مزار آیدین نیکخواه بهرامی

آیدین نیکخواه بهرامی(∞_۱۳۶۰) ستاره ارزنده تیم ملی بسکتبال🏀 با اینکه خیلی زود در یک سانحه رانندگی چراغ زندگیش در اوج موفقیت و قبل از المپیک پکن خاموش شد ولی جای خالیش و بازی به یاد ماندنی اش در فینال آسیا و علاقه شدیدش به بسکتبال تا ابد در خاطر همه خانواده بسکتبال و، ورزش ایران باقی میمونه، روحش شاد❤️✨

آیدین نیکخواه بهرامی ۷ دی ۱۳۸۶، وی در حالی که به همراه نامزد و یکی از دوستانش عازم منزل پدری خود در نوشهر بود، در یک حادثه رانندگی - در منطقه کمربندی نمک آبرود به نوشهر - در اثر جراحات ناشی از برخورد خودروی شخصی‌اش به گارد ریل کنار جاده درگذشت. در این سانحه نامزد وی نیز درگذشت، ولی فرد دیگری که در خودرو بود تنها دچار مصدومیت شدید شد دلیل اصلی مرگ وی رد شدن گارد ریل از سینهٔ وی و دلیل فوت نامزدش قطع شدن شاهرگ وی توسط گارد ریل است سرمربی اسبق تیم ملی بسکتبال ایران: «تمام ویژگیهای آیدین را به یاد دارم. با این که او در تیم من بازی نکرد و در آخرین اردویی که هدایت تیم ایران را برعهده داشتم به ترکیب پیوست ولی او را می‌شناسم. آیدین بسکتبالیستی بااحساس بود که در میدان مسابقه می‌خواست بهترین باشد. خواست او هیجان بازی را بیشتر می‌کرد. یکی از ویژگیهای این قهرمان این بود که وقتی اشتباه می‌کرد تا زمان جبران عصبانی بود. دقیقاً در همان زمان که کارش را درست انجام می‌داد همانند یک نوجوان می‌خندید و خوشحالی می‌کرد. آیدین بسکتبالیستی باکلاس متفاوت بود. به نظر من بزرگترین بدشانسی او این بود که در آن زمان ایران بسکتبالیستهای زیادی داشت. آیدین زیر سایه صمد بود. البته خوشحالم که بالاخره توانست شانس حضور در تیم ملی را بدست بیاورد و شایستگی خود را اثبات کند. توانست جای خود را ثبت کند و از همان زمان کسی دیگر نتوانست مهارش کند. نمی‌دانم جامعه بسکتبال چگونه از دست دادن این عضوش را تحمل می‌کند؟ آیدین توانایی زیادی در شوت داشت. با انگیزه بود و تلاش می‌کرد. هیچ وقت ناراحت نمی‌شد. توانایی ویژه او در شوتهای سه امتیازی و ریباند بود. آیدین در حمله مهارناشدنی بود و به سرعت در کار دفاعی نیز شرکت می‌کرد. او و صمد در سیستمهای ترومن که در آن زمان در آسیا همتا نداشت هماهنگ بودند. سبک بازی تیم ملی در آن زمان در اوج خود بود و صمد و آیدین در کنار دیگر ستاره‌های تیم ملی می‌درخشیدند. به نظر من در آن زمان بسکتبال ایران در بالاترین سطح خود در بسکتبال مدرن بود. با این که بیرون از ایران هستم ولی از بسکتبال باخبرم. فکر نمی‌کنم دیگر ایران چنین بازیکنی به چشم ببیند که این چنین منحصر به فرد و مؤثر باشد. به نظر من، آیدین به خوبی خودش را نشان داد. به همه ثابت کرد که چه بازیکنی بود. او و هم نسل های او به یکباره وارد تیم شدند و به اوج رسیدند. آنان با تلاش به جایی رسیدند که همه آرزوی آن را داشتند؛ ولی حالا که آیدین رفته‌است پس از پنج سال همان هم‌نسل‌ها ناراحت هستند. با این که دیگر این بازیکن در کنار خانوادهاش نیست ولی می‌دانیم که به جای بهتری رفته‌است.»