حیاطی کهنسال با درهای قدیمی و شیشههای رنگی و دیوارهای آجرپوش در دورتادور، درخت نخلی خمیده، حوض آبی مصفا و گلدانهای سفالی دلانگیز؛ اینجا خانه ماپار است. روزگاری زندگی با همه خوب و بدش در این خانه جریان داشت. این بنا شاهد گذر تاریخ بوده و در دل هر سنگ و آجر آن خاطرهای نهفته است. با قدمتی که به اوایل دوره پهلوی بازمیگردد، اکنون خانه ماپار بازسازی شده است و بخشهای گوناگونی از قبیل شربتخانه، عکاسخانه و... در آن جای گرفتهاند. این مجموعه دوستداشتنی بهعنوان یکی از جاهای دیدنی اهواز، در تمام طول سال میزبان اهالی شهر و گردشگران است. خانه ماپار یکی از خانههای قدیمی اهواز است که به فاصله اندکی از رودخانه کارون در خیابان خوانساری قرار دارد. بهنظر میرسد خانه ماپار از موریانه و رطوبت سالیان، جان سالم بهدر برده است. دیگر میشود میان آجرهای قدیمیاش، در کنار حوض آبی و گلدانهای سفالی نشست و شربتی نوش جان کرد. میشود صبحانه را کنار درخت گلکاغذی صورتی میل کرد و به سالها و دهههایی اندیشید که بر این خانه گذشته است. خانه ماپار از یادگارهای دوره پهلوی اول محسوب میشود و محل زندگی عبدالمجید ماپار، از تجار خوزستان بوده است. او در اواخر دوره قاجار در این خانه ساکن شد و در اوایل دوره پهلوی، تغییراتی در بنای آن بهوجود آورد. در این کار، ماپار از یکی از بهترین معماریهای دوره پهلوی بهره جست. بعد از فوت ماپار، خانه وی توسط دولت پهلوی توقیف شد و بعد از انقلاب اسلامی، سازمان میراث فرهنگی، آن را در اختیار گرفت. خانه ماپار در پنجم آذر ماه سال ۱۳۸۰ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. از سال ۱۳۸۶ انجمن دوستداران ادبی حافظ و کتابخانه حافظ در این خانه جای گرفتند. طی این سالها مرمت خاصی روی این بنا انجام نشد و خانه از موریانه، شوره و رطوبت آسیبها دید.در سال ۱۳۹۵، خانه ماپار به سرمایهگذار بخش خصوصی واگذار شد و بازسازی خانه با نظارت سازمان میراث فرهنگی آغاز شد. هماکنون خانه ماپار مرمت و سیستم برق و آب آن تعویض و بازسازی شده است.