آرامگاه حافظ شیرازی

مسیریابی

ذخیره

ارسال

تماس

به این مکان نظر و امتیاز دهید

نظرات برگزیده آرامگاه حافظ شیرازی

• شیروانی پور فیل آبادی

  

  1400/12/04

  

  • گزارش نظر

  حافظیه امروزی که در حدفاصل چهارراه حافظیه و چهارراه ادبیات واقع شده، تاریخ پر ماجرایی را پشت سر گذاشته است. خواجه حافظ شیرازی در سال ۷۹۲ هجری قمری از دنیا رفت، اما بنای مقبره این شاعر در ۶۴ سال بعد یعنی در سال ۸۵۶ میلادی برای اولین بار ساخته شد. قدم‌های اولیه ساخت آرامگاه حافظ شیرازی را شخصی با نام «محمد یغمایی» برداشت. یغمایی وزیر«میرزا ابولقاسم گورکانی»، حاکم فارس بود. شمایل اولیه این بنا به شکل سازه‌ای گنبدی با یک حوضی بزرگ در جلوی آن بود که از طریق جریان آب رکن آباد پر می‌شد. با روی کار آمدن صفویان و حکومت شاه عباس، این بنا مرمت شد و سپس با قدرت گرفتن افشاریان، این مرمت تکرار شد. اما زندیه پا را کمی فراتر گذاشته و تنها به مرمت بنا بسنده نکرد. زندیه بارگاهی با چهار ستون سنگی را در جلوی مقبره ساخت. این تالار دو در شمال و جنوب خود داشت و دو اتاق نیز در این دو ناحیه اضافه شده بودند. اما این تمام تغییرات زندیه نبود؛ اضافه کردن یک باغ سرسبز در محوطه جلوی این مقبره و قرار دادن یک سنگ قبر مرمر از دیگر تلاش‌های حکومت زندیه برای زیباسازی حافظیه شیراز بوده است. بعد از حکومت زندیه آرامگاه حافظ مجدد دست‌خوش تغییرات شد. این بار شخصی با نام «تهماسب میرزا مویدالدوله» که حکمران وقت فارس بود در سال ۱۲۷۳ این بنا را مرمت کرد. در سال ۱۲۹۵ برای این بنا کوشکی چوبی ساخته شد. این کوشک توسط شخص به نام «فرهاد میزرا معتمدالدوله» ساخته شد. معتمدالدوله فرمانروای وقت فارس بود. در سال ۱۳۱۷ نیز یک فرد زرتشتی با نام «ملاشاه جهان زرتشتی ملقب به اردشیر»، با سفر به شیراز و فال خوش‌یمنی که بر سر مزار خواجه حافظ گرفت، برای ساخت آرامگاهی با شکوه برای حضرت حافظ ترغیب ‌شد. اما هنوز کار این زرتشتی نیکوکار به اتمام نرسیده، یک فرد متعصب و متظاهر مذهبی، به افراد خود دستور می‌دهد تا این بنا را تخریب کنند و مانع ساخت آرامگاه به دست شخصی غیرمسلمان برای حافظ شوند. در نهایت مخروبه مقبره حافظ در سال ۱۳۱۹ «شاهزاده ملک منصور شعاع السلطنه»، طبق فرمان پدرش، مظفرالدین‌شاه، دستور ساخت ضریحی آهنی برای قبر حافظ را صادر کرد. «علی اکبر مزین‌الدوله نقاش‌باشی» این ضریح را پیرامون قبر حافظ بنا کرد.

  بیشتربستن

  3 پاسخ

  61 نفر

  جام جم (شیراز)

  1402/11/27

  با تشکر از شما. که خلاصه ای از ساخت بناهای حافظیه را نقل کردین. چیزی به معلومات من اضافه شد. ای کاش آنهایی که از جاهای مختلف ایران و دنیا به این مکان می آیند فقط برای گرفتن عکس یادگاری نباشد.و مثل شما به خوده حافظ توجه کنن. کاش با همان گوشی جستجویی در اینترنت میکردن و یک بیت غزل برای حافظ پارسی زبان بجای انگشت گذاشتن بر سنگ مرمر و خواندن چیزیهایی به زبان غیر پارسی انجام میدادن. ۲۷ بهمن ۱۴۰۲ حافظیه. ۱۱.۴۰

  بیشتربستن
  مشاهده 3 پاسخ

  ---

• محسن

  

  1400/12/16

  

  • گزارش نظر

  در میان بناهای رنگارنگ شیراز، حافظیه یا آرامگاه حافظ مجموعه آرامگاهی در شمال شیراز است که لسان‌الغیب، حافظ شیرازی در آن مدفون است. بسیاری معتقدند که وی در یکی از اشعارش این مساله را که مرقدش پس از او زیارتگاه خواهد شد، پیش بینی کرده و چنین گفته است: گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس        زین چمن سایه آن سرو روان ما را بس بر سر تربت ما چون گذری، همت خواه       که زیارتگه رندان جهان خواهد بود نام کامل این شاعر، خواجه شمس الدین محمد بن بهاءالدین حافظ شیرازی است که به اختصار حافظ خوانده می شود و القاب دیگری همچون لسان الغیب، ترجمان الاسرار، لسان‌العرفا و ناظم‌الاولیا نیز دارد و به دلیل اشعار عرفانی‌اش نزد ما ایرانی‌ها جایگاه خاصی دارد.وی در سال 727 هجری قمری چشم به جهان گشود و در سال 792 هجری قمری از دنیا رفت.  آرامگاه حافظ یا حافظیه برای ادب، هنر و معماری ایران ارزش زیادی دارد و در سال 1354 توسط وزارت فرهنگ و هنر با شماره 1009 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

  بیشتربستن

  بدون پاسخ

  21 نفر

  ---

• جندقی

  

  1400/02/04

  

  • گزارش نظر

  آرامگاه حافظ شیرازی مقبره بسیار زیبای حافظ که رامش بی نظیری میده وپر از انرژی مثبته

  بیشتربستن

  بدون پاسخ

  14 نفر

  ---

• عسکری

  

  1400/01/30

  

  • گزارش نظر

  حافظ جزو شاعران بزرگه که مقبره بسیار زیبایی داره که بسیار دیدنیه، و دیدنش به یاد موندنیه

  بیشتربستن

  بدون پاسخ

  14 نفر

  ---

• Dr. Who

  

  1401/06/03

  

  • گزارش نظر

  طراح و معمار حافظیه کیست؟ یکی از شرق‌شناسان بزرگی که همواره به تاریخ و تمدن و هنر ایران عشق می ورزید، «آندره گدار» فرانسوی بود. او که فارغ‌التحصیل دانشکده هنرهای زیبای پاریس بود، به سال ۱۳۰۷ هجری شمسی به دعوت دولت وقت ایران و به‌منظور ساماندهی اداره‌کل باستان‌شناسی، نگهداری و مرمت بناهای تاریخی، به ایران آمد. وی در طی ۳۲ سال اقامت در ایران و مدیریت اداره کل عتیقات و ریاست دانشکده هنرهای زیبای تهران، از بیشتر آثار تاریخی ایران بازدید کرد و ضمن تهیه فهرستی از آن‌ها، اقداماتی در جهت حفظ، نگهداری و مرمت آن‌ها انجام داد. آندره گدار در جنگ جهانی دوم به هنگام اشغال فرانسه توسط نازی‌ها به نمایندگی کمیته ملی فرانسه در ایران برگزیده شد و نشریه‌ فرانسه آزاد را در تهران منتشر کرد. او از سال ۱۹۳۶ به بعد، به‌منظور شناساندن آثار تاریخی ایران به جهانیان، با همکاری همسرش «یدا گدار» و عده‌ای از محققان و دانشمندان ایرانی به انتشار سالانه جزواتی به زبان فرانسه به نام «آثار ایران» دست زد و در هشت جزوه بادقت و وسواس فراوان با ذکر جزئیات هنر ایران و ارائه طرح و نقشه بناها، به معرفی یکایک این آثار همت گماشت.  سه تپه‌ تاریخی «سلیمان تپه»، «زیرز» و «مازیر» از نخستین آثار ملی ایران بودند که توسط این معمار فرانسوی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیدند. ساخت و تکمیل بنای حافظیه به ‌شکل امروزی یکی از کارهای بسیار زیبا و ماندگار وی است که با الهام از معماری اصیل ایرانی و با تکیه بر ذوق و هنر استادکاران هنرمند و با نظارت وی به اتمام رسید.

  بیشتربستن

  بدون پاسخ

  10 نفر

  ---

• اصفهانی

  

  1399/10/12

  

  • گزارش نظر

  یکی از قشنگ ترین جاهایی که رفتم. دیدن جمعیت و جو غالب بر فضا حس خوبی میده

  بیشتربستن

  بدون پاسخ

  10 نفر

  ---

• lyly.safarian89

  

  1400/02/04

  

  • گزارش نظر

  مکانی تاریخی زیبا دلنشین خاطره انگیز آرامش بخش است نماهای عالی داره خوب رسیدگی میکنن کافه و رستوران هم داره

  بیشتربستن

  بدون پاسخ

  8 نفر

  ---

• نورمحمدزاده

  

  1400/02/04

  

  • گزارش نظر

  بسیار زیباو با صفا و دیدنی و پر احساس بخصوص در شب مکانی با حس بسیار خوب و عالی

  بیشتربستن

  بدون پاسخ

  8 نفر

  ---

• Hamid.Alsari

  

  1400/01/05

  

  • گزارش نظر

  جای باصفا و زیبا

  بیشتربستن

  بدون پاسخ

  7 نفر

• شیراز
• /
• اماکن دیدنی و تاریخی شیراز
• /
• آرامگاه حافظ شیرازی

مکان‌های مشابه

گهواره دید شیراز

4.8

پل تاریخی علی بن حمزه

4.1