آرامگاه حافظ شیرازی (محله حافظیه، شیراز)

حافظیه امروزی که در حدفاصل چهارراه حافظیه و چهارراه ادبیات واقع شده، تاریخ پر ماجرایی را پشت سر گذاشته است. خواجه حافظ شیرازی در سال ۷۹۲ هجری قمری از دنیا رفت، اما بنای مقبره این شاعر در ۶۴ سال بعد یعنی در سال ۸۵۶ میلادی برای اولین بار ساخته شد. قدم‌های اولیه ساخت آرامگاه حافظ شیرازی را شخصی با نام «محمد یغمایی» برداشت. یغمایی وزیر«میرزا ابولقاسم گورکانی»، حاکم فارس بود. شمایل اولیه این بنا به شکل سازه‌ای گنبدی با یک حوضی بزرگ در جلوی آن بود که از طریق جریان آب رکن آباد پر می‌شد. با روی کار آمدن صفویان و حکومت شاه عباس، این بنا مرمت شد و سپس با قدرت گرفتن افشاریان، این مرمت تکرار شد. اما زندیه پا را کمی فراتر گذاشته و تنها به مرمت بنا بسنده نکرد. زندیه بارگاهی با چهار ستون سنگی را در جلوی مقبره ساخت. این تالار دو در شمال و جنوب خود داشت و دو اتاق نیز در این دو ناحیه اضافه شده بودند. اما این تمام تغییرات زندیه نبود؛ اضافه کردن یک باغ سرسبز در محوطه جلوی این مقبره و قرار دادن یک سنگ قبر مرمر از دیگر تلاش‌های حکومت زندیه برای زیباسازی حافظیه شیراز بوده است. بعد از حکومت زندیه آرامگاه حافظ مجدد دست‌خوش تغییرات شد. این بار شخصی با نام «تهماسب میرزا مویدالدوله» که حکمران وقت فارس بود در سال ۱۲۷۳ این بنا را مرمت کرد. در سال ۱۲۹۵ برای این بنا کوشکی چوبی ساخته شد. این کوشک توسط شخص به نام «فرهاد میزرا معتمدالدوله» ساخته شد. معتمدالدوله فرمانروای وقت فارس بود. در سال ۱۳۱۷ نیز یک فرد زرتشتی با نام «ملاشاه جهان زرتشتی ملقب به اردشیر»، با سفر به شیراز و فال خوش‌یمنی که بر سر مزار خواجه حافظ گرفت، برای ساخت آرامگاهی با شکوه برای حضرت حافظ ترغیب ‌شد. اما هنوز کار این زرتشتی نیکوکار به اتمام نرسیده، یک فرد متعصب و متظاهر مذهبی، به افراد خود دستور می‌دهد تا این بنا را تخریب کنند و مانع ساخت آرامگاه به دست شخصی غیرمسلمان برای حافظ شوند. در نهایت مخروبه مقبره حافظ در سال ۱۳۱۹ «شاهزاده ملک منصور شعاع السلطنه»، طبق فرمان پدرش، مظفرالدین‌شاه، دستور ساخت ضریحی آهنی برای قبر حافظ را صادر کرد. «علی اکبر مزین‌الدوله نقاش‌باشی» این ضریح را پیرامون قبر حافظ بنا کرد.

آرامگاه حافظ شیرازی مقبره بسیار زیبای حافظ که رامش بی نظیری میده وپر از انرژی مثبته

در میان بناهای رنگارنگ شیراز، حافظیه یا آرامگاه حافظ مجموعه آرامگاهی در شمال شیراز است که لسان‌الغیب، حافظ شیرازی در آن مدفون است. بسیاری معتقدند که وی در یکی از اشعارش این مساله را که مرقدش پس از او زیارتگاه خواهد شد، پیش بینی کرده و چنین گفته است: گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس        زین چمن سایه آن سرو روان ما را بس بر سر تربت ما چون گذری، همت خواه       که زیارتگه رندان جهان خواهد بود نام کامل این شاعر، خواجه شمس الدین محمد بن بهاءالدین حافظ شیرازی است که به اختصار حافظ خوانده می شود و القاب دیگری همچون لسان الغیب، ترجمان الاسرار، لسان‌العرفا و ناظم‌الاولیا نیز دارد و به دلیل اشعار عرفانی‌اش نزد ما ایرانی‌ها جایگاه خاصی دارد.وی در سال 727 هجری قمری چشم به جهان گشود و در سال 792 هجری قمری از دنیا رفت.  آرامگاه حافظ یا حافظیه برای ادب، هنر و معماری ایران ارزش زیادی دارد و در سال 1354 توسط وزارت فرهنگ و هنر با شماره 1009 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

حافظ جزو شاعران بزرگه که مقبره بسیار زیبایی داره که بسیار دیدنیه، و دیدنش به یاد موندنیه

یکی از قشنگ ترین جاهایی که رفتم. دیدن جمعیت و جو غالب بر فضا حس خوبی میده

طراح و معمار حافظیه کیست؟ یکی از شرق‌شناسان بزرگی که همواره به تاریخ و تمدن و هنر ایران عشق می ورزید، «آندره گدار» فرانسوی بود. او که فارغ‌التحصیل دانشکده هنرهای زیبای پاریس بود، به سال ۱۳۰۷ هجری شمسی به دعوت دولت وقت ایران و به‌منظور ساماندهی اداره‌کل باستان‌شناسی، نگهداری و مرمت بناهای تاریخی، به ایران آمد. وی در طی ۳۲ سال اقامت در ایران و مدیریت اداره کل عتیقات و ریاست دانشکده هنرهای زیبای تهران، از بیشتر آثار تاریخی ایران بازدید کرد و ضمن تهیه فهرستی از آن‌ها، اقداماتی در جهت حفظ، نگهداری و مرمت آن‌ها انجام داد. آندره گدار در جنگ جهانی دوم به هنگام اشغال فرانسه توسط نازی‌ها به نمایندگی کمیته ملی فرانسه در ایران برگزیده شد و نشریه‌ فرانسه آزاد را در تهران منتشر کرد. او از سال ۱۹۳۶ به بعد، به‌منظور شناساندن آثار تاریخی ایران به جهانیان، با همکاری همسرش «یدا گدار» و عده‌ای از محققان و دانشمندان ایرانی به انتشار سالانه جزواتی به زبان فرانسه به نام «آثار ایران» دست زد و در هشت جزوه بادقت و وسواس فراوان با ذکر جزئیات هنر ایران و ارائه طرح و نقشه بناها، به معرفی یکایک این آثار همت گماشت.  سه تپه‌ تاریخی «سلیمان تپه»، «زیرز» و «مازیر» از نخستین آثار ملی ایران بودند که توسط این معمار فرانسوی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیدند. ساخت و تکمیل بنای حافظیه به ‌شکل امروزی یکی از کارهای بسیار زیبا و ماندگار وی است که با الهام از معماری اصیل ایرانی و با تکیه بر ذوق و هنر استادکاران هنرمند و با نظارت وی به اتمام رسید.

آرامگاه حافظ ( حافظیه ) معروفترین جاذبه گردشگری شیراز نه تنها در ایران بلکه در جهان است .آرامگاه خواجه شمس الدین محمد حافظ در خیابان حافظیه شهر شیراز قرار دارد.سالانه گردشگران داخلی و خارجی فراوانی برای دیدن این آرامگاه به شیراز سفر می‌کنند.آرامگاه خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی، در سال ۱۳۵۴ توسط وزارت فرهنگ و هنر با شماره ۱۰۰۹ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. تاریخچه بنا نخستین بنای آرامگاه حافظ شیرازی، به دستور میرزا ابوالقاسم گورکانی؛ حکمران فارس در سال ۸۶۵ قمری ساخته شد.در آن زمان شمس‌الدین محمد یغمایی وزیر ابوالقاسم گورکانی، بر فراز قبر حافظ عمارت و گنبدی ساخت که جلوی آن نیز حوض آب قرار داشت.در زمان شاه عباس، این آرامگاه مورد مرمت قرار گرفت. کریم خان زند نیز به علت خرابی‌های این بنا، ساختمان زیبایی به سبک بناهای آن دوره بر مدفن خواجه شیراز ساخت. همچنین در جلو آن تالاری با ۴ ستون سنگی یکپارچه و بلند برای آرامگاه حافظ طراحی و اجرا شد. ستون‌های سنگی بلند با نقش شاخ و برگ و گل رنگی ساخته شد و بخ دستور کریم خان زند سنگ مرمر نفیس برای قبر خواجه تهیه شد. پس از کریم‌ خان زند، در سال ۱۲۹۵ معتمد الدوله فرهاد میرزا؛ والی فارس نرده آهنی اطراف قبر خواجه شیراز کشید و این آرامگاه را مرمت کرد. در سال ۱۳۱۷ قمری ملا شاه جهان زردشتی، تصمیم به تخریب و بازسازی بنای جدیدی برای آرامگاه حافظ می‌گیرد، اما با مخالفت یکی از سادات شیراز مبنی بر این که یک زرتشتی می‌خواهد چنین کاری بکند، آرامگاه حافظ تخریب می‌شود و شکستگی در سنگ قبر خواجه به وجود می‌آید. بعد از این واقعه، آرامگاه حافظ به شکل نیمه ویران می‌ماند تا سال ۱۳۱۹ قمری. در آن سال منصور میرزا فرمانفرمای فارس به دستور مظفرالدین شاه تعمیراتی در این ارامگاه صورت می‌دهد.در سال ۱۳۱۱ شمسی فرج الله بهرامی نیز تعمیراتی اساسی در باغ، آرامگاه و دیوارهای اطراف آن انجام می‌دهد. این اثر تاریخی که قدمت آن به دوره مظفریان برمی‌گردد، در سال ۱۳۱۶ شمسی به دستور رضا پهلوی و با طرح آندره گدار؛ معمار مشهور فرانسوی، با حفظ ۴ ستون به شکل امروزی تجدید بنا شد. همچنین در جنوب آن، باغ و نارنجستان زیبایی با ۲ حوض مستطیل ساخته شد. آندره گدار فرانسوی که در آن زمان مدیرکل باستانشناسی بود، دستور داد ۴ ستون دوره زندیه در جای خود حفظ شود و ۱۶ ستون در اطراف آن اضافه و ایوان فعلی ساخته شود.جمع کل بنای حافظیه در آن سال ۲۲۰۰ مترمربع بود و با یک ایوان ۲۰ ستونی به ۲ قسمت تقسیم می‌شد. قبر حافظ شیرازی نیز در وسط محوطه شمالی و یک متر بلندتر از اطراف که به وسیله ۵ ردیف پله در دسترس است، قرار دارد. در دوره جمهوری اسلامی و در سال ۱۳۸۶ اولین مرمت جدی و بازسازی، تمیز کردن سطح مسی روی گنبد، مرمت بخش‌های خراب ساختمان‌های اطراف و همچنین متصل کردن مقبره‌ها و باغ‌های اطراف به مجموعه صورت گرفت. سنگ مزار و بارگاه حافظ شیرازی صحن شمالی حافظیه با ابعادی در حدود ۶۰x۵۰ متر، در گذشته قبرستان عمومی بوده است. در وسط صحن، قبر خواجه قرار دارد که با پنج پله، قریب یک متر از کف صحن مرتفع‌تر است. بالای قبر گنبدی است که به‌وسیله هشت ستون سنگی یک‌پارچه پنج متری و به‌شکل ستون‌های کریمخان نگهداری می‌شود. سطح خارجی گنبد به‌وسیله ورق‌های مس، ترک ترکی، مانند کلاه قلندران و درویشان پوشیده شده و سقف گنبد با کاشی‌های رنگین معرق تزئین شده است. دورتادور زیر سقف ابیاتی با خط ثلث روی کاشی نوشته شده است. نحوه دسترسی آدرس : استان فارس، شیراز، حدفاصل چهارراه ادبیات و چهارراه حافظیه، رو‌به‌روی ورزشگاه حافظیه حدفاصل چهارراه ادبیات و چهارراه حافظیه چند سالی است که سنگ‌فرش شده است؛ البته در ابتدا قرار بود به مسیر پیاده‌راه تبدیل شود و عبور وسایل نقلیه از این مسیر محدود شود؛ اما در حال حاضر حرکت وسایل نقلیه از سمت چهارراه حافظیه به‌سمت چهارراه ادبیات مجاز است. اگر با وسایل نقلیه عمومی قصد رسیدن به حافظیه را داشته باشید به‌جز تاکسی، تنها انتخاب شما اتوبوس‌هایی است که در مسیر چهارراه ادبیات حرکت می‌کنند و تعداد آن‌ها چندان زیاد نیست؛ اما استفاده از تاکسی می‌تواند راه‌حل بهتری باشد. برای این کار شما باید خود را به «فلکه گاز» برسانید. از محل فلکه گاز تقریبا تمام تاکسی‌ها شما را به حافظیه می‌برند. متاسفانه هنوز هیچ خط مترویی از نزدیکی حافظیه عبور نمی‌کند. اگر می‌خواهید با اتومبیل شخصی از سمت دروازه قرآن به حافظیه بروید، بهتر است وارد بلوار هفت‌تنان شوید و پس از حدود ۵۰۰ متر به ‌سمت راست بپیچید و وارد خیابان چهل مقام شوید. خیابان چهل مقام را تا رسیدن به چهارراه ادبیات ادامه دهید. پس از رسیدن به چهارراه ادبیات، مجموعه حافظیه در سمت راست شما قرار دارد.

خیلی جای زیبا و دیدنی بود. خیلی از این مکان لذت بردم

جای باصفا و زیبا

بسیار زیباو با صفا و دیدنی و پر احساس بخصوص در شب مکانی با حس بسیار خوب و عالی

مکانی تاریخی زیبا دلنشین خاطره انگیز آرامش بخش است نماهای عالی داره خوب رسیدگی میکنن کافه و رستوران هم داره

خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی معروف به لسان‌الغیب، ترجمان الاسرار و لسان‌العرفا، شاعر بزرگ قرن هشتم ایران و یکی از سخنوران نامی جهان محسوب می‌شود که غزل‌های او شهره عام و خاص است. وی به‌دلیل اشعار عرفانی نزد ایرانیان جایگاه خاصی دارد و بسیاری از مردم اغلب به‌وقت دلتنگی یا در بسیاری از مناسبت‌های باستانی مثل شب یلدا، به حافظ رجوع می‌کنند.  در این راستا، حافظیه نه‌تنها از مهم‌ترین جاذبه‌ های گردشگری شیراز برای اهالی این شهر است، بلکه یکی از اصلی‌ترین مکان‌هایی است که باید در سفر به شیراز از آن بازدید کرد. 

مکانی دوست داشتنی و دل انگیز ..سعی کنید دم غروب برید هوای خوبی داره در کل خیلی خوبه حتما دیدن کنید

خواجه شمسُ‌الدّینْ محمّدِ بن بهاءُالدّینْ محمّدْ حافظِ شیرازی (۷۲۷ هجری قمری / ۱۳۱۵ میلادی – ۷۹۲ هجری قمری / ۱۳۹۰ میلادی) مشهور به لِسانُ‌الْغِیْب، تَرجُمانُ الْاَسرار، لِسانُ‌الْعُرَفا و ناظِمُ‌الاُولیاء، شاعر فارسی‌زبانِ سدهٔ هشتم ه‍.ق شیراز است. بیش‌تر شعرهای او غزل است. مشهور است که حافظ به شیوهٔ سخن‌پردازی خواجوی کرمانی گرویده و همانندیِ سخنش با شعرِ خواجو مشهور است. حافظ از مهم‌ترین اثرگذاران بر شاعرانِ فارسی‌زبانِ پس از خود شناخته می‌شود. در سده‌های هجدهم و نوزدهم میلادی اشعار او به زبان‌های اروپایی نیز ترجمه شد و نامش به محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافت. هر سال در ۲۰ مهر مراسم بزرگ‌داشت حافظ در آرامگاهش در شیراز با حضور پژوهشگرانی از اقصا نقاط دنیا برگزار می‌شود. در تقویم رسمی ایران ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ نامیده شده‌است. مشهور است که حافظ در سال‌های نوجوانی و آغاز جوانی شاگرد نانوا بوده و از نسخه‌های خطّی نیز رونوشت برمی‌داشته‌است. آگاهی‌ها دربارهٔ تحصیل و تدریس حافظ فقط از اشاره‌های خودش در شعرها و نیز مقدّمه‌ای است که محمّد گلندام در نهایت اختصار نگاشته‌است. حافظ در اشعار خویش به حضورش در مدرسه، چهل سال تحصیل علم و فضل، درس صبحگاهی، و حفظ قرآن برپایهٔ قرائت‌های گوناگون اشاره کرده‌است. آوازهٔ حافظ سبب شده بود که حاکمان سرزمین‌های دور و نزدیک او را فراخوانند. او در طول زندگی با بسیاری از سلاطین و بزرگان تعامل داشت و با اهل علم و ادب و شعر هم هم‌نشینی می‌کرد و از احوال صوفیان و درویشان زمانش هم باخبر بود؛ امّا خودش هرگز در هیچ‌یک از این گروه‌ها قرار نگرفت. حافظ هیچ گناهی را سنگین‌تر از مردم‌فریبی و ریاکاری نمی‌دانست و همواره به اهل تظاهر در اشعارش می‌تاخت. مکتب حافظ رندی است و رند و رندی اساسی‌ترین اصطلاح در شعر و جهان‌بینی حافظ است؛ از این‌رو، شناخت رندیْ شناخت جهان‌بینی و اندیشه و هنر حافظ را نتیجه می‌دهد. رندی، در نگاه حافظ، نظامی روشنفکرانه و فلسفی است؛ و رند متفکّرِ روشنفکر. بیش از هر شخصیت دیگری که در دیوان دیده می‌شود رند است که حامل پیام حافظ است. بیشترِ صاحب‌نظران بر آنند که حافظ غزل فارسی را به اوجی رساند که دیگر هرگز تکرار نشد. شعر حافظ دارای سه فضای عاشقانه و عارفانه و مدحی است. حافظ پژوهان برجسته‌ترین ویژگی سبکی غزل او را «پریشانی» دانسته‌اند؛ یعنی استقلال و عدم ارتباط ابیات: هر بیت موضوعی علی‌حدّه مطرح می‌کند. حافظ با دگرگونی‌های پی‌درپی در صور خیال و بن‌مایه‌ها سبب می‌شود خیال شود که موضوع شعر پیوسته تغییر می‌کند، در حالی‌ که شاید چنین نباشد. از این‌رو، برای تحلیل درست غزل حافظ باید مرز ظریف میان موضوع بیان‌شده و روش‌های گوناگونِ بیان آن موضوع را در نظر داشت. در اثرپذیری حافظ از قرآن تردیدی نیست. انقلابِ حافظ در غزل، که همانا سرودنِ ابیاتِ معناً مستقل باشد، تحتِ تأثیرِ سبکِ قرآن بوده‌است. در عین حال، حافظ فرهنگ باستانی و فرهنگ اسلامی ایران را با دین، کلام، فلسفه و عرفان پیوند داد و در شعرش متبلور ساخت. او عناصر جهان‌بینی رندانه‌اش را وامدارِ فردوسی، خیام، سنایی، عراقی، عطار و مولوی است. به‌گزارش خرمشاهی، حافظ از ۲۵ شاعر اثر پذیرفته‌است. این اثرپذیری‌ها هم جنبه‌های لفظی و هم جنبه‌های محتوایی داشته‌است. سبک بنیان‌گذاردهٔ حافظ، هم در مضمون و هم در محتوا، افزون بر شاعران روزگاران پس از او، بر شاعران دوران خودش نیز اثر گذاشت. آوازهٔ شعر حافظ در زمان زندگی‌اش، به سرزمین‌های دیگر مانند: شبه‌ قارهٔ هند رسید و شاعران آن سرزمین‌ها کوشیدند تا ویژگی‌های شعر حافظ را به کار برند و مانند حافظ مضامین عاشقانه و عارفانه را به‌هم بپیوندند و از صنایع ادبی به‌روش حافظ بهره گیرند. در حوزهٔ زبان عربی، پس از خیام، حافظ بیشترین اثر را داشته‌است.

بسیار عالی و دیدنی

بهترین جای شیراز

حافظ شیراز مکانی جالب و دیدنی هست همه دنیا و ایران اسم شیراز میاد یاد و نام حافظ گفته نیشود،، پس اگر به شیراز بیایی و به حافظ حتما سر بزنید مکانی تاذیخی و دیدنی است...

دوست داشتنی پر از حس خوب اصلا شیراز و حافظ و سعدی😍😍

واقعا بنایی بسیار زیبا هست وقتی می‌رسد میبینیدش حس و حال شاعران اون گل می‌کنه پیشنهاد میکنم یکبار برید

واقعا مکان آرامش بخش و معماری دیدنی داره شیراز بیایی و حافظیه نری مثل این میمونه که مرد ایرونی باشی و قرمه سبزی دوست نداشته باشی

بسیار زیبا و دیدنی بود

بسیار دلنشین و آرامبخش

مکان بسیار زیبا و پراز آرامش و فقط،برای پارک کردن ماشین یکم سخت هست

گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب گفت در دنبال دل، ره گم کُنَد مسکین غریب

ببخشید سوال داشتم روزهایی که تعطیل رسمی هستش هم بازه؟میشه بازدید کرد؟

آرامگاه حافظ یا همان حافظیه، در شهر شیراز جا خوش کرده است و این شهر مرکز استان فارس و آرامگاه شاعران و عارفان بزرگی است. در شمال‌شرقی این شهر، مرودشت با فاصله ۵۲ کیلومتر، کازرون در غرب با فاصله ۱۴۸ کیلومتر، فسا در جنوب شرقی با فاصله ۱۴۹ کیلومتر و دشت ارژن با فصله ۷۳ کیلومتر در غرب واقع شده‌اند. آرامگاه حافظ در نواحی شمال‌شرقی این شهر واقع شده است و بسیاری از دیگر جاهای دیدنی شیراز، پیرامون آن واقع شده‌اند. در حدود ۳ کیلومتری غرب حافظیه، آرامگاه سعدی خوش‌سخن از دیگر شاعران نامدار شعر فارسی واقع شده و از معروف‌ترین جاهای دیدنی شیراز محسوب می‌شود

خوب جاییه

عالی عالی خیلی جای دیدنی و قشنگیه،به کسانی که تاحالا نیومدن آرامگاه حافظ توصیه میکنم حتما ی روز بیان و ببینن.

زیبا ترین مکان شیراز همینه👌🏻

فوق العاده

بسیار عالی

عالی

حافظ عزیز ما حرف نداره، واقعا خوندن غزلای فوق العادش در کنار آرامگاه قشنگش از بهترین لذتای دنیاس

بسیار دلچسب و فرهنگی

بی نظیر

طراح این آرامگاه یک معمار فرانسوی به نام آندره گدار است که به فرهنگ و هنر ایران علاقه خاصی داشت و حدود ۳۲ سال در ایران زندگی می‌کرد. او در مدت اقامتش در ایران خدمت‌های زیادی به ایران کرد از جمله ثبت کردن سه تپه تاریخی به نام‌های سلیمان تپه، زیرز و مازیر. این مقبره در زمان حکومت شاه عباس صفوی و همچنین دوره زندیه نیز مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته است. در دوران زندیه بود که بر روی مزار حافظ سنگی از مرمر قرار گرفت. پس از کریم خان زند در سال ۱۲۳۵ و بعد از فوت حافظ، حاکم فارس امارتی به شگل گنبد بر بالای و حوض بزرگی نیز در جلوی آن بنا کرد. علی اکبر فعال اسیری به دلیل رزتشتی بودن اردشیر ( کسی که در سال ۱۲۷۸ بارگاه را مرمت کرد و بر بالای آن کوشکی قرار داد) بنای مرمت شده را ویران کرد و تا سال ۱۱۲۸۰ نیز به همین شکل ویران شده باقی ماند تا اینکه در همین سال شاهزاده ملک منصور (حاکم فارس) کوشکی آهنی به جای چوبی قرار داد. در سال ۱۳۱۰ بر روی دیوار جنوبی این مکان سر در سنگی بزرگی نصب شد. ۶ سال بعد ینی در سال ۱۳۱۶ به دستور شاه به شکل امروزی مرمت و بازسازی شد.

چقدر مزه میداد تو جوانی موقع سال تحویل در کناره لسان الغیب حافظ شیرازی باشی....

عالی و بینظیر

آرامگاه حضرت حافظ از نمایی کمتر دیده شده

مکانی گردشگری و زیبا

خیلی زیبا هست.

بسیار زیبا و عالی علی الخصوص در فصل بهار

خیلی عالی خوب بود

خیلی جای زیبایه

خیلی جای با صفا و خوبه از اهواز اومدیم رفتیم دیدن خیلی مکان عالی داره

اولین بار بود که رفته بودم بسیار زیبا و مکان فرهنگی بسیار عالی بود اما از مسوولان خواهش میکنم که از این مکان بیشتر نگهداری کنن و نگذارند که ساختمانها فرسوده بشن

بسیار زیبا

آرامگاه حافظ از جمله آثار گران بهایی است که با معماری زیبایی بنا شده است و از جاهای دیدنی شیراز به شمار می رود . اکثر مردم ایران مخاطب خاص اشعار زیبای و دلنشین لسان الغیب، حافظ شیرازی اند . حافظ شیرازی از شاعران معاصر قرن هشتم  است که غزل ها و آثار دلبرای او آوازه ی خاص و عام است . حافظ به دلیل اشعار زیبایش در قلب و جان ما ایرانی ها جایگاه ویژه و بخصوصی دارد که در بسیاری از مناسبت های باستانی به کتاب اومراجعه می کنیم .

حافظیه امروزی در زمان رضاشاه ساخته شد. قبل از این یک بنای متفاوت با امروز داشت. اما به شخصه مقبره فعلی رو بیشتر می پسندم.

جای بسیار با صفایی است.

حس آرامشی که داره به دنیایی می ارزه

بد نبود اما انتظار باغ بزرگ نداشته باشید . اینجا منزل حافظ بوده و طبق رسم قدیمی مدفن افراد مجرد همون منزل اون ها بوده. بسیار شلوغه همیشه. حجره های داخلش هم بستنی فالوده دارن که یکی از بد مزه ترین فالوده های دنیا را دارن! اصلا سمتشون نرید .

حافظا سجده بر ابروی چو محرابش بر/ که دعایی ز سر صدق جز آنجا نکنی

عالی بود ☆♡♡

عالیه فقط خیلی شلوغه

خیلی خیلی شلوغه الان که اردیبهشته انتظار نداشتم انقد شلوغ باشه اگر شلوغی دوس ندارین نیاین

بسیار عالی و زیبا

امروز بخاطر روز قدس تعطیله. بعدازظهر باز میشه.

عالی

عالیه

امیدوارم قسمت بشه ماهم یه سر به اینجا بزنیم.

سلام متشکرم از تمامی کارکنان این مجموعه تاریخی که در حفظ و نکهداری همجنین اثارهای باستانی مخصوصا در شیراز و اصفهان و کرمان کوشا هستن

شب تحویل سال ۱۴۰۱

عالی 🥺♥

عالی

بهترین جای شیراز

بسیار زیباست ولی ورودی خیلی گران میباشد