.png "عکس خانه میرزا بزرگ نوری (میرعماد ثانی)")
افزودن عکس برای این مکان خانه میرزا بزرگ نوری (میرعماد ثانی) (مکان تاریخی) در محله ارگ - پامنار تهران و خیابان شهید صوفیانی واقع شده است. این مکان یکی از بیست و دو مکان تاریخی در محله ارگ - پامنار تهران می‌باشد و از نظر موقعیت جغرافیایی در نزدیکی مراکز مهمی مانند شمس العماره و بازار بزرگ رضا و همچنین هتل شهریار، عمارت تاریخی امام جمعه، تسمه گستر، لوازم یدکی مزدا و حسینیه کاظمینیهای مرکز قرار گرفته است.
آدرس، اطلاعات و موقعیت مکانی این مکان آخرین بار توسط لسانی (شهریار سطح ۴ نشان) در تاریخ سه شنبه 28 فروردین ماه 1403 در اپلیکیشن نقشه و مسیریاب نشان بررسی و به‌روز شده‌اند. (چنانچه در اطلاعات ثبت‌شده یا موقعیت جغرافیایی خانه میرزا بزرگ نوری (میرعماد ثانی) اشکالی مشاهده کردید می‌توانید از طریق اپلیکیشن نشان نسبت به گزارش این اشکال اقدام کنید تا پس از بررسی نسبت به اصلاح آن اقدام شود)
استان تهران، تهران، مصطفی خمینی، خلیلی مفرد، پامنار، شهید صوفیانی، بین چهارم و علمی "مسیریاب نشان" یک اپلیکیشن رایگان و کاربردی است که می‌توانید به وسیله آن بهترین راه رسیدن به مقصد را با توجه به مسافت و ترافیک بدست بیاورید و تا رسیدن به مقصد از راهنمایی سخنگوی فارسی استفاده کنید.
به نیت تماشا و دیدن این بنا مسیر را پیمودم ولی اثری ازش مشاهده نکردم
3ميرزا بزرگ در دربار قاجار مشغول نگارش شد. با خطوط زيبا و با رنگ سياه دوات دل از كف همه بينندگان هنرش مي‌ربود. او به خاطر نزديكي به كاخ گلستان يعني محل كارش خانه‌اي در مجاورت کاخ تهیه کرد. از آنجايي كه ذائقه استاد با هنر و زيبايي‌شناسي پيوند خورده بود، خانه‌اش را طوری طراحي كرد كه يكي از زيباترين منازل آن دوره به حساب می‌آمد. گچبري، كاشي‌كاري اتاق‌ها، ايوان و حياط سرسبز با حوض وسط و درخت‌هاي باغچه آرامشي دلپذير در اين خانه دوانده بود. خانه ميرزا در انتهاي خيابان ناصرخسرو بنا شد. پس از كوچه مروي كوچه‌اي ايستاده به نام «خادم» از ابتداي كوچه‌اي با عرض ۲ متر مي‌توان انتهايش را پاييد. منزلي با دو در ورودي و دو حياط. از در كوچه، چهار پله آجري، اهالي خانه را به حياط مي‌آورد. حياطي به رسم آن روزگار نه چندان بزرگ مثلا ۱۰۰متر كه دورادورش را اتاق‌ها با قاب‌هاي چوبي پنجره‌ها پوشانده است. منزلي دو طبقه مانند متلي دور حياط قرار دارد. البته با احتساب زيرزمين كه به اندازه اتاق‌ها امتداد دارد مي‌توانيم به آن سه طبقه هم بگوييم. از گچبري اتاق‌ها و كاشي‌كاريي داخلي ساختمان چيزي به جا نمانده است. ديوارها همه آجري است. پنجره‌ها چوبي با قوسي بر سرشان. اتاق‌هاي ايوان، گنجه‌هاي گلي را در سينه خود نگه داشته‌اند. درخت عرعر و توت قديمي هنوز سبز و پابرجا، ايستاده‌اند. از ضلع جنوبي حياط راهی به حياط دیگری با حوضي كوچك در وسط كه ۸ ضلعي و سيماني است وجود دارد. پیرامون این حياط را اتاق‌هايی فراگرفته است. حياط سوم در راسته در ورودي خانه است. باغچه‌اي در وسط آن طراحي شده كه معمولا در اين باغچه‌ها گل‌هاي اطلسي، سرخ، لاله عباسي و ...مي‌كاشتند. تاك روي زمين باغچه خوابيده است. هنوز سبز است. گوشه حياط كاشي‌هاي قديمي با ضخامت بسيار بيشتري از آنچه امروزه، به عنوان كاشي مي‌شناسيم، روي هم تلنبار شده است. این خانه در تاریخ 28 آذر سال 1385 به ثبت ملی میراث فرهنگی رسیده است.
3متاسفانه این موزه کاملا خراب شده و هیچ اثری جز یه تیکه طاق ازش باقی نمونده در واقع اصلا وجود نداره دیگه
2متاسفانه هر دو در این خانه آجرچین(پلمپ) شده است.
2مدت زيادي از فوت ميرعماد، خوشنويس بزرگ تاريخ ايران مي‌گذشت و هنوز هيچ كس جايگزين او نشده بود. از دوره صفويه تا روزگار قاجاريه، خوشنويسي كه همگان را مبهوت زيبايي هنرش كند، ظهور نكرده بود. اما وقتي ميرزا بزرگ نوري قلم به دست گرفت و نوك آن را به دوات و مركب آشنا کرد، ملقب شد به ميرعماد ثاني. او نابغه‌اي در دنياي خوشنويسي بود. خانه تاریخی این استاد خطاطی ایران در حوالی خیابان ناصرخسرو است. قدمت خانه به دوره فتحعلی شاه (دومین شاه قاجار) بازمی‌گردد. ميرزا بزرگ در دربار قاجار مشغول نگارش شد. با خطوط زيبا و با رنگ سياه دوات دل از كف همه بينندگان هنرش مي‌ربود. او به خاطر نزديكي به كاخ گلستان يعني محل كارش خانه‌اي در مجاورت کاخ تهیه کرد. از آنجايي كه ذائقه استاد با هنر و زيبايي‌شناسي پيوند خورده بود، خانه‌اش را طوری طراحي كرد كه يكي از زيباترين منازل آن دوره به حساب می‌آمد. گچبري، كاشي‌كاري اتاق‌ها، ايوان و حياط سرسبز با حوض وسط و درخت‌هاي باغچه آرامشي دلپذير در اين خانه دوانده بود. خانه ميرزا در انتهاي خيابان ناصرخسرو بنا شد. پس از كوچه مروي كوچه‌اي ايستاده به نام «خادم» از ابتداي كوچه‌اي با عرض ۲ متر مي‌توان انتهايش را پاييد. منزلي با دو در ورودي و دو حياط. از در كوچه، چهار پله آجري، اهالي خانه را به حياط مي‌آورد. حياطي به رسم آن روزگار نه چندان بزرگ مثلا ۱۰۰متر كه دورادورش را اتاق‌ها با قاب‌هاي چوبي پنجره‌ها پوشانده است. منزلي دو طبقه مانند متلي دور حياط قرار دارد. البته با احتساب زيرزمين كه به اندازه اتاق‌ها امتداد دارد مي‌توانيم به آن سه طبقه هم بگوييم. از گچبري اتاق‌ها و كاشي‌كاريي داخلي ساختمان چيزي به جا نمانده است. ديوارها همه آجري است. پنجره‌ها چوبي با قوسي بر سرشان. اتاق‌هاي ايوان، گنجه‌هاي گلي را در سينه خود نگه داشته‌اند. درخت عرعر و توت قديمي هنوز سبز و پابرجا، ايستاده‌اند. از ضلع جنوبي حياط راهی به حياط دیگری با حوضي كوچك در وسط كه ۸ ضلعي و سيماني است وجود دارد. پیرامون این حياط را اتاق‌هايی فراگرفته است. حياط سوم در راسته در ورودي خانه است. باغچه‌اي در وسط آن طراحي شده كه معمولا در اين باغچه‌ها گل‌هاي اطلسي، سرخ، لاله عباسي و ...مي‌كاشتند. تاك روي زمين باغچه خوابيده است. هنوز سبز است. گوشه حياط كاشي‌هاي قديمي با ضخامت بسيار بيشتري از آنچه امروزه، به عنوان كاشي مي‌شناسيم، روي هم تلنبار شده است. این خانه در تاریخ 28 آذر سال 1385 به ثبت ملی میراث فرهنگی رسیده است.
1لوکیشن سریال قدیمی و خاطره انگیز سمندونه
خانه تاریخی این استاد خطاطی ایران در حوالی خیابان ناصرخسرو است. قدمت خانه به دوره فتحعلی شاه (دومین شاه قاجار) بازمی‌گردد.
خیلی جای باحالیه