آرامگاه شیخ بهایی محله حرم مطهر رضوی، مشهد

خداوند این دانشمند و نخبه و بزرگ شیعه را رحمت کنند انشاالله جایشان بسیار خالی است چه می‌شد اگر در عصر ما زندگی می کردند

ای که مسجد می روی بهر سجود ! سر بجنبد, دل نجنبد این‌چه سود ؟

هرکی حرم رفته حتما قبر ایشون رو هم دیده. ایشون همون معمار معروف منار جنبان اصفهان هستند

مرقد شریف شیخ بهاالدین محمد معروف به شیخ بهائی که در نجوم، ریاضی، هندسه، فقه و حدیث سرآمد زمان خود بوده، نامدارترین اثر ایشان کتاب کشکول میباشد، و بنابر وصیتش در پائین پای امام رضا ع و محل تدریس سابق خود مدفون گردیده است.

شیخ بهائی وزیر شاه عباس مهندس و معمار حرم امام رضا علیه‌السلام و بسیاری از بناهای دیگر

جای عالی شیخ بهایی دانشمند، فیلسوف، شاعر، عارف و مخترع بزرگ در زمان صفویان که کارهای بسیار و بناهای مختلفی که از ایشان بجای مانده است.

خیلی این مکان آرامش بخش هست🙂💝

شیخ بهایی از علمای ذوالفنون در ریاضیات و مهندسی و علوم غریبه ، ادبیات عرب و شعر بودند🌿

خدا رحمت کنه

مقبره این دانشمند بین صحن امام و آزادی ، در جایی که بیشتر محل تدریس او بوده قرار دارد. شیخ بهایی در سال 1030 هجری قمری در گذشته است. این رواق که قبل از مرگش محل تدریس او نیز بوده حدود ۱۰۲ متر مساحت داره که با آینه کاری های بسیار و کتیبه های خوشنویسی شده زیبایی تزیین شده است. کتیبه هایی روی دیوار نصب شده که تاریخ مرگ و تولد شیخ بهایی را روی آن نوشته است. در مورد عظمت علمی این دانشمند همین بس که یونسکو سال ۲۰۰۹ میلادی را سال نجوم و شیخ بهایی نامگذاری کرده بود. اصلیت شیخ بهایی از جبل عامل شام بود. بهاء الدین محمد ده ساله بود که پدرش عزالدین حسین عاملی از بزرگان علمای شام به سمت ایران رهسپار شد و چون به قزوین رسیدند و آن شهر را مرکز دانشمندان شیعه یافتند، در آن سکونت کردند و بهاءالدین به شاگردی پدر و دیگر دانشمندان آن عصر مشغول شد. مرگ این عارف بزرگ و دانشمند را به سال 1030 و یا 1031 هجری در پایان 87 سال حیاتش ذکر کرده اند. وی در شهر اصفهان روی در نقاب خاک کشید و مریدان پیکر او را با شکوهی که شایسته شان او بود ، به مشهد بردند و در جوار حرم امام رضا (ع) به خاک سپردند.

یکی از مناطق گردشگری مشهد که در داخل حرم مطهر قرار گرفته است ، آرامگاه شیخ بهایی می باشد . شیخ بهایی ، دانشمند قرن دهم و یازدهم هجری و نام آشنای ایران است که آرامگاه ایشان در داخل حرم مطهر رضوی بعد از رواق امام خمینی قرار گرفته است . آرامگاه شیخ بهایی قبل از مرگ این دانشمند پر آوازه محل تدریس ایشان نیز بوده است.آرامگاه ایشان پر شده از آینه کاری های بسیار و کتیبه های خوشنویسی شده که جلوه ی بسیار زیبایی به این محل داده است. روی کتیبه های دیواری آرامگاه تاریخ تولد و مرگ شیخ بهایی حک شده است.

آرامگاه شیخ بهایی یه جای عالی در صحن انقلاب حرم امام رضاست

آرامگاه شیخ بهایی از جاهای دیدنی مشهد محسوب می‌شود و داخل حرم مطهر رضوی، بعد از رواق وسیع امام خمینی مزاری سنگی با پوششی شیشه‌ای قرار گرفته است. این مزار مربوط به عالم و دانشمند ایرانی بهاالدین محمد بن حسین عاملی معروف به شیخ بهایی است. رواق آرامگاه شیخ بهایی مشهد که قبل از مرگش محل تدریس او نیز بوده حدود ۱۰۲ متر مساحت دارد که با آینه‌کاری های بسیار و کتیبه‌های خوشنویسی شده زیبایی تزیین شده است. کتیبه‌هایی روی دیوار آرامگاه شیخ بهایی در مشهد نصب شده که تاریخ مرگ و تولد شیخ بهایی را روی آن نوشته است. یونسکو سال ۲۰۰۹ میلادی را سال نجوم و شیخ بهایی نامگذاری کرده بود.

سمت چپ این مرقد رواق دارالزهد و سمت راست رواق کتاب و از جنوب به رواق امام و از شمال به صحن آزادی راه دارد

آرامگاه شیخ بهایی را چندین سال قبل، به سبک معماری اسلامی، بازسازی کردند و آن را به شکلی که امروز است، درآوردند. لازم به ذکر است که آرامگاه شیخ بهایی مشهد به عنوان یکی از جاذبه‌های گردشگری این شهر مقدس، شناخته می‌شود و البته بازدید از آن، کاملا رایگان است

اینجا مزار یکی از دانشمندان ایرانی عصر صفویه است که خدمات ارزنده ای در عرصه معماری داشته است. از جمله آثار وی طراحی و اجرای مسیرهای عبور سیلاب در شهر اصفهان با نام مادی است

بسیار جای خوش بو و خنک و چشم نواز و همینطور بسیار ساکت

بهاءالدین محمد بن حسین عاملی (۸ اسفند ۹۲۵ خورشیدی در بعلبک – ۸ شهریور ۱۰۰۰ خورشیدی در اصفهان) معروف به شیخ بهایی و با نام کامل بهاءالدین محمد بن عزالدین حسین بن عبدالصمد بن شمس الدین محمد بن حسن بن محمد بن صالح حارثی همدانی عاملی جبعی (جباعی)؛ همه چیزدان، حکیم، علامهٔ فقیه، عارف، منجم، ریاضیدان، شاعر، ادیب، مورخ و دانشمند ایرانیعرب‌تبار از بعلبک در لبنان کنونی قرون دهم و یازدهم هجری بود که در دانش‌های فلسفه، منطق، هیئت و ریاضیات دانایی داشت، در حدود ۹۵ کتاب و رساله از او در سیاست، حدیث، ریاضی، اخلاق، نجوم، عرفان، فقه، مهندسی، هنر و فیزیک بر جای مانده‌است. به پاس خدمات او به علم ستاره‌شناسی، یونسکو سال ۲۰۰۹ که مصادف با سال نجوم می‌بوده نام شیخ را در لیست مفاخر ایران ثبت کرد. او طومار شیخ بهایی را تدوین کرده‌است. در محافل امامی، بهایی به عنوان یکی از عناصر امامی برجسته دوران خود و از مجددین قرن یازدهم تا هفدهم در نظر گرفته می‌شود؛ بنابراین برخی از دانشمندان اهل سنت مایل بودند او را یک سنی بدانند. نگرش آنها ظاهراً مبتنی بر سوء تفاهم از رفتار بهایی است: از آنجا که او در سرزمین‌های عثمانی و صفوی متناسب با شرایط عقاید خود را مطرح می‌کرد. اما بر اساس دانشنامه ایرانیکا شیخ بهایی بدون شک یک شیعه دوازده امامی بود و این از زیارت‌های مکرر ائمه بقیع در سفر حج، شعر او در ستایش از امام دوازدهم، سخنان او در دفاع از بدنام کردن ابوبکر و عمر، و به ویژه تبلیغ او در بین ایرانیان غیر شیعه روشن می‌شود. براساس گزارش دانشنامه ایرانیکا علی‌رغم استدلالات بعدی محققان امامی، شیخ بهایی گرایشات مشخص صوفی داشته‌است. که باعث شد به شدت مورد انتقاد مجمدباقر مجلسی قرار بگیرد.او در رساله وحدت الوجودیه خویش اظهار داشته‌است: صوفیان مؤمنان واقعی هستند و خواستار ارزیابی بی طرفانه از گفته‌های آنها شده و به تجربیات عرفانی خودش اشاره دارد. همچنین شعر فارسی او نیز با ادعاهای عرفانی و نمادها پر شده‌است. اما شیخ بهایی همزمان خواستار پیروی دقیق از شریعت به عنوان پیش نیاز برای شروع راه طریقت است.در ادعای دیگر اما شیخ علی اکبر نهاوندی می‌نویسد: روزی شیخ بهائی به یکی از شاگردان خود که تعداد آنها به چهارصد نفر می‌رسید، گفت امشب به منزل ما بیا. آن شخص می‌گوید: من امتثال [فرمان‌برداری] کردم و رفتم. کم‌کم ارکان دولت صفوی آمدند و همه صوفی بودند؛ پس شیخ بهائی کسوت خرقهٔ درویشی پوشیده و سر حلقه اهل ذکر شد و آنها مشغول ذکر شدند. به فاصلهٔ یک ساعت آنها را جذبه گرفت و از دهان آنها کف می‌ریخت و روی زمین افتادند. جز شیخ که در حال عادی باقی ماند. پس شیخ بهائی فرمود: تو را آوردم که ببینی من بیچاره در این زمان مبتلا شده‌ام که شاه و درباریان همه اهل [تصوف هستند]؛ ناچار شدم از این راه وارد شوم شاید کم‌کم آنها را هدایت کنم. از اینجا معلوم می‌شود که شیخ اهل تصوف نبوده‌است آقا محمدعلی (ملقب به صوفی کش) از پدرش وحید بهبهانی نقل می‌کند که ایشان مکرراً اظهار می‌کرده‌اند که شیخ بهاءالدین عاملی (یکی از اساتید و مشایخ علامه محمد تقی مجلسی) بخاطر رعایت مصالح (و جو و فضای حاکم در دولت [صفوی]) در ظاهر اظهار موافقت در افعال و اعمال با اهل تصوف می‌کرد، ولکن در حقیقت شدیداً مخالف آنها بود و حتی امر می‌کرد ظروف آنها را با آب بشویند …!!