مکان تاریخی
ميرزا بزرگ در دربار قاجار مشغول نگارش شد. با خطوط زيبا و با رنگ سياه دوات دل از كف همه بينندگان هنرش ميربود. او به خاطر نزديكي به كاخ گلستان يعني محل كارش خانهاي در مجاورت کاخ تهیه کرد. از آنجايي كه ذائقه استاد با هنر و زيباييشناسي پيوند خورده بود، خانهاش را طوری طراحي كرد كه يكي از زيباترين منازل آن دوره به حساب میآمد. گچبري، كاشيكاري اتاقها، ايوان و حياط سرسبز با حوض وسط و درختهاي باغچه آرامشي دلپذير در اين خانه دوانده بود. خانه ميرزا در انتهاي خيابان ناصرخسرو بنا شد. پس از كوچه مروي كوچهاي ايستاده به نام «خادم» از ابتداي كوچهاي با عرض ۲ متر ميتوان انتهايش را پاييد. منزلي با دو در ورودي و دو حياط. از در كوچه، چهار پله آجري، اهالي خانه را به حياط ميآورد. حياطي به رسم آن روزگار نه چندان بزرگ مثلا ۱۰۰متر كه دورادورش را اتاقها با قابهاي چوبي پنجرهها پوشانده است. منزلي دو طبقه مانند متلي دور حياط قرار دارد. البته با احتساب زيرزمين كه به اندازه اتاقها امتداد دارد ميتوانيم به آن سه طبقه هم بگوييم. از گچبري اتاقها و كاشيكاريي داخلي ساختمان چيزي به جا نمانده است. ديوارها همه آجري است. پنجرهها چوبي با قوسي بر سرشان. اتاقهاي ايوان، گنجههاي گلي را در سينه خود نگه داشتهاند. درخت عرعر و توت قديمي هنوز سبز و پابرجا، ايستادهاند. از ضلع جنوبي حياط راهی به حياط دیگری با حوضي كوچك در وسط كه ۸ ضلعي و سيماني است وجود دارد. پیرامون این حياط را اتاقهايی فراگرفته است. حياط سوم در راسته در ورودي خانه است. باغچهاي در وسط آن طراحي شده كه معمولا در اين باغچهها گلهاي اطلسي، سرخ، لاله عباسي و ...ميكاشتند. تاك روي زمين باغچه خوابيده است. هنوز سبز است. گوشه حياط كاشيهاي قديمي با ضخامت بسيار بيشتري از آنچه امروزه، به عنوان كاشي ميشناسيم، روي هم تلنبار شده است. این خانه در تاریخ 28 آذر سال 1385 به ثبت ملی میراث فرهنگی رسیده است.
متاسفانه این موزه کاملا خراب شده و هیچ اثری جز یه تیکه طاق ازش باقی نمونده در واقع اصلا وجود نداره دیگه
مدت زيادي از فوت ميرعماد، خوشنويس بزرگ تاريخ ايران ميگذشت و هنوز هيچ كس جايگزين او نشده بود. از دوره صفويه تا روزگار قاجاريه، خوشنويسي كه همگان را مبهوت زيبايي هنرش كند، ظهور نكرده بود. اما وقتي ميرزا بزرگ نوري قلم به دست گرفت و نوك آن را به دوات و مركب آشنا کرد، ملقب شد به ميرعماد ثاني. او نابغهاي در دنياي خوشنويسي بود. خانه تاریخی این استاد خطاطی ایران در حوالی خیابان ناصرخسرو است. قدمت خانه به دوره فتحعلی شاه (دومین شاه قاجار) بازمیگردد. ميرزا بزرگ در دربار قاجار مشغول نگارش شد. با خطوط زيبا و با رنگ سياه دوات دل از كف همه بينندگان هنرش ميربود. او به خاطر نزديكي به كاخ گلستان يعني محل كارش خانهاي در مجاورت کاخ تهیه کرد. از آنجايي كه ذائقه استاد با هنر و زيباييشناسي پيوند خورده بود، خانهاش را طوری طراحي كرد كه يكي از زيباترين منازل آن دوره به حساب میآمد. گچبري، كاشيكاري اتاقها، ايوان و حياط سرسبز با حوض وسط و درختهاي باغچه آرامشي دلپذير در اين خانه دوانده بود. خانه ميرزا در انتهاي خيابان ناصرخسرو بنا شد. پس از كوچه مروي كوچهاي ايستاده به نام «خادم» از ابتداي كوچهاي با عرض ۲ متر ميتوان انتهايش را پاييد. منزلي با دو در ورودي و دو حياط. از در كوچه، چهار پله آجري، اهالي خانه را به حياط ميآورد. حياطي به رسم آن روزگار نه چندان بزرگ مثلا ۱۰۰متر كه دورادورش را اتاقها با قابهاي چوبي پنجرهها پوشانده است. منزلي دو طبقه مانند متلي دور حياط قرار دارد. البته با احتساب زيرزمين كه به اندازه اتاقها امتداد دارد ميتوانيم به آن سه طبقه هم بگوييم. از گچبري اتاقها و كاشيكاريي داخلي ساختمان چيزي به جا نمانده است. ديوارها همه آجري است. پنجرهها چوبي با قوسي بر سرشان. اتاقهاي ايوان، گنجههاي گلي را در سينه خود نگه داشتهاند. درخت عرعر و توت قديمي هنوز سبز و پابرجا، ايستادهاند. از ضلع جنوبي حياط راهی به حياط دیگری با حوضي كوچك در وسط كه ۸ ضلعي و سيماني است وجود دارد. پیرامون این حياط را اتاقهايی فراگرفته است. حياط سوم در راسته در ورودي خانه است. باغچهاي در وسط آن طراحي شده كه معمولا در اين باغچهها گلهاي اطلسي، سرخ، لاله عباسي و ...ميكاشتند. تاك روي زمين باغچه خوابيده است. هنوز سبز است. گوشه حياط كاشيهاي قديمي با ضخامت بسيار بيشتري از آنچه امروزه، به عنوان كاشي ميشناسيم، روي هم تلنبار شده است. این خانه در تاریخ 28 آذر سال 1385 به ثبت ملی میراث فرهنگی رسیده است.
به نیت تماشا و دیدن این بنا مسیر را پیمودم ولی اثری ازش مشاهده نکردم
لوکیشن سریال قدیمی و خاطره انگیز سمندونه
متاسفانه این موزه کاملا خراب شده و هیچ اثری جز یه تیکه طاق ازش باقی نمونده در واقع اصلا وجود نداره دیگه
متاسفانه هر دو در این خانه آجرچین(پلمپ) شده است.
خیلی جای باحالیه
شما وارد خانه شدین مگه که میگین خیلی باحاله!؟
مدت زيادي از فوت ميرعماد، خوشنويس بزرگ تاريخ ايران ميگذشت و هنوز هيچ كس جايگزين او نشده بود. از دوره صفويه تا روزگار قاجاريه، خوشنويسي كه همگان را مبهوت زيبايي هنرش كند، ظهور نكرده بود. اما وقتي ميرزا بزرگ نوري قلم به دست گرفت و نوك آن را به دوات و مركب آشنا کرد، ملقب شد به ميرعماد ثاني. او نابغهاي در دنياي خوشنويسي بود. خانه تاریخی این استاد خطاطی ایران در حوالی خیابان ناصرخسرو است. قدمت خانه به دوره فتحعلی شاه (دومین شاه قاجار) بازمیگردد. ميرزا بزرگ در دربار قاجار مشغول نگارش شد. با خطوط زيبا و با رنگ سياه دوات دل از كف همه بينندگان هنرش ميربود. او به خاطر نزديكي به كاخ گلستان يعني محل كارش خانهاي در مجاورت کاخ تهیه کرد. از آنجايي كه ذائقه استاد با هنر و زيباييشناسي پيوند خورده بود، خانهاش را طوری طراحي كرد كه يكي از زيباترين منازل آن دوره به حساب میآمد. گچبري، كاشيكاري اتاقها، ايوان و حياط سرسبز با حوض وسط و درختهاي باغچه آرامشي دلپذير در اين خانه دوانده بود. خانه ميرزا در انتهاي خيابان ناصرخسرو بنا شد. پس از كوچه مروي كوچهاي ايستاده به نام «خادم» از ابتداي كوچهاي با عرض ۲ متر ميتوان انتهايش را پاييد. منزلي با دو در ورودي و دو حياط. از در كوچه، چهار پله آجري، اهالي خانه را به حياط ميآورد. حياطي به رسم آن روزگار نه چندان بزرگ مثلا ۱۰۰متر كه دورادورش را اتاقها با قابهاي چوبي پنجرهها پوشانده است. منزلي دو طبقه مانند متلي دور حياط قرار دارد. البته با احتساب زيرزمين كه به اندازه اتاقها امتداد دارد ميتوانيم به آن سه طبقه هم بگوييم. از گچبري اتاقها و كاشيكاريي داخلي ساختمان چيزي به جا نمانده است. ديوارها همه آجري است. پنجرهها چوبي با قوسي بر سرشان. اتاقهاي ايوان، گنجههاي گلي را در سينه خود نگه داشتهاند. درخت عرعر و توت قديمي هنوز سبز و پابرجا، ايستادهاند. از ضلع جنوبي حياط راهی به حياط دیگری با حوضي كوچك در وسط كه ۸ ضلعي و سيماني است وجود دارد. پیرامون این حياط را اتاقهايی فراگرفته است. حياط سوم در راسته در ورودي خانه است. باغچهاي در وسط آن طراحي شده كه معمولا در اين باغچهها گلهاي اطلسي، سرخ، لاله عباسي و ...ميكاشتند. تاك روي زمين باغچه خوابيده است. هنوز سبز است. گوشه حياط كاشيهاي قديمي با ضخامت بسيار بيشتري از آنچه امروزه، به عنوان كاشي ميشناسيم، روي هم تلنبار شده است. این خانه در تاریخ 28 آذر سال 1385 به ثبت ملی میراث فرهنگی رسیده است.
ميرزا بزرگ در دربار قاجار مشغول نگارش شد. با خطوط زيبا و با رنگ سياه دوات دل از كف همه بينندگان هنرش ميربود. او به خاطر نزديكي به كاخ گلستان يعني محل كارش خانهاي در مجاورت کاخ تهیه کرد. از آنجايي كه ذائقه استاد با هنر و زيباييشناسي پيوند خورده بود، خانهاش را طوری طراحي كرد كه يكي از زيباترين منازل آن دوره به حساب میآمد. گچبري، كاشيكاري اتاقها، ايوان و حياط سرسبز با حوض وسط و درختهاي باغچه آرامشي دلپذير در اين خانه دوانده بود. خانه ميرزا در انتهاي خيابان ناصرخسرو بنا شد. پس از كوچه مروي كوچهاي ايستاده به نام «خادم» از ابتداي كوچهاي با عرض ۲ متر ميتوان انتهايش را پاييد. منزلي با دو در ورودي و دو حياط. از در كوچه، چهار پله آجري، اهالي خانه را به حياط ميآورد. حياطي به رسم آن روزگار نه چندان بزرگ مثلا ۱۰۰متر كه دورادورش را اتاقها با قابهاي چوبي پنجرهها پوشانده است. منزلي دو طبقه مانند متلي دور حياط قرار دارد. البته با احتساب زيرزمين كه به اندازه اتاقها امتداد دارد ميتوانيم به آن سه طبقه هم بگوييم. از گچبري اتاقها و كاشيكاريي داخلي ساختمان چيزي به جا نمانده است. ديوارها همه آجري است. پنجرهها چوبي با قوسي بر سرشان. اتاقهاي ايوان، گنجههاي گلي را در سينه خود نگه داشتهاند. درخت عرعر و توت قديمي هنوز سبز و پابرجا، ايستادهاند. از ضلع جنوبي حياط راهی به حياط دیگری با حوضي كوچك در وسط كه ۸ ضلعي و سيماني است وجود دارد. پیرامون این حياط را اتاقهايی فراگرفته است. حياط سوم در راسته در ورودي خانه است. باغچهاي در وسط آن طراحي شده كه معمولا در اين باغچهها گلهاي اطلسي، سرخ، لاله عباسي و ...ميكاشتند. تاك روي زمين باغچه خوابيده است. هنوز سبز است. گوشه حياط كاشيهاي قديمي با ضخامت بسيار بيشتري از آنچه امروزه، به عنوان كاشي ميشناسيم، روي هم تلنبار شده است. این خانه در تاریخ 28 آذر سال 1385 به ثبت ملی میراث فرهنگی رسیده است.
خانه تاریخی این استاد خطاطی ایران در حوالی خیابان ناصرخسرو است. قدمت خانه به دوره فتحعلی شاه (دومین شاه قاجار) بازمیگردد.
خانه میرزا بزرگ نوری (میرعماد ثانی) (مکان تاریخی) در محله ارگ - پامنار تهران و خیابان شهید صوفیانی واقع شده است. این مکان یکی از بیست و یک مکان تاریخی در محله ارگ - پامنار تهران میباشد و از نظر موقعیت جغرافیایی در نزدیکی مراکز مهمی مانند شمس العماره و بازار بزرگ رضا و همچنین هتل شهریار، خانه موزه بازار (عمارت سلطان بیگم)، تسمه گستر، لوازم یدکی مزدا و لیزر کاج قرار گرفته است.