موزه عمارت کاظمی محله امام زاده یحیی، تهران

طرح و شکل بنای عمارت کاظمی در اواخر دوره‌ی قاجاریه شکل گرفت و در زمان رضا شاه پهلوی این عمارت تکمیل شد و همانند دیگر خانه‌های قدیمی و سنتی ایران از بخش‌های مختلف بیرونی، اندورنی، آب انبار، مطبخ و اصطبل تشکیل شده‌است، از نکات قابل توجه این خانه وجود رختشویخانه است که در آن زمان امری بی سابقه بوده چرا که تمامی مردم به چشمه‌ها و رود‌ها جهت شستن لباس‌ها می‌رفتند و شما به ندرت و شاید هرگز خانه‌ای را نبینید که در آن محلی برای شستن رخت‌ها به صورت خصوصی در نظر گرفته شده باشد. آنچه که امروز از عمارت کاظمی باقی مانده قسمت شاه نشین آن است که یک طبقه‌ی زیرزمین و یک طبقه بالا و دو حیاط در شمال و جنوب بناست که حیاط جنوبی در بخش بیرونی و حیاط شمالی در بخش اندرونی خانه قرار دارد. بخش اصلی ساختمان 5 متر بالاتر از حیاط قرار دارد و در نمای کلی عمارت آجرکاری خوش نقش و نفیسی انجام گرفته که زیبایی خاصی را به بنا می‌بخشد. عنصر اصلی تزیینات داخلی خانه موزه قدیم تهران، نقش‌بندی پنجره‌ها و درهای ارسی با شیشه‌های رنگی است که به سادگی در بخش درونی بنا جلوه‌گری می‌کند. زیباترین و قشنگ‌ترین قسمت‌ خانه‌ی کاظمی، موزه‌ی مردم شناسی آن است که  می‌توانید در آن فرهنگ، لباس، مشاغل 150 سال گذشته و مجسمه‌هایی که هر کدام بخشی از فرهنگ تهران قدیم را نمایش می‌دهند تماشا کنید. همچنین می‌توانید عکس‌هایی بسیار دیدنی و جالب که کمتر دیده شده را از تهران قدیم مشاهده کنید. در کنار این خانه موزه‌ی کاظمی، در موزه‌ی کوچکتری اسباب بازی‌های قدیمی را به نمایش گذاشتند که دیدنش خالی از لطف نیست. به طور مثال شما وسیله بازی که کودکان امروزی به آن اسکوتر می‌گویند را در این موزه می‌توانید مشاهده کنید، اما با نام تیزرو!

توی دل بازار بافت قدیمی جذاب بود

موزه عمارت کاظمی در روزهای پنجشنبه و جمعه تعطیله و چیزخاصی نداره و پیشنهادنمیشه

موزه عمارت کاظمی یک خانه تاریخی و دیدنی درتهران هست و ورودیش مجانیه و فضای خاص و جالبی داره

جای سنتی و جالبی در دل بازار تهران خیلی زیبا و دیدنی عالی و سنتی و زیبا

دقیقا روبروی امامزاده یحیی هستش

من عاشق خونه های قدیمی با شیشه های رنگی هستم

عمارت کاظمی یک بنای به جا مانده از دوران قاجار است و تبدیل به موزه شده است.

خانه کاظمی در محله چاله میدان است و معماری آن با تمام ساختمان‌های اطراف تفاوت دارد. به عبارتی می‌توان گفت خانه کاظمی تنها عمارت باقیمانده از دوران قاجار در محله چاله میدان است. وقتی وارد کوچه مستوفی شوید می‌توانید بادگیر‌های خانه کاظمی را مشاهده کنید که به سبک بادگیر‌های یزد ساخته شده اند. با پیگیری مسیر از روی بادگیر‌ها به درب ورودی عمارت می‌رسید. دیوار‌های خانه آجری هستند و در مرکز دیوار‌ها از حصار‌های زیبای فلزی استفاده شده است. همچنین پرچین‌هایی که با شمشاد‌های سرسبز به وجود آمده‌اند زیبایی نمای بیرونی خانه را دو چندان کرده‌اند. مساحت کلی خانه حدود ۲۰۳۳ متر مربع می‌باشد البته لازم به ذکر است که مساحت خانه در دوران گذشته بسیار بیستر بوده که حذف شده یا به بخشی از گذر تبدیل شده است. ۱۲۱۵ متر مربع از خانه کاظمی فضای باز و ۶۵۰ متر مربع آن زیر بنا می‌باشد. بنای خانه کاظمی به صورت متقارن ساخته شده و به سبک خانه‌های قاجار می‌باشد. بخش‌های مختلف خانه شامل حیاط بیرونی، حیاط اندرونی، آب انبار، مطبخ، اصطبل و... است. در آن زمان خدمه و ساکنان خانه بر اساس رتبه اجتماعی یا خانوادگی در یکی از اتاق‌های خانه مستقر می‌شدند. بدیهی است که بهترین اتاق‌ها و بخش‌ها به خانواده کاظمی تعلق داشتند. در شاه نشین هم از میهمانان مخصوص، پذیرایی می‌شد. حیاط بیرونی در ضلع جنوبی و حیاط درونی در ضلع شمالی قرار دارند. یک حوض بزرگ در حیاط بیرونی قرار دارد که اطراف آن را گلدان‌های شمعدانی قرار داده‌اند. اتاق شاه نشین هم از سطح حیاط حدود ۵ متر بالاتر است که باید از راه پله کنار ساختمان وارد آن شوید. مهم‌ترین ویژگی ظاهری خانه کاظمی‌ها در تهران، درها و پنجره‌های چوبی هستند که با ظرافت خاصی ساخته شده و دارای نقوش زیبایی می‌باشند. همچنین درهای ارسی با شیشه‌های رنگی در شاه نشین یکی از بخش‌های جذاب خانه است. اگر در ساعات بعد از ظهر به خانه کاظمی بروید می‌توانید انعکاس نور خورشید را از پنجره‌های رنگی درون شاه نشین مشاهده کنید

عمارت کاظمی یا همان سرای کاظمی که «خانه موزه تهران قدیم» نام جدید آن است از خانه‌های قدیمی تهران، در محله چاله میدان قدیم در همسایگی امام زاده یحیی با ارزشی استثنایی قرار دارد . موقعیت فعلی بنا سرای کاظمی از خانه‌های قدیمی تهران، در خیابان 15 خرداد، در محله‌ی امامزاده یحیی کوچه ابوالقاسم شیرازی واقع شده است. این محله قدیمی، دارای ارزش‌های خاص معماری و شهر سازی شامل بافت مسکونی، راسته، گذرهای ارتباطی، فضای شهری خصوصی و عمومی است. این محله، با توجه به تخریب‌های ناشی از ساخت و ساز جدید، بخش عمده ای از ساکنان خود را از دست داده است و اقشار جدید با تفاوت‌های فرهنگی و اجتماعی در این محله سکنی گزیده اند. ملک فوق در مرکز پلاک‌های همجوار خود چون نگینی قرار گرفته است. این بنا که حدود ۱۰۰ سال از ساخت آن می‌گذرد، با توجه به جدا شدن از املاک جنبی، با مساحتی حدود ۲۰۳۳ متر مربع باقی مانده که شامل ۱۲۱۵متر مربع عرصه و فضای باز و ۶۵۰ متر مربع عیان و زیر بنا است. مرمت این پروﮊه از سال ۱۳۸۶، به سفارش معاونت فنی عمرانی منطقه ۱۲ انجام شده است. در حال حاضر نیز در پروژه ای در قالب مردم شناسی که شهرداری با استفاده از ماکت‌ها و عروسکهایی مشاغل و آداب و رسوم مردم تهران طی 150 سال گذشته را به نمایش گذاشته در این مجموعه به صورت کوچک و دایمی برقرار شده است. تاریخچه بنا این بنا متعلق است به میرزا سید کاظم پسر سید میرزا هدایت الله تفرشی که در سال 1226 قمری در اوایل پادشاهی محمد شاه قاجار وارد خدمات دولتی گردید. در زمان ناصرالدین شاه از میرزاهای اصطبل شاهی بود. در سال 1283 قمری که ناصرالدین شاه عازم سفر خراسان شد چون نامبرده مشرف به اصطبل و به همراه اردوی شاه بود، در بین راه به سمت مستوفی گری اصطبل برقرار گردید. در سال 1299 قمری تا سال 1308(سال فوتش) مستوفی اصطبل خاصه و ایلخی چیان و کلیه دواب دیوانی زین خانه و کالسکه خانه بود. در اواخر عمر ملقب به وزیر دواب شد. کاظمی‌های تهران و تفرش منتسب به وی هستند. از مرحوم سید کاظم تفرشی علاوه بر این خانه، مسجد و مدرسه ای زیبا در خیابان ری، نبش کوچه باغ پسته‌بک به یادگار مانده است. این مسجد و مدرسه که در تناسب معماری بی نظیر است به نام بنیانگذار و واقف آن مسجد و مدرسه کاظمیه نام دارد. بنا در محله چال میدان و در کنار کوچه امامزاده یحیی واقع شده است

زیر زمین عمارت از آداب و رسوم، مشاغل و لوازم سرگرمی کودکان در ۱۵۰ سال گذشته شبیه سازی کردن به همراه عکس های قدیمی که در منظر بازدید کنندگان قرار گرفته

من به عمارت سرای کاظمی 20 میدم از پشت بام هم عکس میگذاشتی مخصوصا باد گیرش از نمای نزدیک ملکش دوتا حیاط داره جالبه از زیربنا راه داره و مطبخ ورخشورخونه اش اندرونی پنجره ها باشیشه های رنگی منحصربه فردش موزه اسباب بازی ها اون فرفره هاش و شهرشهرفرنگش بیاوتماشا کن اون مجسمه هاش خانومها نشستند دورهم 200الی 300 سال می‌برد عقب تونل زمانه لامصب محله عوداجالان امامزاده یحیی ع وساختمان مسجد منحصرفردش عالیه عالی

تاریخ بررسی : تیر ۱۴۰۲ بالاخره فرصتی دست داد تا از این عمارت تاریخی بازدید کنم. به مناسبت پذیرایی و شنیدن گزارش سفر از یک زوج سایکل‌توریست آلمانی که از آلمان تا هند رکاب زده‌بودند و البته بخاطر شرایط ناگوار یک سال گذشته ایران، یک متر هم در ایران رکاب نزده بودند، با گروه «سرای چرخ» در این موزه حضور یافتم. این خانه که طبق نقشه ۱۲۷۰ خورشیدی عبدالغفّار «خانه مرحوم میرزا کاظم [درگذشت ۱۲۶۸]» معرفی شده، دستکم ۱۵۰ سال قدمت دارد. در بدو اول، بزرگی آن (زمینش ۱۶۰۰ متر و بنایش دویست‌واندی متر در دو اشکوب و دو حیاط است) است که چشم‌نوازی می‌کند شبیه خانه‌های مرکز ایران، گودال‌باغچه است (کف حیاط از کوچه، ۱/۵ متر پایین‌تر است). به نظر می‌آید که میرزاکاظم در قید و بند محلّه نبوده و در حاشیه جنوب‌شرقی تهران تهماسبی و در نزدیکی یک زیارتگاه شلوغ، چنین خانه درندشتی را در میان خانه‌های رعیتی برپا کرده؛ البته که تهران آن روزگار زشت و زیبایش در هم بوده و فقیر و اعیان کنار هم هم‌زیستی می‌کرده‌اند. ساعت بازدید خیلی خوبی ندارد؛ روزهای هفته تا ۱ ظهر، آخر هفته‌ها هم بازدید خصوصی و با هماهنگی ممکن است.

عمارت کاظمی در خیابان امامزاده یحیی در کوچه روبرو امامزاده هستش، از دو طرف به دو کوچه راه داره و کنارش یک پارک هست که زمان بسته بودن فقط میتونید حیاط و نماس زیبای ساختمان ببینید. سبک حیاط شمالی جنوبی زمان قاجارش طوری که عمارت در وسط قرار گرفته و در زمان بازدید وقتی پنجره های بزرگ عمارت باز باشه زیبایی دو چندان میکنه و باعث میشه هوای خوبی گردش داشته باشه که حس بسیار خوبی داره. بازدید از شنبه تا چهارشنبه صبح تا حدود ۴ عصر هستش، پنجشنبه و جمعه تعطیله و فقط حیاط از بیرون و حصارهای عمارت میتونید ببینید.

من تا حالا نرفتم 😖😖