خانه موزه استاد ابوالحسن صبا

ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﮑﺎن اﻣﺘﯿﺎز دﻫﯿﺪ

نظرات درباره‌ی خانه موزه استاد ابوالحسن صبا

• کاربر نشان

  

  1404/06/24

  

  • گزارش نظر

  ما دو بار به اینجا مراجعه کردیم و هر دو بار با در بسته مواجه شدیم. یبار تو عید یبار هم امروز در تاریخ ۲۴ شهریور. واقعا چرا اطلاع رسانی نمیکنین که موزه باز نیست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

  بیشتربستن

  لینک نظر کپی شد!
• کاربر نشان علی قلیزاده

  

  1404/04/20

  

  • گزارش نظر

  واااای.دوران خدمت که حوالی سال هشتاد و شش و هشتاد وهفت بود اگه اغراق نباشه بیست بار رفتم که این موزه رو ببینم ولی به علت تعمیرات اجازه بازدید نمیدادند.این موزه قدمتش به دوران قاجار برمیگرده و پدر استاد صبا و خودشان در این خانه زندگی کرده اند.چند نسل از موسیقیدانان بزرگ تعلیمات اساسی موسیقی شونو اینجا دیده اند.اساتیدی مثل علی تجویدی،استاد همایون خرن،استاد فرهاد فخرالدینی،استاد پرویز یاحقی و....این خانه محل فعالیت هنری اساتید بزرگی مثل استاد صبا،استاد سید حسین طاهرزاده،استاد حبیب سماعی و....بوده.در این موزه سازهای استاد صبا به همراه وسایل شخصی شان نگه داری میشود.روحشان شاد

  بیشتربستن

  لینک نظر کپی شد!
• کاربر نشان

  

  1404/02/20

  

  • گزارش نظر

  از کرونا متاسفانه بسته شده

  بیشتربستن

  لینک نظر کپی شد!
• Reza

  

  1402/05/21

  

  • گزارش نظر

  بسته هست متاسفانه

  بیشتربستن

  لینک نظر کپی شد!
• 𝑴𝒐𝒔𝒕𝒂𝒇𝒂

  

  1402/03/31

  

  • گزارش نظر

  ابوالحسن صبا از موسيقی‌دانان و آهنگ‌سازان ايرانی است که صدای ويولن را به خدمت موسيقی ايرانی گرفت. وی يکی از شخصيت‌های برجسته در موسيقی و هنر ايران در نيمه‌ اول قرن بيستم است. صبا با شاگردانی که پرورش داد و با روش‌هايی که در نواختن سازهای ايرانی نوشت، روی نسل‌های بعد از خود اثر شگرفی گذاشت. استاد صبا در موسیقی ایرانی مجتهدی تمام عیار بودند.خانه موزه صبا که نبش بن‌بست صبا در خیابان ظهیرالاسلام، در میان تعداد زیادی فروشگاه و مغازه کاغذفروشی همچنان پابرجا است، یادآور مردی است که موسیقی اصیل ایرانی وامدار خدمات ارزنده او است. این مجموعه تاریخی امروزه به‌عنوان یکی از دیدنی های تهران، میزبان بازدیدکنندگان است. بعد از مرگ استاد ابوالحسن صبا، طبق وصیت، خانه او در ۲۹ آبان سال ۱۳۵۳ به موزه تبدیل شد. موزه استاد فقید، خانه مسکونی و اجدادی است که توسط پدرش ابوالقاسم خان پزشک دربار ناصرالدین شاه خریده شد و تا هفت پشت در آن زندگی کرده‌اند. خانه صبا در آبان ماه ۱۳۵۳ گشایش یافت. تشکیل خانه صبا به‌شکل موزه بیوگرافیک، در راستای بزرگداشت صبا و ارج نهادن به میراث ارزشمند او در موسیقی ایران بوده است. ساختمان خانه صبا بعد از مرگ او به‌وسیله وزارت فرهنگ و هنر از بازماندگان خریداری شد. وسایل صبا نیز بعدها توسط همسر او به موزه اهدا شدند. البته در میان این وسایل اهدایی، تعدادی از نت‌های زنده‌یاد فرامرز پایور نیز به چشم می‌خورند که شاگردان استاد پایور به موزه صبا اهدا کرده‌اند. در دهه ۵۰ خورشیدی که خانه صبا به‌عنوان موزه شکل گرفت، بخشی به نام عروسک‌های خانم صبا وجود نداشت. این قسمت بعدها تشکیل شد.

  بیشتربستن

  لینک نظر کپی شد!

  3 لایک
• STM

  

  1402/01/17

  

  • گزارش نظر

  به دلیل تعمیرات موقتا بسته است

  بیشتربستن

  لینک نظر کپی شد!

  2 لایک
• ⭐مرتضی قاسمی⭐

  

  1400/10/26

  

  • گزارش نظر

  قبل از بازدید از این مکان پیشنهاد میکنم اطلاعاتی رو که از منابع مختلف جمع آوری کردم رو مطالعه بفرمایید از برنامه نشان سپاسگزارم که این بستر رو فراهم کرد تا بتونیم نظراتمون روبه اشتراک بگذاریم و به راحتی به اون مکان سفر کنیم.. موزه استاد صبا در تهران، یکی از موزه‌های هنر موسیقی است. استاد ابولحسن صبا، یکی از معروف‌ترین موسیقی‌دانان ایرانی است. ایشان بیشتر به خاطر نوازندگی ساز ویولن معروف شده است. استاد صبا، سهم بزرگی در گسترش و پیدایش سبک‌ موسیقی سنتی داشته است. شاگردانی که ایشان تربیت کردند، هر کدام جزو بهترین‌های موسیقی معاصر شدند. در این مقاله به بررسی زندگینامه این استاد گرانقدر و موزه ایشان می‌پردازیم. با فانزی همراه باشید. زندگی‌نامه استاد ابولحسن صبا قبل از معرفی موزه استاد صبا به شرح حالی از زندگی ایشان می‌پردازیم. استاد صبا در سال 1281 در محله ظهيرالسلام به دنیا آمد. پدر او، ابوالقاسم خان کمال‌السلطنه بود. ایشان هم یکی از مردان اهل فضل در زمان خود بوده است. استاد صبا، فامیلی خود را از جد بزرگش، محمودخان صبا انتخاب کرد. او از دوران کودکی به موسیقی علاقه داشت. بنابراین از 6 سالگی نزد استادان موسیقی به آموختن سه تار پرداخت. او آنقدر عاشق موسیقی بود که حتی سه‌تار خود را به مدرسه می‌برد. او در زمان‌های استراحت مدرسه، برای دوستانش موسیقی می‌نواخت. او تقریبا بیشتر سازهای ایرانی را یاد گرفت. هر ساز را نزد یکی از اساتید آموخت. ساز ويولن را از حسن‌خان هنگ‌آفرين و تار و سه‌تار را از ميرزا عبدالله و درویش‌خان یاد گرفت. همچنین سنتور را از علی‌اکبر شاهی و کمانچه را از حسين‌خان آموخت. او ساز تنبک را از حاجی‌خان ضربی یاد گرفت. او به خاطر این استعداد و علاقه بی‌نهایت، مدرسه عالی موسيقی را برای ادامه تحصیل برگزید. این مدرسه در سال 1302 و توسط کلنل علی‌نقی وزيری تاسیس شد. استاد صبا، در همان ابتدای تاسیس مدرسه عالی، به تحصیل موسیقی در آن پرداخت. ایشان در همان مدرسه سبک جدید نواختن ویولن را ایجاد کرد. با اختراع این سبک، تغییراتی بسیار ملموس و شگرف در نواختن ویولن در موسیقی ایرانی به وجود آمد. به عقیده وی، قبل از این، ویولن از روی ساز کمانچه نواخته می‌شد. سیر تکامل استاد صبا در موسیقی سنتی او در 22 سالگی، به عنوان یکی از برترین تک‌نوازان و دانشجویان مدرسه عالی شناخته می‌شد. استاد صبا درصدد بود که موسیقی شاد و اصیل ایرانی را به موسیقی سنتی اضافه کند. بعدها ثمره‌های گوش‌نوازی از این کوشش‌ها به بار نشست. قطعاتی مانند ديلمان، رقص چوبی قاسم‌آبادی، کوهستانی و اميری مازندرانی، از همین تلاش‌ها ساخته شد که اکنون در موزه استاد صبا نگهداری می‌شود. وی پس از برگشتن، به تدریس موسیقی در تهران پرداخت. تنها 2 اتاق در خانه بزرگ پدری او، کلاس آموزش استاد بودند. ایشان در سال 1311 با منتخب اسفندیاری ازدواج کرد. در سال 1306، اولین اثر ضبط شده وی، قطعه زرد ملیجه، ساخته شد. این قطعه در سرود ای وطن با صدای روح‌انگیز، استفاده شد. ایشان در همان سال، مدرسه موسیقی شهر رشت را تاسیس کرد. در همان سال‌ها به جمع‌آوری نغمه‌های محلی پرداخت که بعدا در موزه استاد صبا قرار گرفت. حتی نت نی چوپانان را می‌نوشت. شور و شوق ایشان در این مورد واقعا ستودنی بوده است. او این نواها را، به عنوان اصل و ریشه موسیقی سنتی ایرانی می‌شناخت. در سال 1318 که برای اولین بار صدای نغمه‌های گوش‌نواز او از رادیو شنیده شد، نام استاد ابوالحسن صبا بر سر زبان‌ها افتاد. همچنین ابوالحسن صبا و شهریار در جوانی، به عنوان دوستان بسیار نزدیک شناخته می‌شدند. روش و مسلک او در آموزش موسیقی، بسیار جالب و ستودنی است. او علاقه زیادی به تدریس داشت و از افرادی که توان مالی نداشتند، شهریه نمی‌گرفت. حاصل تلاش‌های ایشان، اساتید دیگری مانند علی تجويدی، ملکه برومند، فرامرز پايور، رحمت‌الله بديعی، منوچهر جهانبگلو و اميرهمايون خرم هستند. استاد ابولحسن صبا در سال 1336 بر اثر ناراحتی قلبی درگذشت. ایشان در زمان مرگ تنها 55 سال داشتند. آرامگاه ایشان در ظهیرالدوله دربند می‌باشد. تاریخچه موزه استاد صبا خانه ایشان، پس از مرگشان، به موزه استاد صبا تبدیل شد. این اتفاق به خاطر وصیت خود ایشان بوده است.

  بیشتربستن

  

  لینک نظر کپی شد!

  4 لایک
• حسین ۱۳۶۴

  

  1400/10/15

  

  • گزارش نظر

  خانه زیبا وسنتی است ولیکن تعمیر نگهداری خوبی ندارد

  بیشتربستن

  لینک نظر کپی شد!

  2 لایک
• "iron_hashem "

  

  1400/03/02

  

  • گزارش نظر

  واقعاً عالی بود پرسنل خوب داره که اطلاعات کافی در اختیار شما قرار می دهد واقعا تجربه خوبی بود

  بیشتربستن

  لینک نظر کپی شد!

  2 لایک
• رضوی

  

  1400/02/02

  

  • گزارش نظر

  خرید فوق العاده محصولات ارگانیک با کیفیت بالا و قیمت مناسب داره، کنارش هم مرکز چاپ هست، اما تو دوران کرونا بسته است

  بیشتربستن

  لینک نظر کپی شد!

  1 لایک