۳۳۹ بر اثر بیماری سرطان در تهران درگذشت. پیکرش در امامزاده عبدالله (شهرری) به خاک سپرده شد. متاسفانه به دلیل بی توجهی ها و عدم رسیدگی متولیان گورستان امامزاده عبدالله بنای باشکوه آرامگاه صادق خان سرمد رو به ویرانی و نابودی کامل می رود. مگر آنکه تنها عاشقان سینه سوخته و از جان گذشته وطن برای حفظ آن کاری کنند. یاد و نامش سبز و جاودان بهنام موحدان(پندار)
آرامگاه صادق سرمد (شاعر بزرگ ملی ایران) (بنای یادبود) در محله فیروز آبادی ری و خیابان شهرری، صحن مطهر امامزاده عبدالله واقع شده است. این بنا یکی از نوزده بنای یادبود در محله فیروز آبادی ری میباشد و از نظر موقعیت جغرافیایی در نزدیکی مراکز مهمی مانند بیمارستان تخصصی و فوق تخصصی فیروزآبادی و پاساژ صدف و همچنین امامزاده عبدالله (ع) شهرری، آرامستان امامزاده عبدالله (ع) و گلزار شهدای شهرری، هسته گزینش آموزش و پرورش شهرستانهای استان تهران، نانوایی بربری و مدرسه دخترانه ام البنین قرار گرفته است.