آرامگاه پروین اعتصامی محله ارم، قم

پروین اعتصامی از پیروان «جریان تلفیقی» است. مضامین و معانی اشعار پروین، توصیف‌کنندهٔ دلبستگی عمیق وی به پدر، استعداد و شوق فراوان او به آموختن دانش، روحیهٔ ظلم‌ستیزی و مخالفت با ستم و ستمگران و حمایت و ابراز همدلی و همدردی با محرومان و ستم‌دیدگان است. اشعار پروین اغلب از حوادث و اتفاقات شخصی و اجتماعی خالی‌اند. در میان اشعار او، شعری وجود ندارد که با کمک آن بتوان صراحتاً شخص شاعر را شناخت. شعر پروین از دیدگاه طرز بیان مفاهیم و معانی، بیشتر به صورت «مناظره» و «سؤال و جواب» است. در دیوان او بیش از هفتاد نمونه مناظره آمده که وی را از این لحاظ در میان شاعران فارسی برجسته ساخته‌است. این مناظره‌ها نه تنها میان انسان‌ها و جانوران و گیاهان، بلکه میان انواع اشیاء – از قبیل سوزن و نخ – نیز اتفاق می‌افتد. پروین در بیان مقاصد خود از هنرهای «شخصیت بخشب» و «تخیل» و «تمثیل»، با شیوایی کم‌نظیری استفاده بسیار کرده‌ است. اعتصامی پیش از چاپ دومین نوبت از دیوان اشعارش، بر اثر بیماری حصبه در سی و پنج سالگی در تهران درگذشت و در حرم فاطمه معصومه، در آرامگاه خانوادگی‌اش، به خاک سپرده شد. زادروز او روز بزرگداشت پروین اعتصامی نام‌گذاری شده‌ است. روحشون شاد و یادشون گرامی میداریم

مقبره‌ای زیبا و باشکوه در حرم مطهر حضرت معصومه (س) در صحن امام رضا (ع) بنا کرده‌اند. زائران حرم حضرت می‌توانند پس از یک دل سیر زیارت، از مقبره‌ی این شاعر بزرگ نیز دیدن فرمایندپروین در تاریخ 25 اسفند 1285 هجری خورشیدی در محله‌ی ششگلان تبریز دیده به جهان گشود. پروین به دلیل داشتن پدری شاعر و مترجم، از همان ابتدا در خانواده‌ای که اهل فرهنگ و هنر بود تربیت یافت و بزرگ شد. پدر گرامی ایشان، یوسف اعتصامی آشتیانی که خود نیز از شاعران و مترجمان خوب کشور محسوب می‌شد و علامه‌ی دهخدا که از قدیم رفت و آمدی خانوادگی با اعتصامی‌ها داشت و همچنین ملک الشعرای بهار، نقش بسزایی در ایجاد شور و شوق و انگیزه‌ای همیشگی در پروین برای سرودن شعرهای زیبا و به یاد ماندنیش داشتند.اما در نهایت متاسفانه این شاعر بزرگوار در اوج سن جوانی، در 34 سالگی خود به علت ابتلا به بیماری حصبه در بیمارستان بستری و در 15 فروردین 1329 در تهران دار فانی را وداع گفت. پیکر ایشان برای خاکسپاری در آرامگاه خانوادگی ایشان در حرم حضرت معصومه (س) به قم انتقال داده شد. در آن زمان هیچ‌گونه مراسم رسمی و دولتی به مناسبت بزرگداشت پروین اعتصامی برپا نشد که مخالفت شدید هواداران او و شعرهایش را نیز به همراه داشت. شاید برایتان سوال پیش بیاید که چرا باید همچین فردی که نقش بزرگی در فرهنگ و هنر کشورش داشته است، این‌قدر در سکوت و خفا به خاک سپرده شود. این‌طور به نظر می رسد که در آن زمان دستگاه امنیتی رضاشاه نسبت به او حساسیت بسیار داشته‌اند. اما بعد از برکناری رضاشاه از قدرت و به حکومت رسیدن محمدرضا شاه، هواداران و علاقه‌مندان پروین به مناسبت نخستین سالگرد درگذشت او در فروردین 1321، مجلس یادبودی برای وی برگزار کردند و با خواندن اشعار او مراسمی که به طور قطع در حد لیاقت و شایسته‌ی ایشان باشد را برپا کردند.به مدت سه سال امکان هیچ‌گونه بازدیدی از این آرامگاه به دلیل مرمتی که در آن در دست اقدام بود وجود نداشت و به دستور مسئولان آرامگاه به طور کامل بسته شده بود اما در آذر 1396 به عنوان مقبره‌ی شعر و ادب با معماری جدید و تزئینات هنری زیبا بازگشایی شد و به همین اسم نامگذاری گردید. در بدو ورود، شکوه و جلالی که هنر گچ‌بری معماران اصیل ایرانی به این مکان بخشیده‌اند، نظر شما را جلب خواهد کرد. گچ‌بری‌هایی که در قالب گل و بوته در آمده‌اند و چیزی در حدود بیش از 50 میلیون تومان هزینه برای نوسازی مقبره‌ی این شاعر بزرگ خرج برداشته است. آدرس آرامگاه پروین اعتصامی: استاان قم- قم- حرم حضرت معصومه (س)

آرامگاه پروین اعتصامی در شهر مقدس قم در صحن مطهر حرم حضرت معصومه ع واقع شده است.

این که خاک سیهش بالین است اخترچرخ ادب پروین است گرچه جزتلخی زایام ندید هرچه خواهی سخنش شیرین است صاحب آن همه گفتار امروز سائل فاتحه و یاسین است دوستان به که زوی یاد کنید دل بی دوست دل غمگین است خاک در دیده بسی جانفرساست سنگ برسینه بسی سنگین است بیند این بستروعبرت گیرد هرکه را چشم حقیقت بین است هرکه باشی و زهرجا برسی آخرین منزل هستی این است آدمی هرچه توانگرباشد چون بدین نقطه رسد مسکین است اندرآنجا که قضا حمله کند چاره تسلیم وادب تمکین است زادن وکشتن وپنهان کردن دهر را رسم وره دیرین است خرم آن کس که دراین محنت گاه خاطری را سبب تسکین است . پروین اعتصامی دردوران عمرکوتاه اما پربرکت خود رنج وغم همه ی بشریت را سروده است زیرا قلمروشعروسخن او فراتروبزرگتراز زمان ومکان است . پروین درسن 29 سالگی درتاریخ 19/4/1313ش. با پسرعموی کرمانشاهی خود که براساس فرهنگ وعرف آن روزگار هرگزهمدیگر را ندیده بوده است ازدواج می کند . با این که شوهرش (رئیس پلیس) کرمانشاه بوده اما متاسفانه پس ازیک ماه از ازدواج شان معلوم می شود که او معتاد است . ازآن پس پروین خیلی ناراحت می شود . روزی به بهانه دیدن اخوی خود (ابوالقاسم اعتصامی ) کارمند وزارت خارجه آن زمان که تازه ازروسیه برگشته بوده است به تهران می آید ودیگر هرگزبه کرمانشاه برنمی گردد. پروین بزرگ اما جوان درسال 1317ش. درغم ازدست دادن پدرش ازبس غصه می خورد واشک می ریزد ناتوان وضعیف می شود وبا یک بیماری ساده روح بلندش به ملکوت اعلی می پیوندد. هم اکنون مرقد پاکش در صحن بزرگ حرم حضرت معصومه (س) درقم قراردارد.

رخشندهٔ اعتصامی (۲۵ اسفند ۱۲۸۵ – ۱۵ فروردین ۱۳۲۰) معروف به پروین اعتصامی، شاعر ایرانی بود. او از کودکی فارسی، انگلیسی و عربی را نزد پدرش آموخت و از همان کودکی زیر نظر پدرش و استادانی چون علی‌اکبر دهخدا و محمدتقی بهار سرودن شعر را آغاز کرد. پدر او یوسف اعتصامی آشتیانی، از شاعران و مترجمان دوران خود بود که در شکل‌گیری زندگی هنری پروین و کشف توانایی‌ها، و ذوق و گرایش او به سرودن شعر نقش مهمی داشت. اعتصامی در بیست و هشت سالگی ازدواج کرد اما به دلیل اختلاف فکری با همسرش، پس از چندی از او جدا شد. او پس از جدایی، برای مدتی در کتابخانهٔ دانشسرای عالی تهران به شغل کتابداری به کار پرداخت. تنها اثر چاپ و منتشر شده از پروین، دیوان اشعار اوست، که دارای ۶۰۶ شعر شامل اشعاری در قالب‌های مثنوی، قطعه و قصیده است. پروین بیشتر به دلیل به کار بردن سبک شعریِ مناظره در شعرهایش معروف است. شعرهای پروین پیش از چاپ به صورت مجموعه و کتاب، در مجلهٔ بهار و منتخبات آثار از ضیاء هشترودی و امثال و حکم از دهخدا، چاپ می‌شدند. موفقیت اولین چاپ دیوان اشعار او سبب پیدایش زمینه برای چاپ‌های بعدی شعرهای او شد

آرامگاه پروین اعتصامی در صحن امام رضا (ع) واقع در حرم حضرت معصومه (س)

مقبره پروین اعتصامی اگر از مردم ایران زمین، نام یک شاعر زن ایرانی را جویا شوید، به احتمال خیلی زیاد جوابی جز پروین اعتصامی نخواهید شنید. وی از شاعران بسیار نامی معاصر محسوب میشود. نام: رخشنده اعتصامی مشهور به پروین اعتصامی تولد:۲۵ اسفند سال ۱۲۸۵ شمسی در تبریز وفات: فروردین سال ۱۳۲۰ خورشیدی به بیماری حصبه در تهران محل قبر: در حرم کریمه اهل بیت حضرت معصومه (س) در کنار پدر و مادرش (مقبره خانوادگی) دیوان پروین، شامل ۲۴۸ قطعه شعر است که از آن میان ۶۵ قطعه به صورت مناظره است. اشعار پروین اعتصامی بیشتر در قالب قطعات ادبی است که مضامین اجتماعی را با دیدهٔ انتقادی به تصویر کشیده ‌است. در میان اشعار پروین، تعداد زیادی شعر به صورت مناظره میان اشیاء، حیوانات و گیاهان وجود دارد. شعر روی قبر را خودش برای سنگ قبرش سرود: (بخشی از اشعار) گر چه جز تلخی ز ایام ندید هر چه خواهی سخنش شیرین است صاحب آنهمه گفتار امروز سائل فاتحه و یاسین است دوستان به که ز وی یاد کنند دل بی دوست دلی غمگین است

رخشندهٔ اعتصامی معروف به پروین اعتصامی در 25 اسفند 1285 خورشیدی برابر با 17 مارس 1907 میلادی در شهر تبریز به دنیا آمد. پدرش یوسف اعتصامی آشتیانی (اعتصام الملک) از رجال نامی و نویسندگان و مترجمان مشهور اواخر دورهٔ قاجار بود و در آن زمان ماهنامه ادبی «بهار» را منتشر می کرد. مادرش اختر فتوحی فرزند میرزا عبدالحسین ملقب به مُقدّم العِداله و متخلص به "شوری"از واپسین شاعران دوره قاجار، اهل تبریز وآذربایجانی بود. وی تنها دختر خانواده بود و چهار برادر داشت. در سال هزار و دویست و نود و یک در حالی کهکودکی بیش نبود با خانواده به تهران آمد. از این رو پروین از کودکی با مشروطه خواهان و چهره های فرهنگی آشنا شد و ادبیات را در کنار پدر و از استادانی چون دهخدا و ملک الشعرای بهار آموخت. در دوران کودکی، زبان های فارسی و عربی را زیر نظر معلمان خصوصی در منزل آموخت.پایان نامهٔ تحصیلی خود را از مدرسهٔ آمریکایی تهران گرفت و در همانجا شروع به تدریس کرد. نوزده تیر ماه 1313 با پسر عموی پدرش فضل الله همایون فال ازدواج کرد و چهار ماه پس از عقد ازدواج به کرمانشاه، خانه شوهر رفت. پیوند زناشویی وی با پسر عمویش که رئیس شهربانی کرمانشاه بود و اخلاقی نظامی داشت و با روحیات شاعرانه پروین سازگار نبود بیش از دو و نیم ماه دوام نداشت. وی پس از جدایی از همسر، مدتی کتابدار کتابخانهٔ دانشسرای عالی بود. دیوان اشعار وی بالغ بر 2500 بیت است. وی در  پانزدهم فروردین 1320 شمسی به علت ابتلا به حصبه درگذشت و در حرم فاطمه معصومه در قم در مقبرهٔ خانوادگی به خاک سپرده شد.

روح این شاعر بزرگ شاد

آرامگاه پروین اعتصامی و پدرش مرحوم یوسف اعتصامی در حرم حضرت معصومه سلام الله علیها -قم

متاسفانه به جای اینک براشون مقبره درست کنن اتاقی که آرامگاه شون هست رو به هلال احمر دادن ای کاش بهش رسیدگی میشد چون خیلی گردشگر میاد حرم حضرت معصومه ص و نمیدونه آرامگاه دو تا از شعرامون آنجا هست

رخشنده اعتصامی (۲۵ اسفندِ ۱۲۸۵ – ۱۵ فروردینِ ۱۳۲۰)، معروف به پروین اعتصامی، شاعر ایرانی بود. او بیشتر به‌دلیل به کار بردن سبک شعریِ مناظره در شعرهایش معروف است. مضامین و معانی شعرهای او توصیف‌کنندهٔ دلبستگیِ عمیقش به پدر، استعداد و شوقِ فراوانش به آموختنِ دانش، روحیهٔ ظلم‌ستیزی و مخالفت با ستم و ستمگران، حمایت از حقوقِ زنان و ابراز همدلی و همدردی با محرومان و ستم‌دیدگان است. او را «مشهورترین شاعر زن ایران» گفته‌اند.

روحش شاد

لطفاً ازاین مکان عکس بفرستید

اینکه خاک سیهش بالین است اختر چرخ ادب پروین است..

روح شاعره ی بلندآوازه ی ایران زمین شاد و يادشان همیشه پرفروغ خجسته.

بزرگ ترین شاعر زن ایرانی که این روزها توی هر شهر حداقل یک خیابان به نام ایشان می باشد

پروین اعتصامی یکی از بهترین شاعرهای تاریخ ایران

عالی

روحت شاد

آرامگاه خانم پروین اعتصامی و پدر بزرگوارش

متاسفانه بسته بود 23 دی 1402

شعر روی قبر  پروین اعتصامی اینکه خاک سیهش بالین است اختر چرخ ادب پروین است گر چه جز تلخی ز ایام ندید هر چه خواهی سخنش شیرین است صاحب آنهمه گفتار امروز سائل فاتحه و یاسین است دوستان به که ز وی یاد کنند دل بی دوست دلی غمگین است خاک در دیده بسی جان فرساست سنگ بر سینه بسی سنگین است بیند این بستر و عبرت گیرد هر که را چشم حقیقت بین است هر که باشی و ز هر جا برسی آخرین منزل هستی این است آدمی هر چه توانگر باشد چون بدین نقطه رسید مسکین است اندر آنجا که قضا حمله کند چاره تسلیم و ادب تمکین است زادن و کشتن و پنهان کردن دهر را رسم و ره دیرین است خرم آنکس که در این محنت گاه خاطری را سبب تسکین است

اختر چرخ ادب پروین است

روحش شاد یادش گرامی