کارخانه روغن نباتی قو محله خزانه، تهران

من تا یاد دارم هر وقت می‌رفتیم پایانه مسافربری جنوب اولین بوی بدی که به مشامم می‌رسید ،بوی بد کارخانه روغن نباتی قو بود.کی میشه انتقالش بدن بیرون از شهر،امراض برای مردمی که در حومه این مکان بسیار کثیف هستند،زیاداست.بهرحال از ما گفتن بود. دم دوستانی که نشان رو پیگیری میکنن گرم.ضرر نمیکنن. موفق باشید 🌺🌷🌺🥀🌹🥀🌺🌷🌺🥀🌹🥀🌺🌷🌺🥀🌹💐🌹💐🌹🥀🌹💐🌹🥀🌹💐🌹🥀

در جنوب تهران و روبه‌روی ترمینال جنوب چهارراهی وجود دارد که به دلیل وجود کارخانه روغن نباتی قو به عنوان چهار‌راه روغن نباتی شناخته می‌شود؛ کارخانه‌ای که حالا بعد از گذشت نیم قرن فعالیت بخش‌‌هایی از آن تعطیل شده و به کارخانه‌ای جدید در هشتگرد انتقال یافته ولی همچنان تاسیسات آن در این منطقه خودنمایی می‌کند و بخش‌هایی از آن فعال است. واحدی تولیدی که در تولید روغن نباتی در کشور یکی از پیشتازان بود و در صنایع غذایی تحولات مهمی را به وجود آورد؛ موسس این کارخانه حسین قاسمیه بود که با شراکت امیرحسین امیرصالح علاوه بر این مجموعه صنعتی در بین دهه‌های 40 و 50 صنایع دیگری را نیز راه‌اندازی کردند و در فهرست کارآفرینان بزرگ کشور نام خود را به ثبت رساندند. حسین قاسمیه تا جایی کار را توسعه داد که در کنار شرکای دیگرش به دومین تولیدکننده بزرگ روغن‌نباتی، یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان مواد شوینده و بزرگ‌ترین تولیدکننده دانه مرغ و خوراک طیور در کشور طی دهه 40 و 50 بدل شد. حسین قاسمیه، فرزند ابوالقاسم در سال 1301 در مشهد به دنیا آمد. او تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در همان شهر به پایان رساند و در سال 1320 با قبولی در دانشگاه تهران و رشته حقوق به پایتخت آمد. او تحصیلات خود را تا مقطع فوق‌لیسانس حقوق ادامه داد و پس از آن به دلیل علاقه به اقتصاد در دوره‌های آموزشی کوتاه‌مدت اقتصاد در انگلستان و امریکا هم شرکت کرد. با پایان تحصیل حسین قاسیمه تصمیم گرفت به جای فعالیت در رشته حقوق دست به کارهای صنعتی و تولیدی بزند و با همکاری هم‌دانشگاهی‌اش امیرصالح وارد صنعت شود. قاسمیه در ابتدا و از سال 1326 در تجارت پنبه فعالیت خود را شروع کرد و بعد از آن به تصفیه پنبه، روغن‌کشی پنبه و در نهایت تولید روغن‌نباتی مشغول شد و کارخانه روغن‌نباتی پارس قو را تاسیس کرد.  رقابت لاجوردی‌ها و قاسمیه در زمانی که قاسمیه شرکت روغن نباتی قو (پارس) را راه‌اندازی  کرد (سال 1333) رقیب اصلی‌اش کارخانه روغن نباتی شاه‌پسند بود که از سوی خانواده لاجوردی اداره می‌شد؛ قاسمیه البته در ابتدا به دنبال رقابت با این مجموعه (که دو سال پیش از آنها راه‌اندازی شده بود) نبود و حتی چند بار به سراغ لاجوردی‌ها رفت و پیشنهاد کرد در کارخانه روغن‌نباتی شاه‌پسند شریک شود اما آنها نپذیرفتند و در نهایت قاسمیه در برابر کارخانه 20 تنی لاجوردی‌ها با کارخانه 40 تنی شروع به کار کرد و رقابت دو گروه از اینجا آغاز شد. فعالیت‌های گروه صنعتی پارس با تلاش فراوان قاسمیه و مشارکت امیرصالح و شرکای دیگران با شتاب توسعه یافت. در اواخر دهه 40، شرکت سهامی کارخانه‌جات پنبه‌پاک‌کنی و روغن‌کشی پارس در نقاط مختلف ایران مالک و سهام‌دار 18 کارخانه بود. محصولات این شرکت با مارک قو و اطلس توزیع می‌شد. این مجموعه روزانه 250 تن روغن جامد، 40 تن روغن مایع، 200 تن یخ و 100 هزار قوطی فلزی در کارخانه پارس متال باکس تولید می‌کرد. سرمایه شرکت پارس در سال 1357 مبلغ 660 میلیون ریال بود. این شرکت در همین زمان 434 میلیون ریال نیز در سایر موسسه‌ها و شرکت‌ها سرمایه‌گذاری کرده بود. مدیران این مجموعه در سال 1357، 353 میلیون ریال سود (پس از ذخیره 100 میلیون ریالی) بین سهام‌داران تقسیم کردند، زمانی که 1600 پرسنل داشتند. روغن نباتی پارس (قو) در اواخر سال 1354 در بورس پذیرفته و به سهامی عام تبدیل شد.  شرکت کشت و صنعت خاوردشت علاوه بر تولید روغن نباتی حسین قاسمیه به همراه امیرصالح وارد صنایع دیگر هم شدند که یکی از آنها سرمایه‌گذاری در شرکت کشت و صنعت خاوردشت بود. این شرکت با سرمایه‌گذاری مشترک حسین نوشیروانی، زین‌العابدین برکت و محمد قریشی به‌منظور تصفیه پنبه و روغن‌کشی تاسیس شده بوده که در 24 دی 1343 از سوی حسین قاسمیه و امیرصالح کلیه سهام آن به مبلغ 5 میلیون 600 هزار تومان خریداری شد. این شرکت دارای 300 پرسنل دائم و 800 کارگر موقت بود. زمین کارخانه 90 هزار مترمربع و زیربنای آن 40 هزار مترمربع بود که در علی‌آباد گرگان قرار داشت. ورود به صنایع شوینده در کنار تولید روغن نباتی و حضور در حوزه کشت و صنعت ، گروه صنعتی پارس از سال 1345 وارد صنایع دیگر همچون تولید مواد شوینده و بهداشتی شد که اتفاقا در آن هم رقیب اصلی‌اش خانواده لاجوردی (صنایع بهشهر) بود؛ قاسیمه کارخانه‌ای در خرمشهر با مساحت 22500 مترمربع و زیربنای 5000 مترمربع تاسیس کرد. این کارخانه با 140 پرسنل، روزانه 30 تن انواع صابون با مارک یاس و کامی و 2 تن گلیسیرین تولید می‌کرد. در آن سال‌ها به دلیل سابقه طولانی‌تر، بازاریابی و قیمت رقابتی‌تر، سهم بازار بهشهر بیشتر از پارس بود ولی قاسمیه به فکر راه چاره افتاد تا سهم بیشتری از بازار تولید مواد شوینده را به دست آورد. این بود که با کارخانه تاید (نخستین پودر رخت‌شویی که وارد ایران شد و همچنان نیز بسیاری در کشور پودر رخت‌شویی را به دلیل نام این برند تاید می‌خوانند) وارد مذاکره و همکاری شد.  تا سال 1343-1344 فروش پودر رخت‌شویی، تقریبا در انحصار شرکت خارجی تاید بود و 99 درصد بازار ایران را این شرکت در اختیار داشت و مسئولیت توزیع آن را شرکت مینو (وابسته به علی و حسن خسروشاهی) به عهده داشت. اما با ورود محصول برف (تولید کارخانه‌جات صنایع بهشهر و خانواده لاجوردی) به بازار و کاهش 33 درصد قیمت به سرعت تاید بازارش را از دست داد؛ به‌طوری‌که شرکت مینو به‌دلیل نداشتن بازار حاضر به عرضه محصولش نشد و شرکت‌های دیگر هم حاضر به توزیع آن نشدند و این شد که تاید مدت یک سال در ایران نماینده برای توزیع نداشت تا اینکه قاسمیه حاضر شد نمایندگی فروش تاید را برعهده بگیرد البته با این شرط که کارخانه تاید با او در تاسیس کارخانه و تولید مشارکت کند. گروه پارس، کارخانه مشترکی با تاید راه‌اندازی کرد و توزیع مجدد تاید را در ایران شروع کرد و توانست 30 درصد سهم بازار را به دست آورد.

خدا به کسب شون برکت بده