خانه میرزا بزرگ نوری (میرعماد ثانی)

ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﮑﺎن اﻣﺘﯿﺎز دﻫﯿﺪ

نظرات درباره‌ی خانه میرزا بزرگ نوری (میرعماد ثانی)

• آرادبن ۰۵

  

  1403/12/21

  

  • گزارش نظر

  رفتیم به صدسال پیش،تجربه ی بی نظیری بود

  بیشتربستن

  لینک نظر کپی شد!

  1 لایک
• Armin AZ

  

  1403/01/27

  

  • گزارش نظر

  لوکیشن سریال قدیمی و خاطره انگیز سمندونه

  بیشتربستن

  لینک نظر کپی شد!

  2 لایک
• 💠⚜️vahid⚜️💠

  

  1403/01/15

  

  • گزارش نظر

  به نیت تماشا و دیدن این بنا مسیر را پیمودم ولی اثری ازش مشاهده نکردم

  بیشتربستن

  لینک نظر کپی شد!

  2 لایک
• ایوان تماشا 🛤

  

  1402/01/10

  

  • گزارش نظر

  متاسفانه هر دو در این خانه آجرچین(پلمپ) شده است.

  بیشتربستن

  لینک نظر کپی شد!

  2 لایک
• پریزاد کارگر

  

  1402/01/04

  

  • گزارش نظر

  متاسفانه این موزه کاملا خراب شده و هیچ اثری جز یه تیکه طاق ازش باقی نمونده در واقع اصلا وجود نداره دیگه

  بیشتربستن

  لینک نظر کپی شد!

  2 لایک
• کاربر نشان

  

  1401/06/05

  

  • گزارش نظر

  خیلی جای باحالیه

  بیشتربستن

  لینک نظر کپی شد!

  مشاهده 2 پاسخ

  💠⚜️vahid⚜️💠

  1403/01/15

  شما وارد خانه شدین مگه که میگین خیلی باحاله!؟

  بیشتربستن
  مشاهده 2 پاسخ
• رضا

  

  1401/03/06

  

  • گزارش نظر

  خانه تاریخی این استاد خطاطی ایران در حوالی خیابان ناصرخسرو است. قدمت خانه به دوره فتحعلی شاه (دومین شاه قاجار) بازمی‌گردد.

  بیشتربستن

  لینک نظر کپی شد!
• شیروانی پور فیل آبادی

  

  1400/11/14

  

  • گزارش نظر

  ميرزا بزرگ در دربار قاجار مشغول نگارش شد. با خطوط زيبا و با رنگ سياه دوات دل از كف همه بينندگان هنرش مي‌ربود. او به خاطر نزديكي به كاخ گلستان يعني محل كارش خانه‌اي در مجاورت کاخ تهیه کرد. از آنجايي كه ذائقه‌ استاد با هنر و زيبايي‌شناسي پيوند خورده بود، خانه‌اش را طوری طراحي كرد كه يكي از زيباترين منازل آن دوره به حساب می‌آمد. گچبري، كاشي‌كاري اتاق‌ها، ايوان و حياط سرسبز با حوض وسط و درخت‌هاي باغچه آرامشي دلپذير در اين خانه دوانده بود. خانه ميرزا در انتهاي خيابان ناصرخسرو بنا شد. پس از كوچه مروي كوچه‌اي ايستاده به نام «خادم» از ابتداي كوچه‌اي با عرض ۲ متر مي‌توان انتهايش را پاييد.  منزلي با دو در ورودي و دو حياط. از در كوچه، چهار پله آجري، اهالي خانه را به حياط مي‌آورد. حياطي به رسم آن روزگار نه چندان بزرگ مثلا ۱۰۰متر كه دورادورش را اتاق‌ها با قاب‌هاي چوبي پنجره‌ها پوشانده است. منزلي دو طبقه مانند متلي دور حياط قرار دارد. البته با احتساب زيرزمين كه به اندازه اتاق‌ها امتداد دارد مي‌توانيم به آن سه طبقه هم بگوييم. از گچبري اتاق‌ها و كاشي‌كاريي داخلي ساختمان چيزي به جا نمانده است. ديوارها همه آجري است. پنجره‌ها چوبي با قوسي بر سرشان. اتاق‌هاي ايوان، گنجه‌هاي گلي را در سينه خود نگه داشته‌اند. درخت عرعر و توت قديمي هنوز سبز و پابرجا، ايستاده‌اند. از ضلع جنوبي حياط راهی به حياط دیگری با حوضي كوچك در وسط كه ۸ ضلعي و سيماني است وجود دارد. پیرامون این حياط را اتاق‌هايی فراگرفته است. حياط سوم در راسته در ورودي خانه است. باغچه‌اي در وسط آن طراحي شده كه معمولا در اين باغچه‌ها گل‌هاي اطلسي، سرخ، لاله عباسي و ...مي‌كاشتند. تاك روي زمين باغچه خوابيده است. هنوز سبز است. گوشه حياط كاشي‌هاي قديمي با ضخامت بسيار بيشتري از آنچه امروزه، به عنوان كاشي مي‌شناسيم، روي هم تلنبار شده است. این خانه در تاریخ 28 آذر سال 1385 به ثبت ملی میراث فرهنگی رسیده است.

  بیشتربستن

  لینک نظر کپی شد!

  3 لایک
• ⭐مرتضی قاسمی⭐

  

  1400/09/28

  

  • گزارش نظر

  مدت زيادي از فوت ميرعماد، خوشنويس بزرگ تاريخ ايران مي‌گذشت و هنوز هيچ كس جايگزين او نشده بود. از دوره صفويه تا روزگار قاجاريه، خوشنويسي كه همگان را مبهوت زيبايي هنرش كند، ظهور نكرده بود. اما وقتي ميرزا بزرگ نوري قلم به دست گرفت و نوك آن را به دوات و مركب آشنا کرد، ملقب شد به ميرعماد ثاني. او نابغه‌اي در دنياي خوشنويسي بود. خانه تاریخی این استاد خطاطی ایران در حوالی خیابان ناصرخسرو است. قدمت خانه به دوره فتحعلی شاه (دومین شاه قاجار) بازمی‌گردد. ميرزا بزرگ در دربار قاجار مشغول نگارش شد. با خطوط زيبا و با رنگ سياه دوات دل از كف همه بينندگان هنرش مي‌ربود. او به خاطر نزديكي به كاخ گلستان يعني محل كارش خانه‌اي در مجاورت کاخ تهیه کرد. از آنجايي كه ذائقه‌ استاد با هنر و زيبايي‌شناسي پيوند خورده بود، خانه‌اش را طوری طراحي كرد كه يكي از زيباترين منازل آن دوره به حساب می‌آمد. گچبري، كاشي‌كاري اتاق‌ها، ايوان و حياط سرسبز با حوض وسط و درخت‌هاي باغچه آرامشي دلپذير در اين خانه دوانده بود. خانه ميرزا در انتهاي خيابان ناصرخسرو بنا شد. پس از كوچه مروي كوچه‌اي ايستاده به نام «خادم» از ابتداي كوچه‌اي با عرض ۲ متر مي‌توان انتهايش را پاييد. منزلي با دو در ورودي و دو حياط. از در كوچه، چهار پله آجري، اهالي خانه را به حياط مي‌آورد. حياطي به رسم آن روزگار نه چندان بزرگ مثلا ۱۰۰متر كه دورادورش را اتاق‌ها با قاب‌هاي چوبي پنجره‌ها پوشانده است. منزلي دو طبقه مانند متلي دور حياط قرار دارد. البته با احتساب زيرزمين كه به اندازه اتاق‌ها امتداد دارد مي‌توانيم به آن سه طبقه هم بگوييم. از گچبري اتاق‌ها و كاشي‌كاريي داخلي ساختمان چيزي به جا نمانده است. ديوارها همه آجري است. پنجره‌ها چوبي با قوسي بر سرشان. اتاق‌هاي ايوان، گنجه‌هاي گلي را در سينه خود نگه داشته‌اند. درخت عرعر و توت قديمي هنوز سبز و پابرجا، ايستاده‌اند. از ضلع جنوبي حياط راهی به حياط دیگری با حوضي كوچك در وسط كه ۸ ضلعي و سيماني است وجود دارد. پیرامون این حياط را اتاق‌هايی فراگرفته است. حياط سوم در راسته در ورودي خانه است. باغچه‌اي در وسط آن طراحي شده كه معمولا در اين باغچه‌ها گل‌هاي اطلسي، سرخ، لاله عباسي و ...مي‌كاشتند. تاك روي زمين باغچه خوابيده است. هنوز سبز است. گوشه حياط كاشي‌هاي قديمي با ضخامت بسيار بيشتري از آنچه امروزه، به عنوان كاشي مي‌شناسيم، روي هم تلنبار شده است. این خانه در تاریخ 28 آذر سال 1385 به ثبت ملی میراث فرهنگی رسیده است.

  بیشتربستن

  لینک نظر کپی شد!

  3 لایک