آرامگاه
میرزا ابوالحسن طباطبایی زوارهای نائینی متخلص به «جلوه»، فیلسوف و عارف ایرانی دوره ناصرالدینشاه قاجار بود. او پسر سید محمد مطهر زواره اردستانی بود. پدرش در زمان فتحعلیشاه از زواره به تهران آمد. وی زادهٔ ۱۲۳۸ قمری در احمدآباد گجرات هند میرزای جلوه با وجود آنکه امکاناتی نداشت به منظور پیگیری تحصیلات، موطن خود را به قصد اصفهان ترک کرد. او حجرهای در مدرسهای از بناهای امیرالملک انتخاب کرد و در آن بیتوته نمود در این حال بود که شوق تحصیل، تقکر و تحقیق در وجود جلوه موج زد چنانچه خود مینویسد: «چون فطرتها در میل به علوم مختلف است خاطر من میل به علوم عقلیه کرد و در تحصیل علوم معقول از الهی و طبیعی و ریاضی اوقاتی صرف کردم.» جلوه در اصفهان از نزد علمایی چون میرزا حسن نوری، میرزا حسن چینی و ملا عبدالجواد تونی خراسانی بهره برد و در پیمودن طریق حکمت به موازات شرکت در دروس این اساتید مطالعات شخصی داشت و در بحثهای فلسفی و عرفانی با طلاب کاملاً موفق بود. در سال ۱۲۷۳ ق. در حالی که جلوه ۳۵ ساله بود اصفهان را ترک کرد و به قصد تهران عزیمت نمود. مدرسهای که در تهران جلوه به منظور اقامت در آن برگزید دارالشفا نام داشت که نخست به دستور فتحعلی شاه برای بیمارستان ساخته شد ولی بعدها به صورت مدرسه درآمد. جلوه در این مدرسه به مدت ۴۱ سال به تدریس حکمت و فلسفه و ریاضیات مشغول شد و در عصر او آقا محمدرضا قمشهای و آقا علی مدرسی و جلوه سه استاد کامل فلسفه و حکمت بهشمار میرفتند دانشجویان از حوزه تدریس آنها استفاده میکردند و با درگذشت آن دو استاد در دوره ناصری علوم عقلی به مجلس درس جلوه انحصار یافت و بعد از حاج ملا هادی سبزواری در مکتب وی فلسفه جان تازهای یافت
میرزا ابوالحسن طباطبایی زواره متخلص به «جلوه»، فیلسوف و عارف ایرانی دوره ناصرالدینشاه قاجار بود. او پسر سید محمد طباطبایی بود. پدرش در زمان فتحعلیشاه از شهر زواره از توابع شهرستان اردستان به تهران آمد.
میرزا ابوالحسن طباطبایی زوارهای نائینی متخلص به «جلوه»، فیلسوف و عارف ایرانی دوره ناصرالدینشاه قاجار بود. او پسر سید محمد مطهر زواره اردستانی بود. پدرش در زمان فتحعلیشاه از زواره به تهران آمد. وی زادهٔ ۱۲۳۸ قمری در احمدآباد گجرات هند میرزای جلوه با وجود آنکه امکاناتی نداشت به منظور پیگیری تحصیلات، موطن خود را به قصد اصفهان ترک کرد. او حجرهای در مدرسهای از بناهای امیرالملک انتخاب کرد و در آن بیتوته نمود در این حال بود که شوق تحصیل، تقکر و تحقیق در وجود جلوه موج زد چنانچه خود مینویسد: «چون فطرتها در میل به علوم مختلف است خاطر من میل به علوم عقلیه کرد و در تحصیل علوم معقول از الهی و طبیعی و ریاضی اوقاتی صرف کردم.» جلوه در اصفهان از نزد علمایی چون میرزا حسن نوری، میرزا حسن چینی و ملا عبدالجواد تونی خراسانی بهره برد و در پیمودن طریق حکمت به موازات شرکت در دروس این اساتید مطالعات شخصی داشت و در بحثهای فلسفی و عرفانی با طلاب کاملاً موفق بود. در سال ۱۲۷۳ ق. در حالی که جلوه ۳۵ ساله بود اصفهان را ترک کرد و به قصد تهران عزیمت نمود. مدرسهای که در تهران جلوه به منظور اقامت در آن برگزید دارالشفا نام داشت که نخست به دستور فتحعلی شاه برای بیمارستان ساخته شد ولی بعدها به صورت مدرسه درآمد. جلوه در این مدرسه به مدت ۴۱ سال به تدریس حکمت و فلسفه و ریاضیات مشغول شد و در عصر او آقا محمدرضا قمشهای و آقا علی مدرسی و جلوه سه استاد کامل فلسفه و حکمت بهشمار میرفتند دانشجویان از حوزه تدریس آنها استفاده میکردند و با درگذشت آن دو استاد در دوره ناصری علوم عقلی به مجلس درس جلوه انحصار یافت و بعد از حاج ملا هادی سبزواری در مکتب وی فلسفه جان تازهای یافت
آرامگاه میرزا ابوالحسن جلوه (آرامگاه) در محله شهید غیوری ری و خیابان ابن بابویه واقع شده است. این بنا یکی از سیزده آرامگاه در محله شهید غیوری ری میباشد و از نظر موقعیت جغرافیایی در نزدیکی مراکز مهمی مانند چشمه علی و پاساژ صدوق و همچنین تالار پردیس، آستان مقدس شیخ صدوق (ابن بابویه)، آرامگاه جهان پهلوان تختی، آرامستان تاریخی ابن بابویه و آرامگاه جناب شیخ رجبعلی خیاط (نکوگویان) قرار گرفته است. همچنین با توجه به نظراتی که کاربران در اپلیکیشن نشان به این مکان دادهاند میتوان گفت این بنا یکی از آرامگاههای خوب این منطقه میباشد.